3 θεατρικές παραστάσεις που θα θυμόμαστε από το 2020

3 θεατρικές παραστάσεις που θα θυμόμαστε από το 2020 Facebook Twitter
Εικονογράφηση: design9/LIFO
0

Δύσκολο να μιλήσει κανείς για τη χρονιά που τέλειωσε και έπληξε βαθιά την ανθρωπότητα με τρόπους που ακόμα δεν έχουν μετρηθεί. Ο κόσμος του θεάτρου ήταν σίγουρα από τα μεγαλύτερα θύματα: παραστάσεις που κατέβηκαν απότομα, χωρίς ούτε ένα φιλί ζωής, ματαιωμένα σχέδια, χαμένες επενδύσεις, στασιμότητα, ανασφάλεια, περιορισμένες ή ανύπαρκτες επιλογές, ανεργία, αγώνας για επιβίωση.


Ας ευχηθούμε να τελειώσει σύντομα ο εφιάλτης, να ξανανοίξουν οι αίθουσες, να μπορέσουμε πάλι να δούμε, να ακούσουμε, να αισθανθούμε την ενέργεια των ηθοποιών και όλων των δημιουργών του θέατρου που κρατούν τη φαντασία και την ευαισθησία μας δυνατή και υγιή. Οι τρεις παραστάσεις που παραθέτουμε εδώ απέδειξαν περίτρανα τη ζωτική και αδιαμφισβήτητη προσφορά του θεάτρου στην πνευματική και ψυχολογική μας ωρίμανση, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Οι τρεις αδελφές

Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

Θέατρο Βεάκη

3 θεατρικές παραστάσεις που θα θυμόμαστε από το 2020 Facebook Twitter
Όσο κι αν πληγωθούν, όσο κι αν ματαιωθούν, όσο κι αν συμβιβαστούν με μια άχαρη δουλειά ή έναν μικρόνοο σύζυγο, εκείνες θα συνεχίσουν να επιθυμούν μέχρι τελικής πτώσης.

Οι «Τρεις Αδελφές» του Καραντζά είναι γερασμένες από το πρώτο λεπτό. Βρίσκονται στο μέλλον και θυμούνται τα παλιά; Βιώνουν ξανά και ξανά το τραύμα τους, βυθισμένες στο άχρονο σύμπαν του ασυνείδητου; Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, αλλά αυτή η αμφισημία μάς γοητεύει. Νιώθουμε πως ο χρόνος έχει συμπτυχθεί ή, αντιστρόφως, έχει απλωθεί στο διηνεκές. Σε κάθε περίπτωση, η επιθυμία των ηρωίδων μοιάζει ανεξάντλητη – ίσως γι' αυτό αναπαριστούν εμμονικά το δράμα τους. Όσο κι αν πληγωθούν, όσο κι αν ματαιωθούν, όσο κι αν συμβιβαστούν με μια άχαρη δουλειά ή έναν μικρόνοο σύζυγο, εκείνες θα συνεχίσουν να επιθυμούν μέχρι τελικής πτώσης.


Πρόκειται για ένα σπουδαίο σκηνοθετικό επίτευγμα, το πώς κατάφερε ο Καραντζάς να τοποθετήσει το ανθρώπινο στο σημείο τομής των τριών διαστάσεων του χρόνου, εκεί όπου συναντιούνται ο παλιός, ο τωρινός και ο μελλοντικός εαυτός μας. Κι αυτοί οι ατέρμονοι κύκλοι του Εγώ διαγράφηκαν με ανατριχιαστική και συγχρόνως συγκινητική διαύγεια στη διάρκεια της παράστασης. Να θυμίσω εδώ την απόλυτη εναρμόνιση του σκηνοθετικού οράματος με εκείνα των υπόλοιπων συντελεστών: τη μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού, τη σκηνογραφία της Μαρίας Πανουργιά και τον φωτισμό του Αλέκου Αναστασίου.


Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν

Σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά

Υποσκήνιο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

3 θεατρικές παραστάσεις που θα θυμόμαστε από το 2020 Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης απέρριψε τα μεγαλοαστικά σαλόνια, όπου συνήθως τοποθετούνται τα ιψενικά αριστουργήματα, και κατευθύνθηκε προς τοπία μεσαιωνικά.

