LGBTQI+
Lgbtqi+ /

Tελικά υπάρχει ομοφοβία; Δύο άντρες πιάνονται χέρι-χέρι και καταγράφουν αντιδράσεις

Κοινωνικό πείραμα με δύο straight παρουσιαστές ραδιοφώνου

Tελικά υπάρχει ομοφοβία; Δύο άντρες πιάνονται χέρι-χέρι και καταγράφουν αντιδράσεις Facebook Twitter
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ GAY&LESBIAN ΖΩΗ
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ GAY&LESBIAN ΖΩΗ
14

Ο Iain Lee και ο Justin Dealey είναι δύο Βρετανοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί, straight, και μέχρι πρόσφατα πίστευαν πως όσοι κάνουν λόγο για ομοφοβικές συμπεριφορές, ίσως να ήταν λίγο υπερβολικοί. Λίγες μέρες νωρίτερα ένας ακροατής τους εξομολογήθηκε ένα ομοφοβικό περιστατικό που κατέληξε σε bullying.

Προκειμένου να εξακριβώσουν κατά πόσο δύο ομοφυλόφιλοι άντρες αντιμετωπίζουν ρατσισμό προχώρησαν σε ένα ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα που κατεγράφη από κάμερα.

Για τις ανάγκες του πειράματος υιοθέτησαν την πιο αθώα συμπεριφορά ενός ζευγαριού. Δεν επέλεξαν να φιληθούν ή να αγκαλιαστούν δημοσίως, αλλά να κάνουν έναν μικρό περίπατο στους δρόμους του Λούτον πιασμένοι χέρι- χέρι. 

Mέσα σε μόλις δέκα λεπτά είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν δεκάδες αμήχανα, κοροϊδευτικά ή υποτιμητικά βλέμματα. Όταν προσπάθησαν να ζητήσουν εξηγήσεις για τις συμπεριφορές, ένας περαστικός τους χαρακτήρισε αηδιαστικούς και μια γυναίκα ομολόγησε πως δεν έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους αλλά δεν της αρέσει να της το τρίβουν στη μούρη. Και οι δύο άντρες δήλωσαν ντροπή και απογοήτευση μετά το πείραμα.

14

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

*Αναγνωρίζωντας σε σένα τον ωραιότερο ευατό σου/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Αναγνωρίζοντας σε σένα τον ωραιότερο εαυτό σου/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Ο θάνατος του Διονύση Σαββόπουλου δεν ήταν απλώς ένα πολιτισμικό γεγονός. Ήταν η τελετή λήξης ενός αιώνα που πίστεψε πως η Ελλάδα μπορούσε να εξηγηθεί μέσα από τους μύθους της. Αυτό το πολυπόστ της ΟΑΣΗΣ χαρτογραφεί τη χώρα που επέμενε να υπάρχει μέσα του, από τις εθνικές κηδείες των ’90s μέχρι τη διάχυτη queer Ελλάδα του 2025, από τον Bowie και τη Μελίνα μέχρι τα σημερινά queer σώματα που χορεύουν μέσα σε pixels και φως. Μια αφήγηση για το πένθος, τη μνήμη και την επιμονή μιας χώρας να επιβιώνει μέσα από τη συγκίνηση.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
*Η θαυμάσια απειλή του να υπάρχεις χωρίς να απολογείσαι/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Η θαυμάσια απειλή τού να υπάρχεις χωρίς να απολογείσαι/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Η θεία Σταματίνα είπε intersex και η Ελλάδα σώπασε για ένα δευτερόλεπτο, όσο χρειάζεται για να αλλάξει εποχή. Ο Γιώργος Καπουτζίδης δεν έκανε επανάσταση, έκανε κάτι πιο σπάνιο: έμαθε σ’ ένα έθνος να μιλά με τρυφερότητα. Κι αυτό, σε μια χώρα που ακόμη συγχέει τη φωνή με τη βία, είναι σχεδόν θαύμα.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Τι σημαίνει να γεννιέσαι ίντερσεξ;

Athens Pride 2022 / Explainer: Τι σημαίνει να γεννιέσαι ίντερσεξ;

