Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, πρώην υπουργός Υγείας και πρώην Επίτροπος της ΕΕ, κατέθεσε στη δίκη των δύο πρώην προστατευόμενων μαρτύρων της Novartis -«Μάξιμος Σαράφης» και «Αικατερίνη Κελέση»- που κατηγορούνται για ψευδή κατάθεση και ψευδή καταμήνυση.
Από το βήμα του μάρτυρα, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος χαρακτήρισε την υπόθεση Novartis «τη μεγαλύτερη σκευωρία», «βρώμικη και σκοτεινή υπόθεση», και έκανε λόγο για «κατάχρηση εξουσίας» με πολιτικά κίνητρα. Υποστήριξε ότι η εμπλοκή του οφείλεται σε μεθόδευση και ότι οι καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων δεν έγιναν αυθόρμητα, αλλά είτε επειδή εκβιάστηκαν είτε επειδή τους προσφέρθηκε προστασία.
«Δεν ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν "δεν χτυπάμε και δέκα πολιτικούς;" Κάποιοι το μεθόδευσαν» είπε χαρακτηριστικά.
Όπως επισήμανε ο πρώην υπουργός Υγείας, το όνομά του διασύρθηκε χωρίς στοιχεία, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, και ότι η υπόθεση της Novartis χρησιμοποιήθηκε για να «τον τρενάρουν» πολιτικά, ειδικά επειδή το όνομά του ακουγόταν για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο κ. Αβραμόπουλος δήλωσε ότι δεν γνώριζε προσωπικά ούτε τον τότε επικεφαλής της Novartis Hellas, Κωνσταντίνο Φρουζή, ούτε τον Φιλίστορα Δεστεμπασίδη - τον προστατευόμενο μάρτυρα στην υπόθεση Novartis, με την ονομασία «Μάξιμος Σαράφης». Μάλιστα, υπογράμμισε ότι δεν είχε σχέση με τη Novartis, λέγοντας:
«Δεν ήξερα την εταιρία, μια φορά είχα πάρει ένα Voltaren και δεν ήξερα ότι είναι της Novartis».
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος τόνισε ότι την περίοδο που ήταν υπουργός Υγείας, το φάρμακο δεν ήταν στην αρμοδιότητά του υπουργείου, άρα δεν υπήρχε καμία σχέση με φαρμακευτικές εταιρείες. Εξέφρασε την άποψη ότι οι κατηγορούμενοι με την κατάθεσή τους αφαιρούν το στοιχείο του δόλου απέναντί του, καθώς ο «Μάξιμος Σαράφης» δήλωσε πως η αποκλειστική του πηγή ήταν ο Φρουζής και ότι δεν γνωρίζει αν δόθηκαν χρήματα στον Αβραμόπουλο.
Επίσης, επέκρινε ευθέως τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας πως ήταν λάθος του Τσίπρα να ακολουθήσει τις εισηγήσεις και ότι όλη η υπόθεση ήταν μια πολιτική μεθόδευση για να πληγεί η αντιπολίτευση.
