Έκλεισε το ιστορικό εστιατόριο «Κεντρικόν»: Εκεί που έτρωγαν επιφανείς καλλιτέχνες και πολιτικοί

Έκλεισε το ιστορικό εστιατόριο «Κεντρικόν»: Εκεί που έτρωγαν επιφανείς καλλιτέχνες και πολιτικοί Facebook Twitter
EUROKINISSI
2

Έκλεισε αθόρυβα το ιστορικό αθηναϊκό εστιατόριο «Κεντρικόν» που για δεκαετίες αποτελούσε κλασικό σημείο συνάντησης επιφανών πολιτικών και σπουδαίων καλλιτεχνών, στην Κολοκοτρώνη, στο κέντρο της πόλης.

Η είδηση για το λουκέτο και την πώληση του εστιατορίου διαδόθηκε αστραπιαία καθώς το εστιατόριο είχε κλείσει για καλοκαίρι και τελικά δεν άνοιξε ποτέ ξανά.

Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ του reader.gr, ο χώρος εξαγοράστηκε από  αλυσίδα  με καταστήματα σε Κηφισιά, Ψυχικό, Δροσιά και Γλυφάδα και το κόνσεπτ του νέου εστιατορίου θα είναι το μαγειρευτό φαγητό.

Έκλεισε το ιστορικό εστιατόριο «Κεντρικόν»: Εκεί που έτρωγαν επιφανείς καλλιτέχνες και πολιτικοί Facebook Twitter
EUROKINISSI
Έκλεισε το ιστορικό εστιατόριο «Κεντρικόν»: Εκεί που έτρωγαν επιφανείς καλλιτέχνες και πολιτικοί Facebook Twitter
EUROKINISSI

Από το 1935

Το «Κεντρικόν» άνοιξε από τον Νίκο Νάνο, το 1935, ως μικρό καφενείο με την ονομασία «Λεύκες» στη στοά της Κολοκοτρώνη, απέναντι από το θέατρο «Κεντρικόν».

Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί το μετέτρεψαν σε γκαράζ αλλά μετά την Κατοχή η επιχείρηση άνοιξε εκ νέου και η γυναίκα του Νάνου άρχισε να μαγειρεύει εκεί κεφτεδάκια και άλλους μεζέδες.

Σύντομα αποτέλεσε στέκι των επώνυμων της εποχής, από πολιτικούς μέχρι ποδοσφαιριστές. 

Το 1963 η κόρη του αρχικού ιδιοκτήτη παντρεύεται τον Δημήτρη Κουτουζή, σερβιτόρο του King George, που ανέλαβε το καφενείο.

Το 1965 ο Κουτουζής μετατρέπει τον χώρο σε μικρό εστιατόριο που ζει στιγμές δόξας καθώς η Αθήνα γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής προορισμός. 

Ο Πάνος Γεραμάνης γράφει σε άρθρο του το 1998: «Η πελατεία από τα πρώτα χρόνια ήταν καλλιτέχνες και, γενικά, πνευματικοί άνθρωποι. Δίπλα στο θέατρο ήταν η δισκογραφική RCA-Victor του Γιώργου Ορφανίδη. Για μια πενταετία (1962-1967) ο χώρος αυτός γνώρισε μεγάλες δόξες γιατί εκεί η Αθήνα έζησε έντονα καλλιτεχνικά γεγονότα, όπως τις πρώτες συναυλίες του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι. Πριν από τις πρόβες και τις παραστάσεις, καλλιτέχνες του τραγουδιού, του θεάτρου, του κινηματογράφου, ο Χορν, η Κοντού, ο Μπιθικώτσης, ο Καζαντζίδης, η Μαρινέλλα, ο Χιώτης, η Μαίρη Λίντα, η Ντόρα Γιαννακοπούλου, σύχναζαν στο μικρό Κεντρικόν».

Το 1971 το Κεντρικόν μετακόμισε απέναντι από τη θέση που βρισκόταν μέχρι τότε.

«Έχουμε ζήσει αλησμόνητες στιγμές στο Κεντρικόν, που για χρόνια ολόκληρα είναι στέκι του λαϊκού πολιτισμού, έλεγε ο Λευτέρης Παπαπδόπουλος που για δεκαετίες καθόταν σε ένα τραπεζάκι στο πατάρι του ρεστοράν και κεντούσε με τη σκέψη του», θυμάται ο Γεραμάνης.

