Κολλημένοι με το σούσι!

Κολλημένοι με το σούσι! Facebook Twitter
Στην Αθήνα μπορείς να το «προσκυνήσεις» σε δύο εστιατόρια που το σερβίρουν εξαιρετικά (το Nobu στον Αστέρα Βουλιαγμένης και το Kiku στο Κολωνάκι), δίνοντας την πρέπουσα σημασία στη φρεσκάδα του ψαριού και σεβασμό στην όλη προετοιμασία του...Εικονογράφηση: Emi Ito
4

Η έκφραση «πάμε για σούσι σήμερα το βράδυ» πρωτοακούστηκε πριν από τέσσερις δεκαετίες στην Αθήνα, που έκτοτε δείχνει να προτιμά περισσότερο τα γιαπωνέζικα ρολάκια από το ινδικό tandoori, την κινέζικη peking duck ή τα μεξικάνικα τάκος, όταν επιλέγει κάτι πέρα από το ελληνικό ή ιταλικό φαγητό.

Ο σεφ Πολυχρόνης Δαμαλάς θυμάται το 2000, όταν το take away σούσι στην Αθήνα κόστιζε ανά ρολάκι πιο πολύ απ' ό,τι στο Nobu... της Νέας Υόρκης...


Αντιπροσωπευτικό φαγητό της γιαπωνέζικης κουζίνας, η οποία όμως με κανέναν τρόπο δεν εξαντλείται εκεί, το σούσι δίνει την αίσθηση της υγιεινής, ελαφριάς επιλογής για φαγητό αναγκαστικά εκτός σπιτιού, γιατί πόσοι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να ρολάρουν τέλεια το εύθραυστο φύλλο από φύκι και να ισορροπήσουν το ξινό, το γλυκό και το αλμυρό στο ρύζι ατμού ή να προμηθευτούν τόνο και γαρίδες ημέρας; Ελάχιστοι από μας! Όπως ελάχιστα είναι και τα εστιατόρια που σερβίρουν αυθεντικό σούσι, προετοιμασμένο με ολόφρεσκο ψάρι και σε ακριβείς αναλογίες που στο μάσημα δεν αφήνουν να κυριαρχήσει η γεύση του ρυζιού στον ουρανίσκο, αλλά αντίθετα να ξεχωρίσουν όλες οι απαλές νότες του φρέσκου ψαριού και των λαχανικών με μια νοστιμιά που επιτρέπει στη δεύτερη μπουκιά την ελάχιστη προσθήκη σόγιας και όχι έναν ολοκληρωτικό εμβαπτισμό!

Κολλημένοι με το σούσι! Facebook Twitter
Μπορείς ακόμα να το προμηθευτείς από ορισμένα σούπερ-μάρκετ σε ειδικά σκαφάκια, κομπλέ με τη σόγια και το wasabi του, για να το απολαύσεις μόνος στο σπίτι ή ως εναλλακτικό μεσημεριανό στη δουλειά... Εικονογράφηση: Emi Ito


Στην Αθήνα μπορείς να το «προσκυνήσεις» σε δύο εστιατόρια που το σερβίρουν εξαιρετικά (το Nobu στον Αστέρα Βουλιαγμένης και το Kiku στο Κολωνάκι), δίνοντας την πρέπουσα σημασία στη φρεσκάδα του ψαριού και σεβασμό στην όλη προετοιμασία του. Μπορείς, στο άλλο άκρο, να το γευτείς χωρίς να ξοδευτείς στο Koi, που πέρσι πρωτοάνοιξε στο κέντρο, ταράζοντας τα νερά της «σουσο-Αθήνας» με τις χαμηλές του τιμές, σερβίροντάς το ως οικονομικό street food (!), όπως και στο αγαπημένο Αθηναίων και τουριστών Furin Kazan της Απόλλωνος. Μπορείς ακόμα να το προμηθευτείς από ορισμένα σούπερ-μάρκετ σε ειδικά σκαφάκια, κομπλέ με τη σόγια και το wasabi του, για να το απολαύσεις μόνος στο σπίτι ή ως εναλλακτικό μεσημεριανό στη δουλειά.


Ο σεφ Πολυχρόνης Δαμαλάς θυμάται το 2000, όταν το take away σούσι στην Αθήνα κόστιζε ανά ρολάκι πιο πολύ απ' ό,τι στο Nobu... της Νέας Υόρκης (τότε γινόντουσαν οι διορθωτικές ευρώ-δραχμής!), αλλά και πόσο κακής ποιότητας ήταν τότε το ελληνικό σούσι. Στο εξαιρετικό κολωνακιώτικο Kiku πάντως, που φέτος κλείνει 20 χρόνια λειτουργίας, εκτός από τον ίδιο, που του αρέσει να προσθέτει ασιατικές κι ελληνικές νότες στη γιαπωνέζικη κουζίνα (η μελιτζάνα ταιριάζει πολύ με το miso, με διαβεβαιώνει!), υπάρχει ειδικός σεφ για τα σούσι και ειδικός τεχνίτης για την τεμπούρα (τα τηγανητά της γιαπωνέζικης κουζίνας). Ο Γιαπωνέζος μάστερ πληρώνεται πανάκριβα για να εκτελεί κάθε βράδυ το τέλειο σούσι, σασίμι και νιγκίρι, τα ψάρια σπαρταράνε και ανανεώνονται κάθε μέρα, τα κοκτέιλ είναι εξαιρετικά και η όλη εμπειρία στο κομψό εστιατόριο ανεβάζει τον λογαριασμό ψηλά, ιδίως όταν παραγγέλνεις σούσι. Αν παραγγείλεις, όμως, μια σαλάτα κι ένα γιαπωνέζικο κυρίως πιάτο, τότε «ξεφεύγεις», με 50 ευρώ το άτομο.


