Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ

Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter
Το απόγευμα μας βρίσκει στην όαση Γκάρα και η παραμονή το πρωί, να δίνουμε τα διαπιστευτήριά μας στο στρατό και μετά στον αρχηγό του χωριού, τον Σείχη Χασάν. © Μάγια Τσόκλη
1

Από μικρή είχα μία αντίσταση στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Ακόμη και παλιότερα που δεν μελαγχολούσα τόσο με το πέρασμα άλλου ενός χρόνου, αυτή η υποχρέωση να διασκεδάσω την είσοδο στο νέο έτος μου χαλούσε εκ των προτέρων τη διάθεση. Έτσι, οι μόνες αξιομνημόνευτες Πρωτοχρονιές μου, υπήρξαν οι «αντιστασιακές»!

Είμαστε το 2006, η εκπομπή «Ταξιδεύοντας» τρέχει ήδη 7 χρόνια και φεύγουμε τέλη Δεκεμβρίου με τον σκηνοθέτη Χρόνη Πεχλιβανίδη για ένα γύρισμα στις οάσεις της Δυτικής Ερήμου της Αιγύπτου. Μαζί, ένα ζευγάρι έμπειρων ταξιδιωτών, η Αννύ και ο Φώντας Ζαβιτσάνος αλλά και ένας οπλισμένος Αιγύπτιος στρατιώτης, αφού η περιοχή της Δυτικής (ή και Λιβυκής Ερήμου) θεωρείται επικίνδυνη. Ταξιδεύουμε από check point σε check point, από φυλάκιο σε φυλάκιο.

Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter
© Μάγια Τσόκλη
Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter

Κάτω από τους ρωμαϊκούς τάφους γεμάτους κόκαλα και σάβανα, στη καθίζηση της Κατάρας παρέα με λύκους (μάλλον τσακάλια) και άγριους γαϊδάρους. Τι καλύτερο να θελήσει κανείς στη ζωή του;

Αφήνουμε πίσω μας τις Πυραμίδες και το Κάϊρο, προσπερνάμε την έξοδο για Ελ Αλαμέιν, οδηγούμε παράλληλα με τη θάλασσα του αρχαίου Παραιτονίου, της Μάρσα Ματρούχ και στρίβουμε νότιoδυτικά στον Masrab al Istabl, το δρόμο που ακολούθησε και ο Αλέξανδρος για την όαση της Σίουα.

30 Δεκεμβρίου, με δυο Land Cruiser oδηγούμε μέσα στη καθίζηση της Κατάρα. Ωραίο όνομα! Χαρούμενο! Γύρω μας ένα μουσείο γεωλογικών σχηματισμών με την άμμο να αποτελεί το τελευταίο στάδιο της διάβρωσης. Το απόγευμα μας βρίσκει στην όαση Γκάρα και η παραμονή το πρωί, να δίνουμε τα διαπιστευτήριά μας στο στρατό και μετά στον αρχηγό του χωριού, τον Σείχη Χασάν.

Η όαση Γκάρα ουμ αλ Σουγκαγιάρ που σημαίνει «μητέρα του πολύ μικρού» βρίσκεται 125χλμ από τη Σιουα, 5 μέρες με καμήλα! Στο κέντρο της όασης στέκει το παλιό χωριό της Γκάρα, ένας πλινθόκτιστος οικισμός που μοιάζει με εγκαταλελειμμένο πλοίο, κατασκευασμένο από καρσίφ, από χώμα και αλμυρό νερό. Μεσημέρι, φεύγουμε για την όαση Ελ Άρεγκ. Οδηγούμε σε πίστα. Ο οδηγός μας, ο Καμάλ, αμίλητος παρακολουθεί με προσοχή το GPS του. Δρόμος δεν υπάρχει, το θέμα είναι να έχεις τη σωστή κατεύθυνση. Το έδαφος εδώ δεν είναι ασφαλές, υπάρχουν περιοχές με κινούμενη άμμο, αναγκαζόμαστε να παρακάμψουμε μια λίμνη που δεν ήταν τελικά όσο ξερή θα έπρεπε να ήταν τέτοια εποχή…

Ανεβαίνουμε και κατεβαίνουμε σε κάθετες αμμοθίνες, τα τετρακίνητα κολλάνε και ξανακολλάνε στην άμμο. Καθώς ο ήλιος πέφτει, φτάνουμε στο Ελ Αρέγκ  με συγκλονιστικούς όγκους να μας συντροφεύουν. Βουνά από κιμωλία φαγωμένη από τον καιρό, υπερωκεάνια σε θάλασσες άμμου. Αποφασίζουμε να διανυκτερεύσουμε  κάτω από τους ρωμαϊκούς τάφους. Λαξευμένα δωμάτια, άλλα πιο πρωτόγονα, άλλα πιο προσεγμένα, θέσεις για κεριά, τοιχογραφίες, διακοσμήσεις στους τοίχους. Μπορείς να περάσεις ώρες ανακαλύπτοντας  συνεχώς θαυμαστές λεπτομέρειες, όπως απολιθωμένα όστρακα στα βράχια μου μοιάζουν με λευκά λεπτά νομίσματα. «Angel money» λένε οι ντόπιοι.

Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter
Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter
© Μάγια Τσόκλη

 

Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter
© Μάγια Τσόκλη

Η βραδιά είναι λίγο ψυχρή, απίθανα καθαρή όμως. Ο ουρανός είναι ανάγλυφος. Οι οδηγοί δημιουργούν μια γωνία με τα αμάξια και στήνουν τον «οντά» μας,  Η ησυχία απόλυτη. Το φαγητό βράζει κάτω από το άγρυπνο μάτι του Μαχμουτ. Από μακριά ακούμε ουρλιαχτά. “Wolves” λένε οι ντόπιοι, γελώντας. Ακούμε γκαρίσματα, “wild donkeys”, μας πληροφορούν. Μια χαρά, σκέπτομαι. Κάτω από τους ρωμαϊκούς τάφους γεμάτους κόκαλα και σάβανα, στη καθίζηση της Κατάρας παρέα με λύκους (μάλλον τσακάλια) και άγριους γαϊδάρους. Τι καλύτερο να θελήσει κανείς στη ζωή του; Μια βασιλόπιτα φυσικά και σαμπάνια για να μην χαλάσουμε το έθιμο! Και έτσι, στο μέσον της ερήμου ολίγον αυθαίρετα αλλάξαμε το δικό μας χρόνο. Αντί για πυροτεχνήματα, είχαμε τ’αστέρια της ερήμου, αντί για θορυβώδη πάρτι την απόλυτη σιωπή.

Θυμάμαι ότι απομακρύνθηκα λίγο από τους άλλους και μπήκα μέσα στη νύχτα. Νόμιζα ότι λίγη ώθηση να δώσω θα βρισκόμουν να ταλαντεύομαι μες στα αστέρια…

Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter
© Μάγια Τσόκλη
Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter

 

Μάγια Τσόκλη: Η Πρωτοχρονιά μου στην όαση Ελ Άρεγκ Facebook Twitter

Η Μάγια Τσόκλη είναι ταξιδιωτική ρεπόρτερ

Ταξίδια
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αναζητώντας τα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Radio Lifo / Το οδοιπορικό μου στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Ο Χρήστος Τζούτης, εκδότης του ταξιδιωτικού περιοδικού «Lamda 3», περιγράφει στη Μερόπη Κοκκίνη το οδοιπορικό που έκανε στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου και δίνει χρήσιμες συμβουλές σε όσους θελήσουν να τα επισκεφθούν.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