Tελικά υπάρχει ομοφοβία; Δύο άντρες πιάνονται χέρι-χέρι και καταγράφουν αντιδράσεις

 Tελικά υπάρχει ομοφοβία; Δύο άντρες πιάνονται χέρι-χέρι και καταγράφουν αντιδράσεις Facebook Twitter
14

Ο Iain Lee και ο Justin Dealey είναι δύο Βρετανοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί, straight, και μέχρι πρόσφατα πίστευαν πως όσοι κάνουν λόγο για ομοφοβικές συμπεριφορές, ίσως να ήταν λίγο υπερβολικοί. Λίγες μέρες νωρίτερα ένας ακροατής τους εξομολογήθηκε ένα ομοφοβικό περιστατικό που κατέληξε σε bullying.

Προκειμένου να εξακριβώσουν κατά πόσο δύο ομοφυλόφιλοι άντρες αντιμετωπίζουν ρατσισμό προχώρησαν σε ένα ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα που κατεγράφη από κάμερα.

Για τις ανάγκες του πειράματος υιοθέτησαν την πιο αθώα συμπεριφορά ενός ζευγαριού. Δεν επέλεξαν να φιληθούν ή να αγκαλιαστούν δημοσίως, αλλά να κάνουν έναν μικρό περίπατο στους δρόμους του Λούτον πιασμένοι χέρι- χέρι. 

Mέσα σε μόλις δέκα λεπτά είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν δεκάδες αμήχανα, κοροϊδευτικά ή υποτιμητικά βλέμματα. Όταν προσπάθησαν να ζητήσουν εξηγήσεις για τις συμπεριφορές, ένας περαστικός τους χαρακτήρισε αηδιαστικούς και μια γυναίκα ομολόγησε πως δεν έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους αλλά δεν της αρέσει να της το τρίβουν στη μούρη. Και οι δύο άντρες δήλωσαν ντροπή και απογοήτευση μετά το πείραμα.

14

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από το Μπανγκλαντές ως τη Μόρια και την Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Oliveya Myrah

Οι Αθηναίοι / Μπανγκλαντές / Μόρια / Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Ovileya Myrah

«Για πολύ καιρό ο κόσμος μόνο έπαιρνε από μένα. Τώρα προσπαθώ κι εγώ να κερδίσω πράγματα, να νιώσω ότι έχω μια θέση»: Η διερμηνέας και ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και σερβιτόρα στο Shamone είναι η Αθηναία της εβδομάδας. (Προσοχή: Το κείμενο περιλαμβάνει περιγραφές σεξουαλικής κακοποίησης και αυτοτραυματισμού.)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

Ελλάδα / Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

«Με την αναστολή των ενεργειών για τη λειτουργία του πρώτου Ξενώνα Φιλοξενίας ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων από τη νέα δημοτική αρχή της Αθήνας, η κοινότητα μας παραμένει χωρίς κανένα δίκτυ στοιχειώδους προστασίας»
NEWSROOM

