Πέθανε σε ηλικία 91 ετών, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Πίτερ Αρνέτ

Πέθανε σε ηλικία 91 ετών, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Πίτερ Αρνέτ Facebook Twitter
Ο Πίτερ Αρνέτ/Φωτογραφία: X
0

Ο Πίτερ Αρνέτ, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος πέθανε σε ηλικία 91 ετών.

Ο Αρνέτ, που κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ το 1966 για διεθνές ρεπορτάζ χάρη στην κάλυψη του Πολέμου του Βιετνάμ για το Associated Press, πέθανε την Τετάρτη στο Newport Beach της Καλιφόρνιας, «περιστοιχισμένος από φίλους και συγγενείς», όπως δήλωσε ο γιος του, Άντριου Αρνέτ. Είχε εισαχθεί σε κέντρο περίθαλψης, καθώς έπασχε από καρκίνο του προστάτη.

Ως ανταποκριτής πρακτορείου ειδήσεων, ο Αρνέτ ξεχώρισε στον δημοσιογραφικό χώρο για την κάλυψη του πολέμου στο Βιετνάμ, από το 1962 έως τη λήξη του το 1975. Το 1991, ωστόσο, έγινε ευρέως γνωστός στο κοινό όταν μετέδιδε ζωντανές ανταποκρίσεις για το CNN κατά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου.

Ενώ σχεδόν όλοι οι δυτικοί ανταποκριτές είχαν εγκαταλείψει τη Βαγδάτη τις ημέρες πριν από την επίθεση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ο Αρνέτ παρέμεινε. Καθώς οι πύραυλοι άρχισαν να πέφτουν στην πόλη, μετέδιδε ζωντανά μέσω κινητού τηλεφώνου από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του.

Πέθανε σε ηλικία 91 ετών, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Πίτερ Αρνέτ Facebook Twitter
Ο Αρνέτ κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης για το δίκτυο CNN από το ξενοδοχείο Al Rashid, στον Πόλεμο του Κόλπου, στις 21 Φεβρουαρίου 1991/ Φωτογραφία: Getty Images

Πίτερ Αρνέτ: Το ξεκίνημα μίας ξεχωριστής δημοσιογραφικής καριέρας

Ο Αρνέτ είχε φτάσει στο Βιετνάμ μόλις έναν χρόνο αφότου είχε προσληφθεί από το Associated Press ως ανταποκριτής στην Ινδονησία.

Η θέση αυτή αποδείχθηκε σύντομη, αφού, μετά από ρεπορτάζ του που περιέγραφε την οικονομία της Ινδονησίας ως διαλυμένη, η εξαγριωμένη ηγεσία της χώρας τον απέλασε. Η απέλασή του αποτέλεσε μόνο την πρώτη από μια σειρά αντιπαραθέσεων στις οποίες θα βρισκόταν, παράλληλα με τη διαμόρφωση μιας ιστορικής δημοσιογραφικής πορείας.

Στο γραφείο του AP στη Σαϊγκόν, το 1962, ο Πίτερ Αρνέτ βρέθηκε ανάμεσα σε μια εντυπωσιακή ομάδα δημοσιογράφων, ανάμεσά τους ο επικεφαλής του γραφείου Malcolm Browne και ο φωτογραφικός διευθυντής Horst Faas, οι οποίοι μαζί θα κέρδιζαν τρία βραβεία Πούλιτζερ.

Ιδιαίτερα στον Browne απέδιδε ότι του έμαθε πολλά από τα «κόλπα επιβίωσης» που θα τον κρατούσαν ζωντανό σε εμπόλεμες ζώνες για τα επόμενα 40 χρόνια. Μεταξύ αυτών: να μην στέκεσαι ποτέ κοντά σε νοσοκόμο ή χειριστή ασυρμάτου, γιατί είναι από τους πρώτους στόχους του εχθρού· και αν ακούσεις έναν πυροβολισμό από την απέναντι πλευρά, να μην κοιτάξεις ποιος τον έριξε, γιατί ο επόμενος πιθανότατα θα σε βρει.

Ο Αρνέτ παρέμεινε στο Βιετνάμ μέχρι την πτώση της Σαϊγκόν στα χέρια των κομμουνιστών ανταρτών του Βόρειου Βιετνάμ το 1975. Στο διάστημα που προηγήθηκε των τελευταίων ημερών του πολέμου, έλαβε εντολή από τα κεντρικά του AP στη Νέα Υόρκη να αρχίσει να καταστρέφει τα αρχεία του γραφείου, καθώς η κάλυψη του πολέμου έφτανε στο τέλος της.

