Ο Πρόεδρος της Μπιενάλε Ρομπέρτο Τσικούτο και η επιμελήτρια της 59ης διοργάνωσης τέχνης στην Βενετία, Σεσίλια Αλεμάνι που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί φέτος, αλλά αναβλήθηκε έως το 2022 (23 Απριλίου-27 Νοεμβρίου) λόγω κορωνοϊού, ανακοίνωσαν τον τίτλο της πιο διάσημης παγκόσμιας διοργάνωσης τέχνης, The Milk of Dreams, που είναι εμπνευσμένος από το έργο της Λεονόρα Κάρινγκτον, μιας από τις πιο διάσημες γυναίκες εκπροσώπους του σουρεαλισμού.
Ο τίτλος της έκθεσης αναφέρεται σε ένα βιβλίο, καλύτερα σε ένα σημειωματάριο της Κάρινγκτον που κρατούσε στο Μεξικό, στο οποίο έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της όταν έφυγε από την Ευρώπη με σχέδια και ιστορίες που έλεγε στα παιδιά της τον Γκάμπριελ και τον Πάμπλο από το γάμο της με τον Ούγγρο φωτογράφο Τσίκι Βάις και τις ζωγράφιζε στους τοίχους του σπιτιού της που τώρα έγινε μουσείο και άνοιξε τον Απρίλιο του 2021. Οι τοίχοι του σπιτιού κάποια στιγμή ασπρίστηκαν αλλά οι σημειώσεις και τα σχέδια που κρατούσε εκδόθηκαν.
Οι γιοι της θυμούνται να κάθονταν σε ένα μεγάλο δωμάτιο, του οποίου οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με εικόνες από θαυμαστά πλάσματα, πανύψηλα βουνά και άγρια βλάστηση, ενώ διηγείτο υπέροχα και αστεία παραμύθια.
Ο κόσμος της Κάριγκτον είναι ανορθόδοξος και θαυμαστός. Το κορίτσι που μεγάλωσε με τους κανόνες ενός αστικού σπιτιού στην Αγγλία του Μεσοπολέμου, έκανε την πρώτη του επανάσταση κάνοντας μαθήματα ζωγραφικής, «σάλπαρε» για το Παρίσι στα 20 χρόνια της ακολουθώντας τον Μαξ Έρνστ για να ζήσει μαζί του ένα θυελλώδη έρωτα, απέδρασε από το ψυχιατρείο μετά τον νευρικό κλονισμό που υπέστη όταν ο Ερνστ την εγκατέλειψε και έφυγε στην Αμερική, κάνοντας το Μεξικό τελικά δεύτερη πατρίδα, ζούσε πάντα σε παράλληλους φανταστικούς κόσμους, που τους έπλαθε γύρω της με κάθε τρόπο με ζωόμορφους ανθρώπους και στοιχειά της φύσης να συνυπάρχουν σε έναν αέναο έρωτα με ψυχική ελευθερία.
Το βιβλίο ιστοριών The Milk of Dreams είναι ένα βιβλίο σκοτεινό όσο και απίθανο, εξωφρενικό και ονειρεμένο όσο μπορεί να φανταστεί κάποιος, με πλάσματα που ξεπηδούν από όνειρα και ήρωες με φτερά στη θέση των αυτιών, παιδιά που κάνουν εξωπραγματικές φιλίες, μια συνάντηση απίθανων όντων του σύμπαντος εικονογραφημένα με χάρη και φαντασία.
Το The Milk of Dreams περιγράφει έναν κόσμο ελεύθερο γεμάτο δυνατότητες όπως θέλει η επιμελήτρια Σεσίλια Αλεμάνι να είναι και η Μπιενάλε, αλλά και την αλληγορία μιας εποχής που άσκησε αφόρητη πίεση στην Κάρινγκτον αναγκάζοντάς την να περάσει από ψυχιατρεία, εξορία, να θεωρείται αιώνιο αντικείμενο επιθυμίας και γοητείας. Ο τίτλος, παράλληλα, αποτίνει φόρο τιμής σε μια καλλιτέχνιδα με πάθος, προσωπικότητα και δύναμη που όσο περνά ο χρόνος επανεξετάζεται και αξιολογείται και παίρνει τη θέση της στην ιστορία της τέχνης όχι σαν μούσα αλλά σαν μια γυναίκα που μέσω της τέχνης απελευθέρωσε κάθε δημιουργική της δύναμη.
Σύμφωνα με την Αλεμάνι, τα τρία θέματα για την κεντρική έκθεση της διετίας είναι η αναπαράσταση των σωμάτων και οι μεταμορφώσεις τους, η σχέση μεταξύ ατόμων και τεχνολογιών και η σύνδεση μεταξύ των σωμάτων και της Γης.
Τα θέματα έχουν προκύψει από συζητήσεις με καλλιτέχνες σχετικά με ερωτήματα που αναδύονται για τον «ορισμό της ανθρώπινης αλλαγής» και την εξελισσόμενη σχέση της ανθρωπότητας με τον πλανήτη και άλλους οργανισμούς.
Έχοντας ως στόχο τη δημιουργία μιας μεγάλης κλίμακας έκθεση στον τεράστιο χώρο του Arsenale και των Giardini της Βενετίας, ο τίτλος αυτή τη φορά δίνει ένα διαφορετικό πρόσημο, τον κόσμο της Λεονόρα Κάρινγκτον, που η έννοια της μεταμόρφωσης κυριαρχεί στα έργα της. Οι μορφές που αναδύονται και επικαλύπτονται ή φανερώνονται μέσω άλλων, φέρνουν στο προσκήνιο τη ζωηρή και ανάλαφρη φύση του ανθρώπου που αναλογίζεται με ορμή ακόμα και το πιο δυστοπικό μέλλον. Ο πρόεδρος της Μπιενάλε Ρομπέρτο Τσικούτο συνδέει τον τίτλο της έκθεσης με τον τίτλο της φετινής Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής που επιμελείται ο Χασίμ Σαρκίς, λέγοντας ότι και οι δυο επιλογές είναι προϊόν των τωρινών εποχών που στερούνται κάθε βεβαιότητας και επιβαρύνουν την ανθρωπότητα θέτοντάς την προ των τεράστιων ευθυνών της.
