Η μικρή πόλη Wageningen είναι γνωστή για το ομώνυμο πανεπιστήμιο που συγκεντρώνει ερευνητές και σπουδαστές από όλο τον κόσμο για να εξερευνήσουν τις δυνατότητες της φύσης και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Πάνω από 6.800 εργαζόμενοι και 12.900 φοιτητές από περισσότερες από εκατό χώρες εργάζονται σε όλο τον κόσμο σε αυτούς τους τομείς, που συνδέονται με διάφορους τομείς των φυσικών και κοινωνικών επιστημών.
Ερευνώντας τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον διαβίωσης, άνοιξαν σε ερευνητές και κοινό τα αρχεία των διάσημων βοτανολόγων Erwin Lichtenegger και Lore Kutschera, τα οποία αποκαλύπτουν αυτό που συμβαίνει κάτω από τη γη.
Οι δυο βοτανολόγοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στο να ακτινογραφήσουν αυτά τα συστήματα που είναι κρυμμένα μέσα στη γη και να τα ιχνογραφήσουν, αφού πρώτα έκαναν λεπτομερή σχέδια γεωργικών καλλιεργειών, θάμνων, δέντρων και ζιζανίων.
Το αποτέλεσμα μιας έρευνας σαράντα ετών, που συγκροτεί ένα εκτενές αρχείο χιλιάδων εικόνων και περιλαμβάνει την ανάπτυξη της φυτικής ζωής κάτω από το έδαφος, ψηφιοποιήθηκε και είναι προσβάσιμο στο κοινό. Περιέχει χίλιες εικόνες που απεικονίζουν τις διακλαδώσεις των ριζών και τα δίκτυα που δημιουργούν στο υπέδαφος.
Θαυμάζουμε τα φυτά, τα τρώμε και βασιζόμαστε σε αυτά για την απελευθέρωση οξυγόνου, αλλά ένα φυτό είναι κάτι περισσότερο από ό,τι φαίνεται. Κάτω από το έδαφος, το ριζικό του σύστημα μπορεί να εκτείνεται σε εκατοστά ή μέτρα, εισχωρώντας στη γη και τροφοδοτώντας το έδαφος.
Με την επίγεια φυτική ζωή να έχει προέλθει από τα φύκια, ένα κλειδί για την προσαρμογή της είναι να αποκωδικοποιήσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι ρίζες έχουν απλωθεί κάτω από το έδαφος και απορροφούν σημαντικά θρεπτικά συστατικά και νερό. Δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, τα ινώδη δίκτυα είναι απαραίτητα για τη ζωή σε ολόκληρο τον πλανήτη, καθώς διασφαλίζουν την ανάπτυξη και την υγεία μεμονωμένων δειγμάτων, συμβάλλουν στην πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους και δεσμεύουν άνθρακα από τον αέρα.
Αυτός ο πελώριος άτλαντας από ρίζες χαρτογραφεί τις υπόγειες τροχιές των κοινών ευρωπαϊκών φυτών, από το πεπόνι έως μια καστανιά και τα ανθοφόρα φυτά. Για παράδειγμα, είναι εντυπωσιακό πόσο μακριά και βαθιά μπορεί να φτάσουν οι ρίζες ενός γαϊδουράγκαθου: μοιάζει μικρό επιφανειακά αλλά οι ρίζες του φτάνουν και τα δυο μέτρα βάθος.
Τα ριζικά συστήματα επιτρέπουν στα φυτά να συγκεντρώσουν το νερό και τα μέταλλα που χρησιμοποιούν για να αναπτυχθούν. Καθώς το ριζικό σύστημα μεγαλώνει, δημιουργεί όλο και περισσότερα μονοπάτια που επιτρέπουν στο νερό να εισχωρήσει στο βαθύ υπέδαφος και ενθαρρύνει την ανάπτυξη μικροβίων που ωφελούν άλλες ζωές. Τα ισχυρά ριζικά συστήματα μπορούν να αποτρέψουν τη διάβρωση, προστατεύοντας τη γη στην οποία αναπτύσσονται. Και οι δομές επιτρέπουν στο έδαφος να συλλαμβάνει άνθρακα.
Τα απαιτητικά σχέδια, που δημιουργήθηκαν με μια επίπονη διαδικασία εκσκαφής και καταγραφής των περίπλοκων συστημάτων, είναι κατατοπιστικά. Αλλά είναι επίσης τέχνη από μόνα τους, τιμώντας την ομορφιά ενός μέρους των φυτών που οι περισσότεροι δεν σκέφτονται ιδιαίτερα.
Το ριζικό σύστημα των φυτών μπορείτε να δείτε εδώ
