Ιωάννης Παπαγιαννάκης στη LIFO: «Δεν αισθάνομαι ήρωας, έκανα το καθήκον μου»

Ιωάννης Παπαγιαννάκης στη LIFO: «Δεν αισθάνομαι ήρωας, έκανα το καθήκον μου» Facebook Twitter
Ο Ιωάννης Παπαγιαννάκης, βλέποντας επί τόπου τις δραματικές εικόνες, τα συντρίμμια των βαγονιών, την καμένη μυρωδιά και τις δραματικές εικόνες, λύγισε. Φωτ.: Λεωνίδας Τζέκας/Eurokinissi
0

ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ 1ης ΜΑΡΤΙΟΥ. Η ώρα είναι δύο και μισή το πρωί. Ο διασώστης της 2ης ΕΜΑΚ (Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών), Ιωάννης Παπαγιαννάκης, ξυπνά από ένα τηλεφώνημα που δέχεται στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη: έπρεπε να σπεύσει στον οικισμό Ευαγγελισμός του νομού Λάρισας.   

Λίγη ώρα πριν είχε συμβεί η σφοδρή μετωπική σύγκρουση μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας της εταιρείας Hellenic Train με εμπορική αμαξοστοιχία. Τα βαγόνια 1 και 2 της πρώτης κάηκαν ολοσχερώς, ενώ, όπως γνωστοποίησε σε σχετική του ανακοίνωση το ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, 2-3 βαγόνια πολτοποιήθηκαν εξαιτίας της σύγκρουσης.

Ο εκτροχιασμός των συρμών και η επακόλουθη ανάφλεξή τους οδήγησε στον θάνατο 57 τουλάχιστον επιβατών και στον τραυματισμό τουλάχιστον 85. Πρόκειται για το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα. 

Ως μέλη της ΕΜΑΚ, κάθε συμβάν για μας είναι ξεχωριστό, αλλά αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Προφανώς και είμαστε εξοικειωμένοι με σκληρές εικόνες, επιβάλλεται να παραμένουμε ψύχραιμοι και αφοσιωμένοι, αλλά στην περίπτωση αυτή ήταν δύσκολο να μη λυγίσεις.

Από τα πρώτα λεπτά που κατέφθασαν στο σημείο της τραγωδίας, οι άνδρες της ΕΜΑΚ έκαναν μαραθώνιες προσπάθειες για να εντοπίσουν σημάδια ζωής και να εξαντλήσουν όλες τις πιθανότητες να ανασύρουν κάποιους επιβάτες ζωντανούς απ’ τα συντρίμμια. Με ειδικά εργαλεία και μηχανήματα έκοβαν κομμάτι-κομμάτι τα βαγόνια προκειμένου να τους μετακινήσουν με ασφάλεια.

Συγχρόνως, οι χειριστές γερανών συνέβαλαν καταλυτικά στο έργο τους. Η ομάδα του Ιωάννη Παπαγιαννάκη είδε από την αρχή τις απανθρακωμένες σορούς, ενώ με ταχύτατες ενέργειες έβαζαν τους τραυματίες στα ασθενοφόρα και στα λεωφορεία που είχαν καταφθάσει.  

Ο κ. Παπαγιαννάκης θυμάται: «Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν αυτό που είδα και έζησα. Βρίσκομαι 23 χρόνια στην ΕΜΑΚ και μπορώ να σας πω ότι είναι από τις πιο σκληρές εικόνες που έχω δει στη ζωή μου. Ήμασταν θεατές μιας απερίγραπτης φρίκης», αναφέρει συγκλονισμένος. 

Οι δραματικές εικόνες, τα συντρίμμια των βαγονιών και η μυρωδιά καμένου τον έκαναν να λυγίσει. Εκείνη τη στιγμή, ασυναίσθητα, γονάτισε και ξέσπασε σε κλάματα. Στο πρόσωπο αυτού του άνδρα της ΕΜΑΚ αποτυπώθηκαν ο πόνος, η απόγνωση και ο θρήνος.

Η φωτογραφία του να κοιτά θλιμμένος την άμορφη μάζα του τρένου έγινε αμέσως viral στον διαδικτυακό κόσμο, η προσπάθειά του να συγκρατήσει τη συγκίνησή του καθώς επιχειρεί στο σημείο της τραγωδίας στα Τέμπη καταγράφηκε ως μία από τις πιο δυνατές στιγμές των τελευταίων ημερών. 

Όπως αναφέρει, μιλώντας στη LiFO, βρέθηκε στα χαλάσματα για περίπου 17 ώρες, αλλά παραμένει ιδιαίτερα φορτισμένος. «Η φωτογραφία τα λέει όλα. Εγώ είμαι μόνο μια εικόνα και τίποτα περισσότερο. Στα τόσα χρόνια που είμαι μέλος της 2ης ΕΜΑΚ έχουν δει τα μάτια μου ανατριχιαστικές εικόνες, διαμελισμένα σώματα και έχω ακούσει αμέτρητες φορές τις φωνές ανθρώπων που είναι θαμμένοι κάτω από χαλάσματα.

