«Τσερνόμπιλ» της βραβευμένης με Νόμπελ Σβετλάνα Αλεξίεβιτς: Απόλυτη τραγωδία ή υπόσχεση αγάπης;

«Τσερνόμπιλ» της βραβευμένης με Νόμπελ Σβετλάνα Αλεξίεβιτς: Απόλυτη τραγωδία ή υπόσχεση αγάπης; Facebook Twitter
0

Σαν τον Αντρέι από τη «Νοσταλγία» του Ταρκόφσκι που ανάβει ως σύμβολο ελπίδας ένα κεράκι κόντρα σε έναν ζοφερό κόσμο, με το βιβλίο της «Τσερνόμπιλ» η Αλεξίεβιτς κρατάει ζωντανή τη φλόγα της αγάπης και φτιάχνει ένα μνημείο για τον πιο παράλογο και σκληρό πόλεμο που βίωσε ποτέ η πατρίδα της. Χωρίς εχθρούς και χωρίς καν αιτία, οι κάτοικοι του Τσερνόμπιλ βρέθηκαν αντιμέτωποι με το φάσμα του θανάτου που ενέσκηψε ύπουλα και σταδιακά, συμπαρασύροντας ψυχές, σώματα, ανθρώπους και ζώα. Ρημάζοντας ό,τι είχε απομείνει μετά από έναν φαύλο κύκλο ορατής ή αόρατης βίας –Μεγάλο Πόλεμο, Β' Παγκόσμιο, Αφγανιστάν, Ψυχρό Πόλεμο–, ο παράλογος αυτός πόλεμος έκανε για πρώτη φορά τους κατοίκους της άλλοτε «περήφανης πατρίδας» να νιώσουν την καρδιά και την ταυτότητά τους να γίνονται συντρίμμια. «Το Τσερνόμπιλ ήταν κάτι παραπάνω από πόλεμος» είναι η φράση που ακούγεται διαρκώς από διαφορετικά στόματα στο βιβλίο, αφού ήταν κάτι που στέρησε την τελευταία προσδοκία για σωτηρία «που δεν υπάρχει πια ούτε στη γη, ούτε στη θάλασσα, ούτε στον ουρανό».

Γι' αυτό και το αξιομνημόνευτο από κάθε άποψη βιβλίο της βραβευμένης με Νόμπελ Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη με τον ακριβή τίτλο «Τσερνόμπιλ - Ένα χρονικό του μέλλοντος» σε μετάφραση Ορέστη Γεωργιάδη και με ωραία εισαγωγή από τον Θανάση Τριαρίδη, είναι κάτι παραπάνω από ένα χρονικό για το ατύχημα που συγκλόνισε τον πλανήτη την 26η Απριλίου του 1986, καταστρέφοντας τον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού μπλοκ στον πυρηνικό σταθμό της περιοχής. Εμπνέοντας τις επόμενες γενιές και το σίριαλ της HBO που σήμερα κερδίζει κοινό και κριτικούς, η Αλεξίεβιτς συγκεντρώνει μαρτυρίες και στοχάζεται πάνω στο τι ακριβώς σημαίνει η καταστροφή του Τσερνόμπιλ όχι μόνο για τους συμπατριώτες της αλλά και για την ίδια την ανθρωπότητα.

Η απάντηση προφανώς βρίσκεται στον άνθρωπο, στον οποίο επιστρέφει η συγγραφέας, αφουγκραζόμενη το σπαρακτικό «γιατί» που βγαίνει από τα χείλη των ζωνταντών-νεκρών, οι οποίοι γυροφέρνουν στη στοιχειωμένη από τον θάνατο χώρα, όλων όσοι πρόκειται να πεθάνουν και όλων όσοι έθαψαν οικογένειες και ολόκληρο το βιος τους. Από το βιβλίο περνούν, άλλωστε, σαν συναθροιζόμενοι σε ένα αδιανόητο λίμπο, όλες οι ηλικίες και γενιές: παιδιά, γέροι και μαθητές σε μονάδες λευχαιμικών ασθενών, χήρες, γέροντες που αναλαμβάνουν τον ρόλο του προφήτη.

Ένας στρατιώτης απ' όλους όσοι επιστρατεύτηκαν, επιστρέφοντας από το Τσερνόμπιλ, φρόντισε να πετάξει τα ρούχα του και ό,τι έφερε από την περιοχή, αλλά κράτησε ως ενθύμιο ανδρείας ένα δίκοχο που το χάρισε στον γιο του, ο οποίος, περήφανος, δεν το αποχωριζόταν ποτέ. Μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τι ακολούθησε: το παιδί πέθανε από όγκο στο κεφάλι.

