Αν κατάφερε κάτι η Στέγη αυτά τα δεκαπέντε χρόνια, είναι να κάνει το κοινό, εμάς, να περάσουμε αυτή την επικίνδυνη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του «μου αρέσει-δεν μου αρέσει» και να ζήσουμε μια εμπειρία· να στεγάσει ανησυχίες, προσδοκίες, επιτυχίες και αποτυχίες σε μια διαδρομή που σε κάνει να βλέπεις ψηλά και μακριά· και σε κάνει να θυμάσαι πολλά, καλά και ευγενή έργα, με ποιον τα είδες και πιο πολύ τις φορές που δεν βγήκες έξω στο διάλειμμα, γιατί η εμπειρία ήταν ανεκτίμητη και την ήθελες δική σου και αδιάσπαστη.
Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου και η οικογένειά της, οι άνθρωποι της Στέγης που δουλεύουν εκεί ακούραστα, διαπίστωσαν ότι η λεωφόρος Συγγρού, αν και άσφαλτος, έχει πολλά σαμαράκια, και βρήκαν με πολύ μόχθο και πολλή αισιοδοξία έναν ρυθμό ζείδωρο που τολμούν να τον αλλάζουν, όπως τολμούν και αλλάζουν και τον εαυτό τους, για να τον ακολουθήσουν. Ωστόσο το DNA είναι το ίδιο. Είναι μια οικογένεια με όλα τα χαρακτηριστικά, με τη ρίζα, την αγάπη, τη σύνδεση και τα τραύματα, με διαφωνίες και συμφιλιώσεις.
Δεν είναι καθόλου περίεργο που η φετινή σεζόν κινείται γύρω από τη θεματική «Οικογένειες». Διαβάζοντας το πρόγραμμα προσεκτικά, καταλαβαίνεις ότι είναι το πιο δεμένο των τελευταίων χρόνων, φτιαγμένο γύρω από έναν στιβαρό άξονα, με τις ενότητες να δημιουργούν μικρά οικοσυστήματα εννοιών, συνδέσεων και δημιουργών.
Από τον Οκτώβριο του 2025 έως τον Ιούνιο του 2026 ξεδιπλώνεται ένα πολύμορφο οικογενειακό πορτρέτο μέσα από έργα που μιλούν για την εγγύτητα και την απόσταση, τον έρωτα και την απώλεια, την ανάγκη να ανήκεις και τον φόβο να χαθείς, μέσα από ιστορίες που αγγίζουν τη μνήμη, τη μεταβίβαση, την αποξένωση και την επιθυμία και μας καλούν να επανεξετάσουμε τι σημαίνει οικογένεια σήμερα.
Η Στέγη είναι μια έφηβη μέσα στη μεγάλη οικογένειά της, την Αθήνα, και φιλοδοξεί να διατηρήσει την εφηβική της φλόγα. Γι' αυτό στεγάζει πολύ διαφορετικές φωνές, πρόσωπα, αντιλήψεις και δράσεις και έχει τη δύναμη να συντονίσει τη διαδρομή με την περιπέτεια της τέχνης χιλιάδων ανθρώπων, προσφέροντας συνθήκες ασφάλειας και ελευθερίας ταυτόχρονα. Είναι το παιδί του Ιδρύματος Ωνάση που είναι πενήντα χρονών και έχει συνδεθεί με την καρδιά μας και το μέλλον μας μεταφορικά και κυριολεκτικά, με το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο και τα Ωνάσεια Σχολεία που ξεκινούν σήμερα τη λειτουργία τους.
Μέσα σε δεκαπέντε χρόνια η Στέγη με την παρουσία, τις παρεμβάσεις και τις προτάσεις της έχει συνεργαστεί με ένα απίστευτα πλούσιο, ταλαντούχο και δημιουργικό ανθρώπινο δυναμικό, έχει επενδύσει και έχει πιστέψει με πάθος όχι μόνο τους δημιουργούς αλλά και την ίδια τη δημιουργία, πέρα από όρους επιτυχίας και αποτυχίας. Κάπως έτσι επιλέγουμε οικογένειες.