Αντί γι’ αυτό, τα έστειλε στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη, πιστεύοντας ότι κάποτε θα είχαν ιστορική αξία. Σήμερα βρίσκονται στα αρχεία του AP.

Μετά το τέλος του πολέμου, ο Αρνέτ παρέμεινε στο Associated Press έως το 1981, όταν εντάχθηκε στο νεοσύστατο τότε CNN.

Δέκα χρόνια αργότερα βρισκόταν στη Βαγδάτη, καλύπτοντας έναν ακόμη πόλεμο. Εκτός από το ρεπορτάζ από την πρώτη γραμμή, εξασφάλισε αποκλειστικές —και αμφιλεγόμενες— συνεντεύξεις με τον τότε πρόεδρο Σαντάμ Χουσεΐν και τον μελλοντικό εγκέφαλο της 11ης Σεπτεμβρίου, Οσάμα μπιν Λάντεν.

Το 1995 δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του με τίτλο Live From the Battlefield: From Vietnam to Baghdad, 35 Years in the World’s War Zones.

Ο Αρνέτ παραιτήθηκε από το CNN το 1999.

Το 2003, ενώ κάλυπτε τον δεύτερο Πόλεμο του Κόλπου για το NBC και το National Geographic, απολύθηκε επειδή παραχώρησε συνέντευξη στην ιρακινή κρατική τηλεόραση, κατά την οποία άσκησε κριτική στη στρατηγική του αμερικανικού στρατού. Οι δηλώσεις του καταγγέλθηκαν στις ΗΠΑ ως αντιαμερικανικές.

Μετά την απόλυσή του, τηλεοπτικοί κριτικοί του AP και άλλων μέσων εκτίμησαν ότι ο Αρνέτ δεν θα εργαζόταν ξανά στην τηλεοπτική δημοσιογραφία. Ωστόσο, μέσα σε μία εβδομάδα είχε ήδη προσληφθεί για να καλύψει τον πόλεμο στην Ταϊβάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Βέλγιο.

Το 2007 ανέλαβε θέση διδάσκοντα δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Shantou της Κίνας.

Μετά τη συνταξιοδότησή του το 2014, ο ίδιος και η σύζυγός του, Nina Nguyen, μετακόμισαν στη νότια Καλιφόρνια.

Γεννημένος στις 13 Νοεμβρίου 1934 στο Riverton της Νέας Ζηλανδίας, ο Αρνέτ ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη δημοσιογραφία όταν, λίγο μετά το λύκειο, έπιασε δουλειά στη τοπική εφημερίδα Southland Times.

«Δεν είχα πραγματικά ξεκάθαρη ιδέα για το πού θα με οδηγούσε η ζωή, αλλά θυμάμαι εκείνη την πρώτη ημέρα που μπήκα στο γραφείο της εφημερίδας ως εργαζόμενος και βρήκα το μικρό μου γραφείο· και είχα — ξέρετε — εκείνο το απίστευτα γλυκό συναίσθημα ότι είχα βρει τη θέση μου», είχε θυμηθεί σε προφορική ιστορία του AP το 2006.

Ύστερα από μερικά χρόνια εκεί, έκανε σχέδια να μετακομίσει σε μια μεγαλύτερη εφημερίδα στο Λονδίνο. Καθ’ οδόν προς την Αγγλία με πλοίο, ωστόσο, έκανε στάση στην Ταϊλάνδη και ερωτεύτηκε τη χώρα.

Σύντομα βρέθηκε να εργάζεται στην αγγλόφωνη Bangkok World και αργότερα στην εφημερίδα του ίδιου εκδοτικού οίκου στο Λάος. Εκεί έκανε τις γνωριμίες που τον οδήγησαν στο Associated Press και σε μια ζωή αφιερωμένη στην κάλυψη πολέμων.

Με πληροφορίες από Guardian

 
 
 

Διεθνή
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Christopher Anderson «αποδομεί» με τον φακό του την αψεγάδιαστη εικόνα των ανθρώπων του Τραμπ

Διεθνή / Ο Christopher Anderson «αποδομεί» με τον φακό του την αψεγάδιαστη εικόνα των ανθρώπων του Τραμπ

Ο Αμερικανός φωτογράφος εξηγεί ότι στόχος του δεν ήταν να προκαλέσει, αλλά να αποτυπώσει την πολιτική εξουσία χωρίς φίλτρα, μακριά από τη στιλιζαρισμένη εικόνα που επιβάλλει το Trumpworld
THE LIFO TEAM