Παρά τον θρήνο και τις σπαρακτικές περιγραφές, όμως, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να κοιτάνε ψηλά και να δοξάζουν τη ζωή με κάθε τρόπο, σαν σκηνικό από τον πίνακα του Μπρέγκελ ή σαν τον Πιερ Μπεζούκοφ στο «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόι, όπως αναφέρει ένας μάρτυρας στο βιβλίο, ο οποίος συνεχίζει «να μαλώνει τον αμαξά του όπως έκανε πάντα, συνεχίζει να γκρινιάζει όπως έκανε πάντα, αναζητώντας τις σταθερές». Και όμως, κάτι είχε αλλάξει καθώς κάθε σπίτι είχε πια τον δικό του νεκρό ή κάποιον νοσούντα, με τα πάντα, ακόμα και τις προειδοποιήσεις στο σούπερ μάρκετ, σε μακρινές πόλεις, να τους θυμίζουν ότι ο πιο παράλογος πόλεμος της σύγχρονης ανθρωπότητας θα τους στοιχειώνει για καιρό.

«Η μνήμη είναι το μοναδικό μας καταφύγιο» ομολογεί κάποια στιγμή ένας μάρτυρας στο βιβλίο, καθώς είναι η πρώτη φορά που οι κάτοικοι τολμούν να έχουν μνήμες, αμφισβητώντας το κραταιό τότε καθεστώς, κάτι που έπραξαν και οι ίδιοι οι στρατιώτες –ναι, στο βιβλίο υπάρχει στρατιώτης που βρίζει!– που θυσιάστηκαν χωρίς καμία προειδοποίηση, σαν τα σκυλιά που τα σκότωναν επί τόπου στο Τσερνόμπιλ.

«Τσερνόμπιλ» της βραβευμένης με Νόμπελ Σβετλάνα Αλεξίεβιτς: Απόλυτη τραγωδία ή υπόσχεση αγάπης; Facebook Twitter
Εμπνέοντας τις επόμενες γενιές και το σίριαλ της HBO που σήμερα κερδίζει κοινό και κριτικούς, η Αλεξίεβιτς συγκεντρώνει μαρτυρίες και στοχάζεται πάνω στο τι ακριβώς σημαίνει η καταστροφή του Τσερνόμπιλ όχι μόνο για τους πατριώτες της αλλά και για την ίδια την ανθρωπότητα.

Όσο για τα μεγέθη, είναι όντως συντριπτικά: μετά τα 619 χωριά που ρημάχτηκαν μαζί με τους κατοίκους τους από τους ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η χώρα μέτρησε 485 χωριά αφανισμένα από το ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Μόνο που από τη ραδιενέργεια δεν επλήγησαν μόνο το Τσερνόμπιλ και η Ουκρανία αλλά συνολικά τα Βαλκάνια και η μισή Ευρώπη – ακόμα και η χώρα μας.

Το παράξενο, βέβαια, είναι ότι κανείς εκεί δεν ήξερε τι ακριβώς σήμαινε η λέξη «ραδιενέργεια», τι ήταν τα ραδιονουκλίδια: ούτε καν οι ίδιοι οι πυροσβέστες που έσπευσαν πρώτοι στον σταθμό ή οι στρατιώτες που τριγυρνούσαν στα επικίνδυνα σημεία, έχοντας κρεμασμένους στον λαιμό τους τους μετρητές Γκάιγκερ. Ένας στρατιώτης απ' όλους όσοι επιστρατεύτηκαν, επιστρέφοντας από το Τσερνόμπιλ, φρόντισε να πετάξει τα ρούχα του και ό,τι έφερε από την περιοχή, αλλά κράτησε ως ενθύμιο ανδρείας ένα δίκοχο που το χάρισε στον γιο του, ο οποίος, περήφανος, δεν το αποχωριζόταν ποτέ. Μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τι ακολούθησε: το παιδί πέθανε από όγκο στο κεφάλι.

Ωστόσο, πρώτη φορά κλονίστηκαν ακόμα και οι ατρόμητοι στρατιώτες ή ο απλός κόσμος που είχε ζήσει την τραγωδία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και είχε μάθει να αψηφά τον θάνατο, πιστεύοντας τυφλά στη «μεγάλη σοβιετική πατρίδα». Όχι ακριβώς από φόβο αλλά γιατί αυτό επέβαλε ένας άγραφος κανόνας και ένας κραταιός μηχανισμός που ήταν πάνω από τις ατομικές συνειδήσεις και τώρα αποφάσιζε να τους θυσιάσει σε έναν άκρως παράλογο πόλεμο, δίχως πραγματικό εχθρό και συγκεκριμένο λόγο.

