«Η ομορφιά αποκαλύπτεται άλλοτε ως έργο μέσα στον χρόνο άλλοτε ως στιγμιότυπο εκεί που δεν την περιμένει κανείς. Φευγαλέα, μεταβλητή ή αιώνια, αντικειμενική ή σχετική, σκοπός μας είναι όχι μόνο να μπορούμε να την αναγνωρίζουμε αλλά και να τη δημιουργούμε, να τη βιώνουμε και να τη μοιραζόμαστε», λέει η Λίντα Καπετανέα, καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Καλαμάτας που ανοίγει για εικοστό όγδοο καλοκαίρι τα φτερά του.
Οι παραστάσεις του αφηγούνται ιστορίες από τον κόσμο της ομορφιάς, του πνεύματος, της δράσης, της κίνησης και τους συμπεριλαμβάνει όλους, επαγγελματίες και ερασιτέχνες χορευτές, νέους και ηλικιωμένους, εκπαιδευμένους θεατές και ανθρώπους που βλέπουν για πρώτη φορά να εκτυλίσσεται μπροστά τους το θαύμα του χορού, και άτομα με ειδικές δεξιότητες.
Στόχος τους είναι να τους ταξιδέψουν στον κόσμο της εμπειρίας και της απρόσμενης χαράς, από την Κεντρική Ευρώπη μέχρι τους Ζουλού, από τα έργα του Γιάννη Κουνέλλη μέχρι τον χορό στους πίνακες του Πίτερ Μπρέγκελ και τη από τη ραπ μέχρι τη μουσική του Ραβέλ και του Ντεμπισί.
Η Καλαμάτα, ως κέντρο και πόλη του χορού, δεν μπορεί παρά να φιλοξενεί όλα τα είδη του, από σύγχρονο και κλασικό μέχρι ακροβατικά, breaking και krump και από παραστάσεις στο Μέγαρο Χορού μέχρι το σταθερό ραντεβού κάθε βράδυ στις εννιά στην κεντρική πλατεία της πόλης, εκεί όπου όλα μετατρέπονται σε μια ελεύθερη πίστα.
Στο Φεστιβάλ Καλαμάτας πιστεύουν ότι ο χορός έχει τη δύναμη να χτίζει γέφυρες επικοινωνίας, να διασχίζει τα σύνορα και να καταρρίπτει τα εμπόδια, να δημιουργεί συνδέσεις πέρα από τον πολιτισμό και τις γλώσσες. Κάθε καλοκαίρι, εδώ και είκοσι οκτώ χρόνια, το κάνουν πραγματικότητα.
Οι καλλιτέχνες που θα πάρουν μέρος στο φετινό πρόγραμμα που θα διαρκέσει από τις 15 έως τις 24 Ιουλίου φτάνουν στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα από δέκα χώρες, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Μοζαμβίκη, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ουγγαρία και την Κύπρο. Ήδη, μία εβδομάδα νωρίτερα, δηλαδή από τις 8 Ιουλίου, θα ξεκινήσουν τα σεμινάρια και τα εργαστήρια του εκπαιδευτικού προγράμματος που απευθύνονται σε εκατοντάδες επαγγελματίες και ειδικές ομάδες κοινού, στους κατοίκους και στους επισκέπτες της πόλης.
Η Καλαμάτα, όμως, κάθε χρόνο απλώνει τις χορευτικές της ικανότητες και σε διάφορες πόλεις της Πελοποννήσου. Φέτος, στις 17, 19 και 20 Ιουλίου θα παρουσιαστούν σε δημόσιους χώρους της Κορίνθου, του Ναυπλίου και της Τρίπολης τα έργα Blindly της ομάδας Εlelei Company, Nadezhda της Πηνελόπης Μωρούτ και της ομάδας Cross iMPact και Hito των Akira Yoshida και Chey Jurado.
