Η ζωή της 60χρονης Ανζελίκ, που δουλεύει σε μπαρ και γουστάρει τα ποτά, τα ξενύχτια και τους άνδρες, ώσπου έρχεται ένας κανονικός άνδρας, την ερωτεύεται και της προτείνει να την απαλλάξει από τα «καθήκοντά» της, με αντάλλαγμα τον γάμο, μοιάζει τραβηγμένη, αλλά είναι αληθινή και μάλιστα ανήκει στην πρωταγωνίστρια, την Ανζελίκ Λινζεμπέργκεν, 65 ετών και μητέρα του Τέις, δηλαδή του ενός εκ των σκηνοθετών, ο οποίος ανέκαθεν ήθελε να αφηγηθεί την ιστορία της ιδιαίτερης μάνας, και, τελικά, αντί να γράψει ένα βιβλίο, που ήταν το αρχικό του σχέδιο, γύρισε την ταινία Party Girl, μαζί με τις δύο φίλες του, αποσπώντας τη Χρυσή Κάμερα τον περασμένο Μάιο στις Κάννες. Η πραγματική Ανζελίκ ισχυρίζεται πως ό,τι βλέπουμε είναι η, πρώην πλέον, δουλειά της σε ένα «κωλόμπαρο» στα σύνορα μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας (η ίδια κατάγεται από τη Λορένη και έχει ζήσει στο Ζάγκρεμπ) και το γεγονός πως η προχωρημένη ηλικία της και το ξεθωριασμένο ξεφάντωμα δεν την πτοούν γίνεται από μόνο το συγκινητικό κλειδί του Party Girl. Η γυναίκα αυτή είναι τόσο πιστή και δοσμένη στην ιδέα της μεγάλης βραδιάς σε ένα οικογενειακό επαγγελματικό περιβάλλον, όπως άλλοι θα αντιμετώπιζαν με φυσικότητα το γραφείο ή το κατάστημά τους, που πείθει πως, παρά τη φθορά και τη διάχυτη παρακμή, το βήμα προς τον γάμο, άρα και την εθελουσία έξοδο, είναι ένα υπαρκτό δίλημμα. Συνεπώς, είχε ταινία στα χέρια του, καθώς η μάνα όντως παράτησε το αλκοόλ, τα τσιγάρα και τα strip clubs, όταν αποφάσισε ξαφνικά να παντρευτεί. Πάντως, τέτοιο κάστινγκ δεν θα μπορούσε να είχε γίνει πιο φυσικά και αρμονικά – η Ανζελίκ είναι σαν παραμεθόριος εκδοχή της Γκλόρια Σουάνσον.