Δικαιούνται οι τρανς άνθρωποι να έχουν παιδιά; Προφανώς και ναι, λέει η Βανέσσα Βενέτη

Δικαιούνται οι τρανς άνθρωποι να έχουν παιδιά; Προφανώς και ναι, λέει η Βανέσσα Βενέτη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
24

Η θηλυκή ύπαρξη απέναντί μου είναι μια καλλίγραμμη, γοητευτική τρανς γυναίκα που τυγχάνει ταυτόχρονα γονέας ενός πανέμορφου κοριτσιού, «καρπού» γάμου που τέλεσε προτού ξεκινήσει τη φυλομετάβαση.

Μιλά γι' αυτήν τρυφερά, με περισσή αγάπη αλλά και στενοχώρια –ένεκα η δικαστική διαμάχη για το παιδί με την πρώην σύζυγο–, έχει κιόλας τατουάζ το όνομα της κόρης της στο δεξί της χέρι.

Κάποιοι ίσως την έχετε δει και στην τηλεόραση, είχε μιλήσει στην προπαρασκευαστική επιτροπή της Βουλής το '17 για το νομοσχέδιο της ταυτότητας φύλου, προβάλλοντας την τρανς γονεϊκότητα.


Αν κάποιοι-ες παραξενεύεστε, αγνοείτε προφανώς ότι η ταυτότητα φύλου δεν σχετίζεται υποχρεωτικά με τον ερωτικό προσανατολισμό κι ότι παρόμοιες περιπτώσεις απασχόλησαν τη δημοσιότητα αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια.

Ενδεικτικά αναφέρω την τηλεπερσόνα Caitlyn Jenner, πρώην Ολυμπιονίκη στο δέκαθλο (ως Bruce Jenner, τότε) που είχε έξι παιδιά από τρεις διαφορετικούς γάμους πριν κάνει φυλομετάβαση, τον 30χρονο Kaci Sullivan από το Γουισκόνσιν που γέννησε και ως γυναίκα που ήταν αρχικά και ως άνδρας πλέον με τον νυν σύντροφό του, καθώς επίσης το transgender μοντέλο Aydian Dowling που φωτογραφήθηκε πρόσφατα πανευτυχής μαζί με τη σύζυγο και το νεογέννητο μωρό τους.

Το '16 και το '17, εξάλλου, είδαμε live στην Αθήνα δύο διαφορετικούς τρανς καλλιτέχνες –τον πολύ Genesis P. Orridge (Psychic TV, Coil) στο Modu και «τους» Del LaGrace Volcano στο 1ο GenderFest στο Booze–, οι οποίοι διατηρούν επίσης οικογένειες με βιολογικά παιδιά.


Μόνο που στην περίπτωση της Βανέσσας δεν υπάρχει συναίνεση από το έτερον ήμισυ, αντιθέτως. Η πρώην μάλιστα την εκβιάζει, καθώς λέει, αφού και την κόρη τους δεν την αφήνει πια να δει και διαζύγιο αποφεύγει να της δώσει, κάτι που ο νόμος απαιτεί ώστε να μπορέσει έπειτα να αλλάξει τα στοιχεία της.

Στο πλαίσιο μάλιστα του δικαστικού αγώνα που έχει ξεκινήσει για την επιμέλεια, οι φίλοι και οι φίλες της στήνουν ένα benefit event την ερχόμενη Πέμπτη στο Be Queer.

Δεν θα είχε πρόβλημα η κόρη μου να μάθει την αλήθεια για μένα. Και θα ήταν εννοείται προτιμότερο να τη μάθει από μένα παρά από τρίτους. Αν ένα παιδί νιώθει ότι το αγαπάς, σε αποδέχεται όπως είσαι πολύ ευκολότερα από τους ενήλικους.

Οι γκέι γονείς, οι τρανς γονείς, οι ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες γενικότερα είναι σήμερα μια πραγματικότητα ολοένα πιο ορατή που αξιώνει αναγνώριση, αποδοχή και ίσα δικαιώματα. Τα οποία βεβαίως και δικαιούνται όχι (μόνο) ως οιωνεί προπομποί ενός πιο ανοικτού, φιλελεύθερου και συμπεριληπτικού μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης αλλά επειδή καταρχήν αντανακλούν πραγματικές ανάγκες πραγματικών ανθρώπων, τα συναισθήματα των οποίων δεν διαφέρουν από των άλλων.

Τις τελευταίες δεκαετίες βγαίνουν δυναμικά προς τα έξω. Ήδη σε πολλές χώρες υπάρχουν οργανώσεις και δίκτυα αλληλοϋποστήριξης για τους εν λόγω γονείς και οικογένειες – αντίστοιχη πρωτοβουλία στην Ελλάδα είναι οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο.

 

Η ομιλία της Βανέσσας Βενέτη στη Βουλή από το 02:55


«Για ένα τρανς άτομο που σκέφτεται τη γονεϊκότητα είναι σημαντικό να γνωρίζει ότι ποικίλα νομικά ζητήματα μπορεί να προκύψουν αναφορικά με τα γονεϊκά δικαιώματα. Η νομική αντιμετώπιση της ανατροφής, της υιοθεσίας ή της απόκτησης αναγνωρισμένων βιολογικών απογόνων ποικίλει (σ.σ. ανάλογα την Πολιτεία στις ΗΠΑ ή τη χώρα, με όσες διαθέτουν τις πιο φιλελεύθερες για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα νομοθεσίες να είναι συνήθως και οι πιο ευνοϊκές απέναντι στους τρανς γονείς).

Επιπλέον, σε περιπτώσεις όπου οι γονείς κάνουν come out ως τρανς ή κάνουν φυλομετάβαση αφού έχουν αποκτήσει παιδιά, ένας πρώην σύζυγος ή σύντροφος μπορεί να χρησιμοποιήσει την ταυτότητα φύλου τους για να αμφισβητήσει, περιορίσει ή αρνηθεί επαφές με το παιδί.

Και ενώ ορισμένα θέματα που αφορούν τους τρανς γονείς βελτιώθηκαν με την αναγνώριση των ομόφυλων γάμων, παραμένουν εμπόδια για όσους είναι άγαμοι ή σε σύμφωνο συμβίωσης. Συχνά επίσης οι δικαστές δεν έχουν καλή κατανόηση των ζητημάτων ταυτότητας φύλου, ούτε μια συνεπή νομολογία-οδηγό».

Το απόσπασμα αυτό από την ιστοσελίδα του LGBTQ Legal Resource Center περιγράφει άρτια την κατάσταση με την τρανς γονεϊκότητα, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς.

Στην Ελλάδα, ο νόμος 4491/17 για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου αναφέρει πως «σε περίπτωση που το πρόσωπο που αιτείται τη διόρθωση της ληξιαρχικής πράξης γεννήσεώς του έχει τέκνα, είτε γεννημένα σε γάμο, είτε χωρίς γάμο, είτε σε σύμφωνο συμβίωσης, είτε υιοθετημένα, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που έχει απέναντί τους δεν μεταβάλλονται ούτε επηρεάζονται».