«Δεν γνωρίζαμε τι έπρεπε να φοβόμαστε και τι όχι. Δεν γνωρίζαμε ποιος ήταν ο εχθρός μας και από πού έπρεπε να φυλαγόμαστε. Κανείς μας δεν ήξερε τίποτα» λέει με έμφαση κάποιος από τους στρατιώτες. «Η φυλακή, όμως, βρισκόταν μέσα μας» αναφέρει μια κάτοικος, από τους πολλούς που αντιλήφθηκαν με τόσο αποτρόπαιο τρόπο την αλήθεια: ο εχθρός ήταν πλέον οι ίδιοι. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν ποτέ αθώοι ούτε ουσιαστικά ελεύθεροι. Όσο κι αν προσπαθούσαν, σαν τον αγνό πρίγκιπα Μίσκιν, όπως καταθέτει μια μαρτυρία στο βιβλίο, να νιώθουν την αγνότητα της ευτυχισμένης στιγμής, κοιτώντας απλώς το τοπίο και βλέποντας τα σπουργίτια να επιστρέφουν όπως παλιά, μετά την καταστροφή, βαθιά μέσα τους, ήξεραν πως η εποχή της αθωότητας είχε παρέλθει για πάντα.

Αλλά και πάλι κάτι είχε απομείνει κι αυτό είναι το κερί που κρατάει αναμμένο η Αλεξίεβιτς μέχρι τέλους, μετατρέποντας τελικά ένα δημοσιογραφικό ντοκουμέντο σε αφορμή για στοχασμό και σκέψη: είναι η βαθιά πίστη στον άνθρωπο που ανασταίνεται τη στιγμή του θανάτου του μέσω της αγάπης. Η συγκλονιστική πρώτη ιστορία για τη γυναίκα που έβλεπε στην αγκαλιά της τον άνδρα της να λιώνει και τα κομμάτια από το δέρμα του να μένουν πάνω στα νύχια της είναι όχι μόνο ένα ντοκουμέντο αλλά ένα πανέμορφο, σπαρακτικό διήγημα για την αγάπη που νικάει, υπερβαίνει κάθε εμπόδιο, βρίσκει τον τρόπο.

Πολύ σωστά ο Θανάσης Τριαρίδης παρομοιάζει το βιβλίο της Αλεξίεβιτς με την Α' Προς Κορινθίους επιστολή του Παύλου, με το μήνυμα της αγάπης να διασπείρεται στις άκρες της Γης και τα δύο αυτά κείμενα να συγκεφαλαιώνουν, όπως τονίζει στον πρόλογό του, «την αλήθεια της ραδιενέργειας και το όριο της επιστήμης, τις δυσοίωνες προφητείες και τον απειλητικό ουρανό, τη σιωπή της Ιστορίας και την απουσία του Θεού, μετεωρίζουν τους αθώους, τους μάρτυρες της φρίκης, τα νεκρά παιδιά, τις βιασμένες ψυχές – εν τέλει σχηματίζουν την πιθανότητα της αγάπης». Αυτή μπορεί να απλώνεται πέρα από τη ραδιενέργεια και τα δυστοπικά σύμπαντα, γίνεται φως και γεμίζει τις καρδιές και τα σπίτια. Ή, όπως λέει ένας μάρτυρας, «το σκοτάδι γίνεται φως», ζεσταίνοντας σαν άλλο ένα ταρκοφσκικό κεράκι ολόκληρο τον κόσμο.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 20.7.2019

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Tι πήγε λάθος στο Τσερνόμπιλ; Ένας Έλληνας καθηγητής απαντά

Διεθνή / Tι πήγε λάθος στο Τσερνόμπιλ; Ένας Έλληνας καθηγητής απαντά

Τα λάθη, οι αστοχίες, τα υπέρ και τα κατά της πυρηνικής ενέργειας αλλά και ποιοι είναι κίνδυνοι ελλοχεύουν σήμερα - Συνέντευξη με τον καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής, Αθανάσιο Γεράνιο. Μια συζήτηση με αφορμή το «Chernobyl», την σειρά – φαινόμενο που αναβιώνει όλες τις τραγικές ώρες του πυρηνικού δυστυχήματος του 1986
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Φόβος, παράνοια και «επικοινωνιακή διαχείριση» του Τσερνόμπιλ στην Ελλάδα του 1986

Ελλάδα / Φόβος, παράνοια και «επικοινωνιακή διαχείριση» του Τσερνόμπιλ στην Ελλάδα του 1986

Τι είχαν δηλώσει τότε για το σημαντικότερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία, Έλληνες πολιτικοί, επιστήμονες και δημοσιογράφοι, όπως καταγράφηκε στο σχετικό αφιέρωμα που είχε κάνει ο «Ιός» της Ελευθεροτυπίας

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