Όμως, όταν έφτασα στον τόπο της τραγωδίας μαζί με τον εκπαιδευμένο σκύλο-διασώστη μου, Έκτορα, αντίκρισα τρομακτικές εικόνες. Έπρεπε να αναζητήσουμε ανθρώπους κάτω από άμορφες μάζες σιδερικών, ενώ γνωρίζαμε ότι εξαιτίας της φωτιάς που είχε προηγηθεί είχαν αναπτυχθεί πρωτοφανείς θερμοκρασίες, άρα είχαμε συνειδητοποιήσει από την αρχή ότι το έργο μας θα αφορούσε μόνο νεκρούς.

Ως μέλη της ΕΜΑΚ, κάθε συμβάν για μας είναι ξεχωριστό, αλλά αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Προφανώς και είμαστε εξοικειωμένοι με σκληρές εικόνες, επιβάλλεται να παραμένουμε ψύχραιμοι και αφοσιωμένοι, αλλά στην περίπτωση αυτή ήταν δύσκολο να μη λυγίσεις», υποστηρίζει.

Και προσθέτει: «Θεωρήσαμε υπέρτατη υποχρέωση να κάνουμε τα πάντα ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στους συγγενείς τη δυνατότητα να αποχαιρετήσουν τα παιδιά, τους συγγενείς τους. Να μπορέσουν να κάνουν μια κηδεία με ό,τι απέμεινε απ’ αυτά που εμείς θα ανακαλύπταμε. Για όλους μας ήταν αδιαπραγμάτευτο το ότι έπρεπε να βρούμε έστω κάποιο ίχνος για να γίνει η ταυτοποίηση DNA. Δεν ήταν μόνο σημαντικό, ήταν και ιερό καθήκον».  

Ο διασώστης της ΕΜΑΚ, Γιάννης Παπαγιαννάκης, στη LIFO: «Δεν αισθάνομαι ήρωας - Έκανα το καθήκον μου» Facebook Twitter
Ο σκύλος της ΕΜΑΚ, Έκτορας.

Για τον κ. Παπαγιαννάκη ήταν μια συνειδητή επιλογή το να ενταχθεί στην ΕΜΑΚ. Όλα αυτά τα χρόνια έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες αποστολές και επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, σε δύσκολες συνθήκες, απρόσιτα σημεία.

Μερικά από τα πιο πρόσφατα συμβάντα στα οποία συμμετείχε ήταν στο φλεγόμενο πλοίο Euroferry Olympia στην Κέρκυρα, όπου απεγκλώβισε άτομα που είχαν παγιδευτεί μέσα στις φλόγες στο γκαράζ του πλοίου, και στην έκρηξη στο εργοστάσιο παρασκευής εκρηκτικών υλών στην Ιτέα Γρεβενών, ενώ ήταν να συμμετάσχει και στην ομάδα διάσωσης στην Τουρκία, αλλά τελευταία στιγμή δεν πήγε. 

Αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών, απεγκλωβισμοί ανθρώπων, επιχειρήσεις σε πληγείσες περιοχές, σκληρές σκηνές με πτώματα, κάποιες φορές διαμελισμένα, είναι μερικές από τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει στα 23 χρόνια που προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ΕΜΑΚ. Φορώντας τη χαρακτηριστική στολή της έχει ταξιδέψει σε διάφορα σημεία της Ελλάδας και του εξωτερικού για να σώσει ζωές. Συνεχώς έρχεται σε επαφή με ανθρώπινες ιστορίες. Κάποιες επιχειρήσεις στέφονται με επιτυχία, κάποιες όχι. Τότε οι μέρες τους είναι γεμάτες απογοητεύσεις, δυστυχία, σιωπή και πένθος.   

«Όσο με κρατάνε τα πόδια μου θα συνεχίσω να είμαι συμμέτοχος στις ομάδες διάσωσης. Πάντα υπάρχει μια συναισθηματική φόρτιση όταν καλείσαι να σώσεις ανθρώπινες ζωές, αλλά αυτό επιβάλλει το καθήκον μας. Στην περίπτωση των Τεμπών, όμως, αυτό που μας σόκαρε όλους είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που απανθρακώθηκαν και δεν θα βρεθούν, ενώ κάποιοι συγγενείς περιμένουν τη διαδικασία της ταυτοποίησης του DNA.

