H τραγωδία στα Τέμπη ως κομβικό γεγονός

H τραγωδία στα Τέμπη ως κομβικό γεγονός Facebook Twitter
Η τραγωδία στα Τέμπη έχει αγγίξει την εκφραστικότητά μας και έχει κινητοποιήσει εσωτερικευμένες ευαισθησίες μας. Εικόνα από το χθεσινό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη (SOOC)
0

ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΕΣ ΟΙ ΦΟΡΕΣ που η ατομική εσωτερική διάθεση κουμπώνει τόσο πολύ με τη συλλογική, που αυτό το οποίο νιώθει ένας άνθρωπος συμπίπτει με αυτό το οποίο αισθάνονται οι πολλοί. Και είναι ακόμη λιγότερες οι φορές που οι ατομικές διαθέσεις και τα επιμέρους συναισθήματα είναι, σε γενικές γραμμές, κοινά και δεν διαφοροποιούνται –όχι ουσιαστικά τουλάχιστον– ανάλογα με την κοινωνική θέση και τον πολιτικό και ιδεολογικό προσανατολισμό των πολιτών.

Από τη στιγμή που έγινε το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη κυριαρχεί στην κοινωνία ένα ισχυρό σοκ. Παρότι υπάρχουν και κάποιοι κυνικοί, η στάση τους ούτε επηρεάζει ούτε ‒πολλώ μάλλον‒ αναδιατάσσει τον συναισθηματικό ορίζοντα των πολλών που χαρακτηρίζεται από ειλικρινή ψυχικό συγκλονισμό.

Το γεγονός, πάντως, ότι το τραγικό δυστύχημα συνέβη στο ασφαλέστερο μέσο μεταφοράς στον δυτικό κόσμο και με βάση ποσοτικούς δείκτες‒ κλειδώνει και ακινητοποιεί το βαθύ συναίσθημα της απώλειας που συναισθάνεται η κοινωνία.

Από τα ξημερώματα της 1ης Μαρτίου κυριαρχεί ένα οδυνηρό αίσθημα απώλειας που συνοδεύεται από ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, όπως είναι η λύπη, η απογοήτευση, η ενοχή, ο θυμός, ο φόβος. Το πένθος για τα 57 άτομα, σε πολύ νεαρή ηλικία τα περισσότερα, που έχασαν τη ζωή τους ταξιδεύοντας με το θεωρούμενο ως το πλέον ασφαλές μέσο μαζικής μεταφοράς είναι σαν να αφορά έναν δικό μας άνθρωπο.

Η αίσθηση της απώλειας παραμένει έντονη, νιώθοντας ότι δεν απέχει και πολύ η πραγματικότητα από την πιθανότητα να ήσουν εσύ ο ίδιος/η ίδια ή ένα δικό σου πρόσωπο μέσα σε αυτό το μοιραίο Intercity, καθώς με το ίδιο ή με ένα παρόμοιο πολλοί από εμάς έχουμε ταξιδέψει τόσες φορές, επιλέγοντάς το κυριολεκτικά με κλειστά μάτια για να κάνουμε ένα ταξίδι οικονομικά προσιτό, οικολογικό και, κυρίως, ένα ταξίδι ασφαλές.

Βέβαια, η ασφάλεια εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: ένα ταξίδι με τρένο θεωρείται ασφαλές, όπως ασφαλής θεωρείται η μετακίνηση με όλα τα μέσα σταθερής τροχιάς.

Ωστόσο, το ζήτημα της ασφάλειας της μετακίνησης με μέσα σταθερής τροχιάς βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση όχι μόνο με τα γενικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου μέσου μεταφοράς αλλά και με την υποδομή που το φιλοξενεί, η σωστή λειτουργία και συντήρηση της οποίας είναι παράγοντας καταλυτικός στο συγκεκριμένο θέμα.

Το γεγονός, πάντως, ότι το τραγικό δυστύχημα συνέβη στο ασφαλέστερο μέσο μεταφοράς στον δυτικό κόσμο (στο τρένο αντιστοιχούν 0,43 θάνατοι επιβατών έναντι 7,32 θανάτων στο αυτοκίνητο και 212 σε μηχανές ανά δισεκατομμύριο επιβατομίλια στις ΗΠΑ) ‒και με βάση ποσοτικούς δείκτες‒ κλειδώνει και ακινητοποιεί το βαθύ συναίσθημα της απώλειας που συναισθάνεται η κοινωνία.