Όποια κι αν είναι η επιλογή, το σούσι παραμένει το αγαπημένο έθνικ φαγητό στην Αθήνα, που στις τέσσερις δεκαετίες της παρουσίας του σχεδόν όλοι μας το δοκιμάσαμε σίγουρα παραπάνω από μια φορά! Οι πιο πολλοί, πάντως, από εμάς... κολλήσαμε!

4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Γιαννούδι, Μαραθέφτικο, Μαύρο: Οι άγνωστες δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Το κρασί με απλά λόγια / Γιαννούδι, Μαραθεύτικο, Μαύρο: Οι ερυθρές δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Σε τι ξεχωρίζουν οι γηγενείς κόκκινες ποικιλίες της Κύπρου; Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον οινολόγο και οινοποιό Σοφοκλή Βλασίδη και συζητούν μαζί του για τα αυτόριζα αμπέλια του νησιού.
THE LIFO TEAM

σχόλια

4 σχόλια
Όταν έκανα τον μετανάστη στην Αυστραλία για ένα πεντάμηνο (ναι, ξαναγύρισα στην Ελλάδα, ωστόσο δεν ήρθα πίσω επειδή το εγχείρημα απέτυχε, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία), έτρωγα πολύ κινέζικο/γιαπωνέζικο/ινδικό φαγητό. Ήταν πολύ καλό, ποιοτικό και πολύ φτηνό φαγητό σε αντίθεση με τα $12 που έκανε ένα ελληνικό (ο Θεός να το κάνει δηλαδή) σουβλάκι για παράδειγμα. Εκεί λάτρεψα το σούσι. Ο λόγος: Επειδή δεν είχε (μόνο) ψάρι. Ναι, καλά διαβάσατε. Εν Ελλάδι σιχαινόμουν το σούσι, καθώς σιχαίνομαι τα θαλασσινά. Αν θα φάω, τρώω μόνο τόνο κι αυτόν με κλειστή μύτη και μπόλικη μαγιονέζα. Στην Αυστραλία όμως και συγκεκριμένα στη Μελβούρνη όπου ήμουν, το γιαπωνέζικο σούσι είχε πολλές παραλλαγές χωρίς ψάρι. Με τηγανιτό/ψητό κοτόπουλο, με σκέτα λαχανικά, με μοσχαρίσιο κιμά, με κομμάτια μοσχαρίσιου/αρνίσιου κρέατος. Με $1,50 μάξιμουμ $2 το ρολάκι, (και μιλάμε για ρολό όχι τις κουτσουλιές που έχω δει εδώ), έτρωγα 2 το μεσημέρι κι έσκαγα! Αγαπημένα αυτά με το κοτόπουλο ή τα λαχανικά καθότι δεν είμαι φαν του κόκκινου κρέατος.Αλήθεια πώς και δεν έχει σκεφτεί κανείς αυτές τις παραλλαγές εδώ; Και μην ακούσω δικαιολογίες τύπου: «ιεροσυλία, το "αυθεντικό" σούσι είναι μόνο με ψάρι» γιατί άντε... Στη Μελβούρνη μια χαρά το έφτιαχναν οι Ιάπωνες πάντως κι ας "μαγάριζε" την κουλτούρα τους!
Το sushi δεν είναι ποτέ αδιάφορο. Ή το σιχαίνεσαι ή το λατρεύεις. Για μένα είναι λατρεία. Το δυστύχημά μου ήταν την περίοδο που τα είχα με κάποιον ο οποίος το σιχαινόταν. Πίκρααααα...
Ως λατρης του σουσι, το οποιο παιρνω σπανια πλεον λογω οικονομικης στενοτητας, η γνωμη που εχω σχηματισει ειναι η εξης:- Το καλυτερο σουσι το τρως επι τοπου σε εστιατοριο, αλλα δυστυχως παραμενει δυσαναλογα πανακριβο.- Το σουσι απο ντιλιβερυ ειναι το χειροτερο, δε γινεται ο καταλογος να εχει 250 επιλογες και να ειναι και οι 250 φρεσκιες, φανταζομαι οτι παιζει πολλη καταψυξη.- Αυτο το σουσι στα σκαφακια στα σουπερ μαρκετ ειναι μια πολυ καλη μεση λυση, ακριβο κι αυτο βεβαια αλλα πεντανοστιμο, με τις γευσεις απο τα μακι να εκρηγνυνται μια μια στο στομα - μια στο τοσο αξιζει να κανεις κι ενα γευστικο δωρακι στον εαυτο σου.