Το Ouija, που προφέρεται «γουίτζι», είναι επιτραπέζιο παίγνιο που χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα, στο οποίο οι συμμετέχοντες καλούσαν πνεύματα και υποτίθεται πως έρχονταν σε επαφή με την άλλη πλευρά. Η μεταφυσική ψευδαίσθηση που παρεΐστικα προσφέρει το Ouija έχει εμφανιστεί ξανά, αλλά αποσπασματικά, στο παρελθόν (στον Εξορκιστή και τα Ξυπνήματα, για να θυμηθούμε δύο, ως και σε ένα επεισόδιο του «I Love Lucy») κι έγινε σχετικά δημοφιλής από το παιχνίδι της Hasbro. Ο κολοσσός των παιχνιδιών φιλοδοξούσε να φτιάξει μια μεγάλη παραγωγή με επίκεντρο φρικιαστικές παρενέργειες του Ouija, αλλά οι αποκαρδιωτικές επιδόσεις του σχετικά πρόσφατου και εξαιρετικά πολυέξοδου Battleship κατέβασαν τις ταχύτητες και το φιλμ κατέληξε σε μια b movie εκτέλεση σε επίπεδο παραγωγής, που δυστυχώς συνοδεύεται από δεύτερης διαλογής σενάριο, εφέ και υποκριτική από τους καλοβαλμένους ήρωες, που ξεπαστρεύονται σταδιακά, αφού ένα πνεύμα ονόματι Doris ενεργοποιείται μέσω του φαινομενικά αθώου πίνακα και εκδικείται άμοιρους και αθώους που έκαναν το λάθος να μην το καταστρέψουν όσο ήταν καιρός. Η τρομάρα ενισχύεται με ό,τι ηχητικό κλισέ μπορείτε να φανταστείτε, αλλά ο διάλογος είναι τόσο παιδαριώδης και η περιβάλλουσα κατάσταση τόσο ανεπαρκής ως τραβηγμένα αφελής (αστυνομία, συγγενείς, εξορκιστής, κανείς;), που δεν γίνεται να πιστέψει κάποιος πως ένα επιτραπέζιο κρύβει τόση μαζεμένη συμφορά.