Επίσης «δεν επέρχεται καμία απολύτως μεταβολή στις ληξιαρχικές πράξεις των τέκνων λόγω της μεταβολής του καταχωρισμένου φύλου του γονέα, ο οποίος εξακολουθεί να εμφανίζεται σε αυτές με το πρώην φύλο του», κάτι που ελέγχεται ως διάκριση.

Ας δούμε όμως καλύτερα τι λέει για όλα αυτά, τι λέει για τη ζωή της εν γένει η ίδια η Βανέσσα:

«Δεν ήμουνα ένα γκέι παιδί που εξελίχθηκε σε τρανς. Δεν είναι κακό φυσικά αυτό, απλά δεν ήμουν έτσι. Δεν ένιωθα καν αρχικά έλξη για τα αγόρια, από μικρή όμως αισθανόμουν βαθιά μέσα μου κορίτσι. Ένα συναίσθημα που καταπίεζα γιατί δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω, δεν είχα άλλωστε την παραμικρή πληροφόρηση – επαρχία τώρα κι εποχές προ Ίντερνετ, καταλαβαίνεις!

Τις τρανς τότε τις έβλεπες μόνο σε τίποτα mainstream περιοδικά, ενώ το στερεότυπο τις ήθελε γκέι που ντύνονταν γυναίκες για να κάνουν πιάτσα. Οι περισσότεροι εξάλλου αγνοούσαν –κι ακόμα αγνοούν– ότι η ταυτότητα φύλου δεν συνδέεται απαραίτητα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Πολλοί άνθρωποι έχουν σεξουαλικότητα ρευστή και μεταβαλλόμενη κι αυτό ισχύει επίσης για τα τρανς άτομα.


Με κοπέλες, που λες, είχα αρκετές εμπειρίες και επειδή είχα ένα ωραίο παρουσιαστικό, ήμουν δε κι από γνωστή οικογένεια, είχα επιτυχία! Μπορεί και να τους άρεσε το ότι δεν τις πλησίαζα όπως τα περισσότερα αγόρια, διέθετα μια φυσική ευγένεια και λεπτότητα, ήμουνα βλέπεις πάντα πλάσμα αγαπησιάρικο! Νιώθοντας άλλωστε κι εγώ γυναίκα, ήξερα καλά πώς να τις γοητεύσω.

Όχι, δεν ήμουν καθόλου κλειστός χαρακτήρας, ήμουνα αντίθετα δραστήριο άτομο, κοινωνικό, με εξέλεγαν κιόλας συνεχώς πρόεδρο του 15μελούς. Έκανα επίσης συστηματικά αθλητισμό – μπάσκετ, ποδήλατο, πολεμικές τέχνες, τέτοια. Ταυτόχρονα όμως με βασάνιζε μια τεράστια εσωτερική μοναξιά γιατί αυτό που γινόταν μέσα μου δεν μπορούσα να το μοιραστώ με κανέναν.

Δικαιούνται οι τρανς άνθρωποι να έχουν παιδιά; Προφανώς και ναι, λέει η Βανέσσα Βενέτη Facebook Twitter
Έχω να δω την κόρη μου σχεδόν ενάμιση χρόνο κι αυτό μου έχει στοιχίσει. Μόνο κάποιες φορές στο τηλέφωνο την άφησαν να μου μιλήσει. Η πρώην σύζυγος κέρδισε τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον μου και την προσωρινή επιμέλεια του παιδιού, συν τη διατροφή. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Η πρώτη φορά που βγήκα έξω με γυναικεία εμφάνιση ήταν στην εφηβεία. Οι δικοί μου φύγανε στο εξοχικό μας για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος κι εγώ έμεινα πίσω, δικαιολογούμενη ότι δεν θέλω να χάσω ένα τουρνουά μπάσκετ. Έβαζα ρούχα της μητέρας μου κι ένιωθα επιτέλους ο εαυτός μου.

Συνέχισα για χρόνια να το κρατάω μυστικό. Μετά το λύκειο έφυγα για νομικές σπουδές στην Ιταλία, γρήγορα όμως τις εγκατέλειψα κι επέστρεψα. Μου έλειπε η ψυχική ηρεμία για να αφοσιωθώ στις σπουδές, λόγω ακριβώς της σύγκρουσης του βιολογικού μου φύλου με το κοινωνικό.

Εργάστηκα στην οικογενειακή επιχείρηση, σε καφέ, σε γνωστές εταιρείες στον τομέα πωλήσεων, στην πορεία άνοιξα δικές μου επιχειρήσεις. Έκανα επίσης διάφορες μικρές και δύο μεγάλες σχέσεις με γυναίκες –επτά χρόνια η μία, δύο η άλλη–, η δε τρίτη ήταν με εκείνη που έμελλε να γίνει σύζυγος και μητέρα του παιδιού μας.


Γνωριστήκαμε το '05 και την ερωτεύτηκα εξαρχής παράφορα. Συζήσαμε για κάποιον καιρό και τον Ιούνιο του '10 αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Δύο μήνες μετά ήτανε έγκυος στην κόρη μας.

Της είχα τόση αγάπη ώστε σκεφτόμουν να βάλω τη Βανέσσα οριστικά «στην ντουλάπα», να πνίξω ό,τι μου συμβαίνει – μαθημένη ήμουν εξάλλου. Αυτό παρότι πριν από τη γνωριμία μας έκανα ήδη βήματα αποδοχής – είχα κατέβει στην Αθήνα, είχα βγει σε διάφορα μαγαζιά του χώρου, είχα γνωρίσει κόσμο, είχα κυκλοφορήσει ως γυναίκα.

Η σύζυγος βέβαια δεν είχε αντιληφθεί τίποτε, όπως και κανείς άλλος. Όσο όμως κι αν καταπιέζεις την ταυτότητα φύλου σου, κάποια στιγμή νιώθεις ασφυξία. Επειδή ακριβώς την αγαπούσα τόσο, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί της το «μυστικό» μου, ρισκάροντας έναν χωρισμό που καθόλου δεν επιθυμούσα τότε.

Αν είσαι εύπορος γκέι, λεσβία ή τρανς, η κοινωνία σε αντιμετωπίζει αλλιώτικα, έχεις επιπλέον τρόπους και μέσα να αντιμετωπίσεις τυχόν απειλές ή διακρίσεις. Σ' εμάς τις τρανς ειδικά η οικονομική αυτάρκεια είναι εξαιρετικά σημαντική, τόσο για λόγους επιβίωσης όσο και «συντήρησης»!


Όταν της είπα τι μου συμβαίνει, ταράχτηκε πολύ. Λογικό, είχε εντελώς άλλη εικόνα για μένα, όπως όλοι άλλωστε. Τη διαβεβαίωσα ότι αγαπώ πολύ κι εκείνη και το παιδί και την έπεισα να δούμε μαζί κάποιον ειδικό στην Αθήνα με γνώση του θέματος.

