Ο Γάλλος ιστορικός και συγγραφέας Μαρκ Φερό πέθανε σε ηλικία 96 ετών στις 21 Απριλίου στο Saint-Germain-en-Laye (Yvelines) από επιπλοκές του κορωνοϊού.
Ο Μαρκ Φερό, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς της εποχής μας και συγγραφέας του κλασικού πλέον βιβλίου “Πώς αφηγούνται την Ιστορία στα παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο”.
Ο Γάλλος ιστορικός Μαρκ Φερό γεννήθηκε στο Παρίσι το 1924. Διετέλεσε διευθυντής σπουδών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales και συνδιευθυντής του έγκυρου περιοδικού "Annales".
Συγγραφέας πολλών μελετών για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ειδικός στη σοβιετική επανάσταση, δημοσίευσε πολλά βιβλία σχετικά με τη ρωσική κοινωνία, της οποίας ήταν καλός γνώστης. Ασχολήθηκε επίσης με τους τρόπους αφήγησης της ιστορίας στις νεότερες γενιές.
Από το 1989 ήταν παρουσιαστής στην τηλεοπτική εκπομπή "Παράλληλη ιστορία" (Histoire Parallell) σε κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης (Arte) για δώδεκα χρόνια, σε ένα πρόγραμμα στο οποίο έκανε την Ιστορία προσιτή στο ευρύ κοινό. Ήταν και συνεργάτης του τηλεοπτικού σταθμού "Histoire".
«Δεν είμαι κανένας θεωρητικός. Μη νομίζετε! Παρατηρητής είμαι. Οι θεωρίες μου βασίζονται στην παρατήρηση», έλεγε συχνά. Το τελευταίο βιβλίο που ετοίμαζε ήταν τα «Τεχνάσματα της Ιστορίας», ενώ στο προηγούμενό του, την «Τύφλωση» (Μεταίχμιο, μετάφραση Σώτη Τριανταφύλλου), ο κορυφαίος Γάλλος ιστορικός εξέταζε ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο που έχει προκαλέσει ανείπωτη δυστυχία και καταστροφή: την ανθρώπινη τύφλωση, που καταλήγει συχνά στην εθελοτυφλία.
Ο Μαρκ Φερό μιλάει για την Οκτωβριανή Επανάσταση.
Ο πατέρας του, Ζακ, ένας Ιταλός-Έλληνας τραπεζικός, γεννημένος το 1887 στην Κέρκυρα, πέθανε όταν ο Φερό ήταν μόλις 5 ετών. Μεγάλωσε με τη μητέρα του και από πολύ νέος ήταν παθιασμένος με την ιστορία. Συνέθεσε μια πρώτη «Ιστορία της Γαλλίας» που ξεκίνησε από τον Εκατονταετή πόλεμο. Στη διάρκεια του πολέμου έχασε την μητέρα του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και δεν έμαθε ποτέ τις συνθήκες της σύλληψης και του θανάτου της.
Μαθητής στην ελεύθερη ζώνη στη Γκρενόμπλ, το 1942, στρατολογήθηκε λόγω της γνώσης του στα γερμανικά σε ένα δίκτυο μαχητών αντίστασης στην πόλη.
Ως νέος καθηγητής διορίστηκε στο Οράν της Αλγερίας, για να διδάξει εκεί από το 1948 έως το 1956 και δεσμεύτηκε στην ανεξαρτησία της Αλγερίας.
Το 1960, επέστρεψε στο Παρίσι, όπου δίδαξε και ετοίμασε μια διδακτορική διατριβή αφιερωμένη στη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Έδειξε πώς η κατάληψη της εξουσίας του Λένιν δεν ήταν μόνο το αποτέλεσμα ενός έξυπνου πραξικοπήματος αλλά και οι ρίζες ενός παλιρροϊκού κύματος.
Στη συνέχεια, ο Φερό δίδαξε στο École Polytechnique και ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας «Cinema and History» στο École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS). Υπήρξε μαθητής του μεγάλου ιστορικού Φερνάν Μπρωντέλ και συνέχισε την ακαδημαϊκή του καριέρα, στην οποία προσπάθησε να αναλύσει τα γεγονότα και την κοινωνία σε μεγάλες στιγμές της ιστορίας όπως η περίοδος 1939-1945 και ο Ψυχρός Πόλεμος.
σχόλια