Με τη μεταπολίτευση το Κεντρικόν έγινε το μόνιμο στέκι διανοούμενων, δημοσιογράφων και πολιτικών. Πολλοί δημοσιογράφοι των Νέων και του Βήματος περπατούσαν απο τη Χρήστου Λαδά για να γευματίσουν εκεί.

Λέγεται πως ο Ανδρέας Παπανδρέου συνήθιζε να μπαίνει κατευθείαν στην κουζίνα λέγοντας στους μάγειρες: «από εδώ θα φάμε, εδώ είναι η παραγωγή». Η Μελίνα Μερκούρη και άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ επίσης έτρωγαν συχνά στο Κεντρικόν.

Ο Αντώνης Σαμαράκης κερνούσε, μερικές φορές, όλους τους θαμώνες.

Το μενού μετρούσε 150 διαφορετικά πιάτα: από μπιτόκ αλά ρους, μέχρι κανελόνια αλά Τοσκάνα και σαρδέλες Πορτογαλίας.

Όταν ο Κάρολος Κουν αρρώστησε το εστιατόριο τάιζε τον σκύλο του, που είχε μείνει μόνος του στο σπίτι στον Λυκαβηττό.

Έκλεισε το ιστορικό εστιατόριο «Κεντρικόν»: Εκεί που έτρωγαν επιφανείς καλλιτέχνες και πολιτικοί Facebook Twitter
Έκλεισε το ιστορικό εστιατόριο «Κεντρικόν»: Εκεί που έτρωγαν επιφανείς καλλιτέχνες και πολιτικοί Facebook Twitter

Τα τελευταία 20 χρόνια

Το 1998 το εστιατόριο αναλαμβάνει ο γιος του Δημήτρη Κουτουζή που διατήρησε την παράδοση του παππού.

Οι πελάτες του παρέμειναν πιστοί. Στον Μίκη Θεοδωράκη έστελναν το φαγητό στο σπίτι του ενώ στα τραπέζια του κάθονταν πλέον καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Μπέζος, ο Ακύλλας Καραζήσης, ο Γιώργος Κοτανίδης.

Όμως το 2015, οι συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης είχαν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται. Ο Νίκος Κουτουζής είχε παραδεχθεί την ίδια χρονιά πως αναγκαζόταν πλέον να κάνει ρυθμίσεις πληρωμών στο ΙΚΑ και την εφορία. 

«Είδα ότι το Ιντεάλ έκλεισε για το καλοκαίρι. Ξέρω ότι είναι δύσκολα τα πράγματα αλλά πραγματικά εύχομαι να τα καταφέρει (...) Ποιοι έχουμε μείνει; Μόνο εμείς και ο Φιλίππου στο Κολωνάκι κι έτσι δημιουργείται καλός ανταγωνισμός. Αλλιώς ποιον θα ανταγωνιστώ; Τα τουριστομάγαζα στην Πλάκα;», έλεγε χαρακτηριστικά λίγα χρόνια πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους. 

Ελλάδα
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Υπόθεση Κολωνού: «Ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή, φοβόμουν» δηλώνει η 12χρονη

Ελλάδα / Υπόθεση Κολωνού: «Ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή, φοβόμουν» δηλώνει η 12χρονη

«Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε» εξηγεί το παιδί, λίγο πριν την απόφαση της Δικαιοσύνης
NEWSROOM
Πώς έγινε η αποκατάσταση του υποθαλάσσιου αγωγού στην Αίγινα: Βίντεο και φωτογραφίες

Ελλάδα / Πώς έγινε η αποκατάσταση του υποθαλάσσιου αγωγού στην Αίγινα: 10 δύτες εργάζονταν σε βάθος 50 μέτρων - Βίντεο και φωτογραφίες

