Ρεκόρ συμμετοχών, αφίξεων και δράσεων (masterclasses, εκπαιδευτικά προγράμματα, ανοικτές συζητήσεις, εικαστικές εκθέσεις, εργαστήρια συμπαραγωγής, ειδικές δράσεις για ΑμΕΑ και μαθητές) έκανε φέτος το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, επιβεβαιώνοντας την ανοδική του πορεία και αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον στο ξεκίνημα της δεύτερης δεκαετίας του.
Οι υπαρξιακές αναζητήσεις, οι κοινωνικοί προβληματισμοί, οι πόλεμοι, το προσφυγικό, ο αντιφασισμός, τα κινήματα και οι αγώνες της κοινωνίας των πολιτών, η κλιματική κρίση, η μουσική ως μέσο έκφρασης αλλά και αντίστασης κυριάρχησαν στη θεματολογία του φετινού Φεστιβάλ, το οποίο, έχοντας επίκεντρο τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα και «κινητήριο δύναμη» το αξιέπαινο Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας με συνδιοργανωτές το ΕΚΚΟΜΕΔ και τον Δήμο Καλαμάτας, απλώθηκε σε ένα δίκτυο 15 ακόμα πόλεων της Πελοποννήσου (Πάτρα, Ναύπλιο, Άργος, Γύθειο, Δημητσάνα, Ξυλόκαστρο, Στυμφαλία, Σπάρτη, Τρίπολη, Μονεμβασιά, Λεωνίδιο, Φιλιατρά, Αμαλιάδα, Ακράτα και Μονή Πορετσού).
Το Βραβείο Ισότητας – Αλεξάνδρα Σκορδάκη απονεμήθηκε στην ταινία «Χαμένη Εποχή» («The Lost Season») του Ιρανού σκηνοθέτη Mehdi Ghanavati που αποτυπώνει εξαίρετα τη δύσκολη ζωή της νεαρής Κοσάρ σε ένα απομακρυσμένο χωριό της ιρανοαφγανικής μεθορίου
Το Φεστιβάλ άνοιξε με την «Επιστροφή στην Πατρίδα» (AnemiCinema Lab – Χρύσα Τσελέπη, Άκης Κερσανίδης) που παρακολουθεί το ταξίδι αυτογνωσίας ενός ψυχιάτρου ο οποίος γυρίζει στη χώρα του έχοντας απαρνηθεί τη γερμανική του ταυτότητα, και έκλεισε με το συγκινητικό «Daniel» του Παύλου Βησσαρίου, όπου ένα ΑΜΕΑ αγόρι πείθει τον πιανίστα πατέρα του να δημιουργήσουν μαζί συνθέσεις, συνοδεία ζωντανής μουσικής από το Μουσικό Σχολείο Τρίπολης. Οι προβολές, οι βραβεύσεις και η τελετή λήξης έλαβαν χώρα στο αμφιθέατρο «Θεόδωρος Αγγελόπουλος» του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας.
• Το Βραβείο Ισότητας – Αλεξάνδρα Σκορδάκη απονεμήθηκε στην ταινία «Χαμένη Εποχή» («The Lost Season») του Ιρανού σκηνοθέτη Mehdi Ghanavati που αποτυπώνει εξαίρετα τη δύσκολη ζωή της νεαρής Κοσάρ σε ένα απομακρυσμένο χωριό της ιρανοαφγανικής μεθορίου, η οποία έχει να αντιπαλέψει την ανέχεια αφενός, τις έμφυλες διακρίσεις και τον θρησκευτικό φανατισμό αφετέρου. Καταγράφει, ταυτόχρονα, την καταστροφική για τη ζωή στην ευρύτερη περιοχή ξήρανση της λίμνης Χαμούν εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Παράλληλα, η επιτροπή απένειμε δύο εύφημες μνείες στις ταινίες «Πορεία στο Σκοτάδι» («Marching in the Dark») του Kinshuk Surjan και «Η Ημέρα που η Ισλανδία Παρέλυσε» («The Day Iceland Stood Still») της Pamela Hogan.
• Το Βραβείο Ελληνικού Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους και μαζί το χρηματικό έπαθλο της ΕΚΚΟΜΕΔ κέρδισε η ταινία «’48 - Αντίσταση στον Μεγάλο Εποικισμό», μια ιστορική όσο και σύγχρονη καταγραφή που σκηνοθέτησε στη Δυτική Όχθη η «Ομάδα 218». Εύφημη μνεία απονεμήθηκε στην ταινία «Δέλτα» της Βίβιαν Παπαγεωργίου.
