Κολλημένοι με το σούσι!

Κολλημένοι με το σούσι! Facebook Twitter
Στην Αθήνα μπορείς να το «προσκυνήσεις» σε δύο εστιατόρια που το σερβίρουν εξαιρετικά (το Nobu στον Αστέρα Βουλιαγμένης και το Kiku στο Κολωνάκι), δίνοντας την πρέπουσα σημασία στη φρεσκάδα του ψαριού και σεβασμό στην όλη προετοιμασία του...Εικονογράφηση: Emi Ito
4

Η έκφραση «πάμε για σούσι σήμερα το βράδυ» πρωτοακούστηκε πριν από τέσσερις δεκαετίες στην Αθήνα, που έκτοτε δείχνει να προτιμά περισσότερο τα γιαπωνέζικα ρολάκια από το ινδικό tandoori, την κινέζικη peking duck ή τα μεξικάνικα τάκος, όταν επιλέγει κάτι πέρα από το ελληνικό ή ιταλικό φαγητό.

Ο σεφ Πολυχρόνης Δαμαλάς θυμάται το 2000, όταν το take away σούσι στην Αθήνα κόστιζε ανά ρολάκι πιο πολύ απ' ό,τι στο Nobu... της Νέας Υόρκης...


Αντιπροσωπευτικό φαγητό της γιαπωνέζικης κουζίνας, η οποία όμως με κανέναν τρόπο δεν εξαντλείται εκεί, το σούσι δίνει την αίσθηση της υγιεινής, ελαφριάς επιλογής για φαγητό αναγκαστικά εκτός σπιτιού, γιατί πόσοι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να ρολάρουν τέλεια το εύθραυστο φύλλο από φύκι και να ισορροπήσουν το ξινό, το γλυκό και το αλμυρό στο ρύζι ατμού ή να προμηθευτούν τόνο και γαρίδες ημέρας; Ελάχιστοι από μας! Όπως ελάχιστα είναι και τα εστιατόρια που σερβίρουν αυθεντικό σούσι, προετοιμασμένο με ολόφρεσκο ψάρι και σε ακριβείς αναλογίες που στο μάσημα δεν αφήνουν να κυριαρχήσει η γεύση του ρυζιού στον ουρανίσκο, αλλά αντίθετα να ξεχωρίσουν όλες οι απαλές νότες του φρέσκου ψαριού και των λαχανικών με μια νοστιμιά που επιτρέπει στη δεύτερη μπουκιά την ελάχιστη προσθήκη σόγιας και όχι έναν ολοκληρωτικό εμβαπτισμό!

Κολλημένοι με το σούσι! Facebook Twitter
Μπορείς ακόμα να το προμηθευτείς από ορισμένα σούπερ-μάρκετ σε ειδικά σκαφάκια, κομπλέ με τη σόγια και το wasabi του, για να το απολαύσεις μόνος στο σπίτι ή ως εναλλακτικό μεσημεριανό στη δουλειά... Εικονογράφηση: Emi Ito


Στην Αθήνα μπορείς να το «προσκυνήσεις» σε δύο εστιατόρια που το σερβίρουν εξαιρετικά (το Nobu στον Αστέρα Βουλιαγμένης και το Kiku στο Κολωνάκι), δίνοντας την πρέπουσα σημασία στη φρεσκάδα του ψαριού και σεβασμό στην όλη προετοιμασία του. Μπορείς, στο άλλο άκρο, να το γευτείς χωρίς να ξοδευτείς στο Koi, που πέρσι πρωτοάνοιξε στο κέντρο, ταράζοντας τα νερά της «σουσο-Αθήνας» με τις χαμηλές του τιμές, σερβίροντάς το ως οικονομικό street food (!), όπως και στο αγαπημένο Αθηναίων και τουριστών Furin Kazan της Απόλλωνος. Μπορείς ακόμα να το προμηθευτείς από ορισμένα σούπερ-μάρκετ σε ειδικά σκαφάκια, κομπλέ με τη σόγια και το wasabi του, για να το απολαύσεις μόνος στο σπίτι ή ως εναλλακτικό μεσημεριανό στη δουλειά.