Στο Φεστιβάλ της Καλαμάτας υπάρχει η αντίληψη τα σώματα, οι χειρονομίες, τα λόγια, οι πράξεις και οι σχέσεις μεταξύ των σωμάτων ενσαρκώνουν την ομορφιά, όταν αναβλύζουν από καλοσύνη, αλληλεγγύη και αγάπη. Αυτό ακριβώς υμνεί μέσα από συναντήσεις που απογειώνουν τη φαντασία και ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα μια δυναμική κοινότητα ανθρώπων που κάθε χρόνο μεγαλώνει και τα μέλη της συνδέονται ουσιαστικά μέσα από μια κοινή βιωματική εμπειρία που αναστατώνει, συγκινεί και κουρδίζεται στον ίδιο ρυθμό.
Κορυφαία αυτήν τη χρονιά είναι η συνεργασία με το Sadler’s Wells του Λονδίνου, έναν από τους μεγαλύτερους οργανισμούς χορού παγκοσμίως, με ιστορία τριών αιώνων. Η παράστασή της θα είναι μία από τις τρεις που θα απολαύσουμε στις 19 Ιουλίου στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας και η πρώτη διεθνής συμπαραγωγή του φεστιβάλ. Τρεις σπουδαίοι καλλιτέχνες από το Κουρδιστάν, την Αλβανία και την Τουρκία, ο Rauf «RubberLegz» Yasit, ο Brigel Gjoka και ο Ruşan Filiztek φέρνουν την πολιτιστική τους κληρονομιά στην παράσταση Neighbours: οι δύο πρώτοι αυτοσχεδιάζουν από κοινού κινητικά μοτίβα, εμπνεόμενοι από την παράσταση A quiet evening of dance του William Forsythe, και ο τρίτος διαμορφώνει μια νέα χορογραφική γλώσσα που κινείται ανάμεσα σε urban, κλασικό και σύγχρονο χορό.
Μετά την Μπιενάλε της Βενετίας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους οι Peeping Tom ανοίγουν το φεστιβάλ στις 15 και 16 Ιουλίου με το Triptych: The missing door, The lost room and The hidden floor. Η Gabriela Carrizo και ο Franck Chartier δημιουργούν έναν ενοχλητικό, σκοτεινό και κλειστό κόσμο ‒χαρακτηριστικό του έργου τους‒, ενώ ταυτόχρονα θέτουν στο επίκεντρο της ερμηνείας τους μια μοναδική και ακραία γλώσσα κίνησης και περφόρμανς. Κάθε μέρος της τριλογίας έχει το δικό της μοναδικό περιβάλλον που παραπέμπει σε κινηματογραφικό σκηνικό όπου διάφοροι χαρακτήρες εξελίσσονται, χωρίς να μπορούν να ξεφύγουν από αυτό. Ζουν μεταξύ της πραγματικότητας και αυτού που φαντάζονται, καθοδηγούμενοι από φυσικές δυνάμεις που τους οδηγούν σε ένα αβέβαιο πεπρωμένο, στο πλαίσιο μιας ποιητικής προσέγγισης του αποκλεισμού και των αδιεξόδων του σύγχρονου κόσμου.
Το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής ολοκληρώνεται στις 22 και 23 Ιουλίου με τη Sonoma, μια δημιουργία της ψυχής της ισπανικής ομάδας χορού La Veronal, Marcos Morau, ο οποίος, μαζί με μια ομάδα δέκα γυναικών, μιλά στη γλώσσα της τελετουργίας και από μια κραυγή δημιουργεί μια ατέλειωτη καταιγίδα σε μια εντυπωσιακή σύγκρουση μεταξύ παράδοσης και νεωτερικότητας. Ο Morau αγκαλιάζει την Ιστορία της Τέχνης, μιλώντας για τον Πάμπλο Πικάσο αλλά και τον Λουίς Μπουνιουέλ, τολμώντας ένα αφιέρωμα στο Ρωσικό Μπαλέτο, οδηγώντας την ομάδα των χορευτών του σε νέους τόπους και φτάνοντας συνειρμικά στην άγνωστη περιοχή της αποκάλυψης των δικών τους δυνάμεων, τις οποίες μεταμορφώνουν σε πολεμικές δυνάμεις, έτοιμες να αντιμετωπίσουν τη ζωή και να δώσουν μάχη, με τα σώματα και τα τέλεια χορογραφημένα σύνολα να είναι γεμάτα από άγρια ενέργεια.
