Όταν ο κορωνοϊός έβαλε τον πλανήτη σε lockdown, πολλοί- που είτε είχαν ήδη κατοικίδια, είτε έσπευσαν να αποκτήσουν για πρώτη φορά- ανακάλυψαν πόσο η επαφή με ένα ζώο μπορεί να είναι θεραπευτική. Τώρα, πολλά από αυτά, θα πρέπει να μάθουν να μένουν μόνα στο σπίτι.
Μία αλλαγή στη ρουτίνα, όπως για παράδειγμα να μείνουν μόνα για πολλές ώρες κάθε ημέρα, είναι μία σημαντική αιτία για άγχος αποχωρισμού, τόσο σε σκύλους όσο και σε γάτες. Το άγχος αποχωρισμού είναι κάτι παραπάνω από το κλαψούρισμα που μπορεί να ακούσει κάποιος από το κατοικίδιο, την ώρα που εκείνος φεύγει από το σπίτι.
Πρόκειται για σημαντική, ανεπιθύμητη συμπεριφορά, που προκύπτει κάθε φορά που το ζώο μένει μόνο του, γράφει στο CNN η Λόρι Τέλερ, κλινική αναπληρώτρια καθηγήτρια κτηνιατρικής τηλεϊατρικής στο Texas A&M University. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να περιλαμβάνει υπερβολικό γάβγισμα, καταστροφή αντικειμένων ή να κάνει το ζώο τις ανάγκες του μέσα στο σπίτι, όσο μένει μόνο του.
Τι δεν πρέπει να κάνετε
Το πρώτο βήμα, εξηγεί η Λόρι Τέλερ, είναι να καταλάβει κάποιος πως δεν πρόκειται για εκδικητική συμπεριφορά του ζώου, αλλά σημάδι μεγάλου άγχους και αναστάτωσης.
Για αυτό τον λόγο, η τιμωρία δεν είναι ποτέ η απάντηση. Πρώτα από όλα, το κατοικίδιο δεν θα συνδέσει την τιμωρία με κάτι που συνέβη πριν από ώρες, ή ακόμη και μερικά λεπτά. Και το μόνο που θα πετύχει η τιμωρία είναι να επιδεινώσει το άγχος του ζώου.
Για τον ίδιο λόγο, θα χειροτερέψει το πρόβλημα το υπερβολικό παίνεμα ή υπερβολική τρυφερότητα, όταν το ζώο έχει άγχος. Ο στόχος είναι η δημιουργία μίας ισορροπημένης σχέσης, προκειμένου το κατοικίδιο να αντέχει να μένει μόνο του.
Πρώτα από όλα, συμβουλεύει η Λόρι Τέλερ, το ζώο πρέπει να εξεταστεί από κτηνίατρο για να αποκλειστούν άλλα προβλήματα, όπως για παράδειγμα μία ουρολοίμωξη, αν το κατοικίδιο ουρεί σε ακατάλληλα σημεία.
Το δεύτερο είναι να διασφαλίσει κάποιος ότι το κατοικίδιο ασκείται επαρκώς και λαμβάνει ερεθίσματα. Για τους σκύλους, αυτό μπορεί να σημαίνει μεγάλες βόλτες κάθε ημέρα. Αν ο σκύλος ασκείται λίγο προτού μείνει μόνος στο σπίτι, αυτό μπορεί να τον κάνει να είναι πιο χαλαρός όταν μείνει μόνος. Είναι πιο δύσκολο να αγχωθεί με ανεβασμένα τα επίπεδα ενδορφίνης.
Για τις γάτες από την άλλη, η λύση μπορεί να είναι αλλαγή περιβάλλοντος, για παράδειγμα να βρίσκονται σε εξωτερικό χώρο, σε ασφαλές, περιφραγμένο σημείο.
Η αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς
Στόχος είναι να κάνει κάποιος την απουσία του να φαίνεται ως κάτι ασήμαντο. Το να γίνεται θέμα κάθε αναχώρηση ή επιστροφή στο σπίτι κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αν ο άνθρωπος το αντιμετωπίσει ως μια ρουτίνα, το κατοικίδιο θα μάθει να κάνει το ίδιο.
Η Λόρι Τέλερ συμβουλεύει να προσπαθήσει ο καθένας να εντοπίσει πότε το ζώο αρχίζει να δείχνει σημάδια άγχους. Για παράδειγμα, αν είναι όταν σηκώνει την τσάντα του, συμβουλεύει να επαναλάβει την κίνηση (σηκώνοντας και αφήνοντας κάτω την τσάντα) για αρκετές φορές μέσα σε ένα διάστημα μερικών ωρών. Ομοίως, θα μπορούσε κάποιος να ντυθεί και να φορέσει παπούτσια νωρίτερα από ό,τι συνηθίζει, αλλά να μην φύγει αμέσως. Ή να βάζει μπροστά το αυτοκίνητο και να επιστρέφει στο σπίτι.
Το επόμενο βήμα είναι η «προπόνηση» με μικρά διαστήματα απουσίας. Όταν βρίσκεστε σπίτι, μείνετε για λίγη ώρα σε άλλο δωμάτιο. Ή αυξήστε σταδιακά τον χρόνο που λείπετε από το σπίτι, μέχρι να γίνει ρουτίνα η ολοήμερη απουσία.
Αλλαγή περιβάλλοντος
Η βαρεμάρα κάνει το άγχος αποχωρισμού χειρότερο. Μια δραστηριότητα για το κατοικίδιο τις ώρες απουσίας- όπως ένα παιχνίδι με σνακ μέσα, ή κρυμμένα σνακ τριγύρω στο σπίτι, θα κάνει την απουσία λιγότερο αγχωτική.
Ένα ρούχο που φορέθηκε πρόσφατα σε προφανές σημείο- στο κρεβάτι ή τον καναπέ- επίσης μπορεί να ηρεμήσει το κατοικίδιο. Άλλες επιλογές είναι να μένει ανοιχτή η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, ή μια κάμερα στην οποία μπορεί να παρατηρεί κάποιος τις κινήσεις του κατοικίδιου από μακριά. Τέλος, η Τέλερ σημειώνει ότι υπάρχουν φάρμακα ή συμπληρώματα, για τις σοβαρές περιπτώσεις στις οποίες το ζώο τραυματίζεται ή προκαλεί μεγάλες ζημιές, αλλά είναι απαραίτητη η συμβουλή του κτηνίατρου για μια τέτοια επιλογή.
σχόλια