Η μεγαλύτερη μελέτη που έγινε ποτέ για τις προστατευόμενες περιοχές -τοποθεσίες «προορισμένες» φαινομενικά για τη φύση- αποκάλυψε ότι οι περισσότερες δεν ωφελούν ενεργά την άγρια ζωή.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τον αντίκτυπο 1.500 προστατευόμενων περιοχών σε 68 χώρες, εστιάζοντας την ανάλυσή τους σε υγροτόπους και υδρόβια πτηνά. Διαπίστωσαν ότι, όσον αφορά τις «επιδόσεις» της άγριας ζωής, η επιτυχία διέφερε αισθητά σε όλο τον κόσμο και εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο διαχείρισης μιας περιοχής.
Οι συγγραφείς της μελέτης, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature, τονίζουν ότι η διαχείριση των συγκεκριμένων περιοχών πρέπει να γίνεται αποτελεσματικά, με τρόπους που να ενισχύουν τη φύση.
«Πρέπει να υπάρχουν κανόνες και αποκατάσταση», λέει η επικεφαλής ερευνήτρια Dr Hannah Wauchope, του Centre for Ecology and Conservation, στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ. «Δεν μπορείς απλώς να τραβάς μια γραμμή γύρω από μια περιοχή και να λες, "δεν επιτρέπεται να φτιάξεις χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων εδώ"».
Όπως εξηγεί, η μελέτη χρησιμοποίησε τις πληθυσμιακές τάσεις των υδρόβιων πτηνών ως μέτρο επιτυχίας μιας προστατευόμενης περιοχής, η οποία μπορεί να είναι ο,τιδήποτε- από μια περιοχή εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς έως ένα διαχειριζόμενο φυσικό καταφύγιο.
«Με τους συνάδελφους της σύγκριναν επίσης τοποθεσίες πριν και μετά χαρακτηριστούν επισήμως «προστατευόμενες» και πληθυσμιακές τάσεις παρόμοιων πουλιών εντός και εκτός της περιοχής.
«Στα περισσότερα μέρη που εξετάσαμε, οι πληθυσμοί της άγριας ζωής παρέμεναν σταθεροί ή αυξάνονταν, αλλά δεν τα πήγαιναν καλύτερα από ό,τι σε απροστάτευτες περιοχές. Είναι απογοητευτικό, αλλά δεν προκαλεί έκπληξη», είπε στο BBC News.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ένα εκατομμύριο είδη φυτών και ζώων απειλούνται άμεσα.
Τον επόμενο μήνα, παγκόσμιοι ηγέτες θα συναντηθούν στην Κίνα για να καθορίσουν την περιβαλλοντική ατζέντα για την επόμενη δεκαετία. Πολλές χώρες ήδη δεσμεύτηκαν για την προστασία του 30% της επιφάνειας της Γης έως το 2030.
Ωστόσο αυτό, λένε οι επιστήμονες, δεν εγγυάται την διατήρηση της βιοποικιλότητας, καθώς πρέπει να τεθούν στόχοι και για την ποιότητα των προστατευόμενων περιοχών, όχι μόνο την ποσότητα.
«Μερικές γραμμές σε έναν χάρτη δεν κάνουν τίποτα για την φύση», λέει η καθηγήτρια Julia Jones του Bangor University, συν-συγγραφέας της μελέτης. «Η εμμονή για επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου - όπως το 30% έως το 2030- χωρίς βελτίωση της κατάστασης των υφιστάμενων προστατευόμενων περιοχών θα αποτύχει», πρόσθεσε.
σχόλια