Πώς να προστατευτείτε από “viral hoaxes” και ψεύτικους πανικούς του ίντερνετ

Ένας Θεός ξέρει τι κάνουν σήμερα τα παιδιά online, έτσι δεν είναι; Έχουν τα TikToks τους και τα Snapchats τους και τα Instagram τους, την ώρα που οι γονείς ποστάρουν ακόμα στο Facebook και στο Twitter. Αυτή η αποσύνδεση μεταξύ ενηλίκων και παιδιών στη χρήση του ίντερνετ, ενισχύει το άγχος των γονιών και στην περίπτωση viral fakes όπως συνέβη αυτές τις μέρες με το "Momo challenge", προκαλώντας πανικό και παραπληροφόρηση.

Αν πέσετε πάνω σε μια προειδοποίηση στα social media σχετικά με κάποια νέα επικίνδυνη ιογενή πρόκληση ή "viral challenge", σαν το tweet που ξεκίνησε όλον αυτόν τον πανικό με την περιβόητη τρομακτική κούκλα Momo που υποτίθεται ότι ζητούσε από παιδιά να διεκπεραιώσουν τρομακτικές προκλήσεις και τελικά αποδείχτηκε απάτη (hoax), καταρχάς πάρτε μια ανάσα.

Πριν πατήσετε «κοινοποίηση» ή retweet, αναρωτηθείτε δύο πράγματα: «Γνωρίζω ποιανού το συμφέρον εξυπηρετεί μια τέτοια ανάρτηση;» και «Ποιες πληροφορίες μου λείπουν για να έχω πιο πλήρη άποψη;». Αν δεν μπορείτε να απαντήσετε στα ερωτήματα, μην κάνετε καμία κίνηση.

Ως γονείς, καθήκον μας είναι να διατηρούμε τα παιδιά μας ασφαλή. Και το ίντερνετ, σε όλο το πολυσύνθετο φάσμα του, μπορεί να γίνει ναρκοπέδιο για τα παιδιά.

Τέτοιες «φάρσες» δημιουργούνται από ανθρώπους με συγκεκριμένη ατζέντα η οποία έχει συνήθως να κάνει με την εξάπλωση «ιογενούς» πανικού. Τη στιγμή που πατάτε "share", παίζετε το παιχνίδι τους και ρισκάρετε να προκαλέσετε ζημιά στα παιδιά που ελπίζετε να βοηθήσετε κοινοποιώντας την πληροφορία.

Ως γονείς, καθήκον μας είναι να διατηρούμε τα παιδιά μας ασφαλή. Και το ίντερνετ, σε όλο το πολυσύνθετο φάσμα του, μπορεί να γίνει ναρκοπέδιο για τα παιδιά.

«Όλα τα προβεβλημένα hoaxes έχουν ένα σπόρο αλήθειας για δόλωμα», σύμφωνα με τη Monica Bulger του Future of Privacy Forum. «Και παίζουν με τα ερπετοειδή μυαλά μας». Μ' αυτή τη φράση εννοεί ότι όχι μόνο παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια με τους βαθύτερους φόβους μας, αλλά παρουσιάζουν ομοιότητες με άλλες ιστορίες που έχουν εγκατασταθεί στο μυαλό μας και τις έχει αποδεχτεί ως αληθινές. Υπάρχει αυτή η «ελαττωματική» γνωστική ιδιότητα του ανθρώπινου εγκέφαλου που συγχέει το οικείο με το αληθινό.

Και οι δημιουργοί ενός viral hoax, το γνωρίζουν καλά αυτό και το εκμεταλλεύονται δεόντως. Και οι γονείς πρέπει να έχουν συνεχώς στο μυαλό τους ότι επειδή κάτι μοιάζει αληθινό ή σωστό, δεν σημαίνει ότι είναι. Πώς μπορεί όμως να διαχειριστεί ένας γονιός μια τέτοια προειδοποιητική ανάρτηση;

Σύμφωνα με την Bulger, θα πρέπει να περιμένει μερικές μέρες πριν προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια. Να περιμένει πριν μεταφέρει τον φόβο στο παιδί. Να περιμένει κάποια πραγματική προειδοποίηση από το σχολείο ή την αστυνομία.

Αυτό που μπορεί να κάνει για να βοηθήσει το παιδί στην πλοήγηση του ψηφιακού σύμπαντος είναι να ενθαρρύνει έναν ανοιχτό διάλογο μαζί τους σχετικά με το ίντερνετ και τα social media. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, το παιδί αποκτά πιο ισχυρές αντιστάσεις και μπορεί να διακρίνει ευκολότερα επικίνδυνες «φάρσες» όπως το Momo και να μην πέσει θύμα τους. Μην προσπαθείτε να ελέγξετε οτιδήποτε μπορεί να δει το παιδί online, είναι μάταιο. Είτε σας αρέσει είτε όχι, από μια ηλικία και μετά η πρόσβαση είναι δεδομένη.

«Οι γονείς μπορούν να παίξουν το ρόλο ενός ασφαλούς πεδίου όπου το παιδί μπορεί να μιλά ελεύθερα», λέει η Bulger. «Δεν χρειάζεται όλος αυτός ο βομβαρδισμός ερωτήσεων για τέτοια hoaxes – τύπου 'είδες αυτό το Momo;' Χρειάζεται να ενταχθεί μια συζήτηση για τα media και το ίντερνετ στους καθημερινούς οικογενειακούς ρυθμούς. Να ξέρουν τα παιδιά ότι κι εκείνα κι εσείς περνάτε μέρος της ζωής σας online και μπορείτε να μοιράζεστε μέρος αυτής σας της εμπειρίας».

Με στοιχεία από το Wired