Η σύγχρονη Μήδεια του Σάιμον Στόουν βασίζεται σε πραγματικό γεγονός που συνέβη στο Κάνσας

ΕΠΕΞ Η σύγχρονη Μήδεια του Σάϊμον Στόουν στο Παλλάς Facebook Twitter
Η σύγχρονη αυτή εκδοχή προσπαθεί, μέσα από την τρέλα, τις εμμονές και τη διαβολικότητα, να εντρυφήσει στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Φωτ.: Dim Balsem
0

Μια πολύ διαφορετική Μήδεια έρχεται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και στο θέατρο Παλλάς, μια σύγχρονη εκδοχή του έργου του Ευριπίδη, βασισμένη σε ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη στο Κάνσας των ΗΠΑ. 

Ο γεννημένος το 1984 στη Βασιλεία, αλλά μεγαλωμένος στο Σίντνεϊ σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας Σάιμον Στόουν ξεκίνησε τη θριαμβευτική του πορεία το 2007 με το Ξύπνημα της άνοιξης του Φρανκ Βέντεκιντ και τη θεατρική ομάδα The Hayloft Project που ίδρυσε. Από τότε μέχρι σήμερα ο Αυστραλός καλλιτέχνης έχει αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους διεθνώς σκηνοθέτες του θεάτρου, της όπερας αλλά και του κινηματογράφου, καθώς έχει υπογράψει δύο ταινίες, το Daughter (2015), εμπνευσμένο από την Αγριόπαπια του Ίψεν, με πρωταγωνιστές τον Πολ Σνάιντερ και τον Τζέφρι Ρας, και το Dig (2021), με την Κάρεϊ Μάλιγκαν και τον Ρέιφ Φάινς, που προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία από το Netflix. 

Η τακτική του να μεταφέρει κλασικά έργα στη σύγχρονη εποχή, αναδεικνύοντας τόσο τη διαχρονικότητά τους όσο και την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης μοίρας, έχει δώσει πολλές πετυχημένες παραστάσεις, από τις πρώτες του απόπειρες με τον Πλατόνοφ του Τσέχοφ, τον Μικρό Έγιολφ του Ίψεν και τον Θυέστη του Σενέκα μέχρι τις πιο πρόσφατες, όπως η Γέρμα του Λόρκα (που είδαμε και στην Αθήνα από το Θέατρο του Νέου Κόσμου) και η Φαίδρα στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας.

Η αριστουργηματική παράσταση του Στόουν είναι εμπνευσμένη από το δράμα του Ευριπίδη, αλλά βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της γιατρού Ντέμπορα Γκριν που το 1995 σκότωσε τα δύο από τα τρία της παιδιά και τον άντρα της.

Η επεξεργασία αυτών των διασκευών-μεταγραφών του βασίζεται πάντα στους χαρακτήρες των πρωτότυπων έργων και στους αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών πάνω σε αυτούς, και στόχος της είναι η ανάδειξη του εκάστοτε έργου μέσα από μια σύγχρονη συνθήκη. Πάντως, η παράσταση που του έδωσε το διαβατήριο για τη διεθνή αναγνώριση ήταν η Αγριόπαπια το 2010, παράσταση που ετοίμασε για το πρωτοποριακό θέατρο Belvoir του Σίντνεϊ, του οποίου είχε αναλάβει τη διεύθυνση. 

ΕΠΕΞ Η σύγχρονη Μήδεια του Σάϊμον Στόουν στο Παλλάς Facebook Twitter
O Αυστραλός καλλιτέχνης έχει αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους διεθνώς σκηνοθέτες του θεάτρου, της όπερας αλλά και του κινηματογράφου. Φωτ.: Jan Vesweyveld

Έκτοτε, παραστάσεις του παίζονται στα σημαντικότερα φεστιβάλ, θέατρα και όπερες ανά τον κόσμο. Ανάμεσα στις πιο πρόσφατες σκηνοθεσίες του είναι και μια παράσταση που έκανε μεγάλη αίσθηση, η όπερα The Greek Passion του Μπόχουσλαβ Μαρτίνου, την οποία το «Opera Magazine» ανακήρυξε καλύτερη παράσταση της χρονιάς. Έχοντας σκηνοθετήσει τη σύγχρονη εκδοχή της Μήδειας για το περίφημο Toneelgroep Amsterdam –το 2014 εξελίχθηκε στο Internationaal Theater Amsterdam, υπό τη διεύθυνση του Ίβο Βαν Χόφε–, για την οποία η κριτική έγραψε διθυράμβους, ανάγοντας τη σε διεθνή επιτυχία, το 2019 σκηνοθέτησε στο Ζάλτσμπουργκ τη Μήδεια του Κερουμπίνι. 

Φυσικά, η αριστουργηματική παράσταση του Στόουν είναι εμπνευσμένη από το δράμα του Ευριπίδη, αλλά βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της γιατρού Ντέμπορα Γκριν που το 1995 σκότωσε τα δύο από τα τρία της παιδιά και τον άντρα της. Η βασική πλοκή του έργου, με αλλαγμένα τα ονόματα των κεντρικών χαρακτήρων, είναι η εξής: η Άννα παίρνει εξιτήριο από την ψυχιατρική κλινική στην οποία έχει εισαχθεί μετά από σοβαρή ρήξη με τον σύζυγό της Λούκας, τον οποίο αποπειράθηκε να δηλητηριάσει. Ο Λούκας διατηρεί σχέση με την Κλάρα, μια γυναίκα νεότερή του, ωστόσο η Άννα ελπίζει ότι μπορεί να τον ξανακερδίσει. Όταν ανακαλύπτει ότι εκείνος ετοιμάζεται να φύγει μαζί της στην Κίνα, παίρνοντας μαζί του τα παιδιά τους, βγαίνει εκτός εαυτού. 

