Ο σπεσιαλίστας σε δράματα εποχής Τζο Ράιτ μεταμορφώνει το γλυκόπικρο παραμύθι του Πίτερ Παν σε μια επική περιπέτεια για παιδιά (άντε και για λίγο μεγαλύτερους), επικεντρώνοντας στην αρχή της ιστορίας που επινόησε ο Τζ.Μ. Μπάρι: τότε που ο 12χρονος ορφανός Πίτερ απήχθη από τον Μαυρογένη και μαζί με τα άλλα παιδιά του Ιδρύματος Λάμπεθ μεταφέρθηκε στα ορυχεία της Χώρας του Ποτέ, ώσπου ο Χουκ και η Τάιγκερ Λίλι του έδωσαν την ευκαιρία να αποδείξει πως μπορεί να πετάει και να εκπληρώσει την προφητεία που θέλει το χαρισματικό παιδί μιας νεράιδας να απελευθερώσει τους ιθαγενείς του τόπου από τους εκμεταλλευτές. Από ένα ντικενσιανό περιβάλλον, ο Ράιτ μεταφέρει τη δράση σε ένα όνειρο που γειτονεύει με τον εφιάλτη, ένα σκηνικό με ιπτάμενα πειρατικά πλοία, απέραντα πεδία σκλαβιάς και μια χώρα τροπική και μυστηριώδη. Σκοπός του είναι να ανακατέψει όλα τα υλικά για να κρατήσει το ενδιαφέρον σε μύθο οικείο, που εδώ υφαίνεται από ελαφρώς διαφορετική οπτική, χωρίς την οικογένεια Ντάρλινγκ, τη στρατιά των παιδιών, και τον Χουκ σε ρόλο prequel, αφού είναι ακόμη νέος, εκπαιδευόμενος και άγουρος πειρατής, στη σκιά του τρομακτικού και αδίστακτου Μαυρογένη και, κυρίως, φίλος ακόμη του Πίτερ, πριν από την παροιμιώδη έχθρα τους. Πλούτος στην παραγωγή υπάρχει, μερικές ιδέες, όπως η έννοια του νερού που σχετίζεται με τον Πίτερ Παν, που πάντα φαίνεται να κολυμπάει στον αέρα αντί να πετάει δυναμικά, λειτουργούν από τον πάντα εκκεντρικό Ράιτ, αλλά η μαγεία δεν έρχεται, σε μια ιστορία που κανείς δεν είχε πραγματική ανάγκη να εξερευνήσει μετά την πληθώρα των Παν και των παραγώγων του τα τελευταία χρόνια.