Ο Μάνθος Μανδηλάκης και η ιστορία του μέσα στην Αθήνα του ‘30

Ο Μάνθος Μανδηλάκης και η ιστορία του μέσα στην Αθήνα του ‘30 Facebook Twitter
Εγώ δεν είμαι ο  Μάνθος Μανδηλάκης | Φωτο: Χρήστος Μαγγανάς
0

Το έργο «Εγώ δεν είμαι ο  Μάνθος Μανδηλάκης», που βασίζεται στο διήγημα «Αίμα στην πόλη μαζί με φως» της Βίλιας Χατζοπούλου παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο Άλφα, από τις 16 Μαΐου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για 6 μόνο παραστάσεις.

"Εγώ ονομάζομαι Εμμανουήλ Στέφος. Δεν είμαι ο Μάνθος Μανδηλάκης. Όχι, δεν είμαι ο κουρέας. Δουλεύω εργάτης στο εργοστάσιο φωταερίου, απ’ το ’23. Έξι χρόνια, τώρα. Το πρώτο μου πόστο ήταν στα κορνούτα. Είναι κάτι φούρνοι που στην αρχή φαίνονται σαν  χαμόγελα κι εδώ τα λένε κέρατα. Αν τα προσέξεις όμως, μοιάζουν περισσότερο  με ξεχασμένους τάφους. Μας βάζουν να καίμε εκεί μέσα ένα κάρβουνο, τον λιθάνθρακα. Κι όπως καίγεται τέσσερις πέντε ώρες, η φωτιά μεγαλώνει και γίνεται κόλαση. Κι ύστερα, απ’ αυτή την ίδια φωτιά, φτιάχνουμε φως και το στέλνουμε σ’ όλη την Αθήνα. Δεν είναι εύκολο. Είναι πολύ ζόρικο. Είναι μακρύς ο δρόμος απ’ το κάρβουνο, στο φως.

Σ’ αυτό το πρώτο πόστο δεν τα πήγα καθόλου καλά. Την πρώτη μέρα που μ’ έριξαν στους φούρνους να δουλέψω, μου είπαν να προσέχω. Μην καώ! Δεν ξέρω γιατί, αλλά όλο καιγόμουν. Κόντεψα να χάσω τα δάχτυλα και των δύο χεριών μου στη φωτιά. Με πήγαν τρεις φορές στο γιατρό του εργοστασίου, ώσπου στο τέλος μου άλλαξαν πόστο. Θα έκανα μεγάλη ζημιά, αν δεν με έβγαζαν απ’ τα κορνούτα. Δεν μπορούσα να γίνω καλός σ’ αυτή τη δουλειά. Μόλις τα γεμίζαμε με κάρβουνο, άναβα τη φωτιά κι ύστερα έπρεπε να κλείσω καλά το καπάκι. Αν έμπαινε μέσα αέρας, θα γινόταν μεγάλη έκρηξη. Κι εμείς θα γινόμασταν όλοι κάρβουνο, σαν το κάρβουνο που μας πληρώνουν να καίμε. Εγώ τα έτρεμα τα κορνούτα και δεν τα συνήθιζα. Κάθε φορά που άναβα τη φωτιά, μ’ έπαιρνε ο διάολος. 

Ο Μάνθος Μανδηλάκης και η ιστορία του μέσα στην Αθήνα του ‘30 Facebook Twitter
Εγώ δεν είμαι ο  Μάνθος Μανδηλάκης | Φωτο: Χρήστος Μαγγανάς
                                                                             

Ήθελα  να μάθω γράμματα και να γίνω δάσκαλος. Πάλεψα με τα γράμματα, μου άρεσαν πολύ. Αλλά έμαθα λίγα και δεν έφταναν. Δεν τα χόρτασα τα γράμματα. Θα γεράσω και δεν θα προλάβω να μάθω περισσότερα. Αν είχα παιδιά, θα ευχόμουν να τους αρέσουν και να τα ευχαριστηθούν τα γράμματα" λέει ο ήρωας της παράστασης.

«Ο Μάνθος Μανδηλάκης είναι ξεχασμένος, εκτός αν πούμε την ιστορία του» λέει η συγγραφέας Βίλια Χατζοπούλου. «Λίγο πριν από τη δεκαετία του 30. Νέος άντρας, ξεκινά από τις πέτρινες Κυκλάδες. Από έναν τόπο, όπου δεν χόρτασε τίποτα, για να αναζητήσει πόρους και ευκαιρίες  στην Αθήνα. Εργάζεται στο εργοστάσιο Φωταερίου. Περνάει απ’ όλα τα πόστα. Το μυαλό του είναι ξυράφι και ο χαρακτήρας του εκρηκτικός. Διαλέγει να γίνει ο κουρέας του εργοστασίου, επειδή είναι  το ξεκούραστο πόστο. Μένει δύσπιστος  διαρκώς στα λόγια  των διεκδικήσεων. Κοινωνικά, οικονομικά, ηθικά η εργατική τάξη αδικείται και η παγκόσμια τάση είναι απεργίες, αγώνες, αποκατάσταση του δικαίου.

