Στο χθεσινό ματς Πορτογαλίας – Μαρόκο ο Πέπε επιδόθηκε σε ένα από τα γνωστά, παροιμιώδους γελοιότητας, σόου του, όταν κάποιος τον ακούμπησε στην πλάτη και αυτός έπεσε στο έδαφος σφαδάζοντας, αλλά ο μεγάλος Γκάρι Λίνεκερ ήταν εκεί για να τον κράξει δεόντως.
Έχει και ιδιαίτερη ευαισθησία σε αυτά ο Λίνεκερ, καθώς ακόμα τον θυμόμαστε να διαμαρτύρεται για το «χέρι του Θεού», την κορυφαία ίσως απάτη σε Μουντιάλ.
Κάμποσα χρόνια νωρίτερα στο Μουντιάλ του 2002 στην Κορέα και την Ιαπωνία ένας «δικός μας» σπουδαίος παιχταράς, ο Ριβάλντο, έθετε νέους προβληματισμούς στην ιατρική επιστήμη σχετικά με το πώς μια μπαλιά στο γόνατο μπορεί να προκαλέσει άσχημο πονοκέφαλο.
Στο Μουντιάλ του 2010 εξαιρετικός στο ρόλο του θύματος ηλεκτροπληξίας ήταν ο Φερνάντo Τόρες ο οποίος την ώρα που η Ισπανία σκόραρε αυτός κέρδιζε και μια κόκκινη κάρτα από έναν έρμο αμυντικό της Χιλής που ούτε που κατάλαβε το έγκλημά του.
Στο ίδιο Μουντιάλ, o πολύ καλός ως «φτερό στον άνεμο» ήταν ο Ντε Ρόσι (στο 0:52) ενώ παγκόσμια συμπάθεια προκάλεσε ως θύμα άγριας κακοποίησης ο τερματοφύλακας του Ιράκ (στο 3:10).
Την αρχή στο φετινό Μουντιάλ έκανε – ποιος άλλος;- ο Λουίς Σουάρες ο οποίος την πρώτη κιόλας αγωνιστική, στο ματς της Ουρουγουάης με την Αίγυπτο μας χάρισε έναν σπάνιας ομορφιάς συνδυασμό καταδύσεων και καρσιλαμά με τον οποίο ένας Θεός ξέρει τι επεδίωξε να εκμαιεύσει. Στο Twitter πάντως τον περιποιήθηκαν καλά...
Και μπορεί πολλοί να λένε ότι η τέχνη είναι οικουμενική, αλλά κάποιοι έχουν θέσει τις βάσεις. Αν μη τι άλλο, η ιταλική ποδοσφαιρική δραματουργία ξεχωρίζει. Ή τουλάχιστον έτσι λένε οι άσπονδοι φίλοι τους, οι Άγγλοι, σύμφωνα με το αποκαλυπτικό «ρεπορτάζ» της Guardian η οποία δημοσίευσε τακτικές από την προπόνηση της ιταλικής ομάδας.
To be continued. Στην τέχνη δεν υπάρχουν όρια...
σχόλια