Το 2009, στην Ερυθρά Θάλασσα, παρατηρήθηκε μια ασυνήθιστη συμπεριφορά δελφινιών: το ένα μετά το άλλο, έτριβαν το σώμα τους πάνω σε κοράλλια.
Ήταν επιλεκτικά με τον τύπο των κοραλλιών στα οποία τρίβονταν, παρατήρησε η βιολόγος Άντζελα Ζίλτενερ, επισκέπτρια ερευνήτρια του πανεπιστημίου της Ζυρίχης, η οποία πέρασε τα επόμενα 13 χρόνια προσπαθώντας να εξηγήσει αυτή την παράξενη συμπεριφορά.
Παρατηρώντας τα δελφίνια και μελετώντας τις ιδιότητες των κοραλλιών, η Ζίλτενερ και οι συνάδελφοί της ανακάλυψαν πως τα θηλαστικά φαίνεται πως χρησιμοποιούσαν τον ύφαλο ως κάποιου είδους πηγή «φαρμάκου». Βιοενεργές ενώσεις στη βλέννα που απελευθερώνεται από δύο διαφορετικούς τύπους κοραλλιών και θαλάσσιων σφουγγαριών πιθανότατα βοηθούν τα δελφίνια να προστατεύσουν το δέρμα τους.
Είναι η πρώτη φορά που αυτού του είδους η συμπεριφορά παρατηρείται σε κητώδη, σύμφωνα με τη μελέτη. Όμως, έχει παρατηρηθεί ότι κάποια πτηνά, θηλαστικά, έντομα και ερπετά χρησιμοποιούν τμήματα φυτών ή άλλες ουσίες για την αντιμετώπιση παθογόνων ή παρασίτων.
Η Ζίλτενερ χρειάστηκε να κάνει χρόνια καταδύσεις με τον τοπικό πληθυσμό δελφινιών για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. «Πρέπει κατά κάποιο τρόπο να σε υιοθετήσουν τα δελφίνια. Πήρε χρόνο για να δω όλα τα μυστικά τους», δήλωσε στο CNN.
Παρατήρησε ότι τα δελφίνια έτριβαν το σώμα τους μόνο σε δύο τύπους κοραλλιών, στα Rumphella aggregata και Sarcophyton και το σφουγγάρι Ircinia. Επιπλέον, χρησιμοποιούσαν τους οργανισμούς με διαφορετικούς τρόπους. Όταν ήταν σε ομάδες, συχνά έκαναν «ουρά» και εναλλάξ έτριβαν το σώμα τους στον ένα τύπου κοραλλιού, ενώ η ενασχόληση με το άλλο δεν φαινόταν να αποτελεί «ομαδική» δραστηριότητα.
Με το ένα τύπο κοραλλιού και τα σφουγγάρια- τα οποία είναι πιο συμπαγή, έχουν πιο σκληρή υφή- τα δελφίνια είχαν την τάση να πιέζουν ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος και να το στρίβουν. Αντίθετα, στο άλλο κοράλλι γλιστρούσαν όλο τους το σώμα αρκετές φορές, τρίβοντας πολλά σημεία ταυτόχρονα. Ακόμη, με αυτό το κοράλλι κάποιες φορές το δελφίνι το ξερίζωνε, το κουβαλούσε στο στόμα του για μερικά λεπτά και το κουνούσε, κάτι που είχε ως συνέπεια να διαρρεύσουν οι ενώσεις του οργανισμού και να απλωθούν στο κεφάλι του θηλαστικού.
Επειδή ο ύφαλος είναι προστατευόμενος, η ομάδα πήρε άδεια για μικρά δείγματα, μόλις ενός εκατοστού, από τα κοράλλια και το σφουγγάρι που χρησιμοποιούσαν τα δελφίνια. Η μελέτη έδειξε ότι αυτοί οι οργανισμοί περιείχαν 17 βιοενεργές ενώσεις με διαφορετικές ιδιότητες, όπως αντιβακτηριακές, αντιοξειδωτικές ή ορμονικές, σύμφωνα Γκέρτρουντ Μόρλοκ, χημικός και καθηγήτρια Επιστήμης των Τροφίμων στο Justus Liebig University Giessen στη Γερμανία, η οποία ήταν συν-συγγραφέας της έρευνας.
Οι τρεις οργανισμοί έδειχναν να έχουν παρόμοια, αλλά και κάποια διαφορετικά αποτελέσματα. «Το κοινό ήταν ότι και οι τρεις οργανισμοί είχαν πληθώρα αντιβακτηριακών και αντιμικροβιακών δράσεων. Από την άλλη, το ένα από τα κοράλλια είχε ενώσεις σαν οιστρογόνα, κάτι που δεν ίσχυε για τους άλλους δύο οργανισμούς», εξήγησε η Μόρλοκ.
Σκοπός αυτής της συμπεριφοράς είναι πιθανότατα να ρυθμίσουν και να προστατεύσουν το μικροβίωμα του δέρματος, κατά κάποιο τρόπο όπως οι άνθρωποι μπορεί να χρησιμοποιήσουν μια κρέμα, επεσήμανε η Μόρλοκ.
Η ερευνητική ομάδα δεν είχε οριστικές αποδείξεις ότι τα δελφίνια χρησιμοποιούσαν τα κοράλλια σαν μορφή φαρμάκου, αν και αυτά τα θηλαστιλά συχνά υποφέρουν από μυκητιάσεις και δερματικά εξανθήματα. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι δεν τρίβονταν όλα τα δελφίνια πάνω στα κοράλλια. Τα νεαρότερα, κάτω του ενός έτους, απλά παρακολουθούσαν, ανέφερε η Ζίλτενερ. Κάτι που έκανε τους ερευνητές να πιστέψουν ότι αυτή η συμπεριφορά μαθαίνεται και δεν είναι έμφυτη.