Κάναμε κάποιες συνεδρίες, μου έδωσε ξεκάθαρη διάγνωση και χαρτί για να προχωρήσω στη φυλομετάβαση που τόσο επιθυμεί κάθε τρανς άνθρωπος. Της είπα ότι εφόσον θα παραμέναμε μαζί, θα πρόβαινα σε αυτό μόνο με τη δική της συναίνεση. Της σύστησα και την ψυχολόγο μου την κ. Πάρβυ Πάλμου, συζήτησαν, όμως εν τέλει αδυνατούσε να με δεχτεί ως Βανέσσα.

Άρχισε να με κακοποιεί ψυχολογικά, να με λέει «ανώμαλο», «ξέχνα τα όλα ή χωρίζουμε» μου πέταξε εν τέλει εκβιαστικά. «Πράξε όπως νομίζεις» αποκρίθηκα, γιατί να ξεχάσω τι, αυτό που είμαι;

Χωρίσαμε λοιπόν τον Δεκέμβριο του '14 και ήρθα στην Αθήνα να ξεκινήσω τη φυλομετάβαση. Άρχισε τότε να μου τηλεφωνεί λέγοντας ότι της κατέστρεψα τη ζωή, ότι το παιδί –που του είχε βάλει λόγια για μένα το περιβάλλον της ότι το παράτησα– με ζητάει κι ότι το είχα εγκαταλείψει.

Πράγματα που φυσικά δεν ίσχυαν. Ήταν εξαρχής η πρώτη μου προτεραιότητα, το πρόσεχα, το φρόντιζα όταν δούλευε η μητέρα του, το διάβαζα, είχαμε μεγάλο δέσιμο.

Είπα τότε να αναβάλω τη διαδικασία και να επιστρέψω στα Γιάννενα ώστε να μεγαλώσει λίγο ακόμα το παιδί. Φοβόμουν κιόλας μη μου το στερήσουν. Έπιασα ξανά δουλειά ως barista, όμως η αληθινή μου φύση φώναζε, η ασυμφωνία φύλου πια δεν αντεχόταν.

Έπαθα κατάθλιψη σε σημείο να κινδυνεύσει η ζωή μου –με γλίτωσε η ψυχολόγος μου στέλνοντας έγκαιρα την αστυνομία σπίτι μου–, κάτι που χρησιμοποίησε αργότερα η πρώην ώστε να μη με αφήνει να βλέπω την κόρη μου, ως μη έχουσα σώας τας φρένας. Υποχώρησε μόνο έπειτα από πιέσεις των δικηγόρων μου και έκδοση εισαγγελικής εντολής υπέρ μου.

Μπορούσα να τη μηνύσω γι' αυτή τη συμπεριφορά αλλά δεν ήθελα να αποκτήσει η μικρή κακές εικόνες. Ζήτησε τελικά μια πελώρια διατροφή και απειλούσε ότι θα μου έδινε διαζύγιο –απαραίτητη δυστυχώς προϋπόθεση για να αλλάξω στοιχεία– μόνο αν υπέγραφα χαρτί ότι δεν θα έβλεπα πια το παιδί, το οποίο απαιτούσε πλέον να συναντώ μόνο ντυμένη αντρικά και παρουσία της.

Τέτοια όμως υπογραφή αποκλειόταν να βάλω... Τον ίδιο καιρό, ξέρεις, συνέβη το τραγικό περιστατικό με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη που με φόρτισε κι άλλο ψυχολογικά. Μακάρι να το γνώριζα το παλικάρι τότε, να μπορούσα να τον συνδράμω πριν να γίνει το κακό...

Τις μέρες εκείνες έκανα κι εγώ με το ποδήλατό μου καθημερινά τον γύρο της λίμνης αναζητώντας ίχνη του, πήγαινα ύστερα για wing chun και κολλητά μετά γυμναστήριο ώστε να ξεσπάω κάπως και να μην τα σκέφτομαι όλα αυτά!

Όχι, δεν θα είχε πρόβλημα η κόρη μου να μάθει την αλήθεια για μένα. Και θα ήταν εννοείται προτιμότερο να τη μάθει από μένα παρά από τρίτους. Αν ένα παιδί νιώθει ότι το αγαπάς, σε αποδέχεται όπως είσαι πολύ ευκολότερα από τους ενήλικους.

Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι τα παιδιά είναι απολύτως δεκτικά στη διαφορετικότητα, αν τους διδαχθεί σωστά. Της έχω όμως κάνει ήδη νύξεις σχετικά, πήγαμε μαζί μόνοι ένα καλοκαίρι στο εξοχικό, ήταν 6,5 χρονών τότε. Καθόμασταν στην ακροθαλασσιά κι εκεί της διηγούμουν σαν μεταφορά την ιστορία της αγαπημένης μας νεράιδας Τίνκερμπελ που μεταμορφώνει τα κορίτσια σε αγόρια και αντίστροφα, ρίχνοντάς τους νεραϊδόσκονη.

Της διάβαζα επίσης το βιβλίο της Δήμητρας Κογκίδου «Πέρα από το ροζ και το γαλάζιο» που αποδομεί την έμφυλη χρήση των χρωμάτων. «Συμφωνώ, γιατί να φοράμε ροζ τα κοριτσάκια και γαλάζια τα αγοράκια; Εμένα ας πούμε μου αρέσει το μοβ!» μου είχε απαντήσει γελώντας. Ένα μοβ άστρο που έχω χτυπήσει τατουάζ, ήταν δική της ιδέα – μου το ζήτησε ώστε όταν το κοιτάω να τη σκέφτομαι.


Έχω να δω την κόρη μου σχεδόν ενάμιση χρόνο κι αυτό μου έχει στοιχίσει. Μόνο κάποιες φορές στο τηλέφωνο την άφησαν να μου μιλήσει. Η πρώην σύζυγος κέρδισε τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον μου και την προσωρινή επιμέλεια του παιδιού, συν τη διατροφή. Εμένα πάλι μου είναι αδύνατο να κάνω dressing back, να πάω δηλαδή στα Γιάννενα σαν άντρας γιατί και η φυλομετάβαση έχει προχωρήσει κι όλη η πόλη γνωρίζει πια για τη Βανέσσα. Πράγμα που οι δικηγόροι της κακώς ερμηνεύουν σαν αδιαφορία...

Η μάνα μου ξέρει για μένα πέντε χρόνια τώρα. Αναστατώθηκε πολύ βέβαια, «όχι θεέ μου, γιατί σε μένα, τι έκανα λάθος!», τέτοια. Προσπάθησα να την ενημερώσω, να της εξηγήσω, ηρέμησε κάπως, αφότου όμως έμαθε τα περί φυλομετάβασης, η σχέση μας έγινε από τυπική έως ανύπαρκτη...

