Στην πρώτη της ταινία μυθοπλασίας, μετά το ντεμπούτο της με το ντοκιμαντέρ Great Directors, η Άντζελα Ισμαήλου στοχάζεται πάνω στον έρωτα και στον θάνατο με αφορμή τη φύση της πίστης, μέσα από τη συνάντηση ενός ιερέα που ήρθε στην Πάτμο για να μελετήσει την Αποκάλυψη του Ιωάννη, ενός ταυρομάχου που μεταβαίνει στο νησί για να βρει την άκρη σε ένα οικογενειακό μυστικό και μιας τραγουδίστριας της όπερας που επιστρέφει στα πατρογονικά χώματα, ψυχικά τραυματισμένη, αποτραβηγμένη από τα εγκόσμια. Τα μονοπάτια τους διασταυρώνονται, με το τρυφερό πλησίασμα, τις εντάσεις, τις αποκαλύψεις και τις εκρήξεις να αυξομειώνονται κάτω από τη βαριά σκεπή του μοναστηριού. Σε ένα δράμα απαιτήσεων, ποιητικό και ζοφερό, η Ισμαήλου, που υπογράφει το σενάριο, τη σκηνοθεσία και ερμηνεύει τη λυρική, αινιγματική Δάφνη, σαν να έχει ξεπηδήσει από τη φαντασία του Χένρι Τζέιμς, καταφέρνει περίφημα να αποδώσει μια επείγουσα ανάγκη συναισθηματικής έκφρασης των χαρακτήρων σε ένα πλαίσιο άχρονο και αιώνιο, εκεί όπου η υπαρξιακή αγωνία για ελπίδα και ζωή δίνει τη μάχη της με τα αμετακίνητα θρησκευτικά ζητήματα. Με αρωγούς τη συμπαγή χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα και τη μεστή συμφωνική μουσική του βραβευμένου με Όσκαρ συνθέτη του Finding Neverland, Γιαν Καζμαρέκ, το πολύπλοκο, υπερ-δραματικό σενάριο βρίσκει τις απαραίτητες ανάσες του όταν κάποιες σκηνές χαλαρώνουν και τα εξομολογητικά voice-over επεξηγούν.