Πόσο εύκολο είναι για έναν μετανάστη να χτίσει τη ζωή του από την αρχή και να κάνει καριέρα σε μια ξένη χώρα; Την απάντηση έδωσαν, μεταξύ άλλων, άνθρωποι με αντίστοιχα βιώματα, καταθέτοντας τις προσωπικές τους μαρτυρίες στη συζήτηση με θέμα «Τελικά, καλά τα κατάφεραν -Ιστορίες Επιτυχίας μεταναστών που έσπασαν τα στερεότυπα» στο πλαίσιο του The Upfront Initiative που διοργανώθηκε για 4η χρονιά στο Ωδείο Αθηνών.
Η Hana Ganji, Πρόσφυγας και Ιδρυτικό Μέλος της Οργάνωσης Hidden Goddess, γεννήθηκε στο Ιράν αλλά μεγάλωσε στο Αφγανιστάν, με μεγάλες δυσκολίες. «Το να είσαι γυναίκα είναι κάτι το ξεδιάντροπο. Το να εργάζεσαι δεν επιτρέπεται. Το να μιλάς δυνατά απαγορεύεται», ανέφερε, μεταξύ άλλων ενώ αποκάλυψε ότι έχει πέσει θύμα βιασμού. Όταν πήρε την απόφαση να «δραπετεύσει», δεν είχε ως σκοπό να έρθει στην Ελλάδα, έψαχνε απλώς ένα ασφαλές μέρος. Αυτό ήταν και το κίνητρο για να μπει σε μια πλαστική βάρκα, την ίδια ώρα που έβλεπε άλλες βάρκες να βουλιάζουν στο νερό. Όταν τελικά κατάφερε να φθάσει στην Ελλάδα, την έστειλαν σ΄ένα καμπ, μακριά από τα πάντα. Όπως εξηγεί, αυτό ήταν κάτι άδικο, αλλά σήμερα, έχοντας αφήσει όλα αυτά πίσω, λατρεύει να είναι μέρος αυτής της κοινωνίας. «Νιώθω ασφαλής, έχω την ευκαιρία να φτιάξω τη ζωή μου» τόνισε.
Από την πλευρά του, ο Δημήτρης Καπουράνης, Ηθοποιός, Τραγουδιστής και Σεναριογράφος, μεγάλωσε στα Χανιά ως παιδί αλβανικής καταγωγής. Όπως ο ίδιος ανέφερε, αυτό αποτέλεσε για εκείνον ένα τραύμα που για χρόνια απέφευγε να αντικρίσει. Όταν, όμως, πέθανε ο παππούς του, ήρθε αντιμέτωπος με αυτό το τραύμα και άρχισε να το προσεγγίζει, να κοιτά πίσω, κοντά στην πληγή. Άλλωστε, όπως παρατήρησε, το τραύμα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν καλλιτέχνη. Γι’ αυτό, συνέχισε, «οι καλλιτέχνες οφείλουμε να αγκαλιάζουμε τα τραύματά μας».
Στο ζήτημα της εκπαίδευσης εστίασε η Νεκταρία Παλαιολόγου, Καθηγήτρια Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Πολυπολιτισμικών Πολυγλωσσικών Περιβαλλόντων & Μετανάστευσης στο ΕΑΠ. «Η εκπαίδευση μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, καθώς αποτελεί το βασικό εργαλείο για την ένταξη, την κοινωνικοποίηση και την επαγγελματική αποκατάσταση των μεταναστών», επεσήμανε. Παράλληλα, έκανε ειδική αναφορά στη σημασία της στήριξης της μητρικής γλώσσας των μεταναστών, αναδεικνύοντας τη συμβολή και την αξία της πολυγλωσσίας. Ωστόσο, όπως σημείωσε, προκύπτουν αρκετά ερωτήματα γύρω από την εφαρμογή αντίστοιχων πολιτικών.
Η Kassandra El Najjar, Ηθοποιός και Performer, ήταν η πρώτη τρανς γυναίκα μετανάστρια που έπαιξε στο θέατρο στην Ελλάδα. Όπως σημείωσε, αυτή η σύνθετη ταυτότητα της δημιουργεί συχνά ένα αίσθημα ευαλωτότητας, ωστόσο η ορατότητα παραμένει ζωτικής σημασίας. «Χωρίς ορατότητα δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα. Η ορατότητα αποκτά αυθεντικότητα μόνο όταν συνοδεύεται από ισότητα», σχολίασε χαρακτηριστικά.
Τέλος, ο Πλάτων Τήνιος, Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, υπογράμμισε ότι η ποικιλομορφία αποτελεί πλούτο για την κοινωνία, επισημαίνοντας πως οι μετανάστες αποτελούν λύση ακόμη και όταν διαθέτουν χαμηλές δεξιότητες. Αναφερόμενος στην ενσωμάτωση των Αλβανών στην Ελλάδα, την χαρακτήρισε ως ένα επιτυχημένο παράδειγμα. «Τα παιδιά αυτών των ανθρώπων σήμερα διαπρέπουν στη χώρα μας», σημείωσε, ξεκαθαρίζοντας πως «όταν περιορίζουμε τη μετανάστευση, στην ουσία πυροβολούμε τα πόδια μας».
Τον συντονισμό της συζήτησης έκανε ο Γιάννης Πανταζόπουλος, Δημοσιογράφος/Αρχισυντάκτης στη LiFO.
Παρακολουθήστε ολόκληρη τη συζήτηση εδώ.
