«Καυγάς γέρων σε λεωφορείο, Part I»: Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Ευθύμη Φιλίππου για τη LiFO

«Καυγάς γέρων σε λεωφορείο, Part I»: Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Ευθύμη Φιλίππου για τη LiFO Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Γιώργος Γούσης/ LIFO
0

Στο σαλόνι υπάρχει ένας καναπές ροζ σκούρο με λεπτές ρίγες μπεζ και σιέλ εναλλάξ. Μπροστά από τον καναπέ βρίσκεται ένα τραπέζι χαμηλό με φιμέ τζάμι και μαύρα ξύλινα πόδια. Απάνω στο τραπεζάκι υπάρχει ένα κρυστάλλινο τασάκι, ένα μπρελόκ με το περίγραμμα της Κρήτης, μια άδεια θήκη DVD, ένα πιάτο κι ένα μαχαίρι με λίγο βούτυρο πάνω.

Δίπλα στο τραπέζι υπάρχει ένα επιδαπέδιο φωτιστικό χωρίς λάμπα. Απέναντι, στον τοίχο, είναι κρεμασμένος ένας πίνακας που απεικονίζει βάρκες και τον αντικατοπτρισμό τους και δίπλα σ' αυτό τον πίνακα βρίσκεται μια μεγεθυμένη φωτογραφία με το πρόσωπο ενός μωρού που κλαίει σε κάποια βαφτίσια. Το δωμάτιο έχει δύο μπαλκονόπορτες.

Οι κουρτίνες είναι μπορντό και τα κουρτινόξυλα επίχρυσα, ή μπρούντζινα μάλλον καλύτερα. Αριστερά του καναπέ υπάρχει μια πολυθρόνα από δερματίνη που πάνω είναι ένα λάπτοπ ανοιχτό με γραμμένη τη διεύθυνση www.youtube.com/watch?v=GVfgq1yUnG0 κι ένα τυλιγμένο χαρτάκι στα 4 είναι τοποθετημένο στο ένα πόδι της πολυθρόνας για να μην κουνιέται. Το χαρτάκι είναι κομμένο από το εσωτερικό booklet ενός CD και γράφει με λευκά Times τους στίχους «σαν θρησκεία τώρα αν φύγεις θα 'ναι ιεροσυλία, σκέψου ξανά πιο καθαρά τι πας να κάνεις τη γροθιά, κάνω εγώ σιδερένια την ψυχή, σαν την πέτρα σκληρή». Το δάπεδο αποτελείται από πλακάκια καφέ.

Δίπλα στο τραπέζι του εξωτερικού χώρου είναι αναμμένος ένας ανεμιστήρας στην πιο δυνατή σκάλα, δηλαδή στο 4. Μια τριανταφυλλιά στην άκρη της βεράντας έχει σχεδόν ξεραθεί, αλλά κάποια φύλλα της είναι ακόμα αρκετά πράσινα. Ακουμπισμένα στον τοίχο της βεράντας είναι ένα ζευγάρι βατραχοπέδιλα μπλε, που η φτέρνα του ενός εφάπτεται με την φτέρνα του άλλου, έτσι ώστε να στέκονται όρθια.

Στον τοίχο, όπως μπαίνεις αριστερά, υπάρχει ένα τεράστιο ξύλινο έπιπλο, όπου ένα μέρος του λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος κι ένα άλλο μέρος ως βιβλιοθήκη. Στο τρίτο ράφι από κάτω είναι ακουμπισμένες 2 μπαταρίες ΑΑΑ, ένα μπλε στυλό BIC, όχι το διαφανές, το κίτρινο, με την πιο λεπτή μύτη, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου, μια φωτογραφία ενός νεαρού 28 περίπου ετών πάνω σ' ένα Kawasaki D-Tracker 125 ο οποίος φοράει ένα πράσινο μαγιό βερμούδα που στο πλάι γράφει κάτι, ένας νυχοκόπτης, ένα κουτί καραμέλες tic tac κι ένα ζευγάρι γυαλιά μυωπίας γυναικεία κι ένα κηροπήγιο ασημένιο με ένα σιέλ ψηλό κερί που έχει ανάψει για πολύ λίγη ώρα.

Στην οροφή υπάρχουν διάφορα σποτάκια γυρισμένα σε διάφορες κατευθύνσεις του δωματίου και πάνω από το τραπέζι του καναπέ ένα φωτιστικό με λάμπα φθορίου. Στη βεράντα ένας άντρας 55 περίπου ετών ποτίζει τις γλάστρες με τα φυτά. Όρθιος στη δεξιά πλευρά της βεράντας στέκεται ένας νεαρός 28 περίπου ετών που δεν είναι ο ίδιος με τον νεαρό της φωτογραφίας. Ο νεαρός πίνει σοκολατούχο κρύο γάλα από τη συσκευασία. Στο αριστερό του χέρι κρατάει ένα κινητό τηλέφωνο. Έχει ψεκάσει με κολώνια μια φορά το αριστερό μέρος του λαιμού του, μια φορά το δεξί, μια φορά την κοιλιά του και μια φορά στο εσωτερικό μέρος τους ενός καρπού του και μετά έτριψε τον ένα καρπό με τον άλλο για να πάει κολώνια και στους δύο.

