«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς

0

Γνωρίσαμε πρώτη φορά τη δουλειά του βραβευμένου με Χρυσή Μάσκα –το Εθνικό Βραβείο Θεάτρου της Ρωσίας– Ρώσου σκηνοθέτη Τιμοφέι Κουλιάμπιν το 2018 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών χάρη στην παράσταση Τρεις αδελφές του Τσέχοφ που παίχτηκαν στη νοηματική γλώσσα. Μόλις πριν από έναν χρόνο επέστρεψε στην Αθήνα για να παρουσιάσει στη Στέγη το έργο του Μπερνάρ Μαρί Κολτές, Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι, με πρωταγωνιστή τον Τζον Μάλκοβιτς.

Φέτος δέχτηκε την πρόταση του Φεστιβάλ να σκηνοθετήσει αρχαία τραγωδία στην Επίδαυρο. Επέλεξε την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη και βρίσκεται ήδη εδώ, έχοντας ξεκινήσει τις πρόβες για ένα ιδιαίτερα τολμηρό εγχείρημα, μια εντελώς πολιτική Ιφιγένεια.

Συναντήσαμε τον Κουλιάμπιν και τους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάγνωσης με τους Έλληνες ηθοποιούς, ανάμεσα στους οποίους η Μαρία Ναυπλιώτου (Κλυταιμνήστρα), ο Νίκος Ψαρράς (Αγαμέμνων), ο Νικόλας Παπαγιάννης (Μενέλαος), ο Θάνος Τοκάκης (Αχιλλέας), ο Δημήτρης Παπανικολάου (Πρεσβύτης) και η Ανθή Ευστρατιάδου στον ρόλο της Ιφιγένειας – τους υπόλοιπους ρόλους έχουν αναλάβει νεότεροι ηθοποιοί. 

«Ήταν δική μου επιλογή το συγκεκριμένο έργο γιατί μιλάει για τον πόλεμο, για τα θύματα, για την "τακτική" του πολέμου».

«Ήταν δική μου επιλογή το συγκεκριμένο έργο γιατί πιστεύω ότι συνδέεται πάρα πολύ με τη σύγχρονη εποχή. Μιλάει για τον πόλεμο, για τα θύματα, για την “τακτική” του πολέμου, η οποία περιλαμβάνει πολιτική, ήθη, υποκρισία, ψευδοπατριωτισμό, θέματα που δυστυχώς παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα. Θεωρώ την Ιφιγένεια εν Αυλίδι ένα από τα αριστουργήματα του αρχαίου δράματος. Δεν είναι μόνο η πλοκή και το δράμα αλλά και το ότι θέτει ερωτήσεις σχετικά με το ποια είναι τα θύματα του πολέμου».

«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς Facebook Twitter
Η παράσταση που ετοιμάζει το «τρομερό» παιδί του ρωσικού θεάτρου προτείνει μια προσέγγιση που δεν έχουμε ξαναδεί, υπογραμμίζοντας την πολιτική διάσταση του έργου. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Αναρωτιέμαι αν αυτό σημαίνει ότι κάνει ευθεία αναφορά στην πατρίδα του, την οποία έχει εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια αντιδρώντας στον πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Μου απαντάει: «Δεν έχει να κάνει μόνο με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μου, καθώς δεν είναι το μόνο μέρος όπου διεξάγεται πόλεμος αυτήν τη στιγμή, και δεν ξέρουμε τι θα γίνει μελλοντικά. Αλλά, ναι, είναι μια αναφορά».

Βλέποντας μακέτες σκηνικών και κοστουμιών αναρτημένες στον χώρο της πρόβας, επιβεβαιώνω ότι πρόκειται για μια εντελώς σύγχρονη εκδοχή, καταρχάς αισθητικά, αν και εκείνος ισχυρίζεται ότι δεν παραπέμπουν απολύτως στο σήμερα.

«Είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για το σήμερα, όλα το κάνουν αναγνωρίσιμο, αλλά όχι πολύ επιθετικά. Νομίζω ότι υιοθετούμε μια ουδέτερη αισθητική που μιλάει για το σήμερα. Δυστυχώς, τα προβλήματα που θέτει το έργο παραμένουν επίκαιρα». Η διανομή των ρόλων έγινε μετά από ακρόαση και μπορεί να μην ξέρει ελληνικά, αλλά έχει στη διάθεσή του τρεις βοηθούς που του μεταφράζουν κάθε λέξη και στίχο του έργου, το οποίο ήδη γνωρίζει παρά πολύ καλά. Μου εξηγεί: «Ξέρω το κείμενο και ό,τι λένε οι χαρακτήρες και θα έλεγα ότι ήδη το “ακούω” στη γλώσσα μου. Δεν είναι μαγεία, είναι εργασία».

Η παράσταση που ετοιμάζει το «τρομερό» παιδί του ρωσικού θεάτρου (αν και πλησιάζει τα 40, εξακολουθούν να του αποδίδουν τον χαρακτηρισμό, καθώς αποτέλεσε σκηνοθετικό φαινόμενο από τα 22 του και μετά με μια σειρά πρωτοποριακών και ανατρεπτικών παραστάσεων τόσο στο θέατρο Red Torch του Νοβοσιμπίρσκ, του οποίου έχει υπάρξει καλλιτεχνικός διευθυντής, όσο και στην όπερα και στο Μπαλσόι) προτείνει μια προσέγγιση που δεν έχουμε ξαναδεί, υπογραμμίζοντας την πολιτική διάσταση του έργου. Καταργεί τις συμβάσεις του αρχαίου δράματος, π.χ. τα χορικά, και τις αντικαθιστά από μια ανώτατη κρατική αρχή που παραπέμπει στη θεά Άρτεμη, ουσιαστικά μια μυστική εξουσία που κατευθύνει δόλια τη μοίρα των ανθρώπων.