Και η φετινή παρουσίαση του προγράμματος στη Μάντρα, δίπλα στην Ωνάσειο Βιβλιοθήκη, ήταν η πιο «οικογενειακή» των τελευταίων χρόνων. Όλοι μπορούσαμε να βλεπόμαστε –και να θυμόμαστε–, με την καλλιτεχνική διευθύντρια να μας βάζει αμέσως στο κλίμα σαν πρόκληση-πρόσκληση για όσα θα δούμε αυτόν τον χειμώνα, λέγοντας «τις οικογένειες τις αγαπάμε, δεν τις αντέχουμε, μας αγαπάνε, τις απορρίπτουμε, τις αγαπάμε, μας απορρίπτουν. Μας πληγώνουν, τις βρίζουμε, τις λέμε “σόι”, βλέπουμε τις παλιές φωτογραφίες και δακρύζουμε, κάποιοι παιδευόμαστε να φτιάξουμε καινούργιες που θα τις λέμε “δικό μας δημιούργημα”, άλλοι όχι. Αγκαλιαζόμαστε, τσακωνόμαστε για το πατρικό, μαζευόμαστε στις γιορτές και μετά αναθεματίζουμε την ώρα και τη στιγμή, νοσταλγούμε τα τραπεζώματα που πέτυχαν γιατί γελάσαμε, διαλυόμαστε για το τίποτα, τα βρίσκουμε στο πρόβλημα, και ξανά από την αρχή. Αλλά υπάρχουν και οι άλλες. Είναι οι φίλοι και τους έχουμε “σαν οικογένεια”, “καλύτερα από οικογένεια”. Είναι οι σύντροφοι ζωής. Εκείνοι που διαλέξαμε και μας διάλεξαν. Κάποιο μυστικό συστατικό μάς συνδέει με εκείνους που ονομάζουμε και νιώθουμε οικογένεια. Δεν έχει όνομα. Είναι στ’ αλήθεια μυστικό».
Από τον Οκτώβριο του 2025 έως τον Ιούνιο του 2026 ξεδιπλώνεται ένα πολύμορφο οικογενειακό πορτρέτο μέσα από έργα που μιλούν για την εγγύτητα και την απόσταση, τον έρωτα και την απώλεια, την ανάγκη να ανήκεις και τον φόβο να χαθείς, μέσα από ιστορίες που αγγίζουν τη μνήμη, τη μεταβίβαση, την αποξένωση και την επιθυμία και μας προσκαλούν να επανεξετάσουμε τι σημαίνει οικογένεια σήμερα.
Στο θέατρο η οικογένεια δίνει τον παλμό της φετινής σεζόν. Μέσα από τις συναντήσεις ξένων σκηνοθετών και Ελλήνων ηθοποιών περιμένουμε να δούμε πώς αυτή η συνεννόηση θα γίνει συνενοχή, κοινός στόχος, ένα νέο παραμύθι.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Odéon Théâtre de l’Europe στο Παρίσι, Julien Gosselin, φέρνει στην Αθήνα το Παρελθόν (16-19/10/25), μια παράσταση βασισμένη σε κείμενα του Ρώσου συγγραφέα Λεονίντ Αντρέγεφ. Σε ένα μεταμοντέρνο ρέκβιεμ για τον 20ό αιώνα συντελούνται διάφορες ακρότητες στο όνομα του έρωτα, της αγάπης και της οικογένειας.
Ο Robert Icke παρουσιάζει με ελληνικό θίασο (Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νίκος Κουρής, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Κώστας Νικούλι, Ράνια Οικονομίδου κ.ά.) τη δική του εκδοχή για τον Οιδίποδα (20/11-28/12/25), το πιο διάσημο οικογενειακό δράμα όλων των εποχών, που μετατρέπεται σε ένα σαρδόνιο θρίλερ.
O Αργεντινός σκηνοθέτης και συγγραφέας Mariano Pensotti σκηνοθετεί τον Γιάννη Νιάρρο και τον Κώστα Νικούλι στην Αχόρταγη Σκιά (5/3-26/4/26), μια παράσταση για απόντες πατέρες που τα παιδιά τούς μυθοποιούν και παρόντες πατέρες που τα παιδιά τούς περιφρονούν.