Είμαστε όλοι συντετριμμένοι. Εμένα απλώς έτυχε να με απαθανατίσει ο φωτογραφικός φακός, αλλά πίσω μου υπάρχει ολόκληρη η υπεράνθρωπη προσπάθεια της ομάδας μου και των συναδέλφων μου», επισημαίνει.

Στο σημείο αυτό τον ρωτώ αν θεωρεί τον εαυτό του ήρωα. Με ύφος ξεκάθαρο απαντά: «Σε καμία των περιπτώσεων δεν θεωρώ τον εαυτό μου ήρωα. Δεν θέλω καν να το ακούω. Πιστεύω ότι απλώς κάνω τη δουλειά μου, όσο καλύτερα μπορώ».  

Παράλληλα, είναι και προπονητής της εφηβικής ομάδας πόλο του ΠΑΟΚ. Όταν ολοκλήρωσε τα καθήκοντά του στα Τέμπη, επέστρεψε στο κολυμβητήριο. Εκεί καταχειροκροτήθηκε από μικρούς και μεγάλους για την πολύτιμη προσφορά του, γνώρισε την αποθέωση και τον καλωσόρισαν με χαμόγελα και πολλά «μπράβο».

Στην επικοινωνία μας αφηγείται συγκινημένος: «Ο ΠΑΟΚ είναι η διαφυγή μου, η προσωπική μου ψυχοθεραπεία. Από τεσσάρων ετών βρίσκομαι στις πισίνες και σήμερα είμαι 49. Είτε ως παίκτης της υδατοσφαίρισης είτε ως προπονητής, έχω αφιερώσει τη ζωή μου στο πόλο. Θέλω να σας πω, λοιπόν, ότι το χειροκρότημα που έλαβα στο Ποσειδώνιο Κολυμβητήριο, επιστρέφοντας στην πισίνα, ήταν όχι μόνο μια ιδιαίτερη στιγμή για μένα αλλά και η μεγαλύτερη ηθική ανταμοιβή. Όταν είδα τα παιδιά των ακαδημιών του ΠΑΟΚ παρατεταγμένα δεξιά και αριστερά να με χειροκροτούν, ένιωσα ασύγκριτη περηφάνια». 

Όλες αυτές τις μέρες το τηλέφωνό του χτυπάει ασταμάτητα και έχει λάβει χιλιάδες μηνύματα από γνωστούς και άγνωστους σε αυτόν ανθρώπους που θέλουν να του εκφράσουν την αγάπη τους αλλά και να του δώσουν συγχαρητήρια. Δεν επιδιώκει συνειδητά τα φώτα της δημοσιότητας γιατί πιστεύει ότι δεν έκανε τίποτε άλλο παρά όλα όσα προστάζει η ανθρωπιστική αποστολή του. Όπως είναι φυσικό, μόλις επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη από τον τόπο της τραγωδίας, συνάντησε αμέσως την οικογένειά του. 

Κατευθείαν, όπως θα μου πει, σκέφτηκε τα τέσσερα παιδιά του. Και καταλήγει με έναν αναστεναγμό: «Θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου σε όλους τους συγγενείς. Δεν σας κρύβω ότι ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά που χάθηκαν υπήρχε πιθανότητα να ήταν και ο δικός μου γιος, ο οποίος είχε ταξιδέψει με το ίδιο τρένο μερικές εβδομάδες πριν με την ανδρική ομάδα πόλο του ΠΑΟΚ. Επίσης, δεν μπορεί να φύγει απ’ το μυαλό μου ότι πολύ πιθανόν αυτές τις μέρες οι συνάδελφοί μου να έβγαζαν ακόμη και μένα νεκρό απ’ αυτά τα βαγόνια, επειδή πολλές φορές το χρησιμοποιούσα για να μετακινηθώ από και προς τη Θεσσαλονίκη».

Ο ερασιτέχνης ΠΑΟΚ ανάρτησε τη φωτογραφία του προπονητή του, που κλαίει στα συντρίμμια, γράφοντας: «Η συγκλονιστική φωτογραφία του δικού μας Ιωάννη Παπαγιαννάκη, προπονητή της εφηβικής ομάδας πόλο του ΠΑΟΚ, ο οποίος υπηρετεί στην ΕΜΑΚ. Μόνο περηφάνια για τον δικό μας "Ήρωα!"».