Το γράμμα «Ι» στο αρκτικόλεξο ΛΟΑΤΚΙ+ αντιστοιχεί σε υγιή ανθρώπινα σώματα που μέχρι σήμερα συχνά παθολογικοποιούνται και υποβάλλονται σε επεμβάσεις «κανονικοποίησης» φύλου ερήμην τους. Η Intersex Greece εξηγεί τον όρο, τις δυσκολίες και τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα ίντερσεξ άτομα στην Ελλάδα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
*Από τον λαιμό ως την αυγή/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Από τον λαιμό ως την αυγή/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Σε έναν κόσμο που φοβάται τη σιωπή, η ΟΑΣΗ επιμένει να μιλά με ευαισθησία. Δέκα κείμενα–καθρέφτες, από τη Θεία Σταματίνα ως τον Sorour Darabi, για το βλέμμα που δεν ωραιοποιεί, παρατηρεί.Για την ατέλεια που γίνεται φως, και για το queer που επιβιώνει μέσα στην τρυφερότητα.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Nα μένεις μέσα στο φως/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Nα μένεις μέσα στο φως/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Το νέο πολυποστ του Πάνου Μιχαήλ παρακολουθεί το δάκρυ, την έκθεση και την επιείκεια ως μορφές αισθητικής πίστης. Από τον οίκο Dior μέχρι το Eye Filmmuseum του Άμστερνταμ, κι από τα Instagram ban του Slava Mogutin ως την επιμονή της ομορφιάς στο έργο του Παπαϊωάννου, η ΟΑΣΗ σκιαγραφεί τη νέα ηθική του φωτός: πώς η τέχνη, η μόδα και το queer βλέμμα συναντιούνται στην πιο ανθρώπινη τους στιγμή τη στιγμή που ραγίζουν.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
«Στο θέατρο ο κόσμος θέλει να βλέπει άντρες ή, καλύτερα, “άντρακλες”»

Οι Άλλοι / «Στο θέατρο θέλουν να βλέπουν άντρες ή, καλύτερα, “άντρακλες”»

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Βηλαράς μιλά για τη σιωπηλή βία των εφηβικών του χρόνων, την αγωνία των γκέι αντρών στη σκηνή, τη φοβική βιομηχανία του θεάτρου και την ανάγκη να μείνουμε άνθρωποι σε μια εποχή που όλα ξεχνιούνται γρήγορα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο ανυπεράσπιστος καημός για ένα ακόμη κράξιμο/από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Ο ανυπεράσπιστος καημός για ένα ακόμη κράξιμο/από τον Πάνο Μιχαήλ

Από τον ποταμό της Baarn μέχρι το φιλί στις «Σέρρες», κι από το βλέμμα–countdown του Ren Hang μέχρι τη φάρσα του Μίστερ Μπούτια, η ΟΑΣΗ καταγράφει τα queer ραγίσματα που δεν έγιναν ποτέ ιδιωτικά. Dickpics, cult σώματα, drag spoof βιντεάκια, καμπαρέ φωνές, τηλεοπτικά taboos· όλα στην ίδια καμπύλη: γέλιο, καύλα, πληγή, ανάσα. Το ripology του queer δεν είναι θεωρία· είναι ο ανυπεράσπιστος καημός που μας κρατάει ζωντανούς.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Κάθε τρελό παιδί/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / *Κάθε τρελό παιδί/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Η ελληνική ψυχανάλυση κρύβει ακόμα τα queer σώματα στις σκιές: από τα τηλεοπτικά δικαστήρια της Τατιάνας μέχρι τα hashtags των θεραπευτών–influencers. Σπαράγματα μνήμης, media τραύματος και επιβίωσης συνθέτουν μια ιστορία που ποτέ δεν ειπώθηκε ολόκληρη.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Οι εκδόσεις που απευθύνονται στο LGBTQ+ κοινό αντιμετωπίζουν διακρίσεις από τους διαφημιστές, προειδοποιούν οι εκδότες

Διεθνή / Τα περιοδικά που απευθύνονται στο LGBTQ+ κοινό αντιμετωπίζουν διακρίσεις από τους διαφημιστές, προειδοποιούν οι εκδότες