Ο Γιάννης Αγγελάκας βρήκε τη στέγη του στην Αθήνα και επιστρέφει με την ιστορία ενός πρίγκιπα που αναζητά μια οικογένεια, το Μπλουζ του Μικρού Πρίγκιπα (12/3-26/4/26), που θα παρουσιάσει με τον Κώστα Γούση.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν, Tiago Rodrigues, έχει την τιμητική του με ένα αφιέρωμα που ξεκινά με τον Νίκο Καραθάνο και τη Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στον Χορό των Εραστών που τόσο αγάπησε το κοινό (4/12/25-18/1/26 στη Στέγη, 22-25/1/26 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης), θα συνεχιστεί με την Απόσταση (7-10/5/26), το πιο πρόσφατο έργο του Rodrigues, όπου μια κόρη και ένας πατέρας κατοικούν κυριολεκτικά σε δύο διαφορετικούς πλανήτες, και θα ολοκληρωθεί με το By Heart (11-12/5/26), το οποίο έρχεται στη Στέγη για δεύτερη φορά, μια δεκαετία μετά την αρχική του παρουσίαση, με την οικογένεια να γίνεται συλλογική πράξη όταν κάποιο μέλος της χάνει την όρασή του.
Αν κάτι θυμίζει γιορτή οικογένειας και κοινότητας, είναι το φεστιβάλ σύγχρονου χορού Onassis Dance Days (5-8/2/26) που φέτος εστιάζει στο «οικείο και το ανοίκειο», στις έννοιες της καταγωγής, της οικογένειας, των γνωστών, των αγνώστων και των εκλεκτικών συγγενειών και παρουσιάζει μια εκρηκτική χορογράφο που κάθε δουλειά της στην Ελλάδα ξεσηκώνει το κοινό, τη Marlene Monteiro Freitas. Το NÔT (6-8/2/26), η παράστασή της που θα δούμε φέτος, είναι μια χορογραφική αφήγηση γεμάτη θραύσματα από ονειροφαντασίες και εφιάλτες.
Στο Onassis Ready, το νέο βιομηχανικό χώρο της στον Ρέντη, η Στέγη θα ανοίξει τις πόρτες της με την έκθεση you are invited του Juergen Teller (18/10-28/12/25), ένα ωμό και τρυφερό οικογενειακό πορτρέτο μέσα από φωτογραφίες που αποτυπώνουν πρόσωπα αγαπημένα, σώματα καθημερινά και ευάλωτα, στιγμές οικειότητας, φθοράς και αναγνώρισης. Λίγη από τη μαγεία της Tilda Swinton θα ζήσουμε στο Ongoing, μια διεθνή συμπαραγωγή της Στέγης με το EyeMuseum (2/5-14/626), όπου η Swinton συναντά τους συγγενείς που επέλεξε και στήνει μαζί τους μια ρετροσπεκτίβα στο έργο και τη ζωή της: Pedro Almodóvar, Luca Guadagnino, Joanna Hogg, Derek Jarman, Jim Jarmusch, Olivier Saillard, Tim Walker και Apichatpong Weerasethakul. Μια έκθεση-παράσταση μνήμης μέσα από την οποία ξαναβλέπουμε τις ταυτότητες και τις οικογένειες που κατοικούν μέσα μας.
Η εκθεσιακή δραστηριότητα ολοκληρώνεται στο -1 της Στέγης (7/3-17/5/26), όπου ο Γιώργος Λάνθιμος παρουσιάζει τη φωτογραφική του έκθεση The Photographs με τέσσερα φωτογραφικά σύνολα της τελευταίας πενταετίας, τρία εκ των οποίων γεννήθηκαν στο περιθώριο των γυρισμάτων των πρόσφατων ταινιών του. Το τέταρτο, που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, παρουσιάζεται για πρώτη φορά παγκοσμίως, αποτυπώνοντας το βλέμμα του σε Αθήνα και Αιγαίο, μια στοχαστική ματιά πάνω στην έννοια της οικειότητας και των οικογενειακών δεσμών.
Ο πιο εμβληματικός σκηνοθέτης της γενιάς του, Wim Wenders (Συζήτηση & Κινηματογραφικό αφιέρωμα, 14-16/11/25), θα προσγειωθεί στη Στέγη σε μια συζήτηση με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή, ενώ το αφιέρωμα στις ταινίες του θα μας θυμίσει τον κόσμο του σπουδαίου Γερμανού κινηματογραφιστή που αποτελείται από σιωπές, βλέμματα και διαδρομές.
