Το Βέλγιο νομιμοποίησε την ευθανασία ανηλίκων

Το Βέλγιο νομιμοποίησε την ευθανασία ανηλίκων Facebook Twitter
22

Το Βέλγιο είναι το πρώτο κράτος στον κόσμο που αίρει κάθε περιορισμό ηλικίας στην ευθανασία. Με ψήφους 86 υπέρ, 44 κατά και 12 αποχές, το κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε νομοσχέδιο που επιτρέπει την ευθανασία σε ανηλίκους που πάσχουν από ανίατη νόσο σε τελικό στάδιο.

Ο νέος νόμος λέει πως το παιδί θα πρέπει να έχει την ικανότητα της διάκρισης και να έχει συνείδηση κατά τη στιγμή της αίτησης. Θα πρέπει επίσης να πάσχει από ανίατη ασθένεια που θα προκαλέσει το θάνατο σε σύντομο χρονικό διάστημα και να υποφέρει από επίμονους, αφόρητους σωματικούς πόνους. Απαιτείται επιπλέον η γνωμάτευση γιατρών και ψυχιάτρων και βέβαια η έγκριση των γονέων. Ψυχολόγος θα αποφασίζει αν ο ανήλικος ασθενής είναι ικανός να λάβει ελεύθερα την απόφαση τερματισμού της ζωής του.

Επίσης πρέπει να περάσει τουλάχιστον ένας μήνας μεταξύ του γραπτού αιτήματος, που μπορεί να γίνει και από ειδικώς ορισμένο ενήλικα εφόσον ο ασθενής δεν μπορεί να γράψει μόνος του, και του θανάτου του αρρώστου.

Η Εκκλησία διεξήγαγε εκστρατεία κατά του νομοσχεδίου στο Βέλγιο, όπου εκατοντάδες άνθρωποι συμμετείχαν την περασμένη εβδομάδα σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. «Θεωρούμε τους εφήβους νομικά ανίκανους να πράξουν επί σημαντικών ζητημάτων σε οικονομικό και συναισθηματικό επίπεδο κι όμως ξαφνικά γίνονται ικανοί να αποφασίσουν για τον θάνατό τους» δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Belga ο Καθολικός αρχιεπίσκοπος Αντρέ-Ζοζέφ Λεονάρ.

