Eκατό χρόνια από τη γέννηση του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, η Γερμανίδα σκηνοθέτις Μαργκαρέτε φον Τρότα, η οποία ξεκίνησε από τη νουβέλ βαγκ, που θεωρούσε την τέχνη του ελαφρώς παππουδίστικη, εξερευνά το έργο του μέντορά της, ο οποίος μάλιστα, σε ανύποπτη στιγμή, είχε συμπεριλάβει μια ταινία της, το υπέροχο Marianne et Juliane, στις αγαπημένες του όλων των εποχών!

 

Από την παραλία της Έβδομης Σφραγίδας ξεκινά το ντοκιμαντέρ και συνεχίζει με πολλά αποσπάσματα και φιλικές, ευπρόσδεκτα χαλαρές κουβέντες με τους ηθοποιούς, τους συνεργάτες και τους συγγενείς, όπως ο γιος και ο εγγονός του σπουδαίου Σουηδού, αυτού του εμπόρου ονείρων, ο οποίος κάποτε απάντησε στην ερώτηση τι είναι κινηματογραφικός σκηνοθέτης: «Αυτός που δεν προλαβαίνει να σκεφτεί από την πολλή δουλειά».

 

Δεν είναι σκοπός της Φον Τρότα να ξεκουνήσει τον Μπέργκμαν από το βάθρο του αμφισβητώντας τον αλλά να θυμίσει και να θαυμάσει, να αναζητήσει, όπως κι εκείνος, ανάμεσα στην τεχνική του μέσου και στην ψυχή του ανθρώπου. Κι έχει δίκιο: τουλάχιστον 10 ταινίες του είναι αριστουργήματα, η χαρτογράφηση των προσώπων στον φακό του απαράμιλλη και το αποτύπωμά του παραμένει ανεξίτηλο, διότι ο μοντερνισμός του ξεπηδά από τη στιβαρότητα της γραφής του.