Με τις δύο μεγαλύτερες αδερφές μου διατηρώ καλές σχέσεις, ενώ η πρώην εκμεταλλεύτηκε εναντίον μου τη φιλία της με τη μικρότερη. Ο πατέρας είναι άρρωστος καιρό τώρα, συμφωνήσαμε οπότε να μην πληροφορηθεί τίποτα – θα του ήταν δύσκολο να με δει ξαφνικά τρανς.

Δικαιούνται οι τρανς άνθρωποι να έχουν παιδιά; Προφανώς και ναι, λέει η Βανέσσα Βενέτη Facebook Twitter
Έχω υποστεί από επίμονες σεξουαλικές παρενοχλήσεις μέχρι κακοποιητικές συμπεριφορές αδιανόητες, αν έβγαινα έξω ακόμα στην προηγούμενή μου κατάσταση. Ούτε μπορείς έπειτα να κινηθείς όπου κι όπως θες. Βάλε και τις προκαταλήψεις, τους διαχωρισμούς, τη δυσκολία εξεύρεσης εργασίας... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Μένω προσωρινά στο κέντρο, σε άβολη περιοχή. Ψάχνω να νοικιάσω αλλού, κάτι καθόλου εύκολο για μια τρανς. Προς το παρόν χάρη στη βοήθεια μιας αγαπημένης φίλης σπουδάζω αισθητική νυχιών, παίζω μουσικές κάποια βράδια στο Δυάρι, κάνω περιστασιακά υποδοχή στο Be Queer, αναζητώ στο μεταξύ μια σταθερή εργασία.

Ούτε λούσα ούτε παλάτια ούτε κότερα χρειάζομαι, μου αρκεί να ζω αξιοπρεπώς σαν μια οποιαδήποτε γυναίκα της διπλανής πόρτας! Και σπορ θα ξανάκανα ευχαρίστως όταν ολοκληρώσω τη μετάβαση.

Θέλω επίσης να συνεχίσω να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό, με τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικότερα. Να πάψω να παλεύω απλά για να υπάρχω. Είχα άλλωστε από την εφηβεία μου πολιτικές ανησυχίες, από προοδευτικές αριστερές έως ελευθεριακές, βαθιά επίσης φεμινιστικές. Η τρανς κατάσταση καθαυτή είναι και πολιτική πράξη.

Φυσικά και δεν είμαι η μόνη τρανς γονέας στην Ελλάδα. Υπάρχουν αρκετές αντίστοιχες περιπτώσεις, οι περισσότερες βέβαια ανομολόγητες. Η ίδια η κολλητή μου φίλη είναι τρανς γυναίκα που είχε αποκτήσει δύο παιδιά από δύο διαφορετικούς γάμους. Διατηρεί μάλιστα καλές σχέσεις με τις δύο πρώην συζύγους, ενώ με την κόρη της που είναι τώρα γύρω στα 20 κάνουμε στενή παρέα, είναι «σύμμαχος»!

Ο νόμος 4491/17 για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου είναι σίγουρα ένα θετικό πρώτο βήμα αλλά δυστυχώς ανεπαρκές.

Είναι επίσης ταξικός αφού διατηρεί τον διαχωρισμό ανάμεσα στις τρανς που διαθέτουν τα χρήματα για τη διαδικασία αλλαγής εγγράφων –γύρω στα 1.500 ευρώ κόστος, μαζί με τον δικηγόρο που θα παραστεί στο Ειρηνοδικείο– και στις υπόλοιπες. Ποσό που δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι διαθέτει μια τρανς με δεδομένες τις διακρίσεις και τους αποκλεισμούς από την αγορά εργασίας. Και όχι, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι όλες θέλουμε ή μπορούμε να εκδιδόμαστε για τα προς το ζην!

Μας υποχρεώνει, έπειτα, σε διαζύγιο πριν κάνουμε φυλομετάβαση. Εκτός όμως ότι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκβιαστικά από έναν κακό πρώην σύντροφο ή σύζυγο, υπάρχουν ζευγάρια που αποδέχονται απόλυτα τέτοιες επιλογές και δεν επιθυμούν να χωρίσουν, γιατί να υποχρεωθούν;

Δεν αλλάζει επίσης η ληξιαρχική πράξη γέννησης του παιδιού, άρα ο γονέας εξακολουθεί να εμφανίζεται στις ληξιαρχικές πράξεις των τέκνων του με πρώην φύλο του. «Δεν υπάρχω» δηλαδή ως γονέας με το νέο μου όνομα! Αυτά είχα τονίσει και στη ομιλία μου στη Βουλή, στην προπαρασκευαστική επιτροπή, πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου.

Ταξικό είναι βασικά νομίζω και το ζήτημα των διακρίσεων. Αν είσαι εύπορος γκέι, λεσβία ή τρανς, η κοινωνία σε αντιμετωπίζει αλλιώτικα, έχεις επιπλέον τρόπους και μέσα να αντιμετωπίσεις τυχόν απειλές ή διακρίσεις.

Σ' εμάς τις τρανς ειδικά η οικονομική αυτάρκεια είναι εξαιρετικά σημαντική, τόσο για λόγους επιβίωσης όσο και «συντήρησης»! Η ορμονοθεραπεία, οι πλαστικές, ο καλλωπισμός, όλα αυτά κοστίζουν κι αναφέρομαι μόνο στα στοιχειώδη. Κι εγώ αν είχα να δώσω στην πρώην έναν «σκασμό» λεφτά, θα ήταν όλα όμορφα κι ωραία!


Το πόσο σημαντικό είναι το λεγόμενο cis ανδρικό προνόμιο το καταλαβαίνεις μόνο αν κυκλοφορήσεις ως γυναίκα, ως θηλυκότητα γενικότερα. Έχω υποστεί από επίμονες σεξουαλικές παρενοχλήσεις μέχρι κακοποιητικές συμπεριφορές αδιανόητες, αν έβγαινα έξω ακόμα στην προηγούμενή μου κατάσταση.

Ούτε μπορείς έπειτα να κινηθείς όπου κι όπως θες. Βάλε και τις προκαταλήψεις, τους διαχωρισμούς, τη δυσκολία εξεύρεσης εργασίας... Άσε που αν είσαι τρανς, οι περισσότεροι στρέιτ άντρες σε θεωρούν αυτομάτως πόρνη - υποτιμητικά, λες κι είναι κακό να είσαι σεξεργάτρια - και άρα διαρκώς διαθέσιμη. Σε όλους κιόλας, υποχρεωτικά και αδιακρίτως! 

Παρά ταύτα, το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου είναι αδιαπραγμάτευτο κι αξίζει με κάθε κόστος. Υπάρχουν τουλάχιστον πια κάποιοι νόμοι που θεωρητικά τουλάχιστον μας προστατεύουν όπως ο αντιρατσιστικός, η κοινωνία όμως χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα.


