Οι δημιουργοί της Εποχής των Παγετώνωνκαι ο περίφημος Dr Seuss, δηλαδή ο συγγραφέας Θίοντορ Γκέισελ που έγραψε σουρεαλιστικά και φαντασμαγορικά παραμύθια στα ‘50s, όπως τον Γκριντς που έχουμε δει στο σινεμά, συναντιούνται σε μια παιδική εκδρομή που δανείζεται αμφίπλευρα από την εικόνα των μεν και το πνεύμα του δε. Δεν μπορούμε να μιλάμε για προδοσία του ύφους του Σους, αφού η ιστορία και οι χαρακτήρες δηλώνουν παρών, και το ύφος του συγγραφέα δύσκολα αλλοιώνεται. Φυσικά, τα πολλά εφέ και η αναπόφευκτη χαριτωμενιά του Χόρτον και του δημάρχου της λιλιπούτειας πόλης καλοπιάνουν τα παιδάκια του 21ουαιώνα, αλλά το κέρδος είναι μια σειρά από πλούσιες σκηνές και η εντύπωση μιας μεγαλόσωμης ταινίας που καταπιάνεται με την ταπεινή και ευγενή επιμονή του ενός για σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη, κόντρα στην ομογενοποίηση της κοινωνικής ομάδας (ακούγεται ξύλινα κομμουνιστικό, ωστόσο αυτό είναι το εμφανώς κυρίαρχο θέμα στην ταινία).

Διότι ο αλλοπαρμένος και καλόκαρδος Χόρτον, έξυπνος και ελαφρύς σαν το κλαράκι που κρατάει, ακούει φωνές προσώπων μέσα σε μια απειροελάχιστη σκονίτσα που βρίσκεται στην κορυφή ενός τριφυλλιού. Εκεί, μέσα στη Who-ville, ζουν κανονικά, ανύποπτοι για το μικροσκοπικό τους μέγεθος, οι Who, και δεν έχουν ιδέα πως ανά πάσα στιγμή ο κόσμος τους μπορεί να κατασπαραχθεί από την όρεξη ενός μυρμηγκιού ή από το απρόσεκτο πάτημα ενός ζώου της ζούγκλας. Με οξυμένες τις αισθήσεις του, ο Χόρτον τους ακούει και επικοινωνεί με το δήμαρχο της πόλης, τον οποίο προσπαθεί να προειδοποιήσει. Και οι δύο παρεξηγούνται. Το δήμαρχο τον θεωρούν λίγο ανυπόληπτο, παρ' ότι είναι ευσυνείδητος και τίμιος, και τον Χόρτον τον θεωρεί περίπου αιρετικό και επικίνδυνο για την κοινωνική συνοχή μια στενόμυαλη και μισαλλόδοξη καγκουρίνα με επιρροή, η οποία βάζει έναν ψωραλέο αετό να του αρπάξει το τριφύλλι από την προβοσκίδα και να το καταστρέψει. Γίνεται αγώνας επιβίωσης και πέφτει πολύ κυνηγητό.

Ο Σους έχει φτιάξει έναν περίεργο κόσμο, όχι ενοχλητικό αλλά γεμάτο από τόσους διαφορετικούς κατοίκους, που οι νορμάλ αναγκαστικά φοβούνται για την υγεία της κανονικότητας που έχουν οραματισθεί ως συνταξιοδοτικό πρόγραμμα τάξης και ασφάλειας. Φαντάζομαι πως ο ίδιος είναι ο παρεξηγημένος ελέφαντας που θέλει να ονειρεύεται εξωγήινους, αλλά τους ακούει ανάποδα, μέσα στα θαύματα της φύσης που δεν διακρίνονται με γυμνό μάτι, όπως ακριβώς οι εξωγήινοι, αν υπάρχουν, φαντάζονται πως είμαστε εμείς.

Φυσικά, η επίδρασή του στο σινεμά του Τιμ Μπάρτον, από τονΨαλιδοχέρη και τον Σκαθαροζούμη μέχρι τον Εφιάλτη των Χριστουγέννων, είναι εμφανέστατη και δημιουργική. Ενώ ο Μπάρτον το γυρίζει σε μια γοτθική σκοτεινιά, το παραμύθι του Σους επιμένει να είναι μελαγχολικά πολύχρωμο και ασταμάτητα παιχνιδιάρικο, στο λόγο και την εικόνα - και πόσα χρόνια πάνε από τότε που πρωτοέγραψε τις ζουζουνιστές παραβολές του. Η μετατροπή του σε μεγάλης παραγωγής κινούμενο σχέδιο κρύβει τη χαρά της απόλαυσης για έναν μεγάλο που εκτιμά τη σουρεαλιστική ανατροπή και δεν παραλείπει να ικανοποιεί πλήρως ένα παιδί που δεν έχει ιδέα από τη δεύτερη ανάγνωση, αλλά μπαίνει ορεξάτο στην αίθουσα για να γλύψει ένα χορταστικό κινηματογραφικό παγωτό.

Στην ελληνική μεταγλωττισμένη κόπια ακούγονται ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Ηλίας Ζερβός και ο Γιάννης Κότσιρας ως αφηγητής.