22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

11 σχόλια
Δεν ρωτήθηκα για το αν γουστάρω να γεννηθώ, δεν ρωτήθηκα αν θέλω να έχω τα χ ψ άτομα για γονείς-συγγενείς μου, δεν ρωτήθηκα αν θέλω να ζω σε ένα κράτος διαλυμένο, δεν ρωτήθηκα αν θέλω μια ζωή να πληρώνω (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τα κακώς κείμενα τρίτων...γενικότερα δεν σε ρωτούν για τίποτα. Θεωρώ όμως ότι στον θάνατο σου πρέπει να έχεις γνώμη, και αυτή να μετράει. Και ας αφήσουμε στην άκρη τις ιστορίες για αγρίους και τις θεωρίες συνωμοσίας. Αν ένας άνθρωπος σε τέτοια κατάσταση (ανεξαρτήτως ηλικίας) ζητά απλά να να φύγει όσο πιο ήσυχα γίνεται, θεωρώ ότι οφείλουμε να τον βοηθήσουμε.
Γενικότερα είμαι αρνητικός με την ευθανασία, γιατί ποτέ δεν ξέρεις το μέλλον τι θα φέρει. Αλλά γνώμη μου είναι πως αυτό το νομοσχέδιο είναι σωστό. Αν αναλογιστούμε πως σίγουρα ο νέος αυτός βρίσκεται στο τελικό στάδιο και είναι θέμα χρόνου να αφήσει την τελευταία του πνοή,ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή θα υποφέρει από τον πόνο, τότε καλό θα είναι να υπάρχει αυτή η επιλογή της ευθανασίας. Διότι στην προκειμένη περίπτωση η ευθανασία δεν επιβάλετε, απλώς δίνεται σαν επιλογή.
σε άλλες χώρες οι γιατροί ασχολούνται με το να ενημερώσουν τον ανήλικο για την ασθένειά του, να του μιλήσουν για τις δυνατότητες, τα ενδεχόμενα, τις πιθανότητες, αλλά να πάρουν και την έγκρισή του για τη θεραπεία. εδώ, καληνύχτα. ό,τι πουν οι γονείς και οι γιατροί.
Ειναι στιγμες που νομιζω οτι ο θανατος του Μαριου (καμηλοπαρδαλη)σας αγγιζει περισσοτερο από το θανατο ενος ανθρωπου. Το θεμα δεν ειναι αν σας αρεσει να βλεπετε τον αλλο να υποφερει αλλα αν εχετε το δικαιωμα να τον σκοτωσετε ακομα και με δικη του αποφαση εφοσον ειναι ενήλικας. Οι ευκολες απαντησεις δεν χωρανε σε αυτο το θεμα. Και αυτο που ειπε καποιος με το διαχωρισμο ενηλικων/ανηλικων ειναι το βασικο επιχειρημα πολλων παιδοφιλων. Μην μιλάτε αν δεν εχετε επίγνωση των οσων λετε.
Σοφά πράττουν οι Βέλγοι. Και να σχολιάσω ως ελαφρώς φασιστική την δήλωση περί ανικανότητας του εφήβου να αποφασίσει για τον θάνατό του. Ναι, προφανώς και δικαίως είναι νομικά ανίκανος μιας και δεν γνωρίζει ακόμα τον τρόπο λειτουργίας του οποιουδήποτε συστήματος στο οποίο ζει καθώς και για πολλούς άλλους λόγους ακόμα, αλλά όχι όταν πρόκειται για κάτι τόσο σοβαρό και άκρως προσωπικό αφού μάλιστα έχει δωθεί το σχετικό ΟΚ από γιατρούς και ψυχολόγους.
Αλλη μια νικη των ασφαλιστικων εταιριων.Τωρα το προσχημα ειναι ο πονος. Σε λιγο θα ειναι η μακροχρονια ταλαιπωρια (ασθενων και συγγενων), η αποψη οτι καθε ανθρωπος πρεπει να πεθαινει με αξιοπρεπεια, χωρις σωληνακια και παμπερς και μηχανηματα, και καπου στο τελος θα ξεπροβαλλει η πραγματικη αιτια : το κοστος ! Σκοτωνουν τα αλογα οταν γερασουν. Κι οταν αρωστησουν, νομιζω. Απο οικτο !
Ελπίζω ειλικρινά να μην δεις ποτέ στο μέλλον κάποιον άνθρωπο σου να υποφέρει τόσο που να σου ζητά καθημερινά να τον αφήσεις να πεθάνει. Μακάρι να είσαι τόσο τυχερός.
Φίλε άγνωστε, έχω δεί δυστυχώς και δικούς μου ανθρώπους αλλά και πολλούς άλλους χωρίς ελπίδα να πεθαίνουν αργά γεμάτοι απελπισία και πόνο. Είμαι γιατρός, αλλά ποτέ δέν "πάτησα το κουμπί" όπως είμαι βέβαιος εσύ θα έσπευδες να κάνεις απο ανθρωπισμό βεβαίως και απο ειληκρινή οίκτο.Έχω δεί και παιδάκια, στο Θεαγένειο. Σε διαβεβαιώ οτι κανένα μα κανένα παιδί στον κόσμο, όσο κι άν υποφέρει δέν "σου ζητά καθημερινά να το αφήσεις να πεθάνει" -ούτε ο χίτλερ δέν θα έγραφε ποτέ τέτοια ατάκα !