Οι μικρότερης κλίμακας παραγωγές του φεστιβάλ θα παρουσιαστούν στο Black Box, την Εναλλακτική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας. Πρόκειται για συνολικά εννιά έργα από πέντε ελληνικές και τέσσερις ξένες ομάδες που συμμετέχουν στο φετινό πρόγραμμα, με το πολυαναμενόμενο White Out - The conquest of the useless του Piergiorgio Milano από την Ιταλία (15 Ιουλίου) να έχει κινήσει την περιέργεια όλων, αφού ο δημιουργός του επιχειρεί να παρουσιάσει την ορειβασία ως καλλιτεχνική γλώσσα, αποτίνοντας φόρο τιμής σε όλους τους ορειβάτες που έχουν εξαφανιστεί ή έχουν αναμετρηθεί με αυτό το επίπεδο κινδύνου στο απέραντο λευκό των ψηλών βουνών το κοινό, βέβαια, θα βιώσει το κρύο, το χιόνι και την καταιγίδα μέσα στο θέρος του μεσσηνιακού κάμπου.
Αλλαγή σκηνικού με το Brace του Edivaldo Ernesto από τη Μοζαμβίκη (16 Ιουλίου), όπου οι ρίζες της Αφρικής, οι Ζουλού και οι πολεμιστές Μουενεμουτάπα συνδέονται μέσω της αφήγησης με το παρόν του χορογράφου.
Με το έργο Venus un/seen (17 Ιουλίου) η Κύπρια χορογράφος και εικαστικός Alexandra Waierstall, που ζει και δημιουργεί στο Αμβούργο, εξετάζει το σώμα μέσα σε μια συνθήκη μεταπανδημική, βουτηγμένο σε μια νέα πραγματικότητα, σε ένα ποιητικό και συγκινησιακά φορτισμένο πλαίσιο με απρόσμενες συναισθηματικές καταστάσεις.
Το έργο του εικαστικού Γιάννη Κουνέλλη και η φράση του «Εγώ δεν κάνω κάδρα, είναι σαν να ζω στο κάδρο» αποτελούν πηγή έμπνευσης για τη Μαρία Δουλγέρη, που παρουσιάζει σε παγκόσμια πρεμιέρα το Ένα κάδρο ακόμα (20 Ιουλίου), ένα έργο για τη δημιουργική διαδικασία, με την ίδια να γίνεται δημιουργός και έργο ταυτόχρονα.
Την ίδια μέρα, η Μαριάννα Καβαλλιεράτου μέσα από το Ever After αναστοχάζεται πάνω στην ιστορία του θανάτου μέσα από τον μακάβριο χορό της ύστερης μεσαιωνικής αλληγορικής εικονογραφίας, τον χορό στους πίνακες του Πίτερ Μπρέγκελ, τον μεταθανάτιο χορευτικό θρήνο στα ρομαντικά μπαλέτα, τον αργό θάνατο μπροστά στη διάψευση των σύγχρονων ουτοπιών, τον σκοτεινό του απόηχο στο τέλος των μεγάλων αφηγήσεων.
Με το W REST L ING (21 Ιουλίου) η Αναστασία Βαλσαμάκη εξετάζει με αμείωτο ενδιαφέρον την κατάσταση του σώματος και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να κατανοήσουμε την πάλη, ενώ ακολουθεί το έργο The Box || that dead space between us της Πηνελόπης Μωρούτ και της ομάδας της Cross iMPact (22 Ιουλίου), που μας οδηγεί σε ένα υπόγειο ταξίδι μεταξύ του πραγματικού και του ψηφιακού, του φωτός και της σκιάς, των βαθύτερων επιθυμιών και των χειρότερων φόβων.
