Περισσότερα από 10 χρόνια μετά τη συνταρακτική απόκρουση της γήινης εισβολής στον πλανήτη Πανδώρα, η ηττημένη «εταιρεία» επανέρχεται με άγριες corporate διαθέσεις και αιχμή του δόρατος το άβαταρ του ανελέητου, νεκρού πλέον συνταγματάρχη Μάιλς Κουόριτς.

 

Ο Τζέικ Σάλι μαζί με τη Νέιτιν και τα τρία βιολογικά τους παιδιά, συν την υιοθετημένη κόρη της δόκτορος Ογκαστίν, με την ίδια φωνή και τη νεανική εμφάνιση της Σιγκούρνι Γούβερ, και άλλο ένα, τον Χάντερ, που τον έχουν σαν παιδί τους και είναι ο Μογλιesque γιος… του συνταγματάρχη, ζουν προσωρινά ευτυχείς στην αναδασωμένη γειτονιά τους, αλλά με τα πρώτα κανόνια οι μπλε Νάβι βρίσκουν καταφύγιο στους Μετκαγίνα που, αν και πράσινοι, είναι σχεδόν αμφίβιοι και μετά τις αρχικές αμφιβολίες τους τούς δέχονται σε μια κίνηση ευγνωμοσύνης για τις φιλότιμες προσπάθειες του αφομοιωμένου ξένου «Τζεϊκσούλι» και ήρωα πολέμου, αφού, αν θυμάστε, είχε δαμάσει το μεγάλο πτηνό και, ιππεύοντάς το, διέλυσε τις παλιές φιλονικίες και οδήγησε τη ζωοφόρα και μαγεμένη γωνιά του σύμπαντος στη νίκη.

 

Όλοι μαζί ετοιμάζονται για το κακό και το ξέρουν. Οι μεγάλοι ανησυχούν και οι μικροί παίζουν και δοκιμάζουν τα όριά τους σαν να βρίσκονται σε οποιαδήποτε ταινία ενηλικίωσης. Μοιάζουν πολύχρωμοι αφρο-ινδιάνοι και μιλάνε κυρίως αγγλικά με προφορά που περιέργως θυμίζει εκείνη του Γιουσέιν Μπολτ!

 

Το The way of water έχει τον άχαρο ρόλο να επανασυστήσει το ανανεωμένο όραμα του Τζέιμς Κάμερον που, όπως έχει αναγγελθεί ήδη, έχει τουλάχιστον άλλα τρία sequels προγραμμισμένα μέχρι και το 2028! Μεταφέροντας τη δράση στο νερό, ο πεισματάρης τεχνοαισθηματίας του αμερικανικού σινεμά συνδυάζει τις τεχνικές που είχε αναπτύξει στην Άβυσσο και τον Τιτανικό, μάλιστα, σε μια μεγάλη σεκάνς μάχης σχεδόν τρολάρει την αξέχαστη απεικόνιση της τραγωδίας, με ανθρώπους και αντικείμενα να κατρακυλούν αβοήθητοι στον υγρό θάνατό τους, σαν σε κενό αέρος. Η εκπαίδευση των Σάλι στο νέο τους περιβάλλον μοιάζει με πρόβα αχανούς θεματικού πάρκου (ας μην ξεχνάμε πως η Fox ανήκει πλέον στην Disney…) και μια σειρά από ψάρια και θηλαστικά, σαλαχοειδή και κήτη με ευφυΐα και ένα υπερπολύτιμο αντιγηραντικό «μέλι» που έχει αντικαταστήσει το unobtainium συνιστούν το μεγαλύτερο σε έκταση και βάθος ενυδρείο που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη.

 

Για το τεχνικό κομμάτι της ταινίας καμία αντίρρηση, αλλά και ελάχιστες εκπλήξεις ή αναστεναγμοί πρωτοτυπίας. Το 3D λειτουργεί, και μάλλον ενδείκνυται, για χάρη του θεάματος και της διάστασης που προϋποθέτουν η κλιμάκωση των επιθέσεων αλλά και το ύψος του ευγενούς σκοπού που επιδιώκει ο Κάμερον, δηλαδή την παραβολή κατά του ρατσισμού και την έκκληση για έναν καθαρό πλανήτη, μαζί βέβαια με την καταδίκη του για κάθε μορφή αποικιοκρατίας ‒ εξού και το πρώτο Avatar είναι μία από τις αγαπημένες ταινίες ever του Όλιβερ Στόουν. Οι ενδείξεις για τη συνέχεια ίσως αλλάξουν τα δεδομένα που εδώ παραμένουν πάνω κάτω τα ίδια, επιμηκύνονται αδικαιολόγητα σε διάρκεια και επαναλαμβάνονται σε βαθμό σχολικής εμπέδωσης.