Κατερίνα Ευαγγελάτου: Το πρώτο μήνυμα της Πολιτικής Προστασίας, σαν ουρλιαχτό από έναν άλλο κόσμο

Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2020

Ώρα 21:50

ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΟ Αμφι-Θέατρο, όπου μία ακόμα παράσταση του Άμλετ βρίσκεται εν εξελίξει. Όλοι μας κάπως μουδιασμένοι. Νιώθουμε την απειλή του κορωνοϊού σαν άγριο σκυλί στον αυχένα μας. Μας κατατρέχει κι εμείς παλεύουμε να νικήσουμε τον χρόνο, να προλάβουμε ‒ λίγο ακόμα.

Ξέροντας ότι πλησιάζει η απαγόρευση λειτουργίας των θεάτρων, έχουμε οργανώσει σήμερα την κινηματογράφηση της παράστασης. Ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που θα παρουσιαζόταν στο κοινό.

Παρακολουθώ από το αγαπημένο μου σημείο ‒το ηλεκτρολογείο‒, σκαρφαλωμένη σε ένα ψηλό σκαμπό, δίπλα στους χειριστές ήχου και φώτων. Έχω μέρες να δω την παράσταση και με έχει απορροφήσει.

Ξαφνικά, στις 21:50 ακριβώς, ακούγεται μέσα στην αίθουσα ένας παρατεταμένος, διαπεραστικός ήχος, σαν σειρήνα συναγερμού, σαν ουρλιαχτό από έναν άλλο κόσμο, σαν κακός οιωνός. Κοιτάζω τους συνεργάτες μου έντρομη. «Τι συμβαίνει; Τι είναι αυτός ο ήχος; Χάλασε το ηχείο; Kινηματογραφούμε σήμερα!».

Το πρώτο μήνυμα της Πολιτικής Προστασίας μάς κοιτούσε απειλητικά από την οθόνη του κινητού μας. Είχε αντηχήσει στην αίθουσα από τα κινητά των θεατών και των ηθοποιών στα καμαρίνια.