Στέφανος Δημουλάς: Τι ωραία περίπτωση αυτός ο άνθρωπος

Στέφανος Δημουλάς: Τι ωραία περίπτωση αυτός ο άνθρωπος Facebook Twitter
Το να τον ακούς –και να τον βλέπεις– ακομπλεξάριστο, αλλά φίνο σ’ αυτά τα λίγα λεπτά της κριτικής του σε πείθει ότι κι αλλού θα υπάρχουν τέτοιες ωραίες πιθανότητες, απλώς οι εκάστοτε παραγωγές δεν ψάχνονται αρκετά.
0

ΑΠ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ που ζορίζουν τον κόσμο της επικοινωνίας και των Μέσων είναι το να πιστεύεις ότι η τηλεόραση «χαλάει» τον άνθρωπο. (Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχθώ ότι είμαι προκατειλημμένη με πολύ κόσμο της ελληνικής τηλεόρασης, αλλά, μεταξύ μας, μιλάμε για κόσμο που δεν έκανε και καμία σοβαρή προσπάθεια προς την αντίθετη κατεύθυνση).

Και μετά ξαναήρθε στην τηλεοπτική μας ζωή το Dancing With the Stars με τον άνετο τρόπο που κάθε 10-15 χρόνια επανέρχεται ή νεκρανασταίνεται ένα τηλεοπτικό προϊόν. Και η πρεμιέρα ήταν πολύ ok, πολύ χαρούμενη για τα μίζερα, ιντριγκαδόρικα δεδομένα των ελληνικών διαγωνισμών και reality, με πολύ ωραίο flow –κατά την ορολογία της κριτικής επιτροπής–, χωρίς μικροπρέπειες και τις γνωστές αηδιούλες που συνοδεύουν κάθε διαγωνιστικό project.

Και μέσα στην κριτική επιτροπή και ένα πρόσωπο γνωστό και άγνωστο μαζί. Γνωστό και καταξιωμένο στον κόσμο του χορού και του δικαιωματισμού, αλλά και στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, φρέσκο και άγνωστο για το ευρύ τηλεοπτικό κοινό.

Η τηλεόραση από τη φύση της είναι μία εξαιρετικά κουραστική δουλειά που μπορεί να συντρίψει και τους πιο γενναίους και τους πιο γενναιόδωρους. Η επικράτηση στο πεδίο της συνήθως επιτυγχάνεται από αυτόν που (τελικά) φωνάζει περισσότερο, διαθέτει το μεγαλύτερο περίσσευμα χολής ή βάζει τις σωστές τρικλοποδιές στη σωστή στιγμή.

Ο Στέφανος Δημουλάς όλα τα προηγούμενα χρόνια εργαζόταν με συνέπεια και σχετική σιωπή πάνω στην Τέχνη του. Το υπέροχο εξώφυλλο με τον πατέρα του το θυμούνται πολλοί, ωστόσο ό,τι προσλαμβάνουσα υπήρχε για την ωραία περίπτωσή του ήταν μόνο μέσα από κάποιες συνεντεύξεις και φυσικά μέσα από τη δουλειά του.

Στο επόμενο λεπτό που αποφασίστηκε η πρεμιέρα του χορευτικού διαγωνισμού, μας συστήθηκε μέσα από την κριτική επιτροπή του DWTS και λογικά, ναι, δεν είναι ακριβώς ότι δεν περιμέναμε πολλά. Είναι ότι έχουμε συνηθίσει ό,τι ακουμπά η τηλεόραση να το φτηναίνει. Ή στην καλύτερη περίπτωση, άλλος ένας επαγγελματίας σε ένα show με σχετική συνάφεια με τη δουλειά του. Τελεία και τίποτα άλλο.

Και εκεί συνέβη η έκπληξη: μετά από πάρα πολλά χρόνια ένας πραγματικά ευγενής άνθρωπος στη ζούγκλα της τηλεόρασης. Ένας πραγματικά χαρούμενος και καλοπροαίρετος άντρας σε μία συνθήκη που εξ ορισμού τρέφεται από τις μικροκακίες, τις μικρο-ίντριγκες, τις μικρο-μικρότητες. Με σωστά, αλλά όχι μουχλιασμένα ελληνικά, με χιούμορ, με καλοσύνη, με χορευτική ενσυναίσθηση, με τρόπο να πει πολλά, χωρίς να γίνει δυσάρεστος, αλλά και με φανταστικό φρένο, όταν η κατάσταση έχει μια τάση να ξεφύγει.