Eίχαμε βιώσει ανάλογης έντασης συναισθήματα κυρίως με την πυργαγιά στο Μάτι το 2018, όπως και με τις πλημμύρες στη Μάνδρα το 2017 και τις φωτιές στην Ηλεία το 2007, όλα πολύνεκρα γεγονότα τα οποία συνδέονται με φυσικούς κινδύνους που εξελίσσονται σε καταστροφές μέσα από την αδυναμία της κρατικής μηχανής να τα διαχειριστεί.

Ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού που συνδέονται με την προστασία των πολιτών μπροστά από «φυσικούς κινδύνους» και τις επιπτώσεις που αυτοί έχουν έχουν περιοριστεί σημαντικά με την αναδιοργάνωση της Πολιτικής Προστασίας που έγινε το 2020. Ωστόσο εξακολουθούν να συντηρούνται σημαντικές παθογένειες και στρεβλώσεις του ελληνικού κράτους που έχουν να κάνουν με πολλά κενά στα συστήματα ελέγχου και ασφάλειας και στην προστασία των πολιτών.

Είναι ακριβώς η συνειδητοποίηση, που προέκυψε με έναν ιδιαίτερα σκληρό και επώδυνο τρόπο, ότι στο σημείο αυτό δεν έγιναν τα κατάλληλα και αποφασιστικά βήματα, ότι αντιθέτως συντηρήθηκαν αδράνειες, ότι οι θεσμοποιημένες διαδικασίες στη λειτουργία του κράτους εξακολουθούν να είναι ελλειμματικές και χαλαρές στην εφαρμογή τους, ότι οι «ευκολίες» και πιθανόν οι πελατειασμοί εξακολουθούν να διαμορφώνουν κριτήρια επιλογής, όλα αυτά και αρκετά ακόμη κάνουν το συναισθηματικό σοκ και τον ψυχικό συγκλονισμό να βιώνονται με τρόπο έντονο. Δεν θα εκτονωθούν εύκολα αυτά τα συναισθήματα. Ούτε θα επιστρέψουμε σε μια ίδια καθημερινότητα μόνο με τη χρονική απόσταση που θα προκύψει.

Η τραγωδία στα Τέμπη έχει αγγίξει την εκφραστικότητά μας και έχει κινητοποιήσει εσωτερικευμένες ευαισθησίες μας. Επίσης, έβγαλε στην επιφάνεια κρυμμένους φόβους και αποκάλυψε συναισθηματικές ευαλωτότητες. Οι ισορροπίες θα είναι πλέον πιο εύθραυστες. Σε τέτοιες στιγμές η τάση είναι να ξαναδούμε προτεραιότητες και να αναθεωρήσουμε επιλογές. Το πώς νιώθουμε θα παίξει ρόλο σε αυτά που έχουμε μπροστά μας και πρέπει να διευθετήσουμε.

Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι μια «άνω τελεία» στη ζωή μας, μια «κακή στιγμή», μετά το ξεθώριασμα της οποίας θα ξαναπιάσουμε το νήμα από κει που το είχαμε αφήσει. Είναι ένας σταθμός, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και θα πρέπει να δούμε το μετά της δικής μας ζωής, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ως κοινωνία και ως χώρα, με τρόπο ουσιαστικό και γενναίο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το φονικότερο σιδηροδρομικό δίκτυο της Ευρώπης είναι το ελληνικό

Θέματα / Το φονικότερο σιδηροδρομικό δίκτυο της Ευρώπης είναι το ελληνικό

Εδώ και χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση στην Ε.Ε. όσον αφορά τον αριθμό των θανάτων από σιδηροδρομικά ατυχήματα. Παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που προκαλούν οι τρομακτικές ελλείψεις στα συστήματα σηματοδότησης και αυτόματης προστασίας των συρμών, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στον ελληνικό σιδηρόδρομο. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Χρήστος Τόλης (Sub.Urban Images)
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