Βρετανία: Δεκάδες μικρά κορίτσια υποβάλλονται σε «σιδέρωμα στήθους» για να μην τις ποθούν οι άντρες

Βρετανία: Δεκάδες μικρά κορίτσια υποβάλλονται σε «σιδέρωμα στήθους» για να μην τις ποθούν οι άντρες Facebook Twitter
8

Το «σιδέρωμα στήθους» (breast-ironing), μια αφρικανική πρακτική που εφαρμόζεται σε μικρά κορίτσια προκειμένου να καθυστερήσει η ανάπτυξή του στήθους, έχει παρουσιάσει ραγδαία αύξηση στη Βρετανία. 

Κοινοτικοί εργαζόμενοι από το Λονδίνο, το Έσσεξ, το Γιορκσάιρ και αλλού επιβεβαίωσαν στην εφημερίδα Guardian, που ερεύνησε σε βάθος το θέμα, πως δεκάδες έφηβα κορίτσια, τα οποία προέρχονται από αφρικανικές περιοχές, υποβάλλονται σε αυτήν την φρικτή, οδυνηρή σε βαθμό κακοποίησης και ουσιαστικά ανώφελη πρακτική. 

Η οργάνωση Came Women and Girls Development Organisation (Cawogido) εκτιμά πως τουλάχιστον 1.000 γυναίκες και κορίτσια στη Μεγάλη Βρετανία έχουν υποβληθεί σε «σιδέρωμα στήθους». 

Βρετανία: Δεκάδες μικρά κορίτσια υποβάλλονται σε «σιδέρωμα στήθους» για να μην τις ποθούν οι άντρες Facebook Twitter

Το «σιδέρωμα στήθους» γίνεται συνήθως στη Βρετανία, όχι έξω, όπως συμβαίνει με τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων.

Στη διάρκεια της πρακτικής, μητέρες, θείες ή γιαγιάδες χρησιμοποιούν μια καυτή πέτρα για να κάνουν μασάζ στο στήθος του κοριτσιού επαναλαμβανόμενα προκειμένου «να σπάσουν τον ιστό» και να επιβραδύνουν την ανάπτυξή του. Συνήθως γίνεται μια φορά την εβδομάδα ή μια φορά κάθε δυο εβδομάδες, ανάλογα με το αποτέλεσμα που θα έχει. 

Την πρακτική κάνουν συνήθως οι ίδιες οι μητέρες, καθώς το θεωρούν μέτρο πρόληψης το οποίο θα προστατεύει τις κόρες τους από την αντρική προσοχή, την σεξουαλική παρενόχληση και τον βιασμό. 

Βρετανία: Δεκάδες μικρά κορίτσια υποβάλλονται σε «σιδέρωμα στήθους» για να μην τις ποθούν οι άντρες Facebook Twitter

Ωστόσο γιατροί αλλά και «θύματα» της πρακτικής είναι κατηγορηματικοί, κάνοντας λόγο για αναμφισβήτητη κακοποίηση παιδιών που θα μπορούσε να προκαλέσει ψυχολογικά τραύματα, μολύνσεις, αδυναμία θηλασμού, παραμορφώσεις και καρκίνο του στήθους. 

«Πήρα την πέτρα, την ζέστανα και μετά άρχισα να κάνω μασάζ στο στήθος της κόρης μου. Η πέτρα ήταν λίγο καυτή. Όταν ξεκίνησα το μασάζ, μου είπε: "Μανούλα, καίει!"», είπα μια γυναίκα που πρόσφατα εφάρμοσε την πρακτική στην κόρη της. Το παιδί γέμισε μελανιές και η μητέρα ανακρίθηκε σχετικά από την αστυνομία, που τελικά την άφησε ελεύθερη με μια προειδοποίηση. 

 

Η κυβέρνηση έχει δηλώσει «απόλυτα δεσμευμένη» να εξαλείψει την πρακτική, αλλά ακτιβιστές και κοινοτικοί εργαζόμενοι λένε πως μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα. 

Η Nyuydzewira, που έχει υποστεί «σιδέρωμα στήθους» ως κορίτσι, είπε πως οι βρετανικές αρχές δεν παίρνουν στα σοβαρά το πρόβλημα. «Οι Βρετανοί είναι τόσο ευγενικοί με την έννοια πως όταν δουν κάτι τέτοιο, το θεωρούν μέρος της κουλτούρας. Δεν είναι έτσι, αν βλάπτει τα παιδιά. Οποιαδήποτε ζημιά γίνεται σε ένα μικρό κορίτσι, είτε δημοσίως είτε ιδιωτικά, αυτός που την κάνει είναι υπόλογος», τονίζει. 