Αρχές Μάρτη είναι το πρώτο δικαστήριο για την επιμέλεια του παιδιού. Είμαι αποφασισμένη να φτάσω μέχρι τον Άρειο Πάγο, ακόμα και στην Ευρώπη, στο ΕΔΔΑ, ωσότου δικαιωθώ. Όχι για μένα αλλά για την κόρη μου και κάθε παιδί που επιχειρούν να αποκόψουν βίαια από τον ένα γονέα του, παρά τη θέλησή του».

Info

Τρανς γονεϊκότητα

Πάρτι οικονομικής υποστήριξης για τα δικαστικά έξοδα της Βανέσσας στο Be Queer (Κελεού 10 Γκάζι)

Πέμπτη 7/2

Έναρξη 21:00

Lgbtqi+
24

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η μητέρα του Βαγγέλη Γιακουμάκη μιλά στο LIFO.gr και μας δείχνει τις παιδικές φωτογραφίες του

Υπόθεση Γιακουμάκη / Η μητέρα του Βαγγέλη Γιακουμάκη μιλά στο LIFO.gr και μας δείχνει τις παιδικές φωτογραφίες του

Λίγες μέρες πριν από την έναρξη της δίκης των εννέα νεαρών κατηγορουμένων για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, μιλήσαμε με τη μητέρα του, Μαρία, τον δικηγόρο της οικογένειας, Δημήτρη Μπούκα, και την καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Ελένη Σιάνου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεραπεύεται η ομοφυλοφιλία; Πώς δύο ταινίες φέρνουν ξανά στο προσκήνιο ένα απαράδεκτο ζήτημα

Lgbtqi+ / Θεραπεύεται η ομοφυλοφιλία; Πώς δύο ταινίες φέρνουν ξανά στο προσκήνιο ένα απαράδεκτο ζήτημα

Καθώς δύο νέες ταινίες τοποθετούνται σε ιδρύματα «αναμόρφωσης» ΛΟΑΤΚΙ εφήβων, ανοίγει ξανά η συζήτηση για τον κίνδυνο αναβίωσης φρικαλέων πρακτικών του παρελθόντος – που τελικά δεν εξαλείφθηκε ποτέ, ούτε από τον «δυτικό» κόσμο
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από το Μπανγκλαντές ως τη Μόρια και την Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Oliveya Myrah

Οι Αθηναίοι / Μπανγκλαντές / Μόρια / Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Ovileya Myrah

«Για πολύ καιρό ο κόσμος μόνο έπαιρνε από μένα. Τώρα προσπαθώ κι εγώ να κερδίσω πράγματα, να νιώσω ότι έχω μια θέση»: Η διερμηνέας και ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και σερβιτόρα στο Shamone είναι η Αθηναία της εβδομάδας. (Προσοχή: Το κείμενο περιλαμβάνει περιγραφές σεξουαλικής κακοποίησης και αυτοτραυματισμού.)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

Ελλάδα / Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

«Με την αναστολή των ενεργειών για τη λειτουργία του πρώτου Ξενώνα Φιλοξενίας ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων από τη νέα δημοτική αρχή της Αθήνας, η κοινότητα μας παραμένει χωρίς κανένα δίκτυ στοιχειώδους προστασίας»
NEWSROOM

