Εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την πυρηνική καταστροφή που έφερε η έκρηξη στο Τσερνόμπιλ, την 26η Απριλίου του 1986. Το γεγονός ότι η πόλη και η ευρύτερη περιοχή εγκαταλείφθηκε από τους ανθρώπους όμως έφερε πίσω την άγρια χλωρίδα και πανίδα στην περιοχή. Λόγω της ανθρώπινης απουσίας η περιοχή έγινε ένα απίστευτο καταφύγιο άγριας ζωής, αποτελούμενο από ζώα και πουλιά – λύκους, άλκες, μαύρους πελαργούς, ελάφια, άγρια άλογα, αγριογούρουνα, αρκούδες – που απουσίαζαν για πολλές δεκαετίες. Και να που τώρα μετακινήθηκαν πίσω από τη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ (μια περιοχή με ακτίνα 30 χιλιομέτρων από το Τσερνομπίλ), δημιουργώντας έναν από τους πρωταρχικούς τόπους άγριας φύσης της Ευρώπης. Η πιο πρόσφατη απογραφή των αρχών έδειξε πως η ζώνη είναι το σπίτι 66 διαφορετικών ειδών θηλαστικών, που περιλαμβάνουν 7.000 αγριογούρουνα, 600 λύκους, 3.000 ελάφια, 1.500 κάστορες, 1.200 αλεπούδες, 14 λύγκες και αρκετές χιλιάδες μεγάλα ελάφια.
Στην περιοχή υπολογίζεται επίσης ότι κατοικούν 280 είδη πουλιών, πολλά από τα οποία είναι σπάνια και κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.
Ο Πήτερ Κιούσακ, ένας Βρετανός μουσικός, αποφάσισε πριν από επτά χρόνια να καταγράψει ήχους από περιοχές του πλανήτη που βάλλονται από την οικολογική καταστροφή. Ταξίδεψε στις πεδιάδες του πετρελαίου στην Κασπία Θάλασσα, τους παραποτάμους του Τίγρη με τα αμφιλεγόμενα υδατοφράγματα, το δάσος Θρέτφορντ πίσω από τις βρετανικές αεροπορικές βάσεις και πριν από επτά περίπου χρόνια επισκέφτηκε την εγκαταλελειμένη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ, όπου και τον περίμενε μια έκπληξη: η φυγή των ανθρώπων από την περιοχή είχε δημιουργήσει ένα υπέροχο καταφύγιο. Tα επίπεδα της ραδιενέργειας παραμένουν πολύ υψηλά για να κατοικήσει άνθρωπος, αλλά στην εγκαταλελειμμένη πόλη ακούγονται τραγούδια πουλιών και το κελάρυσμα των ρυακιών.