Μικρή παύση: για να είναι κανείς αντικειμενικός, οφείλει να ομολογήσει ότι αρκετές φορές μέσα στα χρόνια, στο «γυαλί» εμφανίστηκαν ευγενείς άνθρωποι, που, όμως, ή τους έφαγε το μαύρο σκοτάδι ή –για να το πούμε κομψά– το ασπάστηκαν.

Η τηλεόραση από τη φύση της είναι μία εξαιρετικά κουραστική δουλειά που μπορεί να συντρίψει και τους πιο γενναίους και τους πιο γενναιόδωρους. Η επικράτηση στο πεδίο της συνήθως επιτυγχάνεται από αυτόν που (τελικά) φωνάζει περισσότερο, διαθέτει το μεγαλύτερο περίσσευμα χολής ή βάζει τις σωστές τρικλοποδιές στη σωστή στιγμή.

Στέφανος Δημουλάς: Τι ωραία περίπτωση αυτός ο άνθρωπος Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Με την περίπτωση του χορευτή όλα αυτά φαίνονται ξεπερασμένα. Το να τον ακούς –και να τον βλέπεις– ακομπλεξάριστο, αλλά φίνο σ’ αυτά τα λίγα λεπτά της κριτικής του σε πείθει ότι κι αλλού θα υπάρχουν τέτοιες ωραίες πιθανότητες, απλώς οι εκάστοτε παραγωγές δεν ψάχνονται αρκετά. Ή φοβούνται να ψάξουν, επειδή η καλοσύνη και η ευγένεια έχουν άρρηκτα συσχετιστεί με την αφέλεια.

Όμως, ο Δημουλάς μόνο αφελής δεν φαίνεται. Αντίθετα μοιάζει να ξέρει πώς μιλιέται πλέον η παγκόσμια τηλεοπτική γλώσσα και χωρίς λάθη και εξυπνακισμούς την αφήνει να ακουστεί για 1-2 λεπτά μετά από κάθε χορογραφία του show, «πνίγοντας» τα ταλαιπωρημένα μάτια μας με οξυδερκή καλοσύνη που καταντά συγκινητική. Συμπεριληπτικότητα, μέχρι πρότινος ανύπαρκτες ατάκες για τις μειονότητες μέσα σε ένα ελαφρύ τηλεοπτικό σόου, νοήματα αλληλεγγύης προς τις μειονότητες; Είναι για να πετάμε από τη χαρά μας μ’ αυτό που μας βρήκε!

Μπορεί και να ευθύνεται η φυσικότητα στη συμπεριφορά του, άλλο εξαφανισμένο κι αυτό! Ένας άνθρωπος που μιλάει και κινείται κανονικά, χωρίς να κρυφοκοιτάει τη φράντζα του στο μόνιτορ, χωρίς να ανησυχεί για τις θέσεις του, χωρίς να παλεύει να μας κερδίσει με το ζόρι, σαν να τον έχουμε ήδη στο σαλόνι κάπως...

Με την ελπίδα ότι ο Δημουλάς άθελά του συνεχίζει τον ωραίο τρόπο του Σεργουλόπουλου στις ψυχαγωγικές εκπομπές (κάτι που το είδαμε και με τον Παύλο Χάππιλο ως παίκτη του MasterChef), με την ελπίδα ότι δεν θα αλλάξει και με την ελπίδα ότι –πού θα πάει;– θα υπάρξει μια τέτοια ωραία περίπτωση και στο «μέτωπο» της γυναικείας παρουσίασης (πλην της κυρίας Καγιά και της ανεπιτήδευτης Έλενας Λιζάρδου), για πρώτη φορά μετά από καιρό κλείνουμε το μάτι σε άνθρωπο της ελληνικής τηλεόρασης (και ευχόμαστε για την κλωνοποίησή του!).

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στέφανος Δημουλάς: «Η αντίθεση μαύρου και άσπρου κύκνου μέσα μου με κρατά σε ισορροπία»

Χορός / Στέφανος Δημουλάς: «Η αντίθεση μαύρου και άσπρου κύκνου μέσα μου με κρατά σε ισορροπία»

Ο Βολιώτης χορευτής που φωτογραφήθηκε με τον πατέρα του στο υπέροχο εξώφυλλο του περιοδικού Attitude, συμμετέχει σε παραγωγές της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου, δουλεύει σε γκέι μπαρ του Σόχο και προετοιμάζεται για την καλύτερη σεζόν της καριέρας του (μέχρι τώρα).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
«Το MasterChef ήταν για μένα ένα κοινωνικό πείραμα»: Ο Παύλος Χάππιλος στην πρώτη του συνέντευξη

TV & Media / «Το MasterChef ήταν για μένα ένα κοινωνικό πείραμα»: Ο Παύλος Χάππιλος στην πρώτη του συνέντευξη