σχόλια

7 σχόλια
Να γράψω ότι είναι εξαιρετικό το άρθρο σας και γι' άλλη μια φορά να αποδώσω τα εύσημα στον κύριο Θοδωρή Αντωνόπουλο που τον θεωρώ καμάρι της δημοσιογραφίας που πάντα φέρνει σ' εμάς τους αναγνώστες υπέροχα άρθρα για υπέροχους ανθρώπους και υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Χωρίς λόγια μόνο με πράξεις καλής θέλησης βέβαιος πρέπει και έχουμε το καθήκον την υποχρέωση στην ανθρώπινη ύπαρξη και να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα αγάπη οστε να πραγματοποιηθούν η ανάγκες σε νομική προσωπική οστε να δωθεί επιτελούν ως και ψήφισμα για το δικαίωμα το αυτονόητο μια πράξη ο γονέας μην στεριθουν τα παιδιά τους...Κ.Βανεσα είστε αξοιλατρευτο πλάσμα καμία αμφιβολία στο πρόσωπο σας αγάπη σεβασμό υποκλίνομαι....
Τρόποι του "να έχεις" παιδιά υπάρχουν τρεις. Τεκνοποιία, υιοθεσία, επιμέλεια μετά από διαζύγιο.(α) Οι διεμφυλικοί δικαιούνται να κάνουν παιδιά, διότι ό,τι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται. Το αυτό ισχύει για όλους τους εν δυνάμει γονείς.(β) Το αν δικαιούνται να υιοθετούν παιδιά αφορά το γενικό assessment του υποψήφιου ανάδοχου γονέα που γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις. Από κοινωνικό και οικονομικό status μέχρι ψυχολογικό προφίλ.(γ) Το αν πρέπει να έχει τη γονική επιμέλεια ή όχι ένας διεμφυλικός γονέας μετά από έναν πιθανό χωρισμό εμπίπτει στο αντίστοιχο πεδίο του οικεγενειακού δικαίου και όχι στην ατζέντα δικαιωματιστών. Οι δικαιωματιστές έχουν κάθε δικαίωμα να χρηματοδοτήσουν έρευνες, κοινωνιολογικές, κοινωνικές, ψυχολογικές κτλ προκειμένου όλοι να έχουμε σαφέστερη εικόνα και να μπορούμε να αξιολογήσουμε τα στοιχεία. Όλοι μας αλλά πρωτίστως οι ειδικοί, των οποίων η γνώμη μετράει περισσότερο από των λοιπών. Πρόκειται για μία νέα κοινωνική πραγματικότητα για την οποία όποιος έχει βεβαιότητες, είτε από εδώ είτε από εκεί, μάλλον σκέφτεται περισσότερο το δικό του συμφέρον ή τα δικά του πιστεύω, παρά το συμφέρον των παιδιών. Ηθικολογεί (με τη δικιά του ηθική) πάνω σε ξένη πλάτη.Το προσωπικό βίωμα, δηλαδή μια υποκειμενική κατάσταση, δεν μπορεί να μεταφράζεται αυτόματα σε ατομικό νομικό δικαίωμα, πράγμα που είναι αντικειμενική κατάσταση.
Μπράβο στην κυρία Βενέτη που δίνει μάχη για την κόρη της αλλά και για όλα τα τρανς άτομα παράλληλα!Και εφόσον της αρέσει και την ενδιαφέρει η πολιτική, να ασχοληθεί και με αυτήν. Ο ακτιβισμός είναι καλό "σκαλοπάτι" και στην Ελλάδα δυστυχώς η αντιπροσώπευση είναι μηδέν...Ευχαριστώ LiFo για την συνέντευξη!
Τιποτα απο ολα αυτα τα ασχημα δεν θα ειχαν γινει εαν δεν υπηρχε ολη αυτη η ασχημη προκαταληψη ως προς τους τρανς. Της ευχομαι κουραγιο και καλη συνεχεια.
Δεν είναι θέμα προκατάληψης. Αλλοι "γουστάρουν" τούς τρανσ , αλοι δεν τους "γουστάρουν" και άλλοι απλώς είναι αδιάφοροι. Ελεύθερη Επιλογή του καθενός είναι.Κανένας δε πρέπει να προσπαθεί να επιβάλει στον άλλο τη γνώμη του με οποιοδήποτε τρόπο.Ο καθένας εχει και πρέπει να εχει την δικιά του γνώμη και αυτή πρέπει να γίνεται σεβαστή απο όλους μας.
αυτό είναι ανεξάρτητο της τρανς, της ετεροφιλόφιλης ή όποιας ταυτότητας. Αντιθέτως, δικαστές που δεν γουστάρουν τους τρανς ή θεωρούν ότι οι άντρες είναι άχρηστοι να μεγαλώνουν παιδιά μπορεί να πάρουν αποφάσεις που θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή των παιδιών.
@ paneΟι δικαστές; Μα την αλήθεια διάβασε Ματθαίο Γιωσαφάτ που είναι ψυχολόγος!Σε μια δημοκρατία υπάρχουν θεσμοί. Οι δικαστές εκπροσωπούν το 1/3 των εξουσιών που υπάρχουν.Ναι, οι αποφάσεις τους είναι τόσο δεσμευτικές όσο και ο νόμος. Και οφείλουν να είναι τόσο σεβαστές ακόμα και όταν μας φαίνονται σκληρές ή άδικες.
"Οι άνδρες ξεκινάνε απ' την μαμά και πηγαίνουν όλα τα χρόνια...από βυζί σε βυζί …ε, βέβαια από γυναίκα σε γυναίκα. Εκτός (sic) μερικοί που έχουν κάποια προβλήματα και μπορεί να γίνουν ομοφυλόφιλοι. Εμείς (οι άνδρες) δεν αλλάζουμε ερωτικό αντικείμενο, οι γυναίκες αλλάζουν, απ' το ένα πάνε στο άλλο".https://www.youtube.com/watch?v=kfnQ0wmoYecΑυτά τα βαθυστόχαστα τα "επιστημονικά" έλεγε ο ...σεβάσμιος "pop star" ψυχαναλυτής-ψυχίατρος στην εκπομπή "Στην Πράξη" του ΣΚΑΪ προβλήθηκε το 2013 μεν, αλλά -προφανώς- προήρχετο απ'την εποχή του Φρόιντ, δε.Επόμενο θέμα -φαντάζομαι- ήταν εγκυρότητα της φραπελιάς και των ταρώ.
Αναλόγου "κύρους" με τον Σαράντο Καργάκο, τον άλλο πνευματικό "ογκόλιθο", περίοπτη φιγούρα του γνωστού εθνικιστικού "Δικτύου 21", αγαπημένο του Φαήλου και των Μακεδονομάχων, η πνευματική κληρονομιά του οποίου κατέχει περίοπτη θέση στους ακροδεξιούς κύκλους. Πνεύμα και ηθική, που έλεγε και ο Αυλωνίτης. Να γελάς, ή να κλαις;
Α ναι, ο μακαρίτης που -εκτός των άλλων- έλεγε στα τέλη των 90s: "ζούμε την εκπούστευση του έθνους"http://www.iospress.gr/mikro1998/mikro19980411.htm...θα ήθελα να συνδυάσω το άνωθι με το κάτωθι, πάντως, που επίσης έλεγε:"Να επαναστατήσουμε κατά του κακού εαυτού μας, κατά της χοντροκοπιάς, της άσεμνης και άπρεπης συμπεριφοράς, κατά της χυδαιολογίας και της χυδαιοπραξίας. Έχω το ελάττωμα στις μετακινήσεις μου να χρησιμοποιώ τον «Ηλεκτρικό». Δεν με πληγώνει το γεγονός ότι δύο φορές εσχάτως μού «ξαφρίσανε» το πορτοφόλι, όσο η προσφώνηση νέων παντός φύλου να χρησιμοποιούν αντί του φίλου τη λέξη με τα τρία άλφα, που τα κάνει σε ευρεία κλίμακα... συνονόματα. Αφήνω πια τα «ρε...» και τα «μωρή» και τα... συνουσίας σημαντικά. Κάποτε σ' ένα βαγόνι είχαν στοιβαχτεί τόσοι μαθητές (σκασιαρχείο γαρ) που αντιμετωπίζαμε πρόβλημα πνιγμού όχι από το στρίμωγμα μόνο, αλλά και από τις λεκτικές αναθυμιάσεις. Κάποια στιγμή ένα θελκτικό κοριτσάκι -αν εξαιρέσει κανείς το γλυκό του στοματάκι- φαίνεται πως είχε χάσει τη στάση και με ρώτησε: «Πού βρισκόμαστε, κύριε;».«Σε βόθρο», της αποκρίθηκα κατά τρόπο λακωνικό. Αλλά δεν νομίζω ότι έγινε το λεχθέν κατανοητό."http://www.sarantoskargakos.gr/content/«βρίζω-άρα-υπάρχω»
