Πάντρεμα του κλασικού κινουμένου σχεδίου της Disney από το 1991 και της μιούζικαλ εκδοχής στο Μπρόντγουεϊ με τα οσκαρικά τραγούδια που συνέθεσε (και αργότερα συμπλήρωσε) ο Άλαν Μένκεν σε στίχους Χάουαρντ Άσμαν και Τιμ Ράις, η Πεντάμορφη και το Τέρας πραγματοποιήθηκε από τον Μπιλ Κόντον με τον αποστειρωμένο σεβασμό με τον οποίο χειρίστηκε και το Dreamgirls, άλλον ένα θησαυρό που ο παραγωγός Ντέιβιντ Γκέφεν δίσταζε να επί χρόνια να αποδεσμεύσει από τον θεατρικό του μύθο. Το μοναδικό μαγικό στοιχείο του έργου είναι η απαράμιλλη φωνή της κατόχου 6 βραβείων Τόνι Όντρα Μακντόναλντ στον ρόλο της κυρίας Γκαρνταρόμπας, κάνοντας τη διαφορά από τις εξομοιωμένες, βγαλμένες θαρρείς από autotune, σωστές και βαρετές τραγουδιστικές φωνές των υπόλοιπων πασίγνωστων ηθοποιών, από την Έμα Γουότσον, που υποδύεται χωρίς ιδιαίτερη χάρη την Μπελ, μέχρι την Έμα Τόμσον, που δυστυχώς δεν μπορεί να φτάσει την εύθραυστη, συγκινητική ερμηνεία της Άντζελα Λάνσμπερι στο υπέροχο, ομώνυμο τραγούδι της ταινίας. Αυτή ακριβώς η ομοιομορφία μαζί με την απουσία τόλμης καταδικάζουν σε μια χαριτωμένη, παρά τη σκοτεινιά της πλοκής, ομορφιά μια ακόμη διασκευή, που ωστόσο θορύβησε τους Ρώσους, γιατί ο χαρακτήρας του Λεφού φαίνεται πολύ γκέι για τα γούστα τους – φαίνεται, γιατί φυσικά δεν το δηλώνει ποτέ, παρά τις κωμικά ξελιγωμένες του ματιές προς τον αφέντη του, τον διπρόσωπο Γκαστόν.