Ο σεφ Πολυχρόνης Δαμαλάς θυμάται το 2000, όταν το take away σούσι στην Αθήνα κόστιζε ανά ρολάκι πιο πολύ απ' ό,τι στο Nobu... της Νέας Υόρκης (τότε γινόντουσαν οι διορθωτικές ευρώ-δραχμής!), αλλά και πόσο κακής ποιότητας ήταν τότε το ελληνικό σούσι. Στο εξαιρετικό κολωνακιώτικο Kiku πάντως, που φέτος κλείνει 20 χρόνια λειτουργίας, εκτός από τον ίδιο, που του αρέσει να προσθέτει ασιατικές κι ελληνικές νότες στη γιαπωνέζικη κουζίνα (η μελιτζάνα ταιριάζει πολύ με το miso, με διαβεβαιώνει!), υπάρχει ειδικός σεφ για τα σούσι και ειδικός τεχνίτης για την τεμπούρα (τα τηγανητά της γιαπωνέζικης κουζίνας). Ο Γιαπωνέζος μάστερ πληρώνεται πανάκριβα για να εκτελεί κάθε βράδυ το τέλειο σούσι, σασίμι και νιγκίρι, τα ψάρια σπαρταράνε και ανανεώνονται κάθε μέρα, τα κοκτέιλ είναι εξαιρετικά και η όλη εμπειρία στο κομψό εστιατόριο ανεβάζει τον λογαριασμό ψηλά, ιδίως όταν παραγγέλνεις σούσι. Αν παραγγείλεις, όμως, μια σαλάτα κι ένα γιαπωνέζικο κυρίως πιάτο, τότε «ξεφεύγεις», με 50 ευρώ το άτομο.


Όποια κι αν είναι η επιλογή, το σούσι παραμένει το αγαπημένο έθνικ φαγητό στην Αθήνα, που στις τέσσερις δεκαετίες της παρουσίας του σχεδόν όλοι μας το δοκιμάσαμε σίγουρα παραπάνω από μια φορά! Οι πιο πολλοί, πάντως, από εμάς... κολλήσαμε!

4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ergon Bakehouse:

Γεύση / Η πιο ελαφριά και αφράτη πίτσα της πόλης σερβίρεται στο Ergon Bakehouse

Στο νέο πολυεπίπεδο πρότζεκτ Ergon Bakehouse Athens όλα μυρίζουν ζυμάρι. Εδώ θα βρείτε έναν φούρνο με πολύχρωμα ψωμιά, όσα χρειάζεστε για τα δικά σας ξεφουρνίσματα στο σπίτι, αλλά και ένα χαλαρό μέρος για να φάτε κάτι εύκολο και νόστιμο στο κέντρο, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και έρχονται και άλλα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Δέκα διευθύνσεις για λαχταριστό μπακαλιάρο με σκορδαλιά

Γεύση / Εννέα μέρη για λαχταριστό μπακαλιάρο με σκορδαλιά

Η 25η Μαρτίου είναι μία από τις τρεις μέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που επιτρέπεται το ψάρι, το λάδι και το κρασί. Δεν ξέρω πόσο μεγάλη είναι η πίστη σας, ξέρω μόνο πόσο ευλαβικά αγαπάμε όλοι τον μπακαλιάρο σκορδαλιά και πόσο καλά ξέρουμε να τιμούμε τις γαστρονομικές παραδόσεις.
ΔΩΡΑ ΜΑΣΤΟΡΑ
Δεν τους προλαβαίνουμε με τα νέα bakeries της Αθήνας

Γεύση / Δεν τους προλαβαίνουμε με τα νέα bakeries της Αθήνας

Αυτήν τη στιγμή ξεφουρνίζονται στην πόλη cinnamon rolls σε πολλές διαφορετικές εκδοχές, ψωμιά με μάραθο και κουρκουμά και πολύσπορα με μέλι, vanilla buns, ηπειρώτικες χορτόπιτες και empanadas σαν σπανακόπιτα. Κάποιοι κάνουν υπομονή μέχρι να ωριμάσουν τα ζυμάρια τους για να βάλουν στη βιτρίνα τους πράγματα που μας φτιάχνουν τη μέρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Νίκος Μάνεσης: «Καλό κρασί φτιάχνουν οι οινοποιοί που όταν τους παίρνεις τηλέφωνο τούς βρίσκεις στο αμπέλι»