Γύρω του υπάρχουν μερικά ψίχουλα από σφολιάτα. Δίπλα στο τραπέζι του εξωτερικού χώρου είναι αναμμένος ένας ανεμιστήρας στην πιο δυνατή σκάλα, δηλαδή στο 4. Μια τριανταφυλλιά στην άκρη της βεράντας έχει σχεδόν ξεραθεί, αλλά κάποια φύλλα της είναι ακόμα αρκετά πράσινα. Ακουμπισμένα στον τοίχο της βεράντας είναι ένα ζευγάρι βατραχοπέδιλα μπλε, που η φτέρνα του ενός εφάπτεται με την φτέρνα του άλλου, έτσι ώστε να στέκονται όρθια. Στην αριστερή πλευρά της βεράντας είναι απλωμένα ένα λευκό τζιν παντελόνι, ένα ολόσωμο μαύρο μαγιό, μία πετσέτα χεριών και μια πετσέτα σώματος. Τα ρούχα όλα έχουν στεγνώσει.

Στη βεράντα υπάρχει επίσης ένα τραπέζι και 4 καρέκλες. Οι 3 καρέκλες είναι ίδιες και η τέταρτη διαφορετική. Στο τραπέζι υπάρχει ένα γυάλινο ψηλό ποτήρι με νεσκαφέ και μικρά παγάκια, όχι χτυπημένο σε σέικερ αλλά μόνο με κουτάλι ανακατεμένο λίγο, και λίγη ζάχαρη, περίπου μια κουταλιά όχι γεμάτη. Δίπλα στο ποτήρι αυτό υπάρχει μια γόμα άσπρη ολοκαίνουργια που κάποιος έχει γράψει love με πεζά γράμματα, όπου τα γράμματα l και ο συνδέονται, ενώ τα γράμματα v και e όχι. Ο άντρας που ποτίζει φοράει ένα τζιν μαύρο και είναι γυμνός από τη μέση και πάνω. Φοράει σαγιονάρες κολυμβητηρίου λίγο μεγαλύτερες απ' ό,τι θα έπρεπε. Στην κοιλιά του στο πλάι έχει μια ουλή από μια εγχείρηση που είχε κάνει.

Στο ένα του χέρι κρατάει το λάστιχο ποτίσματος και το άλλο το έχει στηρίξει στη μέση του με την παλάμη, σαν γροθιά. Τα μάτια του είναι μπλε. Στην πλάτη του έχει λίγο ξεραμένο αίμα από μια γρατζουνιά μικρή. Στον λαιμό φοράει μια χρυσή αλυσίδα όχι ιδιαίτερα χοντρή σε ένα σχέδιο κλασικό, αυτό όπου κάποιοι κρίκοι έχουν μεγαλύτερο μήκος από κάποιους άλλους. Τα μαλλιά του είναι άσπρα και είναι βρεγμένα και χτενισμένα όλα προς τα πίσω.

Δεν έχει κουρευτεί πρόσφατα γιατί στον σβέρκο του έχουν μακρύνει κάποιες τρίχες. Στην αριστερή του τσέπη έχει ένα πακέτο τσιγάρα Rothmans κι έναν αναπτήρα Cricket. Στη δεξιά του τσέπη έχει έναν αναπτήρα Bic, μεγάλο άσπρο. Στο μικρό δάχτυλο του αριστερού χεριού φοράει ένα χρυσό chevalier. Η πίεση του νερού είναι αρκετά μεγάλη με αποτέλεσμα στις γλάστρες που έχει ήδη ποτίσει το χώμα να μην είναι ομοιόμορφο γύρω από τον κορμό του φυτού.

Πρώτη δημοσίευση στην έντυπη LiFO τον Ιούλιο του 2012

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Το πίσω ράφι/ Έλενα Χουζούρη «Δυο φορές αθώα»

Το Πίσω Ράφι / Έλενα Χουζούρη: «Δεν ξεχάσαμε απλώς την ταυτότητά μας, την κλοτσήσαμε»

Στο μυθιστόρημά της «Δυο φορές αθώα» η συγγραφέας θέτει το ερώτημα «τι σημαίνει πια πατρίδα», επικεντρώνοντας στην αίσθηση του ξεριζωμού και της ισορροπίας ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η Θεσσαλονίκη πριν

Βιβλίο / «ΣΑΛΟΝΙΚΗ»: Ένα σπουδαίο βιβλίο για τη Θεσσαλονίκη

Το πρωτότυπο βιβλίο του Γιάννη Καρλόπουλου παρουσιάζει μέσα από 333 καρτ ποστάλ του εικοστού αιώνα –αποτυπώματα επικοινωνίας– την εξέλιξη της φωτογραφίας και της τυπογραφίας από το 1912 μέχρι τα τέλη των ’80s.
M. HULOT
Η επαναστατική φιλοσοφία του Διογένη, του αυθεντικού Κυνικού