Τον θυμάμαι από τα κείμενα του στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, 30 χρόνια πριν (ίσως και περισσότερο). Είχα διαβάσει την Αλεξία. Αρχικά μου ήταν σχετικά συμπαθής μέσα στην "συντηρητικούρα" του αλλά με τον καιρό άρχισε να σκοτεινιάζει πολύ η εντύπωση που είχα (και εξακολουθώ να έχω) για εκείνον. Ειδικά από τότε με τα κολλητιλίκια με τους Ζουράρηδες, τους Φαήλους, τα Δίκτυα και τις εθνικιστικές παράτες. Αυτή την σκοτεινιά την αναγνωρίζω και μέσα στο απόσπασμα που παραθέτεις, την βλέπω να κινείται υφέρπουσα, κάτω από τις λέξεις που, ναι, μιλούν περί ευπρέπειας, μα εμένα τώρα πια σχεδόν με τρομάζουν.
Η ευπρέπεια, ευπρέπεια ...αλλά η εκπούστευση, εκπούστευση. (Όταν βρίζουμε εμείς, μάλλον, δεν μετρά, τελοσπάντων. Προσωπικά, δεν αρέσκομαι και στην ελαφρά γλίτσα που βγάζει προς το τέλος το κείμενο).Δεν έχω εντρυφήσει στον μακαρίτη, η αλήθεια είναι, και -παρότι δεν έχει υπάρξει καθολικά αντιπαθής- αυτά που αναφέρεις, η (άνευ καμίας πρωτοτυπίας) καταγγελτική μίρλα, τύπου "άχρηστος νεοέλλην", η καψούρα για να αποδειχθεί ότι η Αμφίπολη αποτελεί το ταφικό σημείο του μεγαλέκου (για να την πούμε στο μάτι των γειτόνων, ντε!) και οι πλείστες όσες εμφανίσεις σε εκπομπές υποστάθμης "ελλήνων έγερσις", δεν με προδιαθέτουν ιδιαιτέρως θετικά. Γενικώς, έχουμε μέλλον και δη αν απ' τα σχολεία θα είναι τση μοδός τα κάτωθι και παρεμφερή.http://ardin-rixi.gr/archives/210140(καραμπελιάς, άλλος ...ογκόλιθος)
Άρα, ω βλαχάκι, επειδή ΕΣΥ διαφωνείς με τα συμπεράσματα ενός εγνωσμένου κύρους επιστήμονα απορρίπτεις την επιστήμη του; Ή θα μου πεις περί ενός άλλου επιστήμονα που υποστηρίζει κάτι άλλο και θα καταλήξεις ότι μόνο μία άποψη υπάρχει κάνοντας το λογικό άλμα ότι μόνο μία άποψη υπάρχει η οποία για ΕΣΕΝΑ έχει κύρος; Ρωτώ διότι δεν θέλω να καταλήξω σε λάθος συμπέρασμα και κατηγορηθώ γι'αυτό.Κατά τα λοιπά ο καθένας δικαιούται να συμπαθεί ή όχι τον Καργάκο ή τον Γιωσαφάτ. Για να αμφισβητεί όμως τα επιστημονικά στοιχεία που παρουσιάζουν πρέπει, φοβάμαι, να μπορεί να πει γιατί τα αμφισβητεί και όχι να ασκεί κριτική κερκίδας.Αναφέρομαι στη ιστορία και στην ψυχολογία. Όχι σε προσωπικές κρίσεις περί συμφωνίας ή αρέσκειας.Και γι΄αυτό στο αρχικό σχόλιό μου είμαι σαφής. Όποιος έχει βεβαιότητες, είτε από εδώ είτε από εκεί, μάλλον σκέφτεται περισσότερο το δικό του συμφέρον ή τα δικά του πιστεύω, παρά το συμφέρον των παιδιών.Ελπίζω να μη θεωρείται ακραίο να πιστεύω ότι σε ένα θέμα που είναι μία νέα κοινινωική πραγματικότητα ότι υπάρχουν περισσότερες της μίας απόψεις.
Η ευπρέπεια, ευπρέπεια ...αλλά η εκπούστευση, εκπούστευση. (Όταν βρίζουμε εμείς, μάλλον, δεν μετρά, τελοσπάντων. Πηγή: www.lifo.grΠέρα από ελληναράδικη νοοτροπία που απαντάται παντού στον δημόσιο λόγο, αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό κοινό χαρακτηριστικό πολλών από εκείνους που αναφέρονται συχνά στο δικαίωμα στην προσβολή, στο "in order to be able to think you have to risk being offensive" του Jordan Peterson, το οποίο πολλοί εξ αυτών εξασκούν με μεγάλη συχνότητα είτε ευθέως (όπως εν προκειμένω ο Καργάκος με το απόφθεγμα σοφίας), είτε συγκεκαλυμμένα μέσα σε μια επίφαση "ευπρέπειας", για να γίνει ο συχνά ισοπεδωτικός λόγος τους ευκολότερα αποδεκτός στην ομήγυρη (ψηφιακή ή μη) και να καλυφθεί τυχόν ένδεια (σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό) επιχειρημάτων. Μόνο που όταν αυτό το δικαίωμα το χρησιμοποιούν και άλλοι, όταν αυτή η προκλητικότητα (που συχνά μοιάζει να είναι αυτοσκοπός και - κυρίως - αυτοϊκανοποίηση για πολλούς ανθρώπους) τους γυρνάει μπούμερανγκ, όταν η (όποια) ένδεια επιχειρημάτων και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας που συχνά επιχειρούν για να στηρίξουν τα "επιχειρήματα" τους γίνεται φανερή, πολλοί εξ αυτών τείνουν να διαμαρτύρονται για το επίπεδο της συζήτησης που , φυσικά, δεν ταιριάζει στα δικά τους "standards". Μερικοί μάλιστα φτάνουν να ζητούν από άλλους (και μερικές φορές το καταφέρνουν) να επιβάλλουν την λογοκρισία που δεν μπορούν να επιβάλλουν οι ίδιοι. Πράγμα που μοιάζει εξαιρετικά υποκριτικό, don't you think; Προσωπικά προτιμώ την ευθύτητα που επέδειξε ο Καργάκος μιλώντας περί "εκπούστευσης". Δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του ο άνθρωπος. Κι ας το κουνούσε επιδεικτικά, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι, μπροστά στην μούρη μας...Όσο για τους εθνικοπατριωτικούς αυνανισμούς περί Αμφιπόλεως, Μεγαλέξαντρου, εθνικών "ερέξιων", (ελληνιστί εγέρσεων – εξεγέρσεων μήπως;) και καταλήψεων που θα αλλάξουν "άρδην" το φρόνημα των ελλήνων και δη της νεολαίας, τι να πει κανείς; Μαύρη μαυρίλα…
