«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς

0

Γνωρίσαμε πρώτη φορά τη δουλειά του βραβευμένου με Χρυσή Μάσκα –το Εθνικό Βραβείο Θεάτρου της Ρωσίας– Ρώσου σκηνοθέτη Τιμοφέι Κουλιάμπιν το 2018 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών χάρη στην παράσταση Τρεις αδελφές του Τσέχοφ που παίχτηκαν στη νοηματική γλώσσα. Μόλις πριν από έναν χρόνο επέστρεψε στην Αθήνα για να παρουσιάσει στη Στέγη το έργο του Μπερνάρ Μαρί Κολτές, Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι, με πρωταγωνιστή τον Τζον Μάλκοβιτς.

Φέτος δέχτηκε την πρόταση του Φεστιβάλ να σκηνοθετήσει αρχαία τραγωδία στην Επίδαυρο. Επέλεξε την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη και βρίσκεται ήδη εδώ, έχοντας ξεκινήσει τις πρόβες για ένα ιδιαίτερα τολμηρό εγχείρημα, μια εντελώς πολιτική Ιφιγένεια.

Συναντήσαμε τον Κουλιάμπιν και τους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάγνωσης με τους Έλληνες ηθοποιούς, ανάμεσα στους οποίους η Μαρία Ναυπλιώτου (Κλυταιμνήστρα), ο Νίκος Ψαρράς (Αγαμέμνων), ο Νικόλας Παπαγιάννης (Μενέλαος), ο Θάνος Τοκάκης (Αχιλλέας), ο Δημήτρης Παπανικολάου (Πρεσβύτης) και η Ανθή Ευστρατιάδου στον ρόλο της Ιφιγένειας – τους υπόλοιπους ρόλους έχουν αναλάβει νεότεροι ηθοποιοί. 

«Ήταν δική μου επιλογή το συγκεκριμένο έργο γιατί μιλάει για τον πόλεμο, για τα θύματα, για την "τακτική" του πολέμου».

«Ήταν δική μου επιλογή το συγκεκριμένο έργο γιατί πιστεύω ότι συνδέεται πάρα πολύ με τη σύγχρονη εποχή. Μιλάει για τον πόλεμο, για τα θύματα, για την “τακτική” του πολέμου, η οποία περιλαμβάνει πολιτική, ήθη, υποκρισία, ψευδοπατριωτισμό, θέματα που δυστυχώς παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα. Θεωρώ την Ιφιγένεια εν Αυλίδι ένα από τα αριστουργήματα του αρχαίου δράματος. Δεν είναι μόνο η πλοκή και το δράμα αλλά και το ότι θέτει ερωτήσεις σχετικά με το ποια είναι τα θύματα του πολέμου».

«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς Facebook Twitter
Η παράσταση που ετοιμάζει το «τρομερό» παιδί του ρωσικού θεάτρου προτείνει μια προσέγγιση που δεν έχουμε ξαναδεί, υπογραμμίζοντας την πολιτική διάσταση του έργου. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Αναρωτιέμαι αν αυτό σημαίνει ότι κάνει ευθεία αναφορά στην πατρίδα του, την οποία έχει εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια αντιδρώντας στον πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Μου απαντάει: «Δεν έχει να κάνει μόνο με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μου, καθώς δεν είναι το μόνο μέρος όπου διεξάγεται πόλεμος αυτήν τη στιγμή, και δεν ξέρουμε τι θα γίνει μελλοντικά. Αλλά, ναι, είναι μια αναφορά».

Βλέποντας μακέτες σκηνικών και κοστουμιών αναρτημένες στον χώρο της πρόβας, επιβεβαιώνω ότι πρόκειται για μια εντελώς σύγχρονη εκδοχή, καταρχάς αισθητικά, αν και εκείνος ισχυρίζεται ότι δεν παραπέμπουν απολύτως στο σήμερα.

«Είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για το σήμερα, όλα το κάνουν αναγνωρίσιμο, αλλά όχι πολύ επιθετικά. Νομίζω ότι υιοθετούμε μια ουδέτερη αισθητική που μιλάει για το σήμερα. Δυστυχώς, τα προβλήματα που θέτει το έργο παραμένουν επίκαιρα». Η διανομή των ρόλων έγινε μετά από ακρόαση και μπορεί να μην ξέρει ελληνικά, αλλά έχει στη διάθεσή του τρεις βοηθούς που του μεταφράζουν κάθε λέξη και στίχο του έργου, το οποίο ήδη γνωρίζει παρά πολύ καλά. Μου εξηγεί: «Ξέρω το κείμενο και ό,τι λένε οι χαρακτήρες και θα έλεγα ότι ήδη το “ακούω” στη γλώσσα μου. Δεν είναι μαγεία, είναι εργασία».

Η παράσταση που ετοιμάζει το «τρομερό» παιδί του ρωσικού θεάτρου (αν και πλησιάζει τα 40, εξακολουθούν να του αποδίδουν τον χαρακτηρισμό, καθώς αποτέλεσε σκηνοθετικό φαινόμενο από τα 22 του και μετά με μια σειρά πρωτοποριακών και ανατρεπτικών παραστάσεων τόσο στο θέατρο Red Torch του Νοβοσιμπίρσκ, του οποίου έχει υπάρξει καλλιτεχνικός διευθυντής, όσο και στην όπερα και στο Μπαλσόι) προτείνει μια προσέγγιση που δεν έχουμε ξαναδεί, υπογραμμίζοντας την πολιτική διάσταση του έργου. Καταργεί τις συμβάσεις του αρχαίου δράματος, π.χ. τα χορικά, και τις αντικαθιστά από μια ανώτατη κρατική αρχή που παραπέμπει στη θεά Άρτεμη, ουσιαστικά μια μυστική εξουσία που κατευθύνει δόλια τη μοίρα των ανθρώπων.