Η αποκατάσταση της βλάβης του υποθαλάσσιου αγωγού στην Αίγινα ήταν επιχείρηση υψηλού ρίσκου από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό
ΧΡΥΣΑ ΓΡΙΒΑ
Τέμπη: Συνωμοσιολογία το «μπάζωμα», λέει ο Τριαντόπουλος και εξηγεί ότι οι ενέργειες καθορίστηκαν από το Ειδικό Σχέδιο Ανθρώπινων Απωλειών

Πολιτική / Τέμπη: Συνωμοσιολογία το «μπάζωμα», λέει ο Τριαντόπουλος και εξηγεί ότι οι ενέργειες καθορίστηκαν από το Ειδικό Σχέδιο Ανθρώπινων Απωλειών

Δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα ισχυρισμοί που αναφέρονται στη διαμόρφωση του χώρου στα Τέμπη, δήλωσε ο Χρήστος Τριαντόπουλος
NEWSROOM

σχόλια

2 σχόλια
Όταν οι Ναζί βομβάρδιζαν το Λονδίνο οι Λονδρέζοι έχτιζαν γρήγορα τις προσόψεις των κατεστραμμένων κτηρίων κι ας μην υπήρχε κτήριο πίσω τους. Στόχος τους ήταν να μην υπάρχει η αίσθηση της ήττας και της καταστροφής. Να φαίνεται ότι είναι αλώβητοι. Να μπορούν να νιώθουν περήφανοι οι πολίτες ακόμη και μεσούντος του πολέμου. Να νιώθουν περήφανοι ακόμα και όταν βομβαρδίζονταν και η πολιτεία τους (το βασίλειό τους πιο σωστά) ήταν ανίκανο να εμποδίσει αυτή την καταστροφή.Εδώ, μέσα στον οικονομικό πόλεμο που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μία πολιτική φράξια η οποία κατ' αποκοπή έχει αναλάβει την λειτουργική ή κυριολεκτική καταστροφή των κτηρίων.Διερωτώμαι αν κανείς από αυτούς που διαδήλωναν επαγγελματικά για 4-5 χρόνια νιώθουν ελάχιστες έστω τύψεις για την λειτουργική καταστροφή συμβόλων όπως το Ideal και το Κεντρικόν ή για την κυριολεκτική των κινηματογράφων Απόλλων και Αττικόν.Ας έρθουν αλυσίδες και πολυεθνικές να πάρουν τις επιχειρήσεις που καταστράφηκαν από αυτούς που διαδήλωναν κατά των πολυεθνικών και των αλυσίδων.Το να χάνεις τα σύμβολά σου είναι πιο σημαντικό από το να χάνεις τα λεφτά σου. Κι η Αθήνα έχει χάσει όλα τα νεότερά της σύμβολα. Τα λιθοβολεί περήφανα. Και όποιος τολμά να μιλήσει υπέρ αυτών χλεύη, ειρωνεία και ψόγος. Βλέπεις, η δυστοπία είναι το ποθούμενο. Το ανακάτεμα της ασχήμιας και η νίκη ενός ένοχου υποκειμενισμού έναντι της λογικής ως βάση συνεννόησης και κοινού τόπου. Ο θάνατος του αυτονόητου στα πλαίσια της πιο ρηχής διαλεκτικής.
Κρίμα. Και στην θέση του μία απρόσωπη αλυσίδα αν κατάλαβα καλά.Ιστορικά μαγαζιά που καταστρέφονται είναι παντά λυπηρό και αναρωτιέσαι πως το καταφέρνουν αυτό οι ιδιοκτήτες. Και δεν νομίζω να φταίει η κρίση πάντα που τόσο εύκολα τα πάντα ρίχνουμε σε αυτήν. Ειδικά στον τομέα της εστίασης η κρίση δεν χτύπησε ιδιαίτερα. Συχνά απλώς οι απόγονοι δεν είναι αντάξιοι αυτών που κληρονομούν. Σίγουρα όλοι μας ξέρουμε μαγαζιά που είναι επι γενεών στα χέρια μιας οικογένειας και ξαφνικά κλείνουν, απροδοποιειτα συνήθως και με αρκετά χρέη. Βέβαια υπάρχουν και φορές που απλώς τα μαγαζιά αυτά δεν ακολούθησαν την εποχή και "μείνανε πίσω". Κάτι μου λέει πως συνέβη και με το Κεντρικόν αυτό.