Σαν σήμερα, στις 17 Μαΐου 1960, έφυγε από τη ζωή ο Ιωάννης Γεωργιάδης, μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεότερης ελληνικής ιστορίας, τόσο στον αθλητισμό όσο και στην επιστήμη. Ο πρώτος Έλληνας χρυσός Ολυμπιονίκης στην ξιφασκία το 1896 και θεμελιωτής της Ιατροδικαστικής στην Ελλάδα, υπήρξε υπόδειγμα πολύπλευρης προσφοράς στο δημόσιο βίο.
Γεννημένος στην Τρίπολη το 1874 (ή το 1876 κατά άλλες πηγές), φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στο Παρίσι. Παράλληλα, ανέπτυξε εντυπωσιακή αθλητική δράση στην ξιφασκία, διακρινόμενος για το αήττητο σπαθί του και τη μαχητικότητα του. Το 1896 στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, στέφθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της σπάθης φιλάθλων.
Συνέχισε να διακρίνεται και στη Μεσολυμπιάδα του 1906 με ένα ακόμη χρυσό και ένα αργυρό μετάλλιο, ενώ παρέμεινε ενεργός στο ολυμπιακό κίνημα έως και το 1924. Μέχρι το 1996 ήταν ο μόνος Έλληνας Ολυμπιονίκης με δύο χρυσά μετάλλια.
Ωστόσο, η συμβολή του στην επιστήμη υπήρξε εξίσου καθοριστική. Καθηγητής Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ίδρυσε το Νεκροτομείο της Αθήνας, το Ανθρωπομετρικό Τμήμα της Αστυνομίας και υπήρξε ο εμπνευστής του μοναδικού Εγκληματολογικού Μουσείου στην Ελλάδα. Συνέγραψε δεκάδες επιστημονικά έργα στα ελληνικά και τα γαλλικά, και διαμόρφωσε το θεσμικό πλαίσιο της σύγχρονης ιατροδικαστικής στη χώρα.
Ο Ιωάννης Γεωργιάδης πέθανε σε ηλικία 86 ετών, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη που ενώνει τον αθλητισμό, την επιστήμη και τη δημόσια προσφορά. Το όνομά του παραμένει σύμβολο πειθαρχίας, προσήλωσης και πρωτοπορίας σε δύο απαιτητικά πεδία: το στίβο και την ιατρική.