• Το Βραβείο Ελληνικού Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους δόθηκε στην ταινία «Οι Επικηρυγμένοι» του Ίωνα Ευθυμίου, η οποία εστιάζει στην επιστροφή των λύκων στην Αττική και την Πάρνηθα έπειτα από εξήντα τόσα χρόνια και τα προβλήματα που προκύπτουν καθώς οι παλιότεροι βιότοποί τους αφενός έχουν περιοριστεί, αφετέρου και στους εναπομείναντες ακόμα η ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα έχουν ενταθεί. Εύφημες μνείες έλαβαν τα ντοκιμαντέρ «Ανάμεσα σε Σφύρα και Άκμονα» του Θάνου Λυμπερόπουλου και «Ανάκλισις» του Γιάννη Πόθου.
• Το Βραβείο Αλληλεγγύης έλαβε η ταινία «Ελευθερώστε τον Leonard Peltier» («Free Leonard Peltier») των Jesse Short Bull & David France που καταγράφει τον αγώνα ζωής του ακτιβιστή και ηγέτη του American Indian Movement (ΑΙΜ), ο οποίος παραμένει φυλακισμένος από το 1975 για τον φόνο ενός αστυνομικού, κατηγορία που εξαρχής χαρακτηρίστηκε ως σκευωρία, με την υπόθεση πλέον να επανεξετάζεται. Εύφημες μνείες στην ίδια κατηγορία έλαβαν οι ταινίες «Η Ημέρα που η Ισλανδία Παρέλυσε» («The Day Iceland Stood Still») της Pamela Hogan και «Θέλησις» των Πέτρου Σοφικίτη & Θανάση Σπυρόπουλου.
• Το Βραβείο Κοινωνικής Ευαισθησίας απονεμήθηκε στην «Αθωότητα» («Innocence») του Guy Davidi, η οποία μέσα από προσωπικά ημερολόγια, επιστολές και βίντεο νεαρών στρατεύσιμων καταγράφει την ολοένα μεγαλύτερη –όχι μόνο από ανάγκη αλλά και από μια κυριαρχική πεποίθηση– στρατιωτικοποίηση της ισραηλινής κοινωνίας και τις εσωτερικές αντιστάσεις σε αυτή.
• Το Βραβείο Περιβάλλοντος κέρδισαν τα «Πρόβατα» («Sheep») του Ruud De Keyser, ο οποίος καταγράφει τον κρύο και μουντό χειμώνα του Βελγίου μέσα από τα μάτια των προβάτων ενός κοπαδιού. Εύφημη μνεία απέσπασε η ταινία «Εκτός Στόχου» («Off The Mark») της Vera Uschakowa.
• Το Βραβείο Διεθνούς Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους απονεμήθηκε στο «Ένας Ποιητής από τη Γάζα» («Free Words: A Poet From Gaza») του Abdullah Harun İlhan.
• Βραβεία Κοινού απέσπασαν οι ταινίες «Εδώ Μιλάνε για Λατρεία» του Βύρωνα Κριτζά, «Ελευθερώστε τον Leonard Peltier» των Jesse Short Bull & David France, «Nα Φοβάσαι τ’ Άστρα του Νοτιά» του Χρήστου Καρτέρη και «Free Words: A Poet From Gaza» του Abdullah Harun İlhan.
Άλλες ταινίες που ξεχώρισαν: «Traces of Responsibility» των Ελβετών Anja Reiss & Jann Aneregg για τη γενοκτονία της Ρουάντας, μια ιδιαίτερη, διαδραστική κινηματογραφική εμπειρία, το αφιερωμένο στο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων «Steps» της Ηρώς Σιαφλιάκη, το «On Lavender» των Μάκη Ευαγγελάτου & Ειρήνης Χατζή, που διερευνά τις πολλαπλές εκφράσεις της έμφυλης ταυτότητας στη σύγχρονη Ελλάδα, οι «Γυναίκες Μαχήτριες - μέρος Β’, 1944-1960» του Λεωνίδα Βαρδαρού, «Αυτοί που έγιναν καπνός» («Johatsu into Thin Air») των Andreas Hartmann & Arata Mari, που αναφέρεται στο φαινόμενο των εθελούσιων «εξαφανίσεων» χιλιάδων ανθρώπων στην Ιαπωνία, «Democracy Noir» της Connie Field, η οποία παρακολουθεί τους αγώνες ενός πολιτικού, μιας δημοσιογράφου και μιας νοσηλεύτριας κατά των αυταρχικών πολιτικών του Όρμπαν στην Ουγγαρία, το «Never Look Away» της Lucy Lawless με πρωταγωνίστρια μια πολεμική ανταποκρίτρια, και τα «Σκάμματα» της Δανάης Στυλιανού, μια καταγραφή των συνεπειών του «Αττίλα» στην κυπριακή αρχαιολογία. Στα συν του φετινού Φεστιβάλ η υπέροχη αφίσα, έργο της Ειρήνης Βουρλιώτη.