 

Θέματα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς η Αθήνα έφτασε να έχει παγκόσμια πρωτιά στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια

Radio Lifo / Πώς η Αθήνα έφτασε να έχει παγκόσμια πρωτιά στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια

Την ώρα που ένας στους πέντε πολίτες της χώρας ζει υπό τον μόνιμο φόβο της απώλειας της στέγης του, η Αθήνα κατέχει ένα τρομακτικό ρεκόρ. Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον οικονομολόγο και συγγραφέα Δημήτρη Ιωάννου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Παύλος Τσίμας: «H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ευνοεί τον ρόλο της Τουρκίας»

Lifo Videos / Παύλος Τσίμας: «H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ευνοεί τον ρόλο της Τουρκίας»

Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα της νέας σύγκρουσης Ισραήλ–Ιράν; Πόσο επηρεάζεται η Ελλάδα από τις εξελίξεις; Και γιατί βγαίνει κερδισμένος ο Ερντογάν; Ο Παύλος Τσίμας συζητά με τον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Καβάφης μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο Καβάφης μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών

Τι μπορεί να σημαίνει σήμερα ο Καβάφης για έναν σκηνοθέτη και μια εικαστικό; Πώς «διαβάζεται» η μορφή του μέσα από το βλέμμα δύο σύγχρονων δημιουργών με διαφορετικές διαδρομές; Ο σκηνοθέτης Αριστοτέλης Μαραγκός, με διεθνή εμπειρία, και η εικαστικός Farida El Gazzar, με κοσμοπολίτικη πορεία, αντλούν έμπνευση από τον ποιητή, τη σχέση τους με την Αλεξάνδρεια και τα ευρήματα του Αρχείου Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Lifo Videos / Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Ο παίκτης της Κηφισιάς θυμάται την καθημερινότητά του στη Φωκίωνος Νέγρη, εξηγεί γιατί μπήκε στο ποδόσφαιρο και περιγράφει την εμπειρία του από τον ρατσισμό που επικρατεί στα γήπεδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστε αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Radio Lifo / Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστες αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Στην Ελλάδα –και ιδιαίτερα στα νησιά– τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συχνά το φαινόμενο πολίτες και οργανώσεις να προσφεύγουν στο ΣτΕ προκειμένου να σταματήσουν ιδιωτικές επενδύσεις ή σχέδια δόμησης που απειλούν τοπία και οικοσυστήματα. Τι μας λέει αυτό για το θεσμικό μας σύστημα;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Lifo Videos / Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Ο αρθρογράφος της LIFO σχολιάζει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις κινήσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα για τη δημιουργία νέων κομμάτων και εξηγεί γιατί «οι ικανοί δεν μπαίνουν πια στην πολιτική».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αυγερόπουλος: Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

Γιώργος Αυγερόπουλος / «Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

O βραβευμένος πολεμικός ανταποκριτής περιγράφει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις πιο σκληρές μνήμες του από τη Γάζα και εξηγεί γιατί η παρούσα κρίση δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Ψυχή & Σώμα / Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Πώς θα βγουν αλώβητοι οι γονείς από τον «οδοστρωτήρα» που λέγεται παιδικά πάρτι; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον εικαστικό Αλέξανδρο Γεωργίου, μπαμπά του οκτάχρονου Παναγιώτη, και τη Νινέττα Γιακιντζή, μαμά του εφτάχρονου Ιάσονα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Pan Pan: «Πάντα αναζητάω να βλέπω την πόλη από ψηλά»

Lifo Videos / Pan Pan: «Μ' αρέσει πάντα να βλέπω την πόλη από ψηλά»

O Pan Pan δεν είναι μόνο μουσικός ή κομίστας· ό,τι δημιουργεί μοιάζει συχνά με μια προσωπική ξενάγηση στην Αθήνα των ’90s και των ΄00s, μέσα από το βλέμμα ενός παιδιού που μεγάλωσε στην «κρυμμένη» γειτονιά του Πολυγώνου.
Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Άκου την επιστήμη / Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Μπορούμε να νικήσουμε τον χρόνο και τη φθορά; Είναι εφικτό να «χακάρουμε» το βιολογικό μας ρολόι ώστε να ζήσουμε περισσότερο χωρίς να γεράσουμε νωρίτερα; Ο Καθηγητής Βιολογίας και Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Αριστείδης Ηλιόπουλος, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός»

Lifo Videos / «Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός»

Σχεδόν 100 χρόνια ζωής δεν θόλωσαν ούτε στιγμή το βλέμμα του Γιάννη Βογιατζή πάνω στην τέχνη και την αλήθεια της. Με αφοπλιστική διαύγεια και χιούμορ, ο θρυλικός ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου μιλά για τη Ρένα Βλαχοπούλου, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Φίνο και για την ευτυχία που του χάρισε η υποκριτική.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: Μπορεί να προστατεύσει από τη σεξουαλική κακοποίηση;

Ψυχή & Σώμα / Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: Μπορεί να προστατεύσει από τη σεξουαλική κακοποίηση;

Πώς και πότε μιλάμε στα παιδιά μας για το σεξ; Πώς βοηθά το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης; Ποια σημάδια πρέπει να προσέξουν οι γονείς; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την ψυχοθεραπεύτρια Σοφιάνα Μηλιωρίτσα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