Τα παιδάκια ίσως και να μην συνειδητοποιούν τι τα περιμένει, και δεν τους απέδωσα αυτή την ατάκα ούτως ή άλλως, οπότε η σύγκριση με τον χίτλερ ας πάει αλλού. Είχα και εγώ τον πατέρα μου στο θεαγένειο, όπως και τα τρία του αδέρφια, και κατα πάσα πιθανότητα από εκεί θα περάσω και εγώ. Μπορώ άνετα να καταλάβω έναν άνθρωπο σε τέτοια κατάσταση.
οποιος εχει δει την ταινια "η θαλασσα μεσα μου" με τον χαβιε μπαρδεμ στο ρολο του τετραπληγικου που δεν μπορουσε ουτε το κεφαλι του να κουνησει,καταλαβαινει πως η ευθανασια μερικες φορες ειναι μονοδρομος οταν το ζητα ο ιδιος ο ασθενης. μιλαμε παντα για τις περιπτωσεις που ο ασθενης ζητα ο ιδιος να πεθανει,οχι το "πατημα του κουμπιου" σε καποιον διασωληνωμενο με κωμα πχ! αν το ατομο εκφραζει επιθυμια θανατου κ δεν μπορει το ιδιο να βαλει τερμα στη ζωη του, εμεις δεν μπορουμε να τον κραταμε στη ζωη με το ζορι,ειναι εγωιστικο.
Τι γίνεται όμως αν το άτομο έχει τη φυσική ικανότητα να δώσει τέρμα στη ζωή του αλλά ζητά να το κάνει αυτό το βελγικό κράτος; αναφέρομαι στην προ μηνών υποβοηθούμενη αυτοκτονία/ευθανασία 2 κωφών/τυφλών αδερφών (έχασαν σταδιακά την όραση τους). Γιατί σε περιπτώσεις που ο ασθενής μπορεί να τερματίσει τη ζωή του μόνος του, το κράτος αναλαμβάνει αυτό το ρόλο; Επίσης, αν το παιδί έχει την ικανότητα της διάκρισης και συνείδησης κατά τη στιγμή της αίτησης, ποιος μας λέει ότι δεν έχει επηρεαστεί από τους γονείς του που ίσως ταλαιπωρούνται; Αν είναι νήπιο, πχ. 2-3 ετών πως θα πάρει απόφαση; Αν δεν έχει γονείς ή είναι σε ίδρυμα ποιος θα πάρει την απόφαση για αυτό; Δύσκολες οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, ας μην λέμε λοιπόν μεγάλες κουβέντες για τόσο δύσκολα θέματα. Όπως σχολίασε και κάποιος πριν "ειναι ευκολο να μιλας για το θανατο του άλλου"...
καλό, αλλά μη χρησιμοποιείς ταινίες σαν επιχείρημα. είναι προϊόν μυθοπλασίας. ο σκηνοθέτης θέλησε να σου περάσει αυτή την άποψη. αν δες λ.χ. το 'ο τζώνυ πήρε τ' όπλο του' (ή δεν ξέρω πως λέγεται ακριβώς, αλλά είναι μια ταινία για έναν τύπο που χάνει όλα του τα άκρα και το πρόσωπό του και δε μπορεί να επικοινωνήσει, αλλά διατηρεί πλήρως τη συνείδησή του, παρ' όλ' αυτά τον θεωρούν "φυτό" και του κάνουν πειράματα), θα σου περάσει την αντίθετη άποψη
Η εκκλησια θεωρει τους αφορητους πονους και τα βασανιστηρια φυσιλογικα εδω και αιωνες. Δε θα κολλαγε στη λεπτομερεια της ανιατης θανατηφορας ασθενειας...
Αυτο που λεει η συγκεκριμενη εκκλησια μου ακουγεται πολυ λογικο. Ξεχνα τις προκαταλυψεις και κοιτα το θεμα οπως πραγματικα ειναι. Μπορουν τα παιδια να παρουν μια τετοια αποφαση; Τι θα ρωτουσες το παιδι σου; "θελεις παιδι μου να πεθανεις;".
Ξεχνώντας κάθε προκατάληψη και κοιτάζοντας το θέμα όπως πραγματικά είναι, οφείλεις - κατά την άποψη μου - να συνειδητοποιήσεις πως ακριβώς αυτο θα ρωτήσεις. Όσο σουρεαλιστικό ή ωμό κι αν ακούγεται φαίνεται να ξεχνάς την κατάσταση που θα οδηγήσει τους γονείς όχι να ρωτήσουν αλλά ακόμη και να διανοηθούν να θέσουν μία τέτοια ερώτηση. Και για να καταλάβω το σκεπτικό ποιο είναι; Ότι το παιδί είναι ανώριμο και θα πει ναι; Το παιδί είναι μικρό και θα πει όχι γιατί φοβάται προφανώς. Οι έφηβοι είναι το θέμα.
"δεν τα καταλαβαίνω κι ούτε θέλω" αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι ούτε καν προσπαθείς. Όπότε μην τις χαρακτηρίζεις ούτε αυτοκτονίες ούτε νόμιμες δολοφονίες αφού δεν τις καταλαβαίνεις.