Βιβλίο / Η επαναστατική φιλοσοφία του Διογένη, του αυθεντικού Κυνικού

Μια νέα βιογραφία αναζητεί τα ίχνη του Έλληνα φιλοσόφου: κάτι ανάμεσα σε άστεγο και αλήτη, δηλητηριώδη κωμικό και performance artist, επιδείκνυε την περιφρόνησή του για τις συμβάσεις της αστικής τάξης της αρχαίας Αθήνας.
THE LIFO TEAM
Η πρώτη αγάπη: Ένας τόπος όπου ζεις πραγματικά

Βιβλίο / Αρρώστια είναι ν’ αγαπάς, αρρώστια που σε λιώνει*

«Ανοίξτε, ουρανοί»: Το queer μυθιστόρημα ενηλικίωσης του Βρετανοϊρλανδού ποιητή Σον Χιούιτ αποτελεί το εντυπωσιακό ντεμπούτο του στην πεζογραφία, προσφέροντας μια πιστή, ποιητική και βαθιά συγκινητική απεικόνιση του πρώτου έρωτα.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Βιβλίο / Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Μια συζήτηση με τη Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου Νικολαΐδου για την ταινία που αδικήθηκε στην εποχή της, αλλά σήμερα προκαλεί εκ νέου το ενδιαφέρον, και για την «επιστροφή» της μέσα από ένα βιβλίο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Βιβλίο / Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Το πρώτο βιβλίο του Αυστραλού συγγραφέα Ντόμινικ Αμερένα, με τίτλο «Τα θέλω όλα», που πήρε διθυραμβικές κριτικές, κυκλοφορεί στα ελληνικά. Βασικό του θέμα είναι πόσο μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι κάποιος άλλος για να καταφέρεις τους στόχους σου.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

Βιβλίο / Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

«Ένας δρόμος που μοιάζει με κοίτη ποταμού και παρασύρει τους πάντες χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις», όπως γράφουν οι συγγραφείς του βιβλίου «Οδός Πανεπιστημίου (19ος-20ός αιώνας) - Ιστορία και ιστορίες», Θανάσης Γιοχάλας και Ζωή Βαΐου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιάννης Σολδάτος: «Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο μικροαστισμός» ή «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Βιβλίο / Γιάννης Σολδάτος: «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη, εκδότη και συγγραφέα της συνοπτικής «Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου» που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε εμπλουτισμένη και σε ενιαία μορφή από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Βιβλίο / Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Ο σπουδαίος σκηνογράφος συγκέντρωσε την πολύτιμη σαραντάχρονη εμπειρία του σε ένα δίτομο λεξικό για τη σκηνογραφία, αναδεικνύοντάς την ως αυτόνομη τέχνη και καταγράφοντας την εξέλιξή της στο ελληνικό θέατρο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μ. Αναγνωστάκης «Η χαμηλή φωνή»

Το πίσω ράφι / Μανόλης Αναγνωστάκης: «Τι μένει λοιπόν από τον ποιητή, αν μένει τίποτα;»

Τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη της δημοσίευση, η προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη «Χαμηλή Φωνή» παρουσιάζεται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, υπενθυμίζοντας τους θεωρούμενους ήσσονες ποιητές μας, όσους έμειναν έξω από κάθε μορφής υψηλή ποίηση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες…

Βιβλίο / Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες

Προδημοσίευση από τα «Αδημοσίευτα», το νέο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου, όπου ο έμπειρος πολιτικός συντάκτης αποκαλύπτει ιστορίες και παρασκήνια που διαμόρφωσαν την πολιτική ζωή της χώρας.
THE LIFO TEAM
Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Βιβλίο / Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Ένας από τους ελάχιστους διανοούμενους στη χώρα, που υπήρξε προνομιακός συνομιλητής του Παπαγιώργη και του Λορεντζάτου. Το τελευταίο του βιβλίο «Το πνεύμα και το τέρας» συνιστά μια ανανέωση του δοκιμιακού λόγου στην Ελλάδα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Για τον Ομάρ Καγιάμ

Ποίηση / «Πίνε, και μη θαρρείς κουτέ, και συ πως είσαι κάτι»: Τα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1131 ο μεγάλος Ιρανός ποιητής που έγραψε αριστουργηματικά ποιήματα για τη ματαιότητα των πραγμάτων, τη μεγαλοσύνη της στιγμής και το νόμο του εφήμερου.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΤΑΜΟΝ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Το πίσω ράφι/ Μαρία Πάουελ «Δεσμά αίματος»

Το πίσω ράφι / «Η ευλογία αλλά και η κατάρα που είναι η οικογένεια»

Η Μαρία Πάουελ, με τη νουβέλα της «Δεσμά αίματος», ζωντάνεψε μια βυθισμένη στη μοναξιά και κυριευμένη από πάθος γυναίκα χωρίς να μαρτυρήσει ούτε ένα από τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά, κι εξερεύνησε ένα θέμα που ίσως δεν θα πάψει ποτέ να μας ταλανίζει, την οικογένεια.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