Δεν ρωτήθηκα για το αν γουστάρω να γεννηθώ, δεν ρωτήθηκα αν θέλω να έχω τα χ ψ άτομα για γονείς-συγγενείς μου, δεν ρωτήθηκα αν θέλω να ζω σε ένα κράτος διαλυμένο, δεν ρωτήθηκα αν θέλω μια ζωή να πληρώνω (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τα κακώς κείμενα τρίτων...γενικότερα δεν σε ρωτούν για τίποτα. Θεωρώ όμως ότι στον θάνατο σου πρέπει να έχεις γνώμη, και αυτή να μετράει. Και ας αφήσουμε στην άκρη τις ιστορίες για αγρίους και τις θεωρίες συνωμοσίας. Αν ένας άνθρωπος σε τέτοια κατάσταση (ανεξαρτήτως ηλικίας) ζητά απλά να να φύγει όσο πιο ήσυχα γίνεται, θεωρώ ότι οφείλουμε να τον βοηθήσουμε.