Ένα έργο αινιγματικό, με μελοδραματική υπόθεση, που όμως διαθέτει κοινωνική διάσταση και ταυτόχρονα εκτυλίσσεται ως υπαρξιακό θρίλερ, διαποτισμένο με την αχλύ των σκανδιναβικών μύθων: αυτό το ασυνήθιστο όσο και γοητευτικό μείγμα μετέφερε επί σκηνής με τόλμη και φαντασία ο Γιάννης Χουβαρδάς. Ο σκηνοθέτης απέρριψε τα μεγαλοαστικά σαλόνια, όπου συνήθως τοποθετούνται τα ιψενικά αριστουργήματα, και κατευθύνθηκε προς τοπία μεσαιωνικά, εκεί όπου συχνάζουν άρχοντες του σκότους, βασίλισσες του χιονιού και απειλητικοί δαίμονες.

Προχωρώντας ακόμη περισσότερο συνέλαβε (με την πολύτιμη συνδρομή της σκηνογράφου Εύας Μανιδάκη και της ενδυματολόγου Ιωάννας Τσάμη) το γοτθικό αυτό σύμπαν στα έγκατα του Μεγάρου Μουσικής ως μια εκλεκτική σύνθεση αναφορών που έχουν αιχμαλωτίσει τη φαντασία μας διαμέσου της ποπ κουλτούρας. Παρά τις όποιες αδυναμίες, έχουμε να κάνουμε με μια γόνιμη, αναγκαία και εξαιρετικά ευπρόσδεκτη ανάγνωση του Ίψεν, που ενδέχεται να ανοίξει νέα μονοπάτια προσέγγισης του σπουδαίου συγγραφέα.

Ερωτικές καρτ-ποστάλ από την Ελλάδα

Των Ανέστη Αζά και Λένας Κιτσοπούλου 

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

3 θεατρικές παραστάσεις που θα θυμόμαστε από το 2020 Facebook Twitter
Εντυπωσιακή και αιφνιδιαστική η ερμηνεία του Κώστα Κουτσολέλου.

Μια σπονδυλωτή, άκρως απολαυστική μουσική σάτιρα, οι «Ερωτικές καρτ-ποστάλ από την Ελλάδα» κατάφεραν κάτι πραγματικά δύσκολο: να μιλήσουν για το ζοφερό παρόν μας με τρόπο καυστικό και χιουμοριστικό συνάμα. Μια ομάδα με οίστρο, ταλέντο και εκρηκτικό ταμπεραμέντο έστησε μια παράσταση αφοπλιστικά άμεση, θαρραλέα και ζωντανή.


Υπήρχε θλίψη σε αυτές τις «Καρτ-ποστάλ», κι ας ήταν ξεκαρδιστικές. Θλίψη για την εποχή της αθωότητας, ατομικής και συλλογικής, που τέλειωσε ανεπιστρεπτί, αλλά προπαντός θλίψη για τη νεότητά μας που έριξε άγκυρα στα χαμένα, και κάποτε τόσο ειδυλλιακά, καλοκαίρια, για να βουλιάξει αμετάκλητα μαζί τους. Τίποτε δεν είναι όπως ήταν – κι εμείς ούτε νέοι ούτε ανέμελοι πια. Τι απέμεινε από όλα αυτά άραγε; Τι απέμεινε μετά από τόσα χτυπήματα, τόσες απογοητεύσεις, τόσες βίαιες αφυπνίσεις, τόση καθολική απώλεια ελέγχου των καταστάσεων;


Απέμεινε προφανώς η ικανότητά μας να αυτοσαρκαζόμαστε: να κοροϊδεύουμε τη νοσταλγική μανία, την περισσή φιληδονία και την τσουρουφλισμένη αφέλειά μας. Το γέλιο δεν θα μας σώσει, αλλά σίγουρα θα μας ανακουφίσει μαγικά. Εξαιρετικά δυνατός ο μονόλογος της Κιτσοπούλου, μια κωμική όσο και οδυνηρή ωδή στην απώλεια, εντυπωσιακή και αιφνιδιαστική η ερμηνεία του Κώστα Κουτσολέλου.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κώστας Κουτσολέλος: «Tι είχαμε, τι χάσαμε!»

Οι Αθηναίοι / Κώστας Κουτσολέλος: «Tι είχαμε, τι χάσαμε!»

Ηθοποιός και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε και ζει στην Καλλιθέα. Σε μια σαρωτική ανακεφαλαίωση όσων έζησε και ζήσαμε, μιλά για την άθλια εργασιακή κατάσταση στον χώρο του θεάτρου, την ψεύτικη ομοθυμία των καλλιτεχνών, τις νέες απαγορεύσεις της πανδημίας και την πεζή, τρομακτική ζωή γύρω απ' το Ίντερνετ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