Η αντι-DEI εκστρατεία στις ΗΠΑ και οι διαφημιστές που αποφεύγουν να συνεργαστούν με τα έντυπα που απευθύνονται στην LGBTQ+ κοινότητα και άλλες μειονότητες
LIFO NEWSROOM

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
8 σχόλια
cpin
Το περίεργο είναι ότι αν δουν δυο κορίτσια χέρι χέρι, ή κι αγκαζέ, είναι απολύτως φυσικόνα μη θεωρεί κανείς ότι έχουν ερωτική σχέση. Τουλάχιστον στα νιάτα μου έτσι γινότανε.
Nklt than
Nklt than
Λέμε γενικά ότι υπάρχει δημοκρατία. Η δημοκρατία πιστεύω ότι συνεπάγεται την ελευθερία της έκφρασης και της βούλησης.Φυσικά και τάσσομαι υπέρ των ανθρώπων που είναι ομοφυλόφιλοι ,γεγονός αδιαπραγμάτευτο για την προσωπική μου κρίση, και τι πιο προφανές από το να εκδηλώσουν το δικαίωμα τους στον έρωτα είτε με φιλιά ,είτε πιασμένοι χέρι χέρι.Έχω μια ερώτηση. Από την στιγμή που ο καθένας εκφράζεται ελεύθερα, για ποιόν λόγο καταδικάζουμε την άρνηση κάποιου σε ένα τέτοιο θέαμα-να έρθει αντιμέτωπος με ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι- . Είναι δικαίωμα του να μην του αρέσει. Εμείς πρέπει να το σεβαστούμε και να το δεχτούμε ή να το πολεμήσουμε?Αν το πολεμήσουμε θα πέσουμε στην παγίδα να χαρακτηριστούμε δογματικοί ?Δεν πρέπει να δεχτούμε την κριτική σαν ένα μέρος της πραγματικότητας που ζούμε?Φυσικά να μην την λάβουμε σοβαρά υπ'όψιν μας, από την στιγμή που δεν μας αγγίζει ή δεν συμφωνούμε με αυτήν καθεαυτή. Γιατί εγώ όπως και κάποιοι άλλοι πιστεύουμε ότι είναι όχι απλά φυσιολογικό, αλλά απολύτως αποδεκτό να υπάρχουν ζευγάρια ίδιας σεξουαλικής κατεύθυνσης.Κάποιοι άλλοι δεν το θέλουν. Δεν είναι δικαίωμα τους, όπως είναι και δικό μας δικαίωμα που δεν έχουμε πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους? Αυτήν μου η σκέψη καθοδηγήθηκε με γνώμονα ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Σε λίγες γραμμές, πιστεύω με μεγάλο πάθος ότι αν εξισωθούν οι όποιες ανισότητες των σεξουαλικών προτιμήσεων η κοινωνία θα εκτιναχθεί όσον αφορά την ανάπτυξη , την παιδεία,τον πολιτισμό και την αντίληψη.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Δεν μού πολυαρέσουν οι συγκρίσεις, αλλά πες ότι έχεις μία οφθαλμοφανή παραμόρφωση στο πρόσωπο.Πες, επίσης, ότι περπατάς στον δρόμο και ακούς να γίνονται κάποιο-α από τα παρακάτω σχόλια, όχι απευθυνόμενα ΣΕ σένα ευθέως, αλλά προκαλούμενα ΑΠΟ εσένα:"Μπλιάαααχ!", "έκτρωμα!", "σκατόφατσα", "για τον Καιάδα!", "απομακρυνθείτε μην κολλήσετε!", "γιατί δεν μένει στο σπίτι του-ης και μάς τρίβει στην μούρη την ασχήμια/παραμόρφωσή του-ης;"…θεωρείς ότι αυτή η "κριτική", που φτάνει στα αυτιά σου, έστω και μέσω ψιθύρων, άπτεται της δημοκρατίας και της ελευθερίας της έκφρασης των σχολιαστών σου;...Και αν ναι, θεωρείς, επίσης, ότι είναι κάτι το καλοδεχούμενο; Είναι κάτι που θα σου έφτιαχνε την διάθεση, είναι κάτι που θα σε έκανε να νιώθεις ασφαλής; Είναι κάτι που θα έπρεπε να μείνει ΩΣ ΕΧΕΙ;