Η διάσημη Diane Μorgan (7/1/26), που έχει τελειοποιήσει τον ρόλο της ως παρουσιάστρια ψευδο-ντοκιμαντέρ μέσα από το κωμικό alter ego της, τη Philomena Cunk, θα κάνει επίσης μια συζήτηση με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου.
Η Miranda July (30/3/26), σκηνοθέτιδα, συγγραφέας, εικαστικός, περφόρμερ και μία από τις πιο τολμηρές φωνές της εποχής μας, με αφορμή το νέο της μυθιστόρημα «All Fours», έρχεται από το Λος Άντζελες και μας προκαλεί να ξανασκεφτούμε τον θεσμό του γάμου και της οικογένειας.
O Gabor Maté, ο κορυφαίος ομιλητής και συγγραφέας πέντε διεθνών μπεστ-σέλερ, θα συναντηθεί με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου και μαζί θα κάνουν μια συζήτηση για το ψυχικό τραύμα, τη γονεϊκότητα και τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης που θα μετατρέψει την Κεντρική Σκηνή σε χώρο φροντίδας και ειλικρίνειας (23/5/26).
Το πολυαναμενόμενο Block Ρarty θα είναι οικογενειακή υπόθεση χιλιάδων ατόμων: έτσι θα γιορτάσει η Στέγη τα δεκαπέντε της χρόνια, με ένα μεγάλο, εύκολα προσβάσιμο street party στις 9 Οκτωβρίου. Headliners θα είναι o Daniel Avery και οι Optimo που θα κάνουν ένα εκλεκτικό, ηλεκτρισμένο set, φέρνοντας την club κουλτούρα στον δρόμο. Δίπλα τους, ο Buzz θα μοιραστεί τον παλμό των δυτικών προαστίων, η Madam X θα φέρει τη δυναμική του grime, ο Metaman και special guests θα φτιάξουν ένα μουσικό σύμπαν όπου synths και beats θα χτυπούν μαζί, ενώ η pink.wav θα στήσει ένα ηλεκτρονικό dancefloor χωρίς όρια.
Για τρίτη χρονιά, το web radio της Στέγης, το STEGI.RADIO, κάνει κατάληψη σε όλο το κτίριο με το STEGI.RADIO TakeOver (13-14/2/26).
Το Borderline Festival (3-4/3/26), στη 15η εκδοχή του, καταλαμβάνει το Onassis Ready και βυθίζεται σε θυελλώδη ηχητικά τοπία, εξερευνώντας τα όρια ανάμεσα στον πειραματισμό και στις νέες club φόρμες: μέσα σε δύο ημέρες δεκάδες DJ sets και live acts θα κάνουν τον χώρο να πάλλεται σαν ζωντανός οργανισμός.
Τέλος, ο The Boy έρχεται τον Ιούνιο στη Στέγη (5-6 /6/26) για να κάνει κι αυτός ένα αλλόκοτο takeover. «Δεν ταξίδεψα ποτέ στην Αυστραλία», λέει, προτού ξεδιπλώσει σε κάθε γωνιά της Στέγης, σε όλες τις σκηνές, τους διαδρόμους και τα φουαγέ, μαζί με τους φίλους και συνεργάτες του, τη δική του Αυστραλία, δίνοντας στη δράση τη μορφή συναυλίας, παράστασης, κινηματογραφικού αφιερώματος, βιντεο-εγκατάστασης και ψυχεδελικού ταξιδιού.
«Στον κινηματογράφο σκίζουμε», λέει η Αφροδίτη Παναγιωτάκου και εννοεί ότι η Στέγη αγκαλιάζει την κινηματογραφική οικογένεια, στηρίζει καταξιωμένους δημιουργούς και νέα ταλέντα μέσα από την ανάπτυξη σεναρίων και την παραγωγή ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, συνεργάζεται με σημαντικούς φορείς και ενισχύει τον ελληνικό κινηματογράφο. Σε αυτήν τη λογική θα προβληθούν σε πανελλήνια πρεμιέρα οι ταινίες The Harvest της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (23/9/25) και The Secret Agent του Kleber Mendonça Filho (2/10/25), στο πλαίσιο του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας».
Σε συμπαραγωγή του Onassis Culture θα παιχτούν στη Στέγη σε πανελλήνια πρεμιέρα οι ταινίες Sacrifice του Romain Gavras (30/10/25), Σπασμένη Φλέβα του Γιάννη Οικονομίδη (24/11/25), How to shoot a ghost του Charlie Kaufman (10/12/25) και Gorgoná της Εύης Καλογηροπούλου.