Το κρασί με απλά λόγια / «Καλό κρασί φτιάχνουν οι οινοποιοί που όταν τους παίρνεις τηλέφωνο, βρίσκονται στο αμπέλι»

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης συνομιλούν με τον Νίκο Μάνεση, έναν από τους πρωτοπόρους οινογράφους της χώρας μας, για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού αμπελώνα.
THE LIFO TEAM
Μανώλης Παπουτσάκης

Οι Αθηναίοι / Μανώλης Παπουτσάκης: «Νομίζεις ότι το χαίρεται ο εστιάτορας που αγοράζει και πουλάει ακριβά;»

Χαρούπι και Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη, Pharaoh στην Αθήνα. Ένας σεφ με μεγάλες επιτυχίες στο παλμαρέ του μιλά για το τώρα της γαστρονομίας, εξηγεί γιατί η ελληνική κουζίνα σήμερα δεν έχει σχέση με αυτό που ήταν κάποτε και ανοίγει το θέμα που συζητάνε οι foodies: Το sitting στα εστιατόρια.
M. HULOT
Τα νέα εστιατόρια της Αθήνας κάνουν τα όσπρια πεντανόστιμα

Γεύση / Τα νέα εστιατόρια της Αθήνας κάνουν τα όσπρια πεντανόστιμα

Οι φασολάδες και οι φακές, οι γίγαντες και οι ρεβιθάδες, όλα αυτά που αρνούμασταν να φάμε ως παιδιά, είναι πια πιάτα που παραγγέλνουμε και ψάχνουμε στα δημοφιλή εστιατόρια της Αθήνας. Μάλιστα, κάποια από αυτά είναι και μεγάλα σουξέ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μαγειρέψτε κρέας με κόκαλο και η νοστιμιά θα χτυπήσει κόκκινο

Γεύση / Συνταγές για κρέας με κόκαλο, εκεί που η νοστιμιά χτυπάει κόκκινο

Οι Σπύρος και Βαγγέλης Λιάκος μας υποδέχονται στο ολοκαίνουργιο παράρτημα του Basegrill στη Γλυφάδα και μαζί με τον σεφ Σπύρο Παυλίδη προτείνουν συνταγές με μέρη του κρέατος που δεν χρησιμοποιούμε συχνά.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος: Ο ποιητής του Ελληνικού Αμπελώνα συνεχίζει να ζει μέσα από τις ετικέτες που δημιούργησε

Γεύση / Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος: Ο ποιητής του Ελληνικού Αμπελώνα συνεχίζει να ζει μέσα από τις ετικέτες που δημιούργησε

Τα μεγαλειώδη κρασιά των Αμπελώνων Κ. Αντωνόπουλου κρατούν ζωντανό το πνεύμα του ιδρυτή τους, χαράσσοντας το μέλλον τους στον σύγχρονο οινικό κόσμο
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Χαρτοδιπλωμένος Winery: Το «ακάτιο» που ταξιδεύει τις αισθήσεις μας στο απόλυτο «ἦδος»

Γεύση / Χαρτοδιπλωμένος Winery: Το «ακάτιο» που ταξιδεύει τις αισθήσεις μας στο απόλυτο «ἦδος»

Δυο πολυβραβευμένες σειρές κρασιών περικλείουν όλο το πάθος, το μεράκι και την τεχνογνωσία που «κατέκτησε» κάποτε ο Σωτήρης Χαρτοδιπλωμένος και κληροδότησε στους γιους του, Ηρακλή και Στέλιο.
ΦΙΛΙΩ ΡΑΓΚΟΥ
Ana Roš: «Τα εστιατόρια δίνουν το παράδειγμα ώστε να μαγειρεύουν όλοι πιο βιώσιμα»

Γεύση / Ana Roš: «Δεν μαγειρεύουμε για να πάρουμε βραβεία»