tropique
tropique
Σε σχέση με αυτά που καθημερινά μας τρίβονται στη μούρη, η θέα δύο ανθρώπων να περπατούν χέρι-χέρι είναι μάλλον ευχάριστη, εκτός βέβαια κι αν είσαι δυστυχής φρεσκοχωρισμένος, οπότε φαρμακώνεσαι -αλλά αυτό συμβαίνει με όλων των συνδιασμών τα ζευγάρια.
tktk
Φυσικά και γίνονται και στην Ελλαδα τετοια πειράματα. Εχω δει αντρες χέρι χερι στο Γκαζι και στο Κολωνάκι. Η αλήθεια είναι, πριν απ την αναδειξη της ΧΑ.Επίσης εχει γινει το ίδιο ακριβώς απο δικες μας γκέι οργανώσεις, με δυο πρωταγωνιστες και πολλους κρυφους παρατηρητες γυρω γυρω για να καταγραφουν τις αντιδρασεις αλλα και για προστασια αν συμβεί κατι βαρύ. Δεν υπήρξαν πολλές αντιδρασεις, συνηθως έκπληξη και καποια μικρά σχόλια. Ας το σκεφτεί όμως ο κάθε στρέιτ αν θα θελε να ζούσε με φόβο για να ναι ο εαυτός του... Αφού λένε διαρκώς " μα τι πρόβλημα εχουν οι γκέι; Καλα δεν περνάνε;" .... Κι ας μεταφερουμε αυτο απ το δρόμο, στην οικογενεια, στη δουλειά, στην εκπαιδευση, στους δημόσιους φορείς κλπ και πόσο καποιος γκέι δε θα πρεπει να λεει συνεχώς ψέματα...
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
...κι από την άλλη, όταν δεν μιλάμε για δράσεις δρόμου (που ως ένα βαθμό λειτουργούν κάτω από ένα ελεγχόμενο πλαίσιο) έχεις ανθρώπους που έχουν φάει γερό ξυλό επειδή ΑΠΛΑ κάθονταν και μιλούσαν σε ένα παγκάκι, χωρίς να κάνουν τί-πο-τε άλλο.
scotto
Φτηνα τη γλυτωσαν. Αν ειχαν το επιχειρησει αυτο στην Ελλαδα θα ετρωγαν και ενα χερι ξυλο. Κι'αν επεφταν και σε καμια γειτονια Χρυσαυγιτων μαλλον θα κατεληγαν στο νοσοκομειο. Ευτυχως οι ελληνες δεν κανουν τετοια πειραματα. Διαθετουν-αν μη τι αλλο-το ενστικτο της αυτοσυντηρησης...
tktk
Δυστυχώς αυτό το ενστικτο, μας κάνει αόρατους, η κοινωνία δε θα συνηθίσει και δε θα καταλάβει πραγματικά κάτι για το οποίο έχει άγνοια ή στρεβλή εικόνα, και τα πράγματα μένουν στασιμα. Χρειαζεται ορατότητα τόσο στα μέσα οσο και στην καθημερινή ζωή.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Κι όμως έχουν γίνει κάποιες δράσεις δρόμου (κυρίως στο παρελθόν, αν δεν απατώμαι) είτε από μεμονομένα άτομα που το έχουν οργανώσει, είτε από lgbt ομάδες.Το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να προβλέψεις (και ειδικά με την καμενιά του τελευταίου καιρού) τι μπορεί να συμβεί. Δλδ μπορεί να συμβεί από ...απολύτως τίποτε, μέχρι ...απολύτως νοσοκομείο (και όλα τα ενδιάμεσα στάδια).
DimitrisT
DimitrisT
Μόνο 3 μήνες να έκανε ένας στρέιτ ό,τι απαιτείται για να κρατείται μυστικός ο σεξουαλικός του προσανατολισμός και να μην το "τρίβει στη μούρη" θα αρκούσε για να καταλάβει.