Με πληροφορίες από Guardian

Διεθνή
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
Το σχόλιό σας είναι ακριβώς τόσο ορθό όσο και η κάτωθι δήλωση μετά από μία διάρρηξη που έγινε από αλλοδαπό:Καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά όταν ερχόμαστε σε ρήξη με το Κράτος Δικαίου, αντί να μαθαίνουν οι ξένοι να μην κλέβουν.
"Οι Βρετανοί είναι τόσο ευγενικοί με την έννοια πως όταν δουν κάτι τέτοιο, το θεωρούν μέρος της κουλτούρας." Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, οι Βρετανοί είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στα θέματα ασφάλειας των παιδιών. Πολύ πιθανότερο είναι να αποφεύγει η κυβέρνηση να κάνει κάτι γι'αυτό γιατί πολύ απλά φοβάται την επιδρομή των ταλιμπάν των οποίων η "κουλτούρα" δεν έχει έρθει στα μέτρα του πολιτισμού και των πολιτικά ορθών πλουσιοαριστερών. Και εννοώ του Δυτικού πολιτισμού. Όσο αυτοί οι άνθρωποι έρχονται με τη θέλησή τους σε δυτικές χώρες που έχουν δώσει μάχες και χύσει ποτάμια αίματος για να εξαλείψουν τις προκαταλήψεις, τα βάρβαρα έθιμά τους και να αναπτύξουν κάποια, έστω και υποτυπώδη συνείδηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων οφείλουν να συμορφωθούν. Όσο για την άνοδο της ακροδεξιάς, όταν τα τελευταία 40 χρόνια οποιοσδήποτε τολμούσε να ψελίσει "αυτό είναι ένα βάρβαρο έθιμο" τα πρόβατα βέλαζαν "ρατσιστής ρατσιστής!" ε κάποια στιγμή θα ψάξει (και θα βρει) καταφύγιο σ'όποιον δεν τον λέει ρατσιστή, δηλαδή στα ζεστά χέρια των πραγματικών ρατσιστών.
" Όσο για την άνοδο της ακροδεξιάς, όταν τα τελευταία 40 χρόνια οποιοσδήποτε τολμούσε να ψελίσει "αυτό είναι ένα βάρβαρο έθιμο" τα πρόβατα βέλαζαν "ρατσιστής ρατσιστής!" "Λάθος, κανείς αντιρατσιστής δεν υπερασπίζεται την επιβίωση βάρβαρων εθίμων. Ως ρατσιστή κατηγορούσαμε και κατηγορούμε αυτόν που παίρνοντας αφορμή από απαράδεκτα γεγονότα που όντως συμβαίνουν σε ένα ποσοστό ατόμων μιας κοινότητας, γενικεύει και θεωρεί πως, αυτομάτως, όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της εν λόγω κοινότητας εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία, άρα είναι "ανεπίδεκτα κοινωνικής εξέλιξης", "εκ φύσεως βάρβαρα", "κατώτερα", κλπ. Ο αντιρατσιστής δίνει συνήθως διμέτωπη μάχη, αφενός κατά των ρατσιστών, αφετέρου για την προώθηση των δικαιωμάτων παντού, ακόμα -και κυρίως- στο πλαίσιο κοινοτήτων και ομάδων που είναι θύματα του ρατσισμού.
"...αντί να μαθαίνουν οι άντρες να μην βιάζουν" copy-paste από λίγο πιο πάνω...Από τη μία έχουμε "απαράδεκτα γεγονότα που όντως συμβαίνουν σε ένα ΠΟΣΟΣΤΟ ατόμων μιας κοινότητας" και από την άλλη "άντρες που βιάζουν".Ουάου!Όταν οι δικαιωματιστές καταλήξουν αν κάποιες ομάδες πληθυσμού είναι συλλήβδην ένοχες λόγω των βιολογικών τους χαρακτηριστικών ή όχι τα ξαναλέμε.
Οι Βρετανοί είναι τόσο ευγενικοί με την έννοια πως όταν δουν κάτι τέτοιο, το θεωρούν μέρος της κουλτούρας. Πηγή: www.lifo.grΌταν η άνωθεν επιβεβλημένη "ανεκτικότητα" σε έχει καταστήσει ζόμπι.
Δεν πρόκειται τόσο για μια "άνωθεν επιβεβλημένη ανεκτικότητα" αλλά αντίθετα, για μια μορφή συγκαλυμμένης περιφρόνησης και ρατσισμού που ισχύει στην περίπτωση πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που αποδέχονται το σύστημα του κοινοτισμού: "άσε τους υποανάπτυκτους και κατώτερους να κάνουν ό,τι θέλουν αναμεταξύ τους, αρκεί να μην μας σκοτίζουν και να μην μας ανακατεύουν στις υποθέσεις τους εμάς τους πολιτισμένους".Δεν είναι τυχαίο ότι σε χώρες όπως η Αγγλία και η Ολλανδία που εφαρμόζουν το σύστημα του κοινοτισμού, οι θρησκευτικοί ηγέτες των διάφορων κοινοτήτων (δηλαδή οι πλέον οπισθοδρομικές συνήθως προσωπικότητες και μερίδες μιας κοινότητας) αναγνωρίζονται ως οι κατ' εξοχήν θεσμικοί συνομιλητές του κράτους και των υπηρεσιών του. Αντίθετα, έστω και σε μια στοιχειωδώς λειτουργική δημοκρατία, οι νόμοι του κράτους που αφορούν τα δικαιώματα του ανθρώπου εφαρμόζονται και ισχύουν για τους πάντες, ανεξαρτήτως προέλευσης. Φυσικά, αυτή η προσέγγιση κοστίζει πολύ περισσότερο και απαιτεί τεράστια προσοχή στη διαχείριση των συγκρούσεων που αναπόφευκτα θα αναακύψουν.