Η δράση διαδραματίζεται σε έναν λευκό, κατάφωτο κύβο (σκηνογραφία Bob Cousins) μέσα στον οποίο η Άννα έχει φοβερές ψυχολογικές μεταπτώσεις και συχνά χάνει τον έλεγχο. Η ψυχολογική της κατάσταση οφείλεται στο γεγονός ότι η ζωή της δίπλα στον Λούκας δεν ήταν ποτέ πραγματικά ισορροπημένη· μέσα στα χρόνια οι αδυναμίες της επιδεινώθηκαν, αφήνοντάς τη ράκος. Στον αρχαίο μύθο η Μήδεια έχει μαγικές ιδιότητες και υπερτερεί σε ευφυΐα, στην εκδοχή του Στόουν η Άννα κατηγορεί ευθέως τον Λούκας ότι της έκλεψε μια έρευνα και την παρουσίασε ως δική του. Οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο είναι σφοδρές και παρόλο που όλες οι ερμηνείες είναι αξιομνημόνευτες, εκείνη της Marieke Heebink είναι τέτοιας δύναμης που έφτασε να διακριθεί με το ετήσιο θεατρικό βραβείο της Ολλανδίας Theo d’Or. 

ΕΠΕΞ Η σύγχρονη Μήδεια του Σάϊμον Στόουν στο Παλλάς Facebook Twitter
Η Μήδεια του Στόουν φέρνει στο προσκήνιο νέες αναγνώσεις του μύθου της εμβληματικής τραγωδίας. Φωτ.: Dim Balsem

Η σύγχρονη αυτή εκδοχή προσπαθεί, μέσα από την τρέλα, τις εμμονές και τη διαβολικότητα, να εντρυφήσει στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης γενικότερα. Σε μια εποχή και σε ένα περιβάλλον που σταδιακά αλλάζουν όπως αλλάζουν οι κώδικες της ηθικής, ο σκηνοθέτης, θέλοντας να φέρει τον αρχαίο μύθο όσο πιο κοντά γίνεται στο κοινό, θέτει το εξής ερώτημα: «Πώς θα ήταν αν μια γυναίκα ξυπνούσε ένα πρωί και, παρόλες τις εναγώνιες προσπάθειές της να το αποφύγει, μετατρεπόταν σε Μήδεια;».

Η άδεια και αποστειρωμένη σκηνή εντείνει το ψυχικό αδιέξοδο της Άννας και ενώ τα βασικά στοιχεία της διασκευής του Στόουν ξεδιπλώνονται μέσα από μια γραμμική δομή, η αφήγηση είναι σκόπιμα μη γραμμική, τονίζοντας την υπαρξιακή διάσταση της ιστορίας. Στην απεγνωσμένη της προσπάθεια να πάρει πίσω τη ζωή της, σκοτώνει τα παιδιά της. 

Ίσως η συρρίκνωση του σώματος στον κενό χώρο και η κινηματογραφική αντίληψη να βοηθούν στην ένταση των συναισθημάτων και του πόνου. Όπως αναφέρει ο Στόουν: «Η Μήδεια έχει να κάνει με τη δύναμη μιας γυναίκας που βιώνει ξανά τον αποκλεισμό που ένιωθε κάποτε σε ένα αμυδρό και μακρινό παρελθόν». Θέλοντας να υπογραμμίσει ακριβώς αυτό, υποβαθμίζει άλλα στοιχεία της θεατρικής σύμβασης και βασίζεται στη δύναμη της κάμερας, ώστε να πετύχει μια θεμελιώδη εμπειρία, το τραύμα μιας γυναίκας που ήταν κάποτε ισχυρή και δυνατή, αλλά όταν εγκαταλείπεται από τον σύζυγο και από τα ίδια της τα παιδιά χάνει κάθε δύναμη, μαζί και τη γονιμότητά της. Έτσι, μέσα από μια απέριττη αισθητική η παράσταση διερευνά υπαρξιακά ζητήματα όπως η εξουσία, η σεξουαλικότητα και το φύλο. 

ΕΠΕΞ Η σύγχρονη Μήδεια του Σάϊμον Στόουν στο Παλλάς Facebook Twitter
Χρησιμοποιώντας την εγγύτητα του θεάτρου και βασισμένη στο βίντεο, η παράσταση επιχειρεί να αμφισβητήσει την υποτιμημένη καταστροφική δύναμη της εξουσίας. Φωτ.: Dim Balsem

Η Μήδεια του Στόουν φέρνει στο προσκήνιο νέες αναγνώσεις του μύθου της εμβληματικής τραγωδίας, με ένα δυνατό τέλος όπου ο Λούκας-Ιάσονας μένει ακίνητος στη μέση της σκηνής, παγιδευμένος στις στάχτες της οικογένειάς του. Παράλληλα, η μινιμαλιστική σκηνοθεσία και η χρήση κινηματογραφικών τεχνικών θέτουν για άλλη μια φορά ερωτήματα σε σχέση με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Χρησιμοποιώντας την εγγύτητα του θεάτρου και βασισμένη στο βίντεο, η παράσταση επιχειρεί να αμφισβητήσει την υποτιμημένη καταστροφική δύναμη της εξουσίας, εν προκειμένω μέσω της αδυσώπητης εκδίκησης που παίρνει η Άννα για όσα της έχουν στερήσει.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