Καταρχάς δεν διαφωνώ μόνον ΕΓΩ. Αυτή δεν είναι γλώσσα επιστήμονος: Είναι μπαρουφολογία/αδαοσύνη.Δεν θα γυρίσομε 50 χρόνια πίσω την συζήτηση επειδή ο "pop star" ψυχοθεραπευτής-ψυχολόγος παρουσιάζει ένα γνωσιακό ανάλογο του αγράμματου μπάρμπα στο καφενείο της αγροτικής Καστανοβελανιδίτσας! Ο κύριος, γενικώς, ζέχνει ναφθαλίνη και είναι άκρως ιδεολογικό αυτό που κάνει. Αν κάποιοι θέλουν να παίρνουν -στα σοβαρά- τα παρακάτω και παρόμοια λεχθέντα, δικαίωμά τους … αλλά ας αφήσουμε την «επιστήμη» εκτός παρακαλώ πολύ. "- Θα ξεκινήσω κάπως απότομα. Θεωρείτε ότι η Ελληνίδα μάνα φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας; Οι γυναίκες της παλιάς εποχής, εξαιτίας του ότι δεν συμμετείχαν στην εργασία, αφιέρωναν όλη τη ζωή τους στους γιους τους. Δεν πρόκειται, όμως, περί αληθινής αγάπης, αλλά για μια σχέση εξάρτησης. Αλλά και σήμερα συμβαίνουν αυτά, με αποτέλεσμα να «ευνουχίζονται» ολόκληρες γενιές, εξαιτίας του ότι η σύγχρονη Ελληνίδα συνεχίζει να μην αυτοπραγματώνεται για πολλούς και διάφορους λόγους. Από τη μία ο προστατευτισμός της μάνας και από την άλλη του κράτους συνέβαλαν στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα... {χμμ... οι παλιές γυναίκες δεν «δούλευαν», μάλλον γι' αυτό η γιαγιά μου είχε 3 αποβολές στο χωράφι}- Γιατί στην Ελλάδα ακόμα επιμένουμε σε παρωχημένες σοσιαλιστικές ιδέες; Eίναι ένας συνδυασμός σεξουαλικότητας και ένα μεγάλο έλλειμμα αυτοπραγμάτωσης. - Τι εννοείτε; Eννοώ ότι αυτή η γοητεία, την οποία εμπνέουν ακόμα αυτά τα αυταρχικά καθεστώτα είναι δικαιολογημένη, επειδή οι νέοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Με οποιονδήποτε τρόπο. Αν είσαι νέος και δεν έχεις κοπέλα και ταυτόχρονα δεν έχεις και εργασία για να αυτοπραγματωθείς, ψάχνεις διέξοδο στην ιδεολογία...{α μάλιστα, όταν είσαι νέος + αγάμητος το ρίχνεις στον αυταρχισμό, ως γνωστόν άλλωστε} - Οι Γερμανοί είναι «πρωκτικός λαός» και έχουν ανάγκη από περισσότερη εξουσία; Θα συνεργαστούν με τον Μακρόν, ο οποίος παρεμπιπτόντως παντρεύτηκε μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι μαμά του... Οι «πρωκτικοί» είναι σταθεροί, δεν απατούν, στηρίζουν αλλά έχουν δυσκολία στο να εκφραστούν συναισθηματικά. Ετσι είναι οι Γερμανοί και διοικούν αυτή τη στιγμή την Ευρώπη. Ο Μακρόν αισθάνεται ασφαλής με την Μπριζίτ επειδή αυτή τον μεγάλωσε... Από τα 15 του, τον είχε υπό την προστασία της και τον στηρίζει ακόμα. Είναι δημιούργημά της. Καλό είναι αυτό για τη Γαλλία και την Ευρώπη. {Με τους πρωκτούς δεν το συζητώ καν, αλλά καταπληκτικό! η Ελληνίδα μάνα με τον προστατευτισμό της και την μη αυτοπραγμάτωσή της δημιουργεί χρεοκοπημένους υιούς και κατά συνέπεια κράτη (κόρες δεν υπάρχουν γενικώς στην ψυχανάλυση μάλλον), ο μακρόν όμως που παντρεύτηκε ...την μάνα του (συμβολο-ψυχαναλυτικά) είναι γαμάτος και καλός για την Γαλλία και την Ευρώπη, τι μου λες ρε παιδί μου!}https://www.liberal.gr/arthro/178420/apopsi/sunenteuxeis/matthaios-giosafat-o-tsipras-gelaei-sunecheia-eite-einai-kideia-eite-gamos.html
@ βλαχάκι (το) 11.2.2019 | 12:54Δεν είναι ωραίο να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις.Η γλώσσα είναι μία σύμβαση ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ. Λέμε "ο άνθρωπος είναι θηλαστικό ον". Μπα; Και τα παιδάκια που δεν θήλασαν δεν είναι άνθρωποι;Λέμε "μου αρέσει το λευκό κρασί". Μπα; Αφού είναι διάφανο και υποκίτρινο γιατί το λέμε λευκό;
RRΜα, το ιλαρόν της υπόθεσης είναι πως αν προβεί, κανείς, όχι σε ύβρεις, αλλά σε απλή παράθεση των κοινότατων στοιχείων ταυτότητας του άλλου, αρχίζει η ιερή αγανάκτησις: "α! πως τολμάς και μου βάζεις ταμπέλα-ες, πού με ξέρεις εμένανε κ.λπ.". Δηλαδή υπερασπίζονται το δικαίωμα στη προσβολή μονομερώς και ακόμη χειρότερα. Εννοείται ότι θεωρούν πως είναι οι σούπερ αντικειμενικοί και αμερόληπτοι κριτές των πάντων που υπεραμύνοται της "ελευθερίας του λόγου" και μπορεί να σε προσβάλλουν ευθέως ή να πιστεύουν θέσεις οι οποίες είναι άκρως μειωτικές για σένα αλλά -hey whats your problem anyway? Αν όμως αισθανθούν ότι θίγονται ολίγον τι, θα κάνουν σαν "κομμένοι σέρσεγκες" που λεν και σε καταυλακιώτικο χωριό μου. Είναι η κλασική λογική "Α! Όλα κι όλα: τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου δικά μου".Δεν ξέρω αν θα προτιμούσα ν' ακούω στην μούρη μου τα διάφορα "εκ-" από "μη ευπρεπείς", μάλλον όχι, όμως -στην ουσία του πράγματος δυσκολεύομαι να βρω τεράστιες διαφορές μεταξύ της προηγούμενης "απρέπειας" και του περισσότερο ευπρεπισμένου "πιστεύω αυτούς που πιστεύουν ότι είστε per se προβληματικ@". 1+1=2---Είδα ένα "υπέροχο" σύνθημα στο λεωφορείο (έχουν αυξηθεί αυτού του είδους), έλεγε κάτι σε στυλ: "Χτες σου γάμησαν την Κύπρο, σήμερα σου γαμάνε την Μακεδονία, αύριο θα σου γαμάνε την μάνα".---Ζόφος.---On a brighter note με ενημέρωσε το αδέρφι μου ότι πήγε καλά η φάση την πέμπτη στο bequeer.Over and out.
Αυτό που κατανοώ είναι ότι είσαι υπέρ της επιστήμης που βαφτίζει τη διαταραχή ταυτότητας φύλου δυσφορία φύλου.Comfort food, comfort science. Comfortable times...Ίσως θα μπορούσες να αποδεχτείς ότι υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερες γνώσεις από εσένα σε κάποιους τομείς. Αλλά όπως νομίζεις.
Καταλαβαίνεις ότι η συνέντευξη είναι κάτι διαφορετικό από ένα βιβλίο (πχ Μεγαλώνοντας μες στην Ελληνική Οικογένεια).Το αυτό ισχύει και για τον Καργάκο. Βλ. π.χ. το βιβλίο "Έλληνες, Αρβανίτες, Αλβανοί" του Καργάκου και σύγκρινέ το με το "οι Αλβανοί" της Amanda Vickers, η οποία λέει ότι οι Σουλιώτες ήταν Αλβανοί, όπως και ο Αλή Πασάς, αλλά δεν εξηγεί πουθενά γιατί πολεμήσαν εναντίον του.Κριτική κάνεις πάνω στα γεγονότα που παρουσιάζει κάποιος με βάση άλλα πραγματικά περιστατικά.Το να ακυρώνεις τον άλλον με το "είσαι φασίστας" (σ.σ. ΔΕΝ λέω ότι το κάνεις εσύ αυτό) είναι τόσο έξυπνο όσο το να ταυτίζεις τον Γιωσαφάτ με τον "αγράμματο μπάρμπα στο καφενείο της αγροτικής Καστανοβελανιδίτσας". Δεν σε κάνει να φαίνεσαι τίμιος συνομιλητής. Προφανώς δεν ταυτίζεται ο Γιωσαφάτ με τον ως άνω μπάρμπα επειδή το λες εσύ. Απλά, για δικούς σου λόγους, δεν γουστάρεις αυτά που λέει.