Είναι ομάδα αυτό το πράγμα;

Η Αργεντινή έφτυσε αίμα αλλά προκρίθηκε. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό ας μην το αναλύσουμε πολύ. Από τη μία λες, δημοφιλής ομάδα, βαριά φανέλα, Μέσι, καλό είναι που πέρασε. Από την άλλη αυτό το πράγμα ομάδα δεν το λες...

Με προπονητή έναν απίθανο τύπο που – άγνωστο πώς – ξέφυγε από τη θέση του πορτιέρη σε κάποιο club για να γίνει διακοσμητικός προπονητικός κλόουν που παίρνει «χαρτάκι» από τους παίκτες του.

Με αναντικατάστατο και γενικό κουμανταδόρο στα αποδυτήρια τον τραγικό και στα τρία ματς 35χρονο Μαστσεράνο που παίζει στην Κίνα.

Με προπονητή έναν απίθανο τύπο που – άγνωστο πώς – ξέφυγε από τη θέση του πορτιέρη σε κάποιο club για να γίνει διακοσμητικός προπονητικός κλόουν που παίρνει «χαρτάκι» από τους παίκτες του. Με αναντικατάστατο και γενικό κουμανταδόρο στα αποδυτήρια τον τραγικό και στα τρία ματς 35χρονο Μαστσεράνο που παίζει στην Κίνα

Με παικταράδες όπως ο Ντιμπάλα να μην έχουν ρόλο στην ομάδα, σε αντίθεση με παίκτες σαφώς χειρότερους και ντεφορμέ. Και – κυρίως – με 10 μαντράχαλους να τα περιμένουν όλα από τον Μέσι.

Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που ο Μαραντόνα συναγωνιζόταν τους νυν παίκτες σε φρικαλεότητα εμφάνισης παριστάνοντας τον Πάνο Καμμένο με χειρονομίες στην κερκίδα και φεύγοντας από το γήπεδο τρεκλίζοντας και υποβασταζόμενος...

Αν δεν αλλάξουν πολλά στο επόμενο ματς με τη Γαλλία, η Αργεντινή δεν έχει καμία τύχη.

Εκτός αν έχει σκοπό να επιστρατεύει πριν από κάθε κρίσιμο ματς – όπως έκανε και χθες – ένα από τα τοτέμ του ποδοσφαίρου της: τον προπονητή της ομάδας που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 του Σέσαρ Λουίς Μενότι, ο οποίος στην επέτειο των 40 ετών από εκείνο το μουντιάλ έστειλε τις ευχές του και εμψύχωσε την σημερινή ομάδα.

Για τα παρασκήνια εκείνου του Μουντιάλ και πώς έφτασε τελικό η Αργεντινή και ειδικά για το πολυσυζητημένο ματς με το Περού έγραψε πρόσφατα η Δρ. Γκρούσενκα εδώ στους «22 μαντράχαλους».

Αυτή που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή είναι η σκηνή στα αποδυτήρια όταν ο Σέσαρ Λουίς Μενότι προσπάθησε να σώσει την τιμή της ομάδας.

Ο Μενότι ήταν αριστερός, είχε υπάρξει μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αργεντινής και εκλογικός του αντιπρόσωπος στις τελευταίες εκλογές πριν τη δικτατορία Βιντέλα.

«Δεν υπερασπιζόμαστε τη δικτατορία, υπερασπιζόμαστε την ελευθερία...»

Την ημέρα του τελικού, ένας υψηλόβαθμος στρατιωτικός, εκπρόσωπος του καθεστώτος, επισκέφθηκε την ομάδα στα αποδυτήρια και είπε στους παίκτες ότι απόψε το έθνος περιμένει μια μεγάλη νίκη από αυτούς και ότι η κυβέρνηση της χώρας ποντάρει πολλά επάνω τους.

Όταν έφυγαν ο Μενότι δήλωσε στους παίκτες του: «Εμείς είμαστε ο λαός, εμείς είμαστε τα θύματα και εκπροσωπούμε το μοναδικό νόμιμο σε αυτή τη χώρα, το ποδόσφαιρο. Δεν παίζουμε για τις κερκίδες που είναι γεμάτες από στρατιωτικούς, αλλά για τον κόσμο. Δεν υπερασπιζόμαστε τη δικτατορία, υπερασπιζόμαστε την ελευθερία»...

Παρά την φλογερή ομιλία του, βέβαια, ο Μενότι δεν γλίτωσε την κριτική από όσους αντιφρονούντες την εποχή εκείνη υποστήριξαν ότι δεν θα έπρεπε καν να είναι προπονητής και να μην δείξει την παραμικρή ανοχή στο καθεστώς.

«Όταν μεγαλώσεις θα κερδίσεις κι εσύ μουντιάλ…»

Ο Μενότι είχε απολογηθεί λέγοντας ότι τον εκμεταλλεύτηκαν όπως η πολιτική εξουσία πάντα εκμεταλλεύονταν τον αθλητισμό, αλλά αυτός προσπάθησε πάντα να προσφέρει χαρά στους πολίτες μέσα από τη δουλειά του στο ποδόσφαιρο.

Το αν μπορεί να δώσει αυτή η Αργεντινή στους φίλους της είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Και επειδή παρά τη νέα οικονομική κρίση, η Δημοκρατία στη χώρα αντέχει, δεν την βλέπω να πηγαίνει μακριά...