Όσο κι αν η ασυνήθιστη εξομολόγηση του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ πως ο Κύριος των νεκρών, η πολύπλοκη ιστορία ενός άνδρα που έχασε τη γυναίκα του και παρακολουθεί την πορεία της σωματικής σήψης της μέσα στο μνήμα(!), είναι η πιο αυτοβιογραφική του ταινία μετά τον θάνατο της συζύγου του από καρκίνο το 2017, είναι απίθανο να βρούμε τον μίτο της προσωπικής του αλήθειας σε αυτήν τη συγκινητική όσο και παραπλανητική δήλωση, παρακολουθώντας το υπνωτιστικού ρυθμού τεχνο-θρίλερ που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του περσινού Φεστιβάλ Καννών. Ουδέποτε ο 82χρονος Καναδός προσπάθησε να σοκάρει ωμά, ιεραρχώντας την αναλυτική προσέγγιση μιας τραβηγμένης, υπερβολικής ιδέας ψηλότερα από ένα αιφνίδιο, βίαιο τράνταγμα, και επιτρέποντας στην αίσθηση της φρίκης να υφέρπει. Στον Κύριο των νεκρών δεν άλλαξε συνήθειες και, αντίθετα από τη μεγαλειώδη ανθολογία του στα Εγκλήματα του μέλλοντος, εδώ επικεντρώνεται σε έναν δράστη, τον μεγαλοεπιχειρηματία Καρς, που ανάμεσα στις πολλές επενδύσεις του έχει ένα μοδάτο εστιατόριο, εκεί όπου τον συναντάμε στο ερωτικό του ραντεβού με την αποσβολωμένη Μίρνα, μια χωρισμένη που περίμενε μια ανώδυνη βραδιά με άπλετη θέα στο νεκροταφείο, όπου αναπαύεται η σύζυγός του, Μπέκα. Με υπερσύγχρονα μέσα και τη βοήθεια ενός μεταλλικού σάβανου ως άλλου μανδύα από το υπερπέραν, δεν χάνει καρέ από το μακάβριο θέαμα ενός οικείου, άλλοτε αγαπημένου και ολοζώντανου σώματος που σαπίζει, ρίχνοντας μια ματιά από το συνδεδεμένο κινητό του ή από το μόνιτορ του μνήματος – μια επώδυνη μαρτυρία της θνητότητας σε live αναμετάδοση και συνάμα άρνηση τυπικού πένθους, απολογητικής διάθεσης και εμπλοκής οποιασδήποτε πνευματικότητας. Οι ηθικά ελεγχόμενες δραστηριότητές του μέσω της GraveTech μεταφέρονται και σε άλλες χώρες, αλλά με αφορμή τη βεβήλωση του κοιμητηρίου από άγνωστους hackers η πλοκή πυκνώνει από τους απροσδόκητους εχθρούς, αν και το μυστήριο παραμένει στις αινιγματικές προθέσεις ενός προκλητικά αποστασιοποιημένου άνδρα και στη σχέση του με τη δίδυμη αδελφή της συζύγου του, Τέρι (η Νταϊάν Κρούγκερ την υποδύεται με «ξεσηκωμένη» περιέργεια), τον φαινομενικά υποστηρικτικό πρώην της (Γκάι Πιρς) και την τυφλή χήρα ενός Ούγγρου, τη Σου Μιν (η Σαντρίν Χολτ, ηθελημένα αδιάφορη στην εξουσία του Καρς), που συμπληρώνει ένα ερωτικό τρίγωνο το οποίο φουντώνει όσο αποκαλύπτονται συνωμοσίες και ψέματα. Όσο η σεξουαλική επιθυμία ξορκίζει τον πόνο του θανάτου, σε μια γνώριμη κούρσα στο σινεμά του Κρόνεμπεργκ, το σενάριο συγκεντρώνει πολλές λεπτομέρειες και αφαιρεί ψυχή, στην οποία ενδεχομένως ο δημιουργός του Crash δεν πιστεύει. Ο Κύριος των νεκρών καταλήγει σε μια κομψή άπνοια, ανέκφραστη όσο και ο Βενσάν Κασέλ, το κινηματογραφικό alter ego του Κρόνεμπεργκ, με μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο την απουσία μοιρολατρίας