Η αναζήτηση της ταυτότητας βρίσκεται στο επίκεντρο της δημιουργίας της βραβευμένης Kαταλανής χορεύτριας και χορογράφου Lali Ayguadé που στο Hidden (23 Ιουλίου) παρουσιάζει το τελευταίο μέρος αυτής της αναζήτησης.
Το πρόγραμμα του Black Box κλείνει η ομάδα του Ιωάννη Μανταφούνη με το έργο Scarbo (24 Ιουλίου), όπου η χορεύτρια Manon Parent, με τη συνοδεία της μουσικής των Ραβέλ και Ντεμπισί, αποκαλύπτεται στο κοινό με τρόπο ρευστό, οργανικό και άμεσο, χωρίς διαμεσολάβηση ή αυτολογοκρισία.
«Πάμε πλατεία» είναι μια φράση που ακούγεται κάθε βράδυ στην πόλη της Καλαμάτας. Οι ερμηνευτές, πάνω σε μια πλατφόρμα, και το κοινό δίνουν το καθιερωμένο κάθε χρόνο ραντεβού στην Κεντρική Πλατεία της πόλης. Φέτος θα παρουσιαστούν δεκατρείς υπαίθριες παραστάσεις, όλες με δωρεάν είσοδο.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τα έργα Denti του Piergiorgio Milano και Blindly της ομάδας Εlelei Company (16 Ιουλίου), Νepti της Ξένιας Σταθούλη και US του Arias Fernandez από τη Μαδρίτη (17 Ιουλίου), Φάρα της Μαρίας Δουλγέρη και Nadezhda της Πηνελόπης Μωρούτ (18 Ιουλίου), So it goes* της Σωτηρίας Κουτσοπέτρου και Και άλλα σύμβολα της Νεφέλης Αστερίου (20 Ιουλίου), Το αντικείμενο της πτώσεως της Bαρβάρας Μπαρδακά και Still Love των Φένιας Χατζάκου και Csenger K. Szabó από την Ουγγαρία (21 Ιουλίου), Gizaki των Lali Ayguadé και Akira Yoshida (22 Ιουλίου), Impermanence του Fabian Thomé και της ομάδας Full Time Company και Λαχτάρα της Μαριάνας Τζούδα (23 Ιουλίου).
Από το πρόγραμμα του φεστιβάλ δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα σεμινάρια και τα εργαστήρια, που αποτελούν τον κορμό του εκπαιδευτικού του ρόλου. Με εννέα προσκεκλημένους καθηγητές και 360 συμμετέχοντες, το φετινό Keep Dancing αποτελεί ένα δυναμικό πρόγραμμα εκπαίδευσης για την προώθηση του χορού και της κίνησης στην πόλη της Καλαμάτας, με τα εργαστήρια για το κοινό να ενδυναμώνουν τη σχέση του φεστιβάλ με την πόλη και να εκπαιδεύουν το κοινό πάνω στον σύγχρονο χορό και την κίνηση. Συγκεκριμένα θα διεξαχθεί ένα εργαστήριο για παιδιά και εφήβους, ένα για γονείς και παιδιά, ένα για άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών και ένα σεμινάριο κίνησης για ΑμεΑ.
Στο Φεστιβάλ Καλαμάτας πιστεύουν ότι ο χορός έχει τη δύναμη να χτίζει γέφυρες επικοινωνίας, να διασχίζει τα σύνορα και να καταρρίπτει τα εμπόδια, να δημιουργεί συνδέσεις πέρα από τον πολιτισμό και τις γλώσσες. Κάθε καλοκαίρι, εδώ και είκοσι οκτώ χρόνια, το κάνουν πραγματικότητα.
28ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας
15-24 Ιουλίου 2022
To πλήρες πρόγραμμα εδώ
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