σχόλια

8 σχόλια
Το περίεργο είναι ότι αν δουν δυο κορίτσια χέρι χέρι, ή κι αγκαζέ, είναι απολύτως φυσικόνα μη θεωρεί κανείς ότι έχουν ερωτική σχέση. Τουλάχιστον στα νιάτα μου έτσι γινότανε.
Λέμε γενικά ότι υπάρχει δημοκρατία. Η δημοκρατία πιστεύω ότι συνεπάγεται την ελευθερία της έκφρασης και της βούλησης.Φυσικά και τάσσομαι υπέρ των ανθρώπων που είναι ομοφυλόφιλοι ,γεγονός αδιαπραγμάτευτο για την προσωπική μου κρίση, και τι πιο προφανές από το να εκδηλώσουν το δικαίωμα τους στον έρωτα είτε με φιλιά ,είτε πιασμένοι χέρι χέρι.Έχω μια ερώτηση. Από την στιγμή που ο καθένας εκφράζεται ελεύθερα, για ποιόν λόγο καταδικάζουμε την άρνηση κάποιου σε ένα τέτοιο θέαμα-να έρθει αντιμέτωπος με ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι- . Είναι δικαίωμα του να μην του αρέσει. Εμείς πρέπει να το σεβαστούμε και να το δεχτούμε ή να το πολεμήσουμε?Αν το πολεμήσουμε θα πέσουμε στην παγίδα να χαρακτηριστούμε δογματικοί ?Δεν πρέπει να δεχτούμε την κριτική σαν ένα μέρος της πραγματικότητας που ζούμε?Φυσικά να μην την λάβουμε σοβαρά υπ'όψιν μας, από την στιγμή που δεν μας αγγίζει ή δεν συμφωνούμε με αυτήν καθεαυτή. Γιατί εγώ όπως και κάποιοι άλλοι πιστεύουμε ότι είναι όχι απλά φυσιολογικό, αλλά απολύτως αποδεκτό να υπάρχουν ζευγάρια ίδιας σεξουαλικής κατεύθυνσης.Κάποιοι άλλοι δεν το θέλουν. Δεν είναι δικαίωμα τους, όπως είναι και δικό μας δικαίωμα που δεν έχουμε πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους? Αυτήν μου η σκέψη καθοδηγήθηκε με γνώμονα ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Σε λίγες γραμμές, πιστεύω με μεγάλο πάθος ότι αν εξισωθούν οι όποιες ανισότητες των σεξουαλικών προτιμήσεων η κοινωνία θα εκτιναχθεί όσον αφορά την ανάπτυξη , την παιδεία,τον πολιτισμό και την αντίληψη.
Δεν μού πολυαρέσουν οι συγκρίσεις, αλλά πες ότι έχεις μία οφθαλμοφανή παραμόρφωση στο πρόσωπο.Πες, επίσης, ότι περπατάς στον δρόμο και ακούς να γίνονται κάποιο-α από τα παρακάτω σχόλια, όχι απευθυνόμενα ΣΕ σένα ευθέως, αλλά προκαλούμενα ΑΠΟ εσένα:"Μπλιάαααχ!", "έκτρωμα!", "σκατόφατσα", "για τον Καιάδα!", "απομακρυνθείτε μην κολλήσετε!", "γιατί δεν μένει στο σπίτι του-ης και μάς τρίβει στην μούρη την ασχήμια/παραμόρφωσή του-ης;"…θεωρείς ότι αυτή η "κριτική", που φτάνει στα αυτιά σου, έστω και μέσω ψιθύρων, άπτεται της δημοκρατίας και της ελευθερίας της έκφρασης των σχολιαστών σου;...Και αν ναι, θεωρείς, επίσης, ότι είναι κάτι το καλοδεχούμενο; Είναι κάτι που θα σου έφτιαχνε την διάθεση, είναι κάτι που θα σε έκανε να νιώθεις ασφαλής; Είναι κάτι που θα έπρεπε να μείνει ΩΣ ΕΧΕΙ;
Σε σχέση με αυτά που καθημερινά μας τρίβονται στη μούρη, η θέα δύο ανθρώπων να περπατούν χέρι-χέρι είναι μάλλον ευχάριστη, εκτός βέβαια κι αν είσαι δυστυχής φρεσκοχωρισμένος, οπότε φαρμακώνεσαι -αλλά αυτό συμβαίνει με όλων των συνδιασμών τα ζευγάρια.
Φυσικά και γίνονται και στην Ελλαδα τετοια πειράματα. Εχω δει αντρες χέρι χερι στο Γκαζι και στο Κολωνάκι. Η αλήθεια είναι, πριν απ την αναδειξη της ΧΑ.Επίσης εχει γινει το ίδιο ακριβώς απο δικες μας γκέι οργανώσεις, με δυο πρωταγωνιστες και πολλους κρυφους παρατηρητες γυρω γυρω για να καταγραφουν τις αντιδρασεις αλλα και για προστασια αν συμβεί κατι βαρύ. Δεν υπήρξαν πολλές αντιδρασεις, συνηθως έκπληξη και καποια μικρά σχόλια. Ας το σκεφτεί όμως ο κάθε στρέιτ αν θα θελε να ζούσε με φόβο για να ναι ο εαυτός του... Αφού λένε διαρκώς " μα τι πρόβλημα εχουν οι γκέι; Καλα δεν περνάνε;" .... Κι ας μεταφερουμε αυτο απ το δρόμο, στην οικογενεια, στη δουλειά, στην εκπαιδευση, στους δημόσιους φορείς κλπ και πόσο καποιος γκέι δε θα πρεπει να λεει συνεχώς ψέματα...
...κι από την άλλη, όταν δεν μιλάμε για δράσεις δρόμου (που ως ένα βαθμό λειτουργούν κάτω από ένα ελεγχόμενο πλαίσιο) έχεις ανθρώπους που έχουν φάει γερό ξυλό επειδή ΑΠΛΑ κάθονταν και μιλούσαν σε ένα παγκάκι, χωρίς να κάνουν τί-πο-τε άλλο.
Φτηνα τη γλυτωσαν. Αν ειχαν το επιχειρησει αυτο στην Ελλαδα θα ετρωγαν και ενα χερι ξυλο. Κι'αν επεφταν και σε καμια γειτονια Χρυσαυγιτων μαλλον θα κατεληγαν στο νοσοκομειο. Ευτυχως οι ελληνες δεν κανουν τετοια πειραματα. Διαθετουν-αν μη τι αλλο-το ενστικτο της αυτοσυντηρησης...
Δυστυχώς αυτό το ενστικτο, μας κάνει αόρατους, η κοινωνία δε θα συνηθίσει και δε θα καταλάβει πραγματικά κάτι για το οποίο έχει άγνοια ή στρεβλή εικόνα, και τα πράγματα μένουν στασιμα. Χρειαζεται ορατότητα τόσο στα μέσα οσο και στην καθημερινή ζωή.
Κι όμως έχουν γίνει κάποιες δράσεις δρόμου (κυρίως στο παρελθόν, αν δεν απατώμαι) είτε από μεμονομένα άτομα που το έχουν οργανώσει, είτε από lgbt ομάδες.Το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να προβλέψεις (και ειδικά με την καμενιά του τελευταίου καιρού) τι μπορεί να συμβεί. Δλδ μπορεί να συμβεί από ...απολύτως τίποτε, μέχρι ...απολύτως νοσοκομείο (και όλα τα ενδιάμεσα στάδια).
Μόνο 3 μήνες να έκανε ένας στρέιτ ό,τι απαιτείται για να κρατείται μυστικός ο σεξουαλικός του προσανατολισμός και να μην το "τρίβει στη μούρη" θα αρκούσε για να καταλάβει.