«Ο ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ μέσα από το τραύμα είναι ένας έρωτας που δεν είναι απαραίτητα ήρεμος – είναι βαθύς, φορτισμένος και συχνά ακατέργαστος. Εκεί όπου υπήρξε κάποτε πληγή, ο έρωτας έρχεται σαν υπόσχεση επούλωσης, μα και με τον κίνδυνο της αναβίωσης του πόνου. Οι άνθρωποι που έχουν πονέσει αγαπούν με μια αγωνία: τρέμουν την απώλεια, αλλά διψούν για την ένωση. Ο έρωτας γίνεται τότε όχι απλώς μια επιθυμία για το άλλο πρόσωπο αλλά και μια ασυνείδητη προσπάθεια να ξαναγράψουν την ιστορία τους – αυτήν τη φορά με ένα τέλος λιγότερο σκληρό», λέει η Λένα Δροσάκη, που καταπιάνεται στην πρώτη της σκηνοθεσία με ένα από τα πιο τολμηρά αμερικανικά έργα του 20ού αιώνα.
Το Danny and the Deep Blue Sea του βραβευμένου με Όσκαρ John Patrick Shanley έρχεται από τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου στο Θέατρο Μεταξουργείο, για μικρό αριθμό παραστάσεων, με τους Ντένη Μακρή και Αλεξάνδρα Μήνου, ενώ τους συντελεστές της παράστασης συμπληρώνουν ο διεθνώς διακεκριμένος Κώστας Παππάς στα σκηνικά, η Χριστίνα Θανάσουλα στους φωτισμούς και ο Θοδωρής Οικονόμου στην πρωτότυπη μουσική.
Στο έργο του δεν προσφέρει εύκολες απαντήσεις – αντίθετα, προκαλεί τον θεατή ή αναγνώστη να σκεφτεί, να αμφισβητήσει και να νιώσει αβεβαιότητα.
Γραμμένο το 1983, το έργο αναβίωσε την περίοδο 2023-2024 στο off-Broadway, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και βραβεία. Σε αυτό το έργο για τη μοναξιά, την ανάγκη να ακουμπήσεις κάπου, την ελπίδα για σωτηρία εκεί όπου όλα μοιάζουν χαμένα και την πιθανότητα να συγχωρήσει κάποιος τον εαυτό του, η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα άδειο μπαρ στο Μπρονξ, όπου δύο μόνοι άνθρωποι συναντιούνται τυχαία: ο Ντάννυ, βίαιος και απρόβλεπτος, με αυτοκαταστροφικές τάσεις, και η Ρομπέρτα, στοιχειωμένη από ενοχές και βαθιές πληγές. Μεταξύ τους ξεκινά μια αναμέτρηση που ακροβατεί ανάμεσα στην επιθετικότητα και την τρυφερότητα, τον φόβο και τη λαχτάρα για επαφή. Καθώς η νύχτα προχωρά και ξημερώνει, οι δύο ήρωες παλεύουν με τα τραύματά τους και τον ίδιο τους τον εαυτό, αναζητώντας κάτι που μπορεί να μοιάζει με λύτρωση – ή με αγάπη.
«Δύο τραυματισμένα πρόσωπα συναντιούνται – όχι με κραυγές, αλλά με βλέμματα που αναγνωρίζουν. Είναι σαν να βλέπει ο καθένας στον άλλον έναν καθρέφτη ραγισμένο, που όμως αντανακλά με ακρίβεια τις ίδιες πληγές. Δεν ξέρουν αν αγαπιούνται ή αν αναμετριούνται. Όταν πλησιάζουν, δεν είναι απλώς δύο σώματα ή δύο ψυχές· είναι ταυτόχρονα ένας πόθος και ένας φόβος, μια επιθυμία για ένωση και μια κραυγή για απόσταση», σημειώνει η βραβευμένη με το «Μελίνα Μερκούρη» Λένα Δροσάκη. «“Οι εραστές δεν συναντιούνται τελικά κάπου. Ήταν πάντα ο ένας μέσα στον άλλον”, λέει ο Ρουμί και εκφράζει την ιδέα ότι η αγάπη δεν είναι εξωτερική αναζήτηση αλλά εσωτερική αναγνώριση – σαν οι ψυχές να είναι ήδη ενωμένες από την αρχή».
Ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και σεναριογράφος John Patrick Shanley έχει περισσότερα από 23 θεατρικά έργα στο ενεργητικό του. Στην εργογραφία του περιλαμβάνονται το Moonstruck (1987), με πρωταγωνιστές τον Nicolas Cage και τη Cher, ταινία που απέσπασε τρία Όσκαρ –ένα από αυτά, για το σενάριό του–, και το Doubt: A Parable, το θεατρικό έργο με το οποίο κέρδισε το Pulitzer Prize for Drama και το Tony Award for Best Play και έγινε ταινία με τη Meryl Streep, τον Philip Seymour Hoffman και την Amy Adams. Τα έργα του Shanley, που έχουν μεταφραστεί σε όλο τον κόσμο, ανατέμνουν την καθημερινότητα μέσα από ποιητικούς διαλόγους, ενώ οι ήρωες βασανίζονται από ηθικά και προσωπικά διλήμματα. Ο συγγραφέας δεν προσφέρει εύκολες απαντήσεις – αντίθετα, προκαλεί τον θεατή ή αναγνώστη να σκεφτεί, να αμφισβητήσει και να νιώσει αβεβαιότητα. Απορρίπτει τις απλοϊκές φόρμες και τη μανιχαϊστική αντίληψη περί καλών ηρώων και κακών. Δίνει χώρο στο ανθρώπινο χάος, τις εσωτερικές συγκρούσεις και την αντιφατικότητα της ανθρώπινης φύσης σαν ποιητής της αμφιβολίας, όπως έχει χαρακτηριστεί· σαν ένας ηθικός στοχαστής με θεατρική τόλμη.
