«Το χάδι»: Τα πάθη των παιδιών που μεγαλώνουν σε ιδρύματα

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ Facebook Twitter
Όλη η βία, όλη η μοναξιά, όλο το έλλειμμα στοργής συμπυκνώνονται από τον Στεφανίδη σε εικόνες που δεν ξεχνιούνται εύκολα.
0

Σχεδόν δεν το πιάνει το μάτι σου – διακριτικό εξώφυλλο, οι σελίδες του ελάχιστες, μη αναγνωρίσιμο το όνομα του συγγραφέα. Κι όμως, η συλλογή «Το Χάδι» του Αλέξανδρου Στεφανίδη (Άγρα, 2013), με τα δώδεκα μικροσκοπικά διηγήματα, κρίκοι όλα της ίδιας αλυσίδας, είναι από τα βιβλία που αφήνουν γερό αποτύπωμα. Κι όποτε ανασύρονται στην επιφάνεια πάθη παιδιών που μεγαλώνουν σε ιδρύματα, νιώθεις την ανάγκη να το ξαναδιαβάσεις.

Γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο, χωρίς μελοδραματικές κορώνες, με γλώσσα λιτή και ευθύβολη, το «Χάδι» ζωντανεύει στιγμιότυπα από την παιδική κι εφηβική ηλικία ενός αγοριού πολλαπλώς διαψευσμένου και στερημένου από τρυφερότητα, αναθρεμμένου σε ορφανοτροφείο.

Ό,τι διαβάζεις έχει συμβεί δεκαετίες νωρίτερα. Αντιλαμβάνεσαι πως πίσω από το αγόρι, πίσω από την ενήλικα αφηγητή και πίσω από τον ίδιο τον συγγραφέα, βρίσκεται ο ίδιος άνθρωπος. Λογοτεχνικά, ωστόσο, η απόσταση που έχει μεσολαβήσει αποδεικνύεται σωτήρια.

Όλα ξεκινούν από μια παρ’ ολίγον ανθρωποκτονία: «Το κακό συνέβη ένα πρωί, όταν εκείνος -μόλις τεσσάρων χρονών- έλειπε στον παιδικό σταθμό. Η μάνα του έπινε τον πρωινό καφέ στο τραπέζι της κουζίνας φορώντας την καθημερινή της ρόμπα. Συνήθιζε να βουτά ένα παξιμάδι. Ο πατέρας ήταν ακόμα στο κρεβάτι. Όπως περιέγραψε εκ των υστέρων η μάνα του, αισθάνθηκε μια ζέστα στην πρώτη πισώπλατη μαχαιριά. Στη δεύτερη σηκώθηκε σφαδάζοντας. Ο πατέρας συνέχισε να τη μαχαιρώνει. Εκείνη έτρεχε να γλιτώσει. Τρεις- τέσσερις- πέντε. Έτρεχε, έπεφτε, σηκωνόταν, φώναζε και το αίμα σχημάτιζε ρυάκι ως την αυλόπορτα, όπου λιποθύμησε έπειτα από δεκατρείς μαχαιριές»

Οι τίτλοι των διηγημάτων είναι εύγλωττοι: «Το νούμερο», «Το ραδιοφωνάκι», «Το καψώνι», «Η μελέτη», «Ο σινεμάς», «Το επισκεπτήριο»… Όλη η βία, όλη η μοναξιά, όλο το έλλειμμα στοργής συμπυκνώνονται από τον Στεφανίδη σε εικόνες που δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Ο θύτης –ψαράς, χωρίς δουλειά και με προβλήματα υγείας– θα παραδοθεί στις αρχές και θα πεθάνει στη φυλακή. Το θύμα –ξυλοφορτωμένο κατ’ επανάληψη παλιότερα– θα χρειαστεί πολύμηνη νοσηλεία και ποτέ δεν θα μιλήσει για το τι πήγε στραβά.