«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς Facebook Twitter
«Θεωρώ την Ιφιγένεια εν Αυλίδι ένα από τα αριστουργήματα του αρχαίου δράματος. Δεν είναι μόνο η πλοκή και το δράμα αλλά και το ότι θέτει ερωτήσεις σχετικά με το ποια είναι τα θύματα του πολέμου». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς Facebook Twitter
Η διανομή των ρόλων έγινε μετά από ακρόαση και μπορεί να μην ξέρει ελληνικά, αλλά έχει στη διάθεσή του τρεις βοηθούς που του μεταφράζουν κάθε λέξη και στίχο του έργου, το οποίο ήδη γνωρίζει παρά πολύ καλά. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Η σκηνοθέτιδα Ιώ Βουλγαράκη, που τελεί χρέη συμβούλου δραματουργίας δίπλα στον συνεργάτη του Κουλιάμπιν, Roman Dolzhansky, ο οποίος απουσίαζε από την πρόβα, εξηγεί: «Φέρνει τη δράση στο σήμερα, οι άνθρωποι που βλέπουμε στη σκηνή είναι σύγχρονοι. Ωστόσο δεν πρόκειται για διασκευή του έργου. Δεν είναι ένα νέο κείμενο, παραμένει το έργο του Ευριπίδη (μτφρ. Παντελή Μπουκάλα), αλλά μέσα από μια διαδικασία και δραματουργική επεξεργασία έχει πυκνώσει. Το θέμα είναι πώς θα παιχτεί και πώς νοηματοδοτηθεί αυτό το υλικό. Νομίζω ότι εδώ είναι το ενδιαφέρον του εγχειρήματος, ότι φέρνει στο σήμερα το κείμενο, αφήνοντάς το να λειτουργήσει και νοηματοδοτώντας αλλιώς τα πράγματα. Τα χορικά μέρη δεν υπάρχουν. Ο Χορός εδώ είναι μέρος της ανώτατης πολιτειακής αρχής και όσοι τον απαρτίζουν δρουν διαφορετικά σε κάθε περίσταση, εξυπηρετώντας κάθε φορά κάτι άλλο, που μένει να αποκαλυφθεί. Βρίσκονται διαρκώς εκεί και παρακολουθούν τα πάντα. Ο Κουλιάμπιν, νομίζω, κάνει μια παράσταση γι’ αυτό που τον καίει».

815
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Η μόνιμη συνεργάτιδα του Κουλιάμπιν στην οργάνωση της παραγωγής Ekaterina Yakimova, μια νέα, χαμογελαστή γυναίκα, η οποία έχει εργαστεί σε όλες του τις δουλειές τα τελευταία σχεδόν δεκαπέντε χρόνια, μου λέει: «Είναι μεγάλη τιμή για εμάς, τόσο για τον Τιμοφέι όσο και για τη δημιουργική του ομάδα, που εργαζόμαστε στην Επίδαυρο. Είμαστε όλοι μας άνθρωποι του θεάτρου, στις σχολές μας έχουμε μελετήσει τις ελληνικές τραγωδίες, οπότε αποτελεί πολύ ξεχωριστή στιγμή για εμάς και ειδικά για τον ίδιο, που ενώ έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις μεγάλης φόρμας, π.χ. στο θέατρο Μπαλσόι, είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετεί σε ανοιχτό θέατρο. Παράλληλα, αποτελεί μεγάλη πρόκληση για εμάς το να κατανοήσουμε το υπέροχο κείμενο και για τους ηθοποιούς να το παρουσιάσουν μπροστά σε χιλιάδες θεατές. Αλλά μεγάλη πρόκληση είναι και για τον σχεδιαστή φωτισμού, τον σχεδιαστή ήχου, τον συνθέτη, τον δημιουργό video».

Η Ιφιγένεια εν Αυλίδι γράφτηκε από τον Ευριπίδη το 407 π.Χ., κατά την παραμονή του στην αυλή του βασιλιά Αρχελάου της Μακεδονίας, και διδάχθηκε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του το 405 π.Χ., πιθανόν από το γιο ή τον εγγονό του. Ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν, εμπνευσμένος από μια σειρά ανατριχιαστικών γεγονότων που όλοι γνωρίζουμε και έχουν συμβεί στην πατρίδα του, βρίσκει αντιστοιχίες με τον αρχαίο μύθο της θυσίας της Ιφιγένειας από τον Αγαμέμνονα και ετοιμάζει μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική και καταγγελτική παράσταση, αποδεικνύοντας ότι τα μεγάλα κλασικά έργα δεν παύουν να μας απασχολούν και να επιβεβαιώνουν ότι ο άνθρωπος παραμένει ίδιος όσοι αιώνες και αν έχουν περάσει απ’ όταν γράφτηκαν.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» εδώ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