Η αυτοδίδακτη σεφ που έβαλε τη Σλοβενία στον παγκόσμιο γαστρονομικό χάρτη και σαρώνει τις διακρίσεις είναι αυτήν τη στιγμή μία από τις οκτώ γυναίκες σεφ στον κόσμο των οποίων το εστιατόριο έχει την ανώτερη διάκριση από τον οδηγό Michelin. Λίγο πριν μαγειρέψει για τους Αθηναίους σε ξύλα στο Pharaoh μιλά στη LiFO.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

4 σχόλια
Όταν έκανα τον μετανάστη στην Αυστραλία για ένα πεντάμηνο (ναι, ξαναγύρισα στην Ελλάδα, ωστόσο δεν ήρθα πίσω επειδή το εγχείρημα απέτυχε, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία), έτρωγα πολύ κινέζικο/γιαπωνέζικο/ινδικό φαγητό. Ήταν πολύ καλό, ποιοτικό και πολύ φτηνό φαγητό σε αντίθεση με τα $12 που έκανε ένα ελληνικό (ο Θεός να το κάνει δηλαδή) σουβλάκι για παράδειγμα. Εκεί λάτρεψα το σούσι. Ο λόγος: Επειδή δεν είχε (μόνο) ψάρι. Ναι, καλά διαβάσατε. Εν Ελλάδι σιχαινόμουν το σούσι, καθώς σιχαίνομαι τα θαλασσινά. Αν θα φάω, τρώω μόνο τόνο κι αυτόν με κλειστή μύτη και μπόλικη μαγιονέζα. Στην Αυστραλία όμως και συγκεκριμένα στη Μελβούρνη όπου ήμουν, το γιαπωνέζικο σούσι είχε πολλές παραλλαγές χωρίς ψάρι. Με τηγανιτό/ψητό κοτόπουλο, με σκέτα λαχανικά, με μοσχαρίσιο κιμά, με κομμάτια μοσχαρίσιου/αρνίσιου κρέατος. Με $1,50 μάξιμουμ $2 το ρολάκι, (και μιλάμε για ρολό όχι τις κουτσουλιές που έχω δει εδώ), έτρωγα 2 το μεσημέρι κι έσκαγα! Αγαπημένα αυτά με το κοτόπουλο ή τα λαχανικά καθότι δεν είμαι φαν του κόκκινου κρέατος.Αλήθεια πώς και δεν έχει σκεφτεί κανείς αυτές τις παραλλαγές εδώ; Και μην ακούσω δικαιολογίες τύπου: «ιεροσυλία, το "αυθεντικό" σούσι είναι μόνο με ψάρι» γιατί άντε... Στη Μελβούρνη μια χαρά το έφτιαχναν οι Ιάπωνες πάντως κι ας "μαγάριζε" την κουλτούρα τους!
Το sushi δεν είναι ποτέ αδιάφορο. Ή το σιχαίνεσαι ή το λατρεύεις. Για μένα είναι λατρεία. Το δυστύχημά μου ήταν την περίοδο που τα είχα με κάποιον ο οποίος το σιχαινόταν. Πίκρααααα...
Ως λατρης του σουσι, το οποιο παιρνω σπανια πλεον λογω οικονομικης στενοτητας, η γνωμη που εχω σχηματισει ειναι η εξης:- Το καλυτερο σουσι το τρως επι τοπου σε εστιατοριο, αλλα δυστυχως παραμενει δυσαναλογα πανακριβο.- Το σουσι απο ντιλιβερυ ειναι το χειροτερο, δε γινεται ο καταλογος να εχει 250 επιλογες και να ειναι και οι 250 φρεσκιες, φανταζομαι οτι παιζει πολλη καταψυξη.- Αυτο το σουσι στα σκαφακια στα σουπερ μαρκετ ειναι μια πολυ καλη μεση λυση, ακριβο κι αυτο βεβαια αλλα πεντανοστιμο, με τις γευσεις απο τα μακι να εκρηγνυνται μια μια στο στομα - μια στο τοσο αξιζει να κανεις κι ενα γευστικο δωρακι στον εαυτο σου.