 Η μεγάλη ιστορική στιγμή έχει χτυπήσει τη μικρή ιστορία του καθενός. Η ανάγκη και τα χαμένα μεροκάματα εξαγριώνουν μια κατηγορία ανθρώπων που δεν μπορούν να  σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος. Και όταν η ιστορία γίνεται αβάσταχτη, τότε ο χαρακτήρας , οι βαθύτερες αντοχές των ηρώων, τα πιο ανέγγιχτα υλικά του καθενός θα δώσουν τη λύση.

Ο Μάνθος Μανδηλάκης και η ιστορία του μέσα στην Αθήνα του ‘30 Facebook Twitter
Εγώ δεν είμαι ο  Μάνθος Μανδηλάκης | Φωτο: Χρήστος Μαγγανάς

Όμως ο Μάνθος Μανδηλάκης δεν έχει μάθει να παίρνει δώρα. Δεν πιστεύει ότι οι δυνατοί θα  δώσουν δώρα.  Και γίνεται ο μόνος απεργοσπάστης του εργοστασίου Φωταερίου, στην μεγάλη απεργία του 1929.

Μετά την απόφαση του Μάνθου Μανδηλάκη να σπάσει την απεργία η σύγκρουση εσωτερική και εξωτερική θα πάρει τη διάσταση του δράματος . Δίλημμα, κορύφωση, λύση.

Τρεις άντρες, στην ιστορία του Μάνθου Μανδηλάκη, στενά δεμένοι μεταξύ τους,  θα παλέψουν μεταξύ τους. Για χάρη του δικαίου που είναι κοινό αγαθό και ξεπερνάει – κάποτε – τα όρια του προσωπικού συμφέροντος.

Μέχρι η ιστορία να αλλάξει και εκείνα τα πρώτα αιτήματα των ανθρώπων να δικαιωθούν και στην εποχή μας να τα θεωρούμε αυτονόητα».

1929. Η μεγάλη απεργία στο εργοστάσιο Φωταερίου βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Αθήνα βυθίζεται στο σκοτάδι από άκρη σε άκρη. Δύο άντρες θα αναμετρηθούν με την προδοσία. Ένας τρίτος άντρας θα τους ακολουθήσει θέτοντας το δίκαιο, ως μοναδική αλήθεια. Η απεργία ωστόσο τους εξοντώνει, τους εξαγριώνει.  Έχουν ήδη δώσει σ΄ αυτόν τον αγώνα περισσότερα απ’ όσα αντέχουν και η πίεση θα προκαλέσει τον θάνατο του ενός. Κάτω από ποιες συνθήκες ; Το βαρύ ψέμα του νεκρού είναι μια πράξη θυσίας ή ένας φόνος;

Ο Μάνθος Μανδηλάκης και η ιστορία του μέσα στην Αθήνα του ‘30 Facebook Twitter
Εγώ δεν είμαι ο  Μάνθος Μανδηλάκης | Φωτο: Χρήστος Μαγγανάς

Στην παράσταση «Εγώ δεν είμαι ο Μάνθος Μανδηλάκης»  μαζί με τη μεγάλη ιστορία, παρακολουθούμε και τη μικρή ιστορία των ηρώων μας. Το χτύπημα της μεγάλης ιστορίας τους βρίσκει απροετοίμαστους, όμως, τους αναγκάζει να πάρουν θέση. Η θέση τους είναι η δύναμη που θα κινήσει και τη μεγάλη ιστορία. Θα την αλλάξει για πάντα. Και αυτή είναι η νίκη τους.

«Στο έργο η μεγάλη απεργία και η ταραγμένη πολιτική κατάσταση της εποχής, είναι το βασικό σημείο πίεσης των δύο ηρώων. Οι σκληρές συνθήκες και τα χαμένα μεροκάματα τους συνθλίβουν. Ο καθένας τους θα ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο επίλυσης του προβλήματος. Όλα θα οριστούν από τον χαρακτήρα τους, όπως συμβαίνει πάντα θαυμαστά στη δραματουργία. Οτιδήποτε  λοιπόν τους λείπει σε πολιτική γνώση, βούληση, σιγουριά συμπληρώνεται απ’ το βαθύτερο ένστικτό τους. Τα φυσικά, τα πιο ανέγγιχτα υλικά τους θα πάρουν τις δραματικές αποφάσεις της προδοσίας και θα οδηγήσουν την ιστορία πολιτικά, ηθικά, κοινωνικά» λέει η Βίλια Χατζοπούλου.