Ο Παυλίτος του MasterChef. ο πιο αισιόδοξος, φωτεινός και αγαπητός παίκτης ριάλιτι που έχει βγάλει η ελληνική τηλεόραση, μιλά για τα παιδικά χρόνια και τις εμπειρίες του, αποκαλύπτει τα σχέδιά του και θυμάται τη φορά που ντύθηκε Medulla για να συναντήσει την Björk.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η προσπάθεια του Μαξίμου να μην συνδεθεί η διαρροή των email με την επιστολική ψήφο

Ρεπορτάζ / Η προσπάθεια του Μαξίμου να μη συνδεθεί η διαρροή των e-mails με την επιστολική ψήφο

Η αντιπολίτευση θα επιμείνει να θέτει ερωτήματα για τη διαρροή των e-mails, παρά τις καρατομήσεις. Η κυβέρνηση δεν θέλει με τίποτα να συνδεθεί με την ασφάλεια της επιστολικής ψήφου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Θεσσαλονίκη: ανήλικη βία αγέλης- πως θα αντιμετωπιστεί;

Ελλάδα / Θεσσαλονίκη: Ανήλικη βία αγέλης – πώς θα αντιμετωπιστεί;

Ο Βασίλης Βαμβακάς, αν. καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, η οποία έχει αναλάβει να εκπονήσει το «Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας και της Παραβατικότητας των Ανηλίκων» μιλά στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ενεργειακές Κοινότητες: είναι ο μίτος στο λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης;

Ρεπορτάζ / Ενεργειακές Κοινότητες: Πώς γίνεσαι αυτοπαραγωγός και καταναλωτής φθηνής και πράσινης ενέργειας;

Τρία από τα ιδρυτικά μέλη του Υπερίωνα, της πρώτης ενεργειακής κοινότητας λαϊκής βάσης που δημιουργήθηκε στην Αθήνα, φωτίζουν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν οι πολίτες να βγουν από τον λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Το χαμένο στοίχημα των βιβλιοθηκών στη χώρα μας

Οπτική Γωνία / Δημόσιες βιβλιοθήκες: Ζωντανοί οργανισμοί ή χαμένο στοίχημα;

Στο συλλογικό φαντασιακό οι βιβλιοθήκες έχουν παραμείνει στον 19ο αιώνα, με βλοσυρούς βιβλιοθηκονόμους, συρταριέρες με χειρόγραφα δελτία καταλογογράφησης και αποκλειστικά υπηρεσίες δανεισμού. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Οπτική Γωνία / «Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Η βία, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες για τη διεξαγωγή των φετινών εκδηλώσεων του EuroPride. Μιλούν στη LiFO ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο εκπρόσωπος του Thessaloniki Pride.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο φόβος που δείχνει επιτέλους να αλλάζει πλευρά

Οπτική Γωνία / Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο μονόδρομος για την ελευθερία

Τίποτα δεν πρέπει να μένει αναπάντητο – το μίσος δεν αντιπαλεύεται με μίσος, ας γίνει όμως κοινή συνείδηση ότι ο δρόμος για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και την ισότητα είναι μονόδρομος και είναι αδιαπραγμάτευτος.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Ν. Σεβαστάκης / Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως τους ανήκει η πόλη και πως θα ορίζουν αιωνίως τα δημοφιλή πρότυπα. Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, θα συγκροτήσουν κάποια στιγμή ένα μέτωπο κανονικής ασφυξίας για όλους τους υπόλοιπους.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Ιλεκτρίσιτυ / Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Οι αναφορές του Dune στους αντιαποικιοκρατικούς αγώνες μουσουλμανικών πληθυσμών είναι τόσο έντονες που οι Άραβες φίλοι του Χέρμπερτ πίστευαν πως δεν επρόκειτο καθόλου «για έργο επιστημονικής φαντασίας».
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου…

Οπτική Γωνία / Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου

Η ιστορία, που φυσικά χάθηκε ανάμεσα σε μεγάλα γεγονότα, είναι διδακτική, όχι μόνο για τους δημοσιογράφους που με προχειρότητα μεταδίδουν μια είδηση χωρίς να ελέγξουν πρώτα την αλήθεια της. Είναι διδακτική και για την ίδια την κοινωνία, η οποία τελικά είναι ο αποδέκτης της πληροφόρησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οπτική Γωνία / Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι ανόητοι αφορισμοί είναι ξεπερασμένοι και το ποίμνιο δεν περιμένει από την Ιερά Σύνοδο και τους μητροπολίτες να πολιτεύονται ως γραφικοί κομματάρχες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