Η Μαρία Πολύζου για την κακοποίηση από τον πατέρα της: «Έλεγα στον Θεό να με πάρει κοντά του, δεν υπήρχε κανένα νόημα»

Η Μαρία Πολύζου για την κακοποίηση από τον πατέρα της: «Έλεγα στον Θεό να με πάρει κοντά του, δεν υπήρχε κανένα νόημα» Facebook Twitter
Η Μαρία Πολύζου / Φωτ. αρχείου: NDPPHOTO
0

Η Μαρία Πολύζου περιέγραψε τις προκλήσεις με τις οποίες ήλθε αντιμέτωπη από την παιδική της ηλικία, έχοντας υποστεί σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα της και πώς βρήκε τη διαφυγή της μέσα από τον αθλητισμό.

Όπως περιέγραψε στη συνέντευξή της στο podcast LEGIT, η Μαρία Πολύζου προσπάθησε να δώσει τέλος στη ζωή της δύο φορές.

«Προσπάθησα δύο φορές να βάλω τέλος στη ζωή μου. Η μία ήταν κοντά στα 12 και η άλλη στα 14. Στον τέταρτο όροφο μένεις, δεν είναι και δύσκολο», είπε η πρωταθλήτρια στίβου.

Ανατρέχοντας στα παιδικά της χρόνια, περιέγραψε: «Είναι πολύ σκληρό να βάλω έναν άνθρωπο σε ένα σπίτι στο οποίο υπήρχε πολλή κακοποίηση, πολύ ξύλο, τρόμος, φόβος. Ζούσα το σπίτι μου πολύ μαύρο σαν ατμόσφαιρα».

«Όλοι δέχονταν κακοποίηση, ξύλο, μπουνίδι. Έχω ακούσει τις φωνές και το έχω δει, πραγματικά δεν μπορούν να φύγουν αυτές οι εικόνες από το μυαλό μου. Απλά με τα χρόνια μπορείς να τις θυμάσαι και να μην πονάς. Μαζευόμασταν όλοι σαν τα ποντίκια και εξαφανιζόμασταν. Όποιος έπεφτε μπροστά του, μετά οι άλλοι μαζευόμασταν», πρόσθεσε η Μαρία Πολύζου.

Μετά την κακοποίησή της, θυμάται ότι επικρατούσε «σκοτάδι». Όπως είπε: «Χάνεις τον κόσμο απ’ τα μάτια σου. Όταν ο ίδιος ο πατέρας σου σε κακοποιεί δεν ξέρεις πού βαδίζεις πια. Η πρώτη φορά δεν περιγράφεται, δεν αναλύεται και δεν χρειάζεται. Σημασία έχει τι παθαίνει ένα παιδί».

Αναφερόμενη στη μητέρα της, σχολίασε πως: «Δεν το είχα πει στη μητέρα μου. Πιστεύω πως το ήξερε. Τώρα τα έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου. Για εμένα, εάν ακουμπήσουν μια τρίχα από την κόρη μου θα τον "καθάριζα", σε εισαγωγικά».

Στην ερώτηση, εάν μίλησε ποτέ στον πατέρα της, η απάντηση της Μαρίας Πολύζου ήταν: «Όχι, γιατί θα έτρωγα ξύλο. Δεν το μοιράστηκα με κανέναν, δύσκολα μιλάς. Πρώτον ντρέπεσαι, μετά δεν εμπιστεύεσαι κανέναν, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Η δική μου διέξοδος ήταν η προσευχή, έλεγα στον Θεό να με πάρει κοντά του. Δεν υπήρχε κανένα νόημα, καθόλου. Δεν υπήρχαν χρώματα, δεν υπήρχε το πράσινο του δάσους, τα πουλιά που πετάνε, ήταν όλα σκοτωμένα. Ήθελα πάντα να φύγω. Ένα από αυτά που με κράτησαν ήταν ο αθλητισμός».

 
 
Ελλάδα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