«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς Facebook Twitter
«Θεωρώ την Ιφιγένεια εν Αυλίδι ένα από τα αριστουργήματα του αρχαίου δράματος. Δεν είναι μόνο η πλοκή και το δράμα αλλά και το ότι θέτει ερωτήσεις σχετικά με το ποια είναι τα θύματα του πολέμου». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» στην Επίδαυρο: Η πρώτη συνάντηση του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τους ηθοποιούς Facebook Twitter
Η διανομή των ρόλων έγινε μετά από ακρόαση και μπορεί να μην ξέρει ελληνικά, αλλά έχει στη διάθεσή του τρεις βοηθούς που του μεταφράζουν κάθε λέξη και στίχο του έργου, το οποίο ήδη γνωρίζει παρά πολύ καλά. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Η σκηνοθέτιδα Ιώ Βουλγαράκη, που τελεί χρέη συμβούλου δραματουργίας δίπλα στον συνεργάτη του Κουλιάμπιν, Roman Dolzhansky, ο οποίος απουσίαζε από την πρόβα, εξηγεί: «Φέρνει τη δράση στο σήμερα, οι άνθρωποι που βλέπουμε στη σκηνή είναι σύγχρονοι. Ωστόσο δεν πρόκειται για διασκευή του έργου. Δεν είναι ένα νέο κείμενο, παραμένει το έργο του Ευριπίδη (μτφρ. Παντελή Μπουκάλα), αλλά μέσα από μια διαδικασία και δραματουργική επεξεργασία έχει πυκνώσει. Το θέμα είναι πώς θα παιχτεί και πώς νοηματοδοτηθεί αυτό το υλικό. Νομίζω ότι εδώ είναι το ενδιαφέρον του εγχειρήματος, ότι φέρνει στο σήμερα το κείμενο, αφήνοντάς το να λειτουργήσει και νοηματοδοτώντας αλλιώς τα πράγματα. Τα χορικά μέρη δεν υπάρχουν. Ο Χορός εδώ είναι μέρος της ανώτατης πολιτειακής αρχής και όσοι τον απαρτίζουν δρουν διαφορετικά σε κάθε περίσταση, εξυπηρετώντας κάθε φορά κάτι άλλο, που μένει να αποκαλυφθεί. Βρίσκονται διαρκώς εκεί και παρακολουθούν τα πάντα. Ο Κουλιάμπιν, νομίζω, κάνει μια παράσταση γι’ αυτό που τον καίει».

815
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Η μόνιμη συνεργάτιδα του Κουλιάμπιν στην οργάνωση της παραγωγής Ekaterina Yakimova, μια νέα, χαμογελαστή γυναίκα, η οποία έχει εργαστεί σε όλες του τις δουλειές τα τελευταία σχεδόν δεκαπέντε χρόνια, μου λέει: «Είναι μεγάλη τιμή για εμάς, τόσο για τον Τιμοφέι όσο και για τη δημιουργική του ομάδα, που εργαζόμαστε στην Επίδαυρο. Είμαστε όλοι μας άνθρωποι του θεάτρου, στις σχολές μας έχουμε μελετήσει τις ελληνικές τραγωδίες, οπότε αποτελεί πολύ ξεχωριστή στιγμή για εμάς και ειδικά για τον ίδιο, που ενώ έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις μεγάλης φόρμας, π.χ. στο θέατρο Μπαλσόι, είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετεί σε ανοιχτό θέατρο. Παράλληλα, αποτελεί μεγάλη πρόκληση για εμάς το να κατανοήσουμε το υπέροχο κείμενο και για τους ηθοποιούς να το παρουσιάσουν μπροστά σε χιλιάδες θεατές. Αλλά μεγάλη πρόκληση είναι και για τον σχεδιαστή φωτισμού, τον σχεδιαστή ήχου, τον συνθέτη, τον δημιουργό video».

Η Ιφιγένεια εν Αυλίδι γράφτηκε από τον Ευριπίδη το 407 π.Χ., κατά την παραμονή του στην αυλή του βασιλιά Αρχελάου της Μακεδονίας, και διδάχθηκε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του το 405 π.Χ., πιθανόν από το γιο ή τον εγγονό του. Ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν, εμπνευσμένος από μια σειρά ανατριχιαστικών γεγονότων που όλοι γνωρίζουμε και έχουν συμβεί στην πατρίδα του, βρίσκει αντιστοιχίες με τον αρχαίο μύθο της θυσίας της Ιφιγένειας από τον Αγαμέμνονα και ετοιμάζει μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική και καταγγελτική παράσταση, αποδεικνύοντας ότι τα μεγάλα κλασικά έργα δεν παύουν να μας απασχολούν και να επιβεβαιώνουν ότι ο άνθρωπος παραμένει ίδιος όσοι αιώνες και αν έχουν περάσει απ’ όταν γράφτηκαν.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» εδώ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