Τα παιδιά τους φιλοξενούνται από συγγενείς. Κι ένα απ’ αυτά, όταν έρχεται η ώρα να πάει σχολείο, στέλνεται σε ορφανοτροφείο, κάπου στα βόρεια προάστια της Αττικής. Στις αλλαξιές που κουβαλάει μαζί του θα ραφτεί με χρωματική κλωστή ο αριθμός που του αντιστοιχεί. Κανείς εκεί δεν αποκαλεί τα παιδιά με τ’ όνομά τους: «Να έρθει το 67 στην τραπεζαρία. 122 τι σου έχω πει;»

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Αλέξανδρος Στεφανίδης, Το Χάδι, εκδόσεις Άγρα

Οι τίτλοι των διηγημάτων είναι εύγλωττοι: «Το νούμερο», «Το ραδιοφωνάκι», «Το καψώνι», «Η μελέτη», «Ο σινεμάς», «Το επισκεπτήριο»… Όλη η βία, όλη η μοναξιά, όλο το έλλειμμα στοργής συμπυκνώνονται από τον Στεφανίδη σε εικόνες που δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Βλέπεις το αγόρι να σέρνεται κάτω από τα κρεβάτια του θαλάμου, ψάχνοντας τα κομμάτια του τρανζίστορ που του κατάσχεσαν και νιώθεις στο ακέραιο την έντασή του όταν, κρεμασμένο στην εξωτερική καγκελόπορτα, με τα μάτια καρφωμένα στη στάση του λεωφορείου, περιμένει να φανούν οι κοντές γάμπες και τα τετράγωνα τακούνια της μάνας του. Αναγουλιάζεις με τις τιμωρίες που υφίσταται για ψύλλου πήδημα, μοιράζεσαι την απογοήτευσή του όταν στο «σινεμά» λογοκρίνεται πάραυτα κάθε σκηνή που δείχνει φιλί και, φυσικά, το καμαρώνεις όταν, παλικαράκι πια, ορθώνει ανάστημα στον σκληροτράχηλο επιμελητή του.

Δύο από τα πιο δυνατά διηγήματα της συλλογής, το «Τάμα» και ο «Φίλος», εκτυλίσσονται εκτός ιδρύματος. Το πρώτο, στην καμπίνα ενός πλοίου που μοιράζονται ο ήρωας, η μάνα του κι ένας μεσήλικας ασυρματιστής, κι όπου τον τόνο δίνουν οι συγκεχυμένοι ήχοι από ρούχα, στρωσίδια και κοφτές, ασθματικές ανάσες, φέρνοντας το αγόρι σε απόγνωση.

Το δεύτερο, στο σπίτι του μοναδικού κολλητού που έχει αποκτήσει στην εφηβεία του, στη διάρκεια μιας εκδρομής που θα τελειώσει πριν την ώρα της. «Μες τον ύπνο του, ένιωσε το χέρι του φίλου του ν’ αγγίζει τη φύση του που ήταν σε στύση. Τινάχτηκε σαν σε κακό όνειρο». Στο λεωφορείο, ωστόσο, της επιστροφής, η συγγνώμη γίνεται δεκτή με μια σπαρακτική αγκαλιά και με περίσσευμα κατανόησης.

Το «Χάδι» ολοκληρώνεται την ημέρα που ο ήρωας, πρωτοετής φοιτητής, κηδεύει τη μητέρα του κι ανακαλεί την τελευταία φορά που είχε νιώσει στο σώμα του τη ζεστασιά της: στα έξι του, σε συγγενική επίσκεψη, όταν εκείνη του δάγκωσε με τα υγρά της χείλη το αυτί του. Ίσως αυτή η ανάμνηση να πυροδότησε τη συγγραφή του βιβλίου.

Άραγε, θα γράψει κι άλλα ο Αλέξανδρος Στεφανίδης; Να η απάντηση του εκδότη του, Σταύρου Πετσόπουλου: «Πράγματι το υλικό των διηγημάτων είναι αυτοβιογραφικό, αλλά η οικονομία, η αποτελεσματικότητα της κάθε φράσης, η έλλειψη εύκολου αναθέματος, είναι στοιχεία που φανερώνουν λογοτέχνη. Ενδεχομένως θα δυσκολευτεί, αλλά θα ξαναγράψει». Μακάρι!

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ντόρις Λέσινγκ «Άλφρεντ και Έμιλι»

To πίσω ράφι / «Άλφρεντ και Έμιλι»: Το κύκνειο άσμα της Ντόρις Λέσινγκ

Η τελευταία απόπειρα της διάσημης συγγραφέως να ξεφύγει από τη σκιά του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που είχε ρημάξει τη ζωή των γονιών της, τυλίγοντας και την ίδια από την ημέρα που γεννήθηκε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