Ο Μάνθος Μανδηλάκης και η ιστορία του μέσα στην Αθήνα του ‘30 Facebook Twitter
Εγώ δεν είμαι ο  Μάνθος Μανδηλάκης | Φωτο: Χρήστος Μαγγανάς
Ο Μάνθος Μανδηλάκης και η ιστορία του μέσα στην Αθήνα του ‘30 Facebook Twitter
Εγώ δεν είμαι ο  Μάνθος Μανδηλάκης | Φωτο: Χρήστος Μαγγανάς

Συντελεστές παράστασης:
Κείμενο – Σκηνοθεσία : Βίλια Χατζοπούλου     
Ηθοποιοί: Ηλίας Βαλάσης, Κατερίνα Γεωργιάδου, Δώρα Γιαννακοπούλου, Μαρία Καλαμποκιά, Αγγελική Μπούρα , Ασημένη Τούντα,  Αντρέας Τσιλιβαράκος
Σκηνικά – Κοστούμια : Χαρά Κονταξάκη  
Φωτισμοί: Χριστόφορος Κώνστας- Βίλια Χατζοπούλου

Το διήγημα «Αίμα στην πόλη μαζί με φως», της Βίλιας Χατζοπούλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενύπνιο, στη συλλογή με τον τίτλο «Ακούω την καρδιά του παίχτη».

Θέατρο Άλφα, Πατησίων 37
Τηλέφωνο: 210 520 1828

Πολιτισμός
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Φωνές Δικαίωσης»: Το ντοκιμαντέρ για τη χρόνια κακοποίηση ανήλικων αθλητριών παρουσιάζεται απόψε στο κοινό

Πολιτισμός / «Φωνές Δικαίωσης»: Το ντοκιμαντέρ για τη χρόνια κακοποίηση ανήλικων αθλητριών παρουσιάζεται απόψε στο κοινό

Το ηχητικό ντοκιμαντέρ που διακρίθηκε στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης καταγράφει το τραύμα, τον αγώνα και τη δικαίωση των θυμάτων κακοποίησης του προπονητή Τάε Κβο Ντο στην Ηλιούπολη
LIFO NEWSROOM
Πέθανε ο θρυλικός σκηνοθέτης της όπερας Pierre Audi σε ηλικία 67 ετών

Πολιτισμός / Πέθανε ο θρυλικός σκηνοθέτης της όπερας Pierre Audi σε ηλικία 67 ετών

Ο κορυφαίος Γαλλο-Λιβανέζος καλλιτεχνικός διευθυντής, επιμελητής και σκηνοθέτης υπήρξε απόλυτα αφοσιωμένος στην τέχνη του και άφησε ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στον κόσμο της όπερας, της μουσικής και του θεάτρου.
LIFO NEWSROOM
Η «Ανδρομάχη» της Μαρίας Πρωτόπαππα στην Επίδαυρο

Πολιτισμός / Η «Ανδρομάχη» της Μαρίας Πρωτόπαππα στην Επίδαυρο

Στη δραματουργική και σκηνοθετική προσέγγιση της «Ανδρομάχης» από τη Μαρία Πρωτόπαππα, η Ερμιόνη και η Ανδρομάχη αντιπροσωπεύουν τα ιδεώδη των χωρών τους, ενώ ο Μενέλαος και ο Πηλέας την πολιτική και την εξουσία
LIFO NEWSROOM
Τιμοτέ Σαλαμέ: Ο ηθοποιός αποσπά υψηλή διάκριση από την Ιταλική Ακαδημία Κινηματογράφου

Πολιτισμός / Τιμοτέ Σαλαμέ: Ο ηθοποιός αποσπά υψηλή διάκριση από την Ιταλική Ακαδημία Κινηματογράφου

Ο Τιμοτέ Σαλαμέ έχει επανειλημμένα εκφράσει τον θαυμασμό του για την Ιταλία και τον πολιτισμό της, ενώ έχει συνεργαστεί με Ιταλούς σκηνοθέτες και έχει συμμετάσχει σε ταινίες που γυρίστηκαν στη χώρα
LIFO NEWSROOM
Η Ρουθ Αζάουα επιστρέφει στο Σαν Φρανσίσκο της μέσα από μια αναδρομική έκθεση

Πολιτισμός / Η Ρουθ Αζάουα «επιστρέφει» στο Σαν Φρανσίσκο της μέσα από μια αναδρομική έκθεση

Το έργο και η ζωή μιας από τις πιο επιδραστικές καλλιτέχνιδες του 20ού αιώνα, που μετέφρασε τα τραυματικά βιώματά της σε τέχνη από σύρμα, ξετυλίγεται μέσα από την έκθεση του Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο
LIFO NEWSROOM