Στην Αράχοβα 1999, Με Γιώργο Θεοφανόπουλο Χατζιδάκι και σύζυγό του, αδέρφια και φίλους, φιλοξενούμενοι του μοναδικού Παναγιώτη Δεσφινιώτη, του αναμορφωτή της Αράχοβας και ιδιοκτήτη του Εμπορικού και του Φλοξ. Η παρέα αραχτή στο αίθριο του Εμπορικού. Παραμονή. Την έκανα με το τζιπ κάποια στιγμή για να ξεφύγω από τη φασαρία. Κατηφόρισα προς τους Δελφούς.
Είναι γνωστό ότι οι Δελφοί έχουν μικροκλίμα. Χιόνιζε. Είχα πιει τα κατιτίς μου, έβαλα τούρμπο στη σιντιέρα του ασιατικού μου τζιπ έναν Άρβο Περτ και βρέθηκα στην κοιλάδα των Δελφών, μόνος κι ευτυχής, με τους προβολείς να φωτίζουν την κοιλάδα, τον Άρβο στα φουλ, βγήκα από το αμάξι και στάθηκα στο χείλος του Γκρεμού, κάμποση ώρα... σε έκσταση.
Σκέφτηκα για λίγο κανονικά, χωρίς καθόλου να φοβάμαι ότι αν ανοίξω τα χέρια και αφεθώ στο κενό θα φύγω προς τα πάνω αθόρυβα και παντοτινά, σε απόλυτη αρμονία με το σύμπαν.
Μεγάλη στιγμή.
Με ξύπνησε και μ' έσωσε από βέβαιο κατακρημνισμό στα βράχια... ένα έντονο αίσθημα πείνας που με αφύπνισε ευεργετικά...
Κάπνισα ένα καλό σιγαρέτο, καβάλησα το τζιπ, ευεργετικό χιόνι, και σε λίγο ήμουνα πίσω στο παραμονιάτικο φαγοπότι μας.
1999, έτσι νομίζω.
Είχα γράψει τότε αυτό:
«Θέλει αγάπη το τοπίο για να γίνει ανάμνηση»
Καλή χρονιά και Αληθινά αισθήματα!
Σταμάτης Κραουνάκης, συνθέτης