Τον Ιανουάριο του 2026 θα κάνει αθηναϊκή πρεμιέρα στη Στέγη η παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση, Η καρδιά του ταύρου, της Εύας Στεφανή, που παρατηρεί από απόσταση αναπνοής τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και της περιοδείας του «Εγκάρσιου Προσανατολισμού».
Παράλληλα, ετοιμάζονται ταινίες σε παραγωγή του Onassis Culture από τους Αριστοτέλη Μαραγκό (T[he] Last D[ays] of My Fat[her]), Τάσο Λάγγη (Η δημόσια ιδιωτική οικία: 9 στροφές για την Αθήνα) και Γιώργο Τελτζίδη για τη ζωή, το έργο και τη συλλογή του Γιάννη Πετρίδη, ενώ υλοποιούνται σε συμπαραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση ταινίες από τους Αργύρη Παπαδημητρόπουλο (Oh how fun), Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη (Τιτανικός Ωκεανός) και Δομήνικο Ιγνατιάδη (Μαίρη).
Το Onassis Culture αγκαλιάζει τη διαδικασία της δημιουργίας, της έρευνας και της καλλιτεχνικής εξέλιξης, προσφέροντας fellowships. Συνεργάζεται με σημαντικούς φορείς, όπως είναι η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και οι «Νύχτες Πρεμιέρας», και έχει θεσπίσει τα Onassis Film Awards με στόχο να ενισχυθεί ο ελληνικός κινηματογράφος εντός και εκτός συνόρων. Απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα σε Έλληνες κινηματογραφιστές για ταινίες μικρού μήκους με το Open Call Big Short Films, διοργανώνει κινηματογραφικά αφιερώματα στη Στέγη, ώστε να βλέπουμε κλασικές ταινίες με νέο βλέμμα, αλλά και προβολές βραβευμένων ταινιών μικρού μήκους στο Onassis Channel, ώστε όλοι και όλες να έχουμε πρόσβαση στις ανεξάρτητες παραγωγές.
Αν κάποιος έχει πάει έστω και μία φορά σε Onassis AiR Open Days για να δει το εν εξελίξει έργο των Onassis AiR Fellows, θα καταλάβει ότι πρόκειται για ένα από τα πιο σοβαρά φυτώρια καλλιτεχνών στην Αθήνα. Φέτος 44 καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες από όλο τον κόσμο μετατρέπουν τους χώρους του Onassis AiR σε πεδία πειραματισμού. Για δύο ημέρες κάθε φορά, περφόρμανς, προβολές, ομιλίες, πολυμεσικές εγκαταστάσεις και ηχοτοπία ζωντανεύουν στους χώρους του πίσω από τη Στέγη, στον Νέο Κόσμο (Onassis AiR Open Days: 7-8/11/25, 20-21/3/26, 19-20 /6/26).
Το Stages A/LIVE, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Σαρρή, επιστρέφει για πέμπτη χρονιά με συναυλίες που συνεχίζουν να παίζουν στο μυαλό και στα αυτιά μας ακόμα και όταν έχουν τελειώσει. Η αρχή γίνεται με τους Last Drive, την μπάντα που ξεκίνησε στα '80s και άναψε φωτιές σε κάθε σκηνή που πάτησε, στην αποχαιρετιστήρια βόλτα της στο Gagarin.
Ακολουθεί ένα αφιερωματικό επεισόδιο στο μουσικό φεστιβάλ της Στέγης, «Γιατί ’ναι μαύρα τα βουνά 2025», που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιούνιο στην Κόνιτσα.
Τελευταίο, και από τα πιο σημαντικά του καλλιτεχνικού προγράμματος, είναι το touring program, που από το 2011 έχει συμβάλει καθοριστικά στην αναγνώριση των σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών με πάνω από 110 παραγωγές και συμπαραγωγές της Στέγης να έχουν φιλοξενηθεί στους πιο σημαντικούς διεθνείς πολιτιστικούς χώρους και σε καταξιωμένα φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Με την υποστήριξη του Onassis Stegi Touring Program, περισσότερες από 20 ελληνικές ομάδες ταξίδεψαν την περασμένη χρονιά σε 24 χώρες και 44 πόλεις, συμμετέχοντας σε 59 φεστιβάλ, εκδηλώσεις και χώρους πολιτισμού σε όλο τον κόσμο.
Από το Φεστιβάλ της Αβινιόν και το Grec Festival, το Sadler’s Wells και το Dance Umbrella στο Λονδίνο μέχρι το φεστιβάλ Under the Radar στη Νέα Υόρκη και το Julidans στο Άμστερνταμ, η Στέγη συμμετέχει σε ένα παγκόσμιο δίκτυο πολιτιστικής κινητικότητας που φτάνει παντού, σε Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική, Ασία και Ωκεανία, με σταθμούς, μεταξύ άλλων, στην Μπογκοτά, στη Χιλή, στην Ταϊβάν και στο Περθ. Η πορεία του Onassis Stegi Touring Program για τη σεζόν 2025-26 συνεχίζεται με νέες συμμαχίες και ακόμα πιο στοχευμένη υποστήριξη.
Η πρόσκληση επαγγελματιών στο πλαίσιο του Onassis Dance Days έχει καθιερωθεί και συνεχίζεται και αυτήν τη σεζόν με παραγωγές που γεννήθηκαν στη Στέγη ή υποστηρίχθηκαν από αυτήν και ετοιμάζονται να ταξιδέψουν σε κορυφαίους σταθμούς του διεθνούς πολιτιστικού χάρτη, όπως τα φεστιβάλ RomaEuropa, Powerhouse: International NY, Dance Umbrella, & Espoo, December Dance, Festival de Otoño, Odéon Théâtre de l’Europe, Théâtre de la Ville, με παραγωγές, μεταξύ άλλων, των Χρήστου Παπαδόπουλου, Mario Banushi, Δημήτρη Καραντζά, Ιωάννας Παρασκευοπούλου, Χαράς Κότσαλη, Ξένιας Κογχυλάκη, Έλενας Αντωνίου, Χριστιάνας Κοσιάρη κ.ά.
Το Ίδρυμα Ωνάση έχει ταξινομήσει και ψηφιοποιήσει το αρχείο του πιο επιδραστικού φωτογράφου της γενιάς του, Σπύρου Στάβερη, ένα αρχείο εικόνων για την καθημερινή ζωή, τον κόσμο της εργασίας, του θεάματος και της πολιτικής, την Αθήνα. Στο σώμα του αρχείου περιλαμβάνονται εικόνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό μέσα από ταξίδια και αποστολές στις οποίες συμμετείχε ο φωτογράφος. Αφού ολοκληρώθηκε η έρευνα του πρότζεκτ «Σπύρος Στάβερης 1980-σήμερα: Μια οπτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας», το Ίδρυμα προχωρά στην ολοκλήρωση και διάθεση του Φωτογραφικού Αρχείου Στάβερη.
Ως επίλογο της παρουσίασης αφήνω τη στιγμή που ο Γιάννης Πετρίδης, που μας έκανε να αγαπήσουμε με πάθος τη μουσική, και μας έμαθε να την ακούμε, και η φωνή του ακόμα μας συγκινεί, σηκώθηκε, καταχειροκροτούμενος, για να πει δυο λόγια για τη συλλογή του που είναι μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές στο κόσμο και τη δώρισε στο Ίδρυμα Ωνάση. Η απόκτησή της συνδυάζεται με τη διαμόρφωση μελλοντικά ενός νέου, ειδικού χώρου για ακρόαση, έρευνα και απόλαυση. Επίσης, ετοιμάζεται ένα ντοκιμαντέρ για τον ίδιο και την πλούσια συλλογή του σε σκηνοθεσία Γιώργου Τελτζίδη.
Σε αυτήν τη συμβολική χρονική στιγμή, η Στέγη μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι στον πρώτο ιστό της ζωής μας, στη δίνη της οικογένειας, που μερικές φορές λειτουργεί ως οδηγός επιβίωσης, όχι μόνο ως βιολογικός δεσμός αλλά και ως κοινότητα, ως πεδίο μνήμης και μέλλοντος, ως πυρήνας ζωής. Η οικογένεια όπως τη βιώνουμε: εύθραυστη, αντιφατική, τρυφερή, συχνά τραυματική, αλλά πάντα